ตลกร้ายใต้สะดือ

……………………..

         

       บุญกอบรู้สึกรุ่มร้อน เขาอยากโดดถีบเพื่อนหนุ่มหน้าเข้มที่กำลังร่ายเพลงสวาท จากนั้นก็ตรงเข้าเผด็จศึกสาวน้อยทรงโต แน่นอนการกระทำแบบนั้นเป็นอะไรที่เลวร้ายสุดๆ จึงได้แต่ข่มใจให้สงบ เพื่อหลับพักผ่อน

 

“ อืม…เยี่ยม สุดยอดที่สุด อา..... อู้ว โอ้ว..... ” 

           

 

       แม้บุญกอบจะเพียรพยายาม แต่สองหูกลับแว่วเสียงกระเส่า อันแสดงถึงอารมณ์หรรษาสองหนุ่มสาว จึงแสร้งทำเป็นหูทวนลม เพื่อเลี่ยงบทเพลงรักที่แสนเร่าร้อน 

           

 

       เสียงครวญครางดังอยู่หลายอึดใจ ต่อมา กระแสนั้นก็ค่อยๆแผ่วลง ในที่สุด ความสงบก็กลับมาเยือน พร้อมสติของบุญกอบที่ดับวูบไป

 

………………………

             

        เวลาผ่านไปนานเท่าใดไม่ทราบได้ แต่ดูเหมือนบุญกอบจะได้ยินเสียงแหลมเล็กของสัตว์โลกตัวน้อย 

 

“ จิ้บ จิ้บ จิ้บ ” 

 

“ เอ๊ะ! นี่มันเสียงนกร้องนี่นา เช้าแล้วเหรอ ” บุญกอบรำพันในใจ ดวงตาหรี่ปรือและกะพริบถี่หลายครั้ง สมองพยายามประมวลผล เพื่อนึกย้อนว่าตนเป็นใคร ที่นี่คือที่ไหน

          

 

       บุญกอบขบคิดไม่นาน ก็จดจำได้ว่าตอนนี้เขาเข้ามาทำงานในกรุงเทพ เพื่อเก็บเงินก้อนไปขอสาวข้างบ้านแต่งงาน สถานที่ที่อยู่คือ....ห้องพักนายโมทย์ เพื่อนรักสมัยวัยเยาว์ 

 

“ อืม…..วันนี้คงต้องร่อนไปทั่วล่ะนะ จะมีงานอะไรให้เราทำบ้างนา...... ” บุญกอบยันกายลุกขึ้นนั่ง ทันใดนั้นเอง ดวงตาก็พลันเบิกโพลงด้วยความตกใจ เมื่อเห็นใครคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ คนๆนั้นก็คือ…….สาวแหวว 

 

“ เฮ้ย! น้องแหวว เธอมาทำอะไรตรงนี้ ” บุญกอบตะโกนดังจนสุดเสียง ทว่าสาวน้อยร่างเล็กกลับโต้ตอบด้วยการอมยิ้ม พร้อมทำท่าจุ๊ปาก เป็นสัญญาณให้สงบ ท่วงท่าดูน่ารักและแช่มช้อย 

 

“ อะ…ครับ เงียบก็เงียบ ” แม้บุญกอบไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ยอมปฏิบัติตาม ดวงตาเรียวเล็กเต็มเปี่ยมไปด้วยคำถาม

          

 

       ดูเหมือนหญิงสาวร่างเล็กจะอ่านสายตาของบุญกอบออก จึงกระซิบด้วยเสียงที่หวานใส

 

“ ชั้นรู้นะว่า…..เมื่อคืน พี่บุญกอบไม่ได้หลับเลยและพยายามเงี่ยหูฟัง ” 

           

 

       เมื่อโดนสาวเจ้ายิงตรงประเด็นซะขนาดนี้ บุญกอบก็ถึงกับไปไม่เป็น ปากก็พยายามปฏิเสธด้วยเสียงที่สั่นเทา 

 

“ บะ….บ้าน่า พี่ละ….หลับไปตั้งนานแล้ว พี่มะ….ไม่รู้เลยว่า……น้องแหววกับไอ้โมทย์โซเดมาคอมกัน จริงๆนะ สาบานได้ ” 

 

“ เอ๋…..หนูยังไม่ได้บอกเลยนะว่าโดนพี่โมทย์โซเดมาคอม แล้วพี่รู้ได้ยังไง หือ….” น้องแหววดักคอ เพราะบุญกอบดันร้อนตัวไปเองจนเผลอปล่อยไก่ออกมาเต็มๆ 

 

“ อะ…..เอ่อ……อ่า…..เอ…” บุญกอบหน้าซีดเป็นไก่ต้ม พร้อมยกมือขึ้นเกาศีรษะ ดวงตาเรียวเล็กเหลือกไปมาจนดูคล้ายคนสติไม่สมประกอบ 

          

 

       จากการคาดคะเน บุญกอบคิดว่า….แหววต้องโมโหโทโสอย่างรุนแรงที่โดนแอบฟังเรื่องบนเตียง แต่ที่ไหนได้ สาวร่างเล็กกลับยกมือขึ้นปิดปาก แล้วหัวเราะ อันเป็นการขบขันที่แสนจิ้มลิ้ม 

 

“ ฮะ ฮะ ฮะ ” 

           

 

      สิ่งที่เกิดกับบุญกอบคือ....ความมึนงงอย่างรุนแรงจนใบหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเอ๋อเหรอแบบหมาสงสัย แต่ไม่นาน หญิงสาวร่างเล็กผู้ซ่อนรูปก็ส่งยิ้มให้ 

 

“ ไม่ต้องตกใจ หนูแค่จะบอกว่าพวกเราไม่ได้ถือโทษโกรธพี่เลย นอกจากนี้ ยังมีบางสิ่งที่อยากบอก แต่ไม่รู้ว่าพี่จะอยากฟังมั้ย ” สาวแหววพูดจบ ก็ทำท่าทางเขินอายอย่างมีเสน่ห์ 

 

“ อะ….เอ่อ….ระ…รับฟังก็ได้ครับ ” บุญกอบตอบเสียงสั่น สีหน้างุนงง เพราะจับต้นชนปลายไม่ถูก สมองเล็กๆของเขาก็มีประสิทธิภาพน้อย จนยากจะเข้าใจในเรื่องประหลาดที่แสนซับซ้อน   

          

 

      สาวน้อยทรงโตยิ้มแบบมีเลศนัย ดวงตางามฉ่ำเยิ้ม ใบหน้าหวานใสค่อยๆขยับเข้าหา ในที่สุด ก็เหลือระยะห่างเพียงนิ้วเดียว ทำให้กลิ่นหอมจากเรือนกายลอยมาเตะจมูกของบุญกอบเข้าอย่างจัง อันชวนให้หัวใจหลอมละลาย แต่ในเวลาต่อมา หนุ่มที่ราบสูงก็สะดุ้งอย่างรุนแรง เมื่อได้ยินน้ำคำที่แผ่วเบา 

 

“ แหววยังไม่เต็มอิ่มกับบทรักเมื่อคืน เลยอยากให้พี่บุญกอบช่วยเหลือหน่อย ” สาวร่างเล็กไม่พูดเปล่า มือน้อยๆเลื้อยลงต่ำไปเกาะกุมเป้ากางเกงของหนุ่มหน้ามน พร้อมกับออกแรงกำจนบุญกอบร้องดัง 

 

“ โอ้ว……” 

          

 

       สาวแหววไม่สนใจ เธอกำท่อนลำใหญ่ยาวที่ซุกซ่อนอยู่ในกางเกงบอลขาสั้น บางครั้งก็เคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง หวังปลุกปั่นให้มันตื่นตัวโดยไว 

 

“ อู้ว อะ…นี่มัน ” บุญกอบครางออกมาเบาๆ ดวงตาเล็กเรียวเลื่อนขึ้นไปสบกับดวงตาคู่งามที่เร่าร้อน วินาทีนั้นเอง หนุ่มที่ราบสูงก็ประจักษ์อย่างชัดเจนว่าหญิงสาวทรงโตต้องการอะไร…… 

         

 

       บุญกอบรู้สึกว่าตนเองโชคดียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง มันเป็นอะไรที่เหลือเชื่อเอามากๆ เพราะสาวน่ารักระดับนางฟ้าได้มาทอดสะพานให้เขา ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า….. 

 

“ นี่เรากำลังฝันอยู่รึเปล่า ” 

          

 

       แต่ไม่ว่าจะฝันหรือไม่ฝัน สาวน้อยร้อยชั่งก็ไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เธอเริ่มขยายการรุกรานด้วยการสอดมือน้อยๆเข้าไปในกางเกงบอล เพื่อลูบคลำเนื้อหนังที่แท้จริง

 

“ อู้ว.... ” บุญกอบสะดุ้งเฮือก เขารู้สึกเสียวสยิวจนทนไม่ไหว จึงโต้ตอบด้วยการเอื้อมมือไปเกาะกุมทรวงอก

 

“ อุ้ย มือไวไม่ใช่เล่นเลยนะคะ พี่บุญกอบ ” คิ้วงามของหญิงสาวขมวดนิดๆ เพราะรู้สึกเจ็บเสียว ทว่าเธอก็ยังคงสงบใจและยิ้มได้ดุจเดิม 

          

 

      บุญกอบไม่สนคำพูดหยอกล้อของหญิงสาว ดวงตาเรียวเล็กจับจ้องทรวงอกมหึมาที่ซุกตัวอยู่ในเสื้อยืดขาวแสนบาง ชนิดที่สามารถเห็นขอบชั้นในสีม่วงอยู่รำไร ส่วนมือหยาบกร้านก็ขย้ำ ขยี้ เคล้นคลึงก้อนเนื้อคู่โตด้วยน้ำหนักที่มากขึ้น

 

“ อืม..... เบาๆซิ พี่ ชั้นเริ่มเจ็บแล้วนะ ซี้ด....” ดวงตาของสาวแหววเริ่มปรือลอยด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม ไม่นาน เจ้าหล่อนก็ครวญครางเบาๆ พร้อมแลบลิ้นเลียปาก

         

 

       ทั้งท่วงท่า รูปร่างและหน้าตาของหญิงสาวในเวลานี้ ชวนให้ชายหนุ่มรู้สึกคึกคักจนถึงขั้นลืมเลือนไปว่าบุคลที่อยู่ตรงหน้าคือเมียของเพื่อนที่คบหาตั้งแต่วัยเยาว์  

 

“ ว้าย! จะทำอะไร พี่บุญกอบ ” หญิงสาวอุทานดัง เมื่อถูกบุญกอบโถมกายเข้าทาบทับ อันเป็นกิริยาที่ว่องไวและดุดัน ประดุจเสือร้ายตะครุบเหยื่อ 

          

 

       บุญกอบไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา เขาถลกชายเสื้อยืดขาวขึ้นมากองที่คอเรียวระหง เผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่ที่มีชั้นในลายลูกไม้ปิดบังอยู่หมิ่นเหม่ 

 

“ ว้าว.... ” บุญกอบตกตะลึง แม้เขาจะเคยผ่านสาวมาบ้าง แต่ไม่เคยเจอใครที่บิ๊กไซร์ขนาดนี้ ทำให้มือไม้สั่นจนหยุดไม่อยู่ 

 

“ อะไรกัน แค่นี้ก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ พี่บุญกอบ ” แหววยิ้มเล็กน้อย เพราะเห็นท่าทางที่ดูอ่อนหัดของบุญกอบ อึดใจต่อมา เธอก็ทำสิ่งที่คาดไม่ถึง นั่นก็คือ.....ปลดเปลื้องชั้นในเล็กจิ๋วออกจากกาย

          

 

       สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของหนุ่มหน้ามนก็คือ……ภูเขาไฟคู่โตที่มีปลายจุกสีแดงสดตรงยอดสูง อันตัดกับผิวขาวปานหยวกอย่างรุนแรง มิหนำซ้ำ รูปทรงยังตั้งเต้าเต่งตึง บ่งบอกถึงคุณภาพระดับพรีเมี่ยม

 

“ นะ……นั่นมัน……สะ….สุดยอด ” บุญกอบติดอ่างอย่างฉับพลัน จากที่เคยแข็งแค่อาวุธประจำกาย ก็กลับกลายเป็นแข็งทั้งตัว

           

 

        อาการชะงักงันของหนุ่มที่ราบสูง ทำให้สาวน้อยหัวเราะคิกๆ พร้อมกล่าวเย้ยหยัน 

 

“ ฮะ ฮะ ฮะ ทำไมถึงแข็งทื่อแบบนั้นล่ะจ๊ะ ไม่รุกต่อแล้วเหรอ หรือพี่ทำไม่เป็น ” 

           

 

        บุญกอบตอบไม่ได้เช่นกันว่า....ทำไมเขาถึงแข็งเกร็งแบบนี้ ทั้งๆที่ตัวเองอยากตะลุยเข้าไปขยี้ขย้ำจนใจจะขาด แต่ร่างกายกลับไม่สนองต่อคำสั่ง 

          

 

        สาวแหววเหลือบมองกายสันทัดที่กำลังสั่นเทาเล็กน้อย จากนั้นก็ถอนหายใจออกมานิดๆ พร้อมยิ้มแบบมีเลศนัย 

 

“ เฮ้อ......ในเมื่อพี่บุญกอบทำอะไรไม่ได้ เห็นที แหววคงต้อง…..” สาวแหววพูดจบ เธอก็ผลักหน้าอกของบุญกอบอย่างแรงจนหงายหลังลงไปนอนแผ่หลา  

 

“ เฮ้ย! ผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียว ทำไมถึงแรงเยอะขนาดนี้ ” บุญกอบนึกฉงนอยู่ในใจ แต่เขางงได้ไม่นาน สาวแหววก็ทะยานขึ้นมานั่งคร่อมกาย ทำให้ชายหนุ่มร้องถามเร็วจี๋ 

 

“ น้องแหววจะทำอะไร! ” 

         

 

         สาวเจ้าไม่ตอบคำ เธอยิ้มยั่วเย้า พร้อมตอบกลับมาด้วยเสียงที่หวานใสดุจระฆังทอง 

 

“ ในเมื่อพี่ทำไม่เป็น แหววก็จะทำให้เอง รับประกันว่าพี่บุญกอบจะสุขสมไปจนวันตาย ฮิ ฮิ ฮิ ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจJalandoนักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter