ตลกร้ายใต้สะดือ

       บุญกอบมองหน้าสาวแจ๋วแน่วนิ่ง ก่อนที่จะพูดกับเด็กสาวนักศึกษาด้วยเสียงที่กระเส่านิดๆ 
 
“ พี่มีเรื่องที่จะปรึกษาน้องแจ๋ว พี่ขอคุยด้วยซัก 10 นาทีได้มั้ย ” 
 
“ อะ…เอ่อ…จะคุยตอนนี้เลยหรือคะ เป็นเวลาเลิกงานได้มั้ย เพราะหนูเหลือเวลาแต่งตัวอยู่แค่ครึ่งชั่วโมงเอง ” สาวแจ๋วต่อรอง พลางก้มลงไปดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือสีชมพูลายการ์ตูน 
 
“ งั้นขอแค่ 5 นาทีก็พอ ” บุญกอบตามตื้อดื้อดึง 
          
 
         สีหน้าของสาวแจ๋วดูยุ่งๆ เธอนิ่งคิดอยู่อึดใจ ก่อนจะยอมให้โอกาสกับ ร.ป.ภ.หนุ่มจอมหื่น 
 
“ โอเค ตกลงก็ได้ หนูมีเวลาให้พี่แค่ 5 นาทีเท่านั้นนะ ” 
 
“ ตามนั้นเลยครับ ” บุญกอบรับคำเสียงขรึม ดวงตาจับจ้องเด็กสาวนักศึกษาด้วยประกายประสงค์ร้าย 
          
 
         เมื่อเป็นเช่นนี้ สาวแจ๋วจึงไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกเสียจากหันกลับไปบอกเด็กสาวรุ่นน้อง 
 
“ น้องแพรจ๊ะ น้องไปรอพี่ที่ห้องแต่งตัวก่อนเลย พี่ขอเวลาคุยกับพี่บุญกอบซัก 5 นาทีนะ ” 
 
“ อะ…เอ่อ…ได้ค่ะ พะ….พี่ระวัง อย่าให้เป็นโรคร้อนภายในนะ ” สาวแพรรับคำ แต่ก็ไม่วายกล่าวเตือนสาวรุ่นพี่ ความใสซื่อของสาวแพร ทำให้สาวแจ๋วถึงกลับหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน 
 
“ ฮะ ฮะ ฮะ ขอบใจสำหรับคำเตือนนะ น้องแพรสบายใจได้เลย พี่ไม่ป่วยเป็นโรคร้อนภายในแน่ น้องแพรไปแต่งตัวก่อนเถอะ ” 
 
“ ค่ะๆ ” สาวแพรรับคำสั้นๆ ก่อนจากไปแบบไม่เต็มใจนัก 
 
“ แอ๊ด…..ปัง ”  
         
 
        ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ภายในห้องเล็กๆในป้อมยามขนาดกะทัดรัดก็หลงเหลือแค่เพียงสาวแจ๋วและบุญกอบ สองหนุ่มสาวมองตากันอยู่ครู่หนึ่ง เด็กสาวนักศึกษาจึงเปิดฉากก่อน 
 
“ เอาล่ะ พี่บุญกอบจะพูดอะไรกับหนู ก็เชิญพูดมาได้เลย ” 
         
 
        บุญกอบไม่ตอบกลับในทันที เขาเริ่มต้นด้วยการยิ้มเหี้ยมๆและกล่าวแบบตรงประเด็นที่สุด 
 
“ พี่อยากรู้ว่าทำไมน้องแจ๋วถึงช่วยพี่ ” 
 
“ เอ๋….ช่วยพี่เรื่องอะไรหรือคะ ” สาวแจ๋วถามกลับ สีหน้าฉายแววมึนงงออกมาอย่างแนบเนียน ทว่าบุญกอบกลับไม่ยอมหลงกล 
 
“ ก็ช่วยพี่เรื่องน้องแพรไง อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย พี่ไม่เชื่อว่าน้องแจ๋วจะใสซื่อขนาดนั้น ” 
         
 
        ถึงตรงนี้สาวแจ๋วเริ่มกอดอก จากนั้นก็แย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย ดวงตากลมโตเปล่งประกายวาววับอย่างน่าประหลาด ท่วงท่าดังกล่าวทำให้ ร.ป.ภ.หนุ่มรู้สึกว่าตนคิดไม่ผิด เขาจึงเร่งติดตามผลงานที่ค้างคาด้วยการไถ่ถามอีกหน 
 
“ ตกลง น้องแจ๋วจะตอบพี่ได้รึยัง พี่รอฟังอยู่นะ ” 
 
“ หึ หึ หึ แล้วพี่จะให้หนูตอบว่ายังไงล่ะ ” สาวแจ๋วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะนวยนาดเข้ามาหาบุญกอบที่ยืนอยู่ไม่ห่าง และทันทีที่เข้าประชิดกาย มือบางของสาวแจ๋วก็คว้าหมับเข้าไปที่เป้ากางเกงของ ร.ป.ภ.หนุ่มจอมหื่น 
 
“ เอ๊ะ! น้องแจ๋วจะทำอะไร ” 
          
 
         บุญกอบรู้สึกตกใจที่จู่ๆก็ถูกเด็กสาวจู่โจมอย่างอุกอาจ แต่เขาก็ไม่คิดขยับกายหนี เพราะมือบางที่กำลังลูบคลำท่อนลำอาฆาตนั้นทั้งนุ่มนิ่มและอุ่นร้อนจนทำให้ไฟสวาทเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง ปากก็กล่าวเชื้อเชิญด้วยเสียงกระเส่าที่แผ่วเบา 
 
“ โอ้ว……มือน้องแจ๋วนี่นุ่มดีจริงๆเลย ถ้าจะให้ดี ไม่ลองล้วงเข้าไปจับเนื้อในก่อนรึจ๊ะ ”  
           
 
        น้องแจ๋วเองก็นับว่าเป็นคนจริงใจนักเลง เพียงแค่ได้ยิน เธอก็สนองตอบด้วยการรูดซิปกางเกงลงอย่างรวดเร็ว เพื่อล้วงลึกไปจับเนื้อในตามคำท้าทายของ ร.ป.ภ.หนุ่มร่างล่ำ 
 
“ อ้า…..โอ้ว…..ซี้ด…..ดะ….ดีเหลือเกิน ” ร.ป.ภ.หนุ่มถึงกลับกระตุกกายแรงอยู่หลายที เพราะมือนิ่มนวลที่ล้วงลึกเข้าไป กำลังทำการรูดอาวุธร้ายแสนรักด้วยลีลาที่บ่งบอกว่า…..เป็นงาน 
          
 
        อารมณ์หฤหื่นกลับคืนสู่มโนจิตของ ร.ป.ภ.หนุ่มอีกครั้ง คราวนี้ดูมันจะเร่าร้อนรุนแรงกว่าเดิมเสียอยู่หลายเท่าตัว และโทษฐานที่สาวแจ๋วขัดขวางไม่ให้เขาได้สยึ๋มกึ๋ยกับสาวแพรผู้แสนอวบอั๋น บุญกอบจึงคิดว่าสาวแจ๋วควรต้องรับผิดชอบด้วยการพลีกายให้เขาเชยชม 
 
“ เหอ เหอ เหอ กูขอปลดปล่อยกับมึงนี่แหละ อีแจ๋ว ” 
          
 
       บุญกอบคิดเสร็จ เขาก็เอื้อมมือหยาบกร้านไปลูบคลำทรวงอกคู่งามที่ลอยอยู่เบื้องหน้า แม้ขนาดของมันจะค่อนข้างกะทัดรัด แต่มันก็เต่งตึงและแน่นนุ่มมือจนชวนให้เร้าอารมณ์ 
 
“ อู้ว……เยี่ยมจริงๆเลย น้องแจ๋ว อ้า…..” บุญกอบครางเบาๆ พร้อมกล่าวชมเชยสัมผัสทางกายที่ยอดเยี่ยมของเด็กสาวนักศึกษา 
 
“ อื้อ…..พี่บุญกอบเองก็ไม่เลวเลย แถมดุ้นที่หนูจับก็แน่นสู้มือดีเหลือเกิน ” สาวแจ๋วชมกลับ ดวงหน้าขาวนวลที่กำลังเคลิบเคลิ้มเชิดสูงขึ้นมาเล็กน้อย 
         
 
        บุญกอบและสาวแจ๋วผลัดกันลูบคลำจุดกระสันของกันและกันอย่างต่อเนื่อง เลยทำให้พายุสวาทพัดกระพืออยู่ไม่ขาด และเมื่อดีกรีทางอารมณ์พุ่งปรี๊ดถึงขีดสุดของปรอท บุญกอบก็ขยับเข้าหาเด็กสาว เพื่อประกบปากจูบ 
 
“ อื้อ…..” เด็กสาวร้องเบาๆด้วยกิริยาที่เหมือนจะขัดขืน แต่กลับเงยหน้าขึ้นรับรสจูบที่ดูดดื่ม อันเป็นท่าทางซึ่งย้อนแย้งที่สุด 
          
 
        บุญกอบบดริมฝีปากอย่างดุดันจนทำให้เด็กสาวรู้สึกเจ็บชา ส่วนสองมือก็ตะโบมไปทั่วเรือนกายเล็กบาง ไม่ว่าจะเป็นทรวงอกกะทัดรัด เอวบาง หน้าท้องเรียบเนียนไร้ไขมัน หรือโคนขาอ่อนขาวผ่องเป็นยองใย ล้วนหนีไม่พ้นมือมารอันหยาบกร้าน 
 
“ อื้อ…..อ้า…..” เด็กสาวครางเบาๆในลำคอ ส่วนริมฝีปากก็เผยอกว้าง เพื่อส่งลิ้นน้อยๆเข้าไปเกี่ยวกวัดกับลิ้นยาวของคู่สวาทวัยหนุ่ม 
        
 
        ทุกท่วงท่าและลีลาที่เด็กสาวสนองตอบล้วนเปิดทางให้กับ ร.ป.ภ.หนุ่ม เมื่อเป็นเช่นนี้ บุญกอบจึงไม่พลาดที่จะเดินเกมต่อ อึดใจต่อมามือมารที่ว่องไวราวหนวดปลาหมึกก็เลื้อยลึกเข้าไปในกระโปรงทรงพลีทที่สั้นประมาณเข่า 
 
“ อ้า…….” 
           
 
        เมื่อมือมารล้วงลึกเข้าสู่ภายใน กายบางของเด็กสาวก็กระตุกแรง และทันทีที่ฝ่ามืออันหยาบกร้านได้สัมผัสกันเนินเนื้อในที่ลับ เขาก็รับรู้ได้ถึงความฉ่ำเยิ้มที่ชุ่มโชกไปทุกอณู 
 
“ โอ้ว…..หยาดเยิ้มขนาดนี้ แสดงว่าน้องแจ๋วน่าจะอยากอยู่มิใช่น้อย แม้ไม่ได้กินของหวานขาวอวบ แต่ก็ได้รับประทานอาหารว่างขาวใสแทน เหอ เหอ เหอ ” 
          
 
        เมื่อทุกสิ่งเป็นใจถึงเพียงนี้ บุญกอบก็ถลันเข้าไปยันกายเล็กบางของเด็กสาวให้ถอยหลังไปอย่างช้าๆ ซึ่งสาวเจ้าก็โอนอ่อนผ่อนตามอย่างว่าง่าย เวลาต่อมา แผ่นหลังของเด็กสาวก็พลันกระทบเข้ากับโต๊ะไม้ขนาดเล็กอันเกือบจะเป็นสังเวียนรักของเกมกามาคู่เมื่อกี้ 
 
“ เหอ เหอ เหอ คราวนี้นังแจ๋วต้องเสร็จกูแน่ กูไม่ยอมพลาดเป็นครั้งที่สองหรอก ” 
        
 
       เพื่อกันความผิดพลาดทั้งปวง บุญกอบจึงค่อยๆดันกายเล็กบางของเด็กสาวให้ลอยตัวขึ้นไปนั่งบนโต๊ะไม้ จากนั้นก็แทรกกายไปประชิดตรงกลางระหว่างขาที่ค่อยๆแหกกว้าง เพื่อเตรียมทำการรุกคืบ เมื่อทุกอย่างพร้อมสรรพ เขาก็จัดการดึงมือบางที่ล้วงลึกในเป้ากางเกงให้ออกมาโดยเร็ว 
 
“ เอ๊ะ! ทำไมไม่ให้หนูทำต่อ พอแล้วหรือ พี่บุญกอบ ” สาวแจ๋วเงยหน้าขึ้นถาม ใบหน้าขาวนวลยังคงแดงซ่านด้วยเลือดสาวที่สูบฉีดไปทั่วกาย  
         
 
         บุญกอบปล่อยยิ้มชั่วๆออกมาดอกนึง ก่อนจะตอบกลับเสียงกระเส่า 
 
“ เหอ เหอ เหอ ยังไม่พอหรอก สาวน้อย แต่ที่ให้หยุด เพราะพี่ว่าเราน่าจะพร้อมร่วมสุขสันต์กันแล้ว ” 
        
 
        แม้สาวแจ๋วจะพอจะรู้ความนัยของคำพูดที่เอื้อนเอ่ย แต่มันก็ไม่กระจ่างจนสิ้นสงสัย เธอจึงเตรียมอ้าปากถาม แต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง เธอก็พบว่ามือทั้งสองข้างของร.ป.ภ.หนุ่มได้ล้วงลึกเข้ามาจับขอบกางเกงในบางที่ซุกซ่อนอยู่ภายในกระโปรงทรงพรีท 
 
“ ว้าย! พี่บุญกอบจะทำอะไรน่ะ ” สาวแจ๋วร้องเสียงหลง สองมือขยับไปเกาะกุมที่ข้อมือของชายหนุ่ม เพื่อทำการขัดขวาง แต่ไม่ทันได้ทำตามประสงค์ เธอก็รู้สึกถึงการฉีกขาดของอาภรณ์ผืนน้อย 
 
“ แคว๊ก……” 
 
“ ว้าย….ไม่นะ ” เด็กสาวร้องลั่น ดวงตามองเศษผ้าเล็กๆบนมือหยาบกร้านของบุญกอบ มันเคยเป็นอาภรณ์ผืนโปรดที่ใช้ห่อหุ้มของสงวนที่เธอหวงแหน 
        
 
        การฉีกกระชากกางเกงในผืนบางให้ขาดในทีเดียวนับเป็นการกระทำที่ป่าเถื่อน ทว่าบุญกอบยังไม่ยอมหยุดสัตว์ป่าในตัวแต่เพียงเท่านั้น เขาจัดการถลกกระโปรงทรงพลีทที่พลิ้วไหวขึ้นสูง พร้อมเสือกหัวมังกรร้ายคะนองศึกให้ทะลวงเข้าไปในอู่สวาท 
 
“ อ้า…….” สาวแจ๋วครางดัง กายเพรียวบางสะดุ้งสุดตัว ด้วยเจ้าสิ่งที่ทิ่มทะลวงเข้ามาในกายนั้นทั้งอวบใหญ่และแข็งแกร่งจนก่อให้เกิดความเจ็บเสียวอย่างรุนแรง อันเป็นปฏิกิริยาที่ตรงกันข้ามกับหนุ่มอีสานร่างล่ำซึ่งตอนนี้กำลังฟินในความคับแน่นที่ตนได้เสพสุข 
 
“ โอ้ว……แน่นนุ่มหนึบดีจริงๆ สุดๆไปเลย น้องแจ๋ว อ้า…..” 
           
 
        บุญกอบค้างคาอยู่ในท่ายืน ใบหน้าดูปรือลอย กายล่ำสันสั่นเทาสลับกระตุกเล็กน้อย ดูเหมือนที่เขาทำอย่างนี้ เพราะอยากซึมซับบรรยากาศที่เปี่ยมสุขให้ตราตรึงในจิตใจได้มากที่สุด ผิดกับสาวแจ๋วที่บัดนี้ได้แต่เกร็งกายและนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวที่ถูกบุญกอบยัดเยียดให้
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter