ตลกร้ายใต้สะดือ
เขียนโดย Jalando
วันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 15.03 น.
แก้ไขเมื่อ 8 มกราคม พ.ศ. 2562 15.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) จับกด ขย่ม ขี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบุญกอบมองกายเพรียวบางที่สั่นสะท้านตามแรงกระแทก เขารู้สึกสะใจ เวลาต่อมา ก็เลื่อนสายตาไปที่ใบหน้าคมแนวลูกครึ่งของว่าที่นายสาว จึงพบว่าเจ้าหล่อนกำลังเคลิบเคลิ้ม ปากอ้ากว้าง เพื่อครวญครางระบายอารมณ์
“ อ้า…….ซี้ด……จะไม่ไหวแล้ว ทำไมเธอถึงแรงดีขนาดนี้ ”
อันที่จริง บุญกอบเองก็สุดทนเช่นกัน ทว่าเขาอยากเผด็จศึกขั้นเด็ดขาดมากกว่าการถูไถแบบนี้ และเมื่อความอดทนถึงขีดจำกัด หนุ่มร่างล่ำจึงขัดฝืนคำสั่งด้วยการเอาหัวทรงดอกเห็ดทิ่มพรวดเข้าไปในกลีบกุหลาบ
“ อื้อ……”
ว่าที่นายสาวสะดุ้งเฮือก ด้วยอาวุธร้ายที่เพิ่งล่วงล้ำ มีขนาดใหญ่ยักษ์มิใช่น้อย และเมื่อหัวบานเข้าไปนอนสงบนิ่งในถ้ำสวาทอันอุ่นร้อนเป็นที่เรียบร้อย เธอก็เอ่ยถามบุญกอบ สีหน้าดูเหยเก
“ นะ….นายบุญกอบทำอะไรน่ะ ชั้นแน่นไปหมดแล้ว ไหนสัญญาว่าจะไม่แทงเข้ามาไง ”
“ อู้ย…ขอโทษจริงๆครับ ผมทนความเซ็กซี่ของนายหญิงไม่ไหวแล้ว ขอซักทีเถอะครับ ” บุญกอบตอบเสียงสั่น ทั่วกายเปลือยที่ล่ำสันอุดมไปด้วยเม็ดเหงื่อ
ผู้จัดการสาวลูกครึ่งพยายามตีหน้าขรึม แต่ความกำหนัดที่ฝังอยู่ภายในช่างเร่าร้อนและรุนแรง ทำให้ไม่อาจวางตัวได้อย่างที่ตั้งใจ กระนั้น เธอก็ยังแสร้งทำเป็นเห็นใจได้อย่างแนบเนียน
“ เอาล่ะ เห็นแก่ความเป็นคนซื่อของเธอ จัดมาให้สุดกำลัง แต่บอกไว้ก่อนนะ ห้ามเสร็จสมข้างในเด็ดขาด และให้ทำแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว เข้าใจมั้ย ”
“ เข้าใจครับ ” บุญกอบรับคำ สีหน้าแลบิดเบี้ยว เพราะอาวุธร้ายถูกผนังถ้ำอุ่นร้อนตอดรัดเป็นระยะ
สองหนุ่มสาวขยับกายเล็กน้อย เพื่อจัดท่าให้เหมาะสมแก่การร่วมสุขีสโมสร และเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง บุญกอบก็เริ่มเดินเครื่องสุดกำลังชนิดที่ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา
“ ปั้บ ปั้บ ปั้บ……”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วห้อง ผู้จัดการสาวสวยถึงกับไปเป็น เพราะไม่คิดว่าตนเองจะมาเจอพายุสวาทที่รุนแรงขนาดนี้
“ โอ้ว……เบาๆ บุญกอบ อย่ารุนแรงนัก อา….”
บุญกอบได้ยินเสียงร้องห้ามของผู้จัดการสาวอย่างชัดเจน แต่เขาหน้ามืดเกินกว่าจะรับฟัง เลยเอื้อมมือไปจับขอบชั้นในราคาแพง ก่อนกระชากออกในทีเดียว
“ แคว๊ก….”
“ ว้าย......”
ผู้จัดการสาวกรีดร้อง เธอตกใจในความป่าเถื่อนที่บุญกอบแสดงออกมา แต่หนุ่มอีสานร่างล่ำหาได้สนใจ เพราะในดวงตามองเห็นเพียงซาลาเปาคู่งามที่ขาวผ่องและกลมกลึง มิหนำซ้ำ บนยอดทรวงยังประดับประดาด้วยลูกเกดสีแดงอมชมพูที่สวยงาม
“ นะ…นี่มัน ”
บุญกอบพึมพำได้สองสามคำ ก่อนทะยานเข้าไปบีบเคล้นสลับดูดเลียปลายติ่งเต้าอย่างเมามัน ทำให้ผู้จัดการสาวครวญดังด้วยความเจ็บเสียว
“ ซี้ด…..อ้า….ยะ….ชั้นเจ็บ ”
แม้บุญกอบจะสาลาวนอยู่กับภูเขาเนื้อคู่งาม แต่ช่วงล่างยังขยับโยกอย่างต่อเนื่อง เพื่อขับส่งอาวุธร้ายอวบใหญ่ให้ทิ่มแทงเป้าหมายอยู่ตลอด สร้างความเสียวสยิวแก่ว่าที่นายสาวจนต้องร้องเรียกชู้รักอยู่ไม่ขาด สองมือโอบลำคอล่ำสัน
“ อ้า…..บุญกอบ บุญกอบ บุญกอบ ”
เสียงครวญครางและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังประสานกันจนแยกไม่ออกว่าเป็นของใคร ไม่กี่อึดใจ สองหนุ่มสาวต่างวัยก็ใกล้ถึงจุดเดือดของอารมณ์
เมื่อเป็นเช่นนี้ บุญกอบจึงโชว์พลังมหาศาลตามสไตค์ลูกอีสานด้วยการโหมกระหน่ำเข้าไปสุดกำลัง ทำให้โต๊ะไม้ราคาแพงสั่นไหว ราวกับถูกเขย่าด้วยมือยักษ์ที่มองไม่เห็น
“ คึก คึก คึก…..”
ผู้จัดการสาวไม่กลัวว่าตนจะเจ็บช้ำยังไง โต๊ะไม้จะเสียหายหรือไม่ เพราะในยามนี้ อารมณ์ของเธอเตลิดไกลจนกู่ไม่กลับซะแล้ว และเมื่อถึงจุดสุดท้ายของศึกรักที่เร่าร้อน แม่นางก็ตะโกนดัง
“ โอ้ว……ทนไม่ไหวแล้ว อัดเข้ามาให้เต็มแรงเลย นายบุญกอบ ”
แม้ไม่สั่ง บุญกอบก็ไม่คิดยั้งมืออยู่แล้ว ด้วยเขาเองก็ใกล้ถึงสรวงสวรรค์เช่นกัน และเมื่อเสร็จสมอารมณ์หมาย หนุ่มร่างล่ำก็กดกายลงไปยังร่างงามที่ขาวโพลน เพื่อฝังอาวุธร้ายให้ลึกที่สุด
“ อ้าก……สุดๆไปเลย ”
สิ้นเสียงคำราม ราวกับควายออกลูกของหนุ่มร่างล่ำ กระแสธารรักที่อุ่นร้อนก็กระฉูดเข้าไปในร่างบางของผู้จัดการสาวอย่างรุนแรง มันทำให้เธอกระตุกถี่และเสร็จสมไปพร้อมๆกัน
“ อ้า…..โอมายก็อด โอมายก็อด…..”
…………………..
นายโมทย์ได้แต่ยืนกระวนกระวายอยู่หน้าห้องทำงาน และสิ่งที่เขากลัวที่สุดในยามนี้ก็คือ……
“ ไอ้บุญกอบจะพากูตกงานไปด้วยมั้ยนะ เพราะอาการรุ่มร่ามที่มันก่อ อาจทำให้คุณเมย่าหันมาเล่นงานกู โทษฐานที่พาคนอุบาทว์แบบนี้มาสมัครงาน ”
นายโมทย์เกิดอาการจิตตก ใบหน้าเครียดขึ้ง แต่หลังจากกลัดกลุ้มได้ระยะหนึ่ง วิทยุสื่อสารที่พกติดเอวก็ส่งเสียงดัง
“ นายโมทย์อยู่รึเปล่า นี่ชั้นเอง ”
นายโมทย์จำได้ทันที เจ้าของเสียงนี้ก็คือ……เมย่า ผู้จัดการสาวสวยของภัตตาคารหรู จึงรีบรับสาย
“ ครับ ผมฟังอยู่ คุณเมย่ามีอะไรให้ผมรับใช้ ” นายโมทย์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
“ อืม….มีแน่นอน ชั้นอยากให้นายโมทย์เข้ามาในห้องเดี๋ยวนี้ มีเรื่องจะสั่งงาน ”
“ ได้ครับผม ” นายโมทย์รับคำเสียงเข้ม
…………………
“ แอ๊ด……”
เสียงประตูแง้มเปิดช้าๆ และเมื่อ ร.ป.ภ.ร่างสูงเข้ามาในห้องเต็มตัว เขาก็พบกับสหายหนุ่มแต่วัยเยาว์ที่ยืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ โดยมีผู้จัดการสาวลูกครึ่งนั่งปั้นหน้าขึงขังอยู่ไม่ห่าง
“ เฮ้ย…..ไม่เข้าที บรรยากาศมาคุเหลือเกิน ” นายโมทย์พึมพำเบาๆ ในใจนึกสงสัยว่าสิบนาทีที่ผ่านมา บุญกอบได้ทำอะไรคุณเมย่ารึเปล่า เพราะใบหน้าของนายสาวในยามนี้ดูเคร่งเครียด ราวกับเปาบุ้นจิ้นในศาลไคฟง
เมื่อนายโมทย์ก้าวมายืนเคียงเพื่อนซี้ ผู้จัดการสาวก็กล่าวเรียบๆ
“ เอาล่ะ ในเมื่อมาพร้อมหน้าแล้ว ชั้นก็ขอออกคำสั่ง ”
นายโมทย์รู้สึกเจ็บแปล๊บในหัวใจ เพราะจากที่คาดการณ์ คำสั่งนั้นคงจะเป็น….ไล่ออก แต่ในอึดใจต่อมา เขาก็พบว่าสิ่งที่คิด นั้นผิดไปจากความเป็นจริงชนิดคนละเรื่อง
“ ชั้นรับนายบุญกอบเข้าทำงานในตำแหน่ง ร.ป.ภ. และอยากให้เขาประจำจุดเดียวกับเธอไปก่อน เพื่อศึกษางาน ”
“ อะ…เอ่อ…ครับผม ” นายโมทย์ชะงักงัน ก่อนรับคำ
“ ดีมาก ในเมื่อไม่มีปัญหาอะไร รบกวนพาน้องใหม่ไปเบิกชุดที่แผนกเครื่องแต่งกาย จะได้เริ่มงานซะวันนี้เลย มีอะไรขัดข้องมั้ย ” นายสาวออกคำสั่งต่อ
“ ไม่มีครับ ” สองหนุ่มรับคำพร้อมกัน
……………………
นายโมทย์เดินนำไปยังแผนกเครื่องแต่งกายที่ตั้งอยู่ในชั้นใต้ดิน เขายอมรับว่ามึนงงอย่างหนักหน่วงที่เพื่อนซี้ได้งานนี้ เพราะพฤติกรรมที่บุญกอบแสดงออกมา มันสุดแสนทุเรศจนผู้จัดการสาวไม่น่ารับได้ เลยหันไปถามตรงๆ
“ เฮ้ย…..เอ็งทำอีท่าไหน คุณเมย่าถึงรับเข้าทำงาน ”
บุญกอบไม่ยอมเฉลยตามตรง เขาได้แต่อมยิ้มและตอบคำถามแบบกำกวม ให้ชวนสงสัย
“ บอกไม่ได้โว้ย ของแบบนี้ มันขึ้นอยู่กับลีลาและความเร้าใจ ”
นายโมทย์รู้สึกเคืองนิดๆ แต่เขาก็เก็บอาการและพาเพื่อนสนิทไปยังจุดหมายปลายทาง
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ