มาร่วมเดินทางไปกับฉันในโลกที่ไม่ธรรมดา

 


''(ช่วยด้วย~)''
 
 
''..?..หืมม..''
 
 
''(ช่วยด้วย~)''
 
 
''..ใคร?...เสียงผู้หญิง?..''
 
 
''(พระผู้เป็นเจ้า~)''
 
 
''..หืม?...ฉันชื่อโชอิจิ...''
 
 
''(พระผู้เป็นเจ้า~)''
 
 
''..ยินดีที่ได้รู้จัก....''
 
 

''(โปรดช่วยเราด้วยย~)'' 
 
 

          ผมลืมตาแล้วลุกขึ้นมานั้งด้วยหน้าตาที่เพิ่งตื่น
 
          ''ฝันเหรอออ''  
 
          ผมลุกจากที่นอน แล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างสะลึมสะลือ วันนี้ผมมีงานที่จะต้องออกไปส่งผัก นี่คงจะเป็นการพจนภัยที่สุดยอดที่สุดในชีวิตของผมแล้วละ 
 
***
 

          ''โชอิจิ'' 
 
          ''คร๊าบๆ''  
 
          ''เหดียวหลังจากเอาของไปส่งที่ร้านคุณมานะ อย่าลืมเอาถุงใบนี้ไปส่งให้ร้านขายของชำของคุณฮารุนะด้วยน่ะ ของหนูมิกะจังนะ''เอาไปส่งให้ถึงมือหนูมิกะจังน่ะ!''  
 
          ''คร๊าบ คร๊าบบ ผมไปแล้วน่ะ''  
 
          ''จ้า ไปดีมาดีน่ะ ขับรถระวังๆด้วยละ''  
 
          ผมขับรถออกไปโดยที่แม่ยังยืนมองส่งผมอยู่
 
          เกือบทุกเช้า ตอน 5.00 ผมมีหน้าที่ ที่จะต้องนำผักของที่บ้านไปส่งให้ลูกค้า 
 
          มีทั้งลูกค้าขาประจำและลูกค้าใหม่ 

          ''อ้าววววว โชอิจิจะไปแล้วเหรอออ ขับรถดีๆละ''  
 
 
          ''เชื่อมือได้เลย''  
 
         ในขณะที่ผมกำลังขับรถออกจากหมู่บ้านก็มีเสียงทักทายที่คุ้นหู เขาคือพี่ยามของหมู่บ้าน แล้วผมก็ยื่นมือออกมาจากหน้าต่างพร้อมชูนิ้วโป้งออกไป 
 
          ผมจะต้องนำผักที่แพ็คไว้อย่างดีไปส่งตามร้านค้าที่ระบุไว้ในกระดาษที่แม่จดบันทึกไว้ ซึ่งผมก็เข้าใจมันเป็นอย่างดี  
 
          ''เอาละลุยไปเลยยย''  ผมปลุกความสดชื่นให้กับตัวเอง 
 
~~~~~
 
 
          ''ขอบคุณน่ะพ่อหนุ่ม อะนี้'' 
 
          ''ขอบคุณที่อุดหนุนน่ะครับ''