วังเก่า

งานสวดพระอภิธรรมวันแรกของอาจารย์สมยศผ่านไปได้ด้วยดี อาทิตย์ได้แต่นั่งเหม่อลอยโทษตัวเองว่าทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเอง หากไม่มีเขาอาจารย์สมยศคงไม่ต้องจบชีวิตลงแบบนี้แต่ไม่ใช่แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่ทำให้เขาคิดมากและไม่สบายใจ ยังมีเรื่องของผีที่หน้าเหมือนกับเขาโผล่มาอีก ตอนนี้เขาเริ่มปักใจเชื่อแล้วว่าที่เขาเห็นมีตลอดเป็นผีจริงๆ และวันนี้จะเป็นวันที่เขาไปถามเจ้าอาวาสว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทันทีที่เขาคิดและมองไปรอบๆตัวนั้น เขาได้เห็นผีตนเดิมกำลังยืนชี้หน้าเขาอยู่บนเมรุนั่น ตาแดงก่ำแต่เพียงครู่เดียวก็หายไปทิ้งไว้แต่ความกลัวและความสงสัย

“มีวิญญาณตามโยมมาอยู่” ยังไม่ทันที่อาทิตย์จะเอ่ยถาม เสียงของเจ้าอาวาสของวัดนี้ก็เอ่ยทักขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ “แต่...”

“แต่อะไรครับหลวงพ่อ” ยังไม่ทันที่เจ้าอาวาสพูดจบ อาทิตย์รีบถามเจ้าอาวาสอย่างรวดเร็ว

“แต่อาตมาสงสัยว่า ทำไมวิญญาณดวงนี้ถึงหน้าเหมือนกับโยมไม่มีผิด” เจ้าอาวาสทำท่าครุ่นคิดอย่างหนัก แต่เพียงไม่นานเจ้าอาวาสก็พูดต่อ “น่าจะเป็นตัวโยมในชาติปางก่อน ดูจากการแต่งตัว หน้าตา และจิตของวิญญาณดวงนี้เป็นจิตที่คล้ายคลึงกับจิตของโยมมาก ส่วนดวงวิญญาณนี้มาทำอะไร ต้องการอะไร อาตมาไม่อาจรู้ได้ อาตมาก็ช่วยโยมได้เท่านี้ ที่เหลือเป็นหน้าที่ของโยมที่ต้องจัดการเอง อาตมาขอตัวก่อนนะ เจริญพร”

เป็นอีกคืนที่อาทิตย์ข่มตานอนได้ยากลำบากเหลือเกิน ยิ่งได้ฟังคำพูดของเจ้าอาวาสที่บอกว่าวิญญาณหน้าเหมือนเขาจริงๆ เขายิ่งคิดไม่ตกและหาทางออกไม่เจอ แต่นอกจากกลัวแล้วยังมีสิ่งที่ทำให้เขาสงสัยมาก คือทำไมวิญญาณนี้ถึงต้องทำร้ายเขา ทั้งๆที่เป็นอดีตชาติของเขา คิดอย่างไรก็คงคิดไม่ออก มีอยู่แค่วิธีเดียวคือ ต้องกลับไปที่นั่น!

               เช้านี้เป็นเช้าที่อาทิตย์ไม่มีเรียน เขารีบไปที่วังผีหลังนั่นก่อนที่จะสายเกินไป ระยะทางระหว่างที่พักของเขากับวังผีหลังนี้ถือว่าไม่ได้ไกลมาก สามารถเดินทางโดยรถจักรยานยนต์ได้ ในระหว่างขับรถจักรยานยนต์ใจของเขาจดจ่ออยู่แค่ที่ดวงวิญญาณนั้น บ้านผีสิงหลังนั้น แต่หากมองกระจกหลังสังเกตดีๆอาจเห็นตัวเขากำลังซ้อนท้ายเขาอยู่!

อาทิตย์เดินเข้ามาบริเวณห้องโถงของวังผี ดูเหมือนว่าบรรยากาศต่างไปจากที่เขาเคยมาทั้งสองครั้ง เขาค่อยๆก้าวขาอย่างหวาดกลัว กลัวว่าจะมีเขาในอดีตกาลโผล่ขึ้นมาอีกแต่แล้วก็ไม่ เขาเดินมาถึงห้องที่เคยมาเมื่อครั้งที่แล้ว รู้สึกแปลกๆเหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างดึงดูดเขาให้เข้ามาบริเวณโต๊ะเครื่องแป้ง ตัวของเขาขยับเข้าไปติดกับกระจกของโต๊ะเครื่องแป้ง ตาเขาจ้องมองไปที่กระจก ภาพของกระจกค่อยแปรเปลี่ยนไป เปลี่ยนไป และเปลี่ยนไป...