วังเก่า

แม้จะเป็นเวลาบ่ายสองแล้วแต่อากาศที่นี่กลับเย็นแปลกๆ อาทิตย์และอาจารย์สมยศมาถึงแทบจะพร้อมๆกัน ทั้งคู่ค่อยๆเดินเข้าไปในวังแห่งนี้ และเมื่อทั้งคู่ยิ่งเดินเข้าไปอากาศภายในก็ยิ่งเย็นขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าขนลุก

               “อาจารย์ครับ เราจะเดินไปทางไหนก่อนดีครับ”

               “อาจารย์ว่าวันนี้เราถ่ายรูปไปคร่าวๆก่อนแล้วกัน วันหลังค่อยมาเก็บรายละเอียดอีกที” อาจารย์สมยศทำท่าครุ่นคิดซักพักก่อนจะหยิบกล้องตัวโปรดขึ้นมา พลางทดลองถ่ายไปที่กำแพงบริเวณโถงของวัง “อ่ะ...เอากล้องไปถ่ายในห้องแต่ละห้องให้หมดนะ ตรงโถงนี่ไม่ต้องถ่าย เดี๋ยวอาจารย์จะดูและวาดแปลนคร่าวๆแถวนี้ก่อน”

               “ได้ครับ งั้นเจอกันกี่โมงดีครับ” อาทิตย์เอ่ยถาม

               “อืม...นี่ก็บ่ายสามแล้ว งั้นเจอกัน 5 โมงเย็นแล้วกัน เผื่อเวลาไว้ อาจารย์คงใช้เวลาวาดนานหน่อย”

“ได้ครับ แล้วเจอกันครับ” อาทิตย์กล่าวก่อนที่จะเดินแยกมาอีกทางหนึ่ง ระหว่างเดินไปอาทิตย์ก็ได้แต่คิดถึงเรื่องชายคนนั้นที่เห็นในวังและในความฝัน เขาได้แต่เหม่อลอยจนผ่านห้องมากี่ห้องแล้วไม่รู้ แต่เหมือนมีมนต์สะกดให้เขาเดินมาที่ห้องริมสุด ซึ่งห้องนี้ดูแตกต่างจากห้องอื่นอย่างชัดเจน ประตูหน้าห้องเป็นประตูไม้สักแกะสลักเป็นรูปพรรณไม้นานาชนิด ประดับด้วยงาช้างสวยงาม เขาผลักประตูเข้าไปอย่างไม่รู้ตัว ภายในห้องกว้างขวางเกินกว่าจะเป็นห้องนอนของคนธรรมดา เตียงนอนยังอยู่ในสภาพดีราวกับมีคนนอนอยู่ทุกวัน

               “กึก...กึก” ในระหว่างที่อาทิตย์กำลังถ่ายภาพ เขาได้ยินเสียงบางอย่างจากใต้เตียง เขาเดินเข้าไปใกล้ใต้เตียงมากขึ้น ใจหนึ่งอยากจะวิ่งออกไปจากห้องนี้ อีกใจหนึ่งก็อยากจะรู้ว่าสิ่งที่ได้ยินนั้น เป็นคน สัตว์ หรือผี! ยังไม่ทันที่เขาจะก้มดู จู่ๆก็มีมือที่ดูไร้เลือดพุ่งเข้ามาจับที่ข้อเท้าของอาทิตย์

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!” เขาร้องลั่นสุดเสียง แต่ทันใดนั้นมือที่ไร้เลือดก็หายไปในพริบตา ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย อาทิตย์วิ่งออกมาจากห้องนั้นอย่างไม่มีทิศทาง พลางตะโกนเรียกอาจารย์สมยศอย่างสุดเสียง แต่ยิ่งเรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีเสียงตอบรับจากอาจารย์ พลัน...สายตาของอาทิตย์ก็ไปสะดุดกับห้องๆหนึ่งที่เปิดอยู่ เขาไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปในห้องนั้นหวังที่จะพบกับอาจารย์สมยศ และก็เป็นอย่างที่หวังจริงๆเขาพบกับอาจารย์สมยศกำลังยืนหันหลังวาดเขียนอะไรบางอย่างอยู่ในสมุดวาดเขียนขนาดใหญ่

“อาจารย์ครับ ผมว่าเราอยู่ที่นี่ไม่ได้จริงๆแล้วครับ ที่นี่มีผี ที่นี่มีผีจริงๆครับ!” อาทิตย์พูดเสียงสั่น ขาแทบไม่มีแรงยืน ทันใดนั้นอาจารย์สมยศค่อยๆหันมา แต่เขาต้องตกใจสุดขีดเมื่อหน้าที่เห็นไม่ใช่อาจารย์สมยศกลับกลายเป็นหน้าของอาทิตย์อาจจะต่างจากเขาตรงที่หน้าไม่มีเลือดเลยแม้แต่น้อย!

“เฮ้ย! อะไรวะเนี่ย” อาทิตย์วิ่งออกมาจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว รีบออกไปจากวังผีหลังนี้ เขาออกมาจากวังผีหลังนี้ก็เริ่มค่ำแล้ว เขาตะโกนเรียกอาจารย์อีกครั้งแต่ยิ่งตะโกนไปเท่าไหร่ ยิ่งเหมือนสูญเปล่า

‘เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด...โครม!!!!!’ เสียงของรถพุ่งเข้าใส่บางสิ่งบางอย่างเข้าอย่างจัง อาทิตย์หันไปมองที่มาของเสียงและค่อยเดินไปดูอย่างหวาดระแวง เมื่อเขาพบว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นคืออะไร ทำให้เขาเป็นลมล้มพับไป