วังเก่า

คืนนี้คงเป็นคืนที่อาทิตย์ไม่ได้นอนแม้จะเพลียมาทั้งวันแล้ว เขาได้แต่สงสัยเกี่ยวกับวังหลังเก่าหลังนั้น สงสัยเกี่ยวกับสภาพวังที่ข้างในใหม่ผิดปกติ สงสัยเกี่ยวกับความซับซ้อนของวังที่หาทางออกเท่าไหร่ก็หาไม่เจอและสงสัยเรื่องที่เขาตาฝาดเห็นผีผู้ชายห้อยหัวลงมา!
               “อย่ามายุ่งกับที่นี่...อย่ามายุ่งกับที่นี่!”
               “เฮือก!” อาทิตย์สะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย เขาฝันเห็นผู้ชายในวังเก่าหลังนั้น ชายผู้นั้นน่ากลัวเหลือเกิน เขาจำได้ว่าชายผู้นั้นแต่งตัวเหมือนคนสมัยโบราณ ไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่กางเกงคล้ายกับโจงกระเบน แต่ที่น่าตกใจที่สุดก็คือ...หน้าตาของชายคนนั้นเหมือนกับหน้าตาของเขาไม่มีผิด!
               วันรุ่งขึ้นอาทิตย์รีบตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อที่จะเข้าไปหาอาจารย์ “ทรงยศ” อาจารย์ที่ให้รางวัลอาทิตย์ในการไปดูงานที่วังเก่าหลังนั้น อาจารย์ทรงยศเป็นหัวหน้าของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ อยู่ที่นี่มาร่วม 10 ปีแล้ว นี่ก็ใกล้ถึงเวลาจะเกษียณเต็มที อีกแค่ไม่กี่ปีเท่านั้น
               “สวัสดีครับอาจารย์” อาทิตย์กล่าวทักทายอาจารย์ทรงยศก่อน
               “ว่าไงหละอาทิตย์ ที่ให้ไปดูหนะได้เรื่องอะไรบ้าง” อาจารย์ทรงยศถาม
               “เอ่อ..ยังไม่ได้เรื่องอะไรเลยครับ พอดีวันนั้นมีเรื่องนิดหน่อยเลยยังไม่ค่อยได้อะไรแต่ผมจะมาขออาจารย์ให้ช่วยดูสถานที่ดูงานให้ใหม่ได้ไหมครับ พอดีว่าผมว่าสถานที่นั้นมันแปลกๆ”
               “แปลกยังไงรึ ?” อาจารย์ทรงยศสงสัย
               “อาจารย์จะว่าผมบ้าไหมครับถ้าผมจะบอกว่า ในวังเก่าหลังนั้นมี เอ่อ...มีผีครับ” อาทิตย์พูดอย่างลังเล เขาค่อนข้างจะมั่นใจว่าอย่างไรแล้ว อาจารย์ทรงยศก็ไม่มีทางที่จะเชื่อเรื่องผีสาง แต่ในเวลานั้นเขานึกถึงภาพหลอนที่เขาเจอมา คำโกหกต่างๆที่คิดมากลับคิดไม่ออกเสียอย่างนั้น จึงจำใจต้องพูดความจริงทั้งๆที่พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
               “แกจะบ้ารึอาทิตย์ เรื่องผีอะไรเนี่ย มันมีที่ไหน อีกอย่างวังหลังเก่านี้ยังไม่มีใครเคยมาสำรวจเลยนะ ถ้าแกได้ข้อมูลทุกๆอย่างของวังนี้ อาจารย์มั่นใจเลยว่าโปรเจคของเราจะต้องไปได้ไกลกว่าระดับมหาวิทยาลัยแน่นอน ตัวอาจารย์ก็ปั้นผลงานให้เด็กมาเยอะแล้ว สำหรับแกแล้ว อาจารย์ว่าไม่พลาดแน่นอน เอาอย่างงี้ อาจารย์จะไปกับเธอด้วยในวันพรุ่งนี้ เผื่อว่าจะได้ช่วยคิด ช่วยวางแผนอะไร”
               “ครับ” อาทิตย์จำใจต้องตอบตกลง หาข้อมูลของวังนี้เพื่อทำโปรเจคให้เสร็จภายในเดือนหน้า
               “งั้นพรุ่งนี้บ่ายสองโมง ไปเจอกันที่วังหลังนั้นเลยนะ อาจารย์จะไปช่วยเก็บข้อมูลด้วย”
               “ได้ครับ...ขอบคุณอาจารย์มากนะครับ”