" 2nd chance อีกครั้งใช้ส่ะ"

..เสียงรถขับเข้ามาสู่บ้านหลังใหญ่ พร้อมคนงานในบ้านหลังใหญ่ราว6-7คน เดินมารอตรงด้านหน้า

"คุณหนูของป้าอบกลับมาแล้ว"เสียงป้าวัย50กว่าแต่งตัวดูดี ในชุดของแม่บ้านกล่าวตอนรับทักทาย

             ...ฝันไปหรือเปล่า??? ...

    คำถามนี้เกิดขึ้นใจในของผมอีกครั้ง

ผมก้าวลงจากรถสุดหรู และมองไปรอบๆ ความสวยงาม ความใหญ่โต มันทำให้ผมรับรู้เลยว่านี้คือ รางวัลชีวิต ที่ผมได้รับ จากคำว่า #ครอบครัว ที่ร่ำรวย

"คุณลาเต้ กลับมาพวกเราดีใจมากๆ"

"ขอบคุณมากครับ" ผมยิ้มและมองไปยังใบหน้าเปื้อนยิ้มของทุกๆคน ที่ยืนเรียงด้านหน้าของเค้า

"พี่นิ่ง เอากระเป๋าไปเก็บให้ด้วยนะค่ะ"ตี้บอกให้สาวรับใช้อีกคน

"ได้ค่ะ" 

"ขึ้นไปพักที่ห้องเถอะลูก...แม่มีงานต้องไปทำต่อ "  แม่ของเต้พูดจบ พรางเดินกลับขึ้นรถไป 

" ชาติ ออกรถไปที่ร้านเลยนะ ฉันรีบ "

        เสียงรถขับออกไปอย่างเร่งรีบ

       ผมเดินก้าวเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ พร้อมรับรู้ส่วนต่างๆภายในบ้าน เหมือนเคยอยู่มาก่อน แต่นี้คือครั้งแรกที่มาที่นี้ ไม่ใช่เหรอ ??

"พี่เต้ ตี้พาไปส่งที่ห้องนะ เด๋วตี้ต้องไปข้างนอก พอดีว่านัด แจงกับดาน่า ไว้จะไปซื้อของเตรียมรับน้องอาทิตหน้า "

"อืม.. ได้สิ ไปเถอะ พี่อยู่ได้ นี่บ้านเรา พี่ไม่ได้หลงลืมขนาดนั้น " 

ตี้ยิ้ม แล้วรีบวิ่งไปเพื่อไปเตรียมตัว...

       ผม ยังคงเดินดูรอบๆ ในโถงของบ้าน รูปถ่าย ที่บ่งบอกเรื่องราว ของครอบครัวนี้ 

................................................................

ครอบครัวของเต้ มีกันทั้งหมด5 คน

:พ่อของเต้  :: เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์หลายแห่งในจังหวัด ทำธุกิจส่งออกเกี่ยวกับฟอร์นิเจอร์ และรับเหมาก่อสร้างขนาดใหญ่ทั่วประเทศ 

:แม่ของเต้ :: ดูแลธุรกิจของพ่อ และ เปิดร้านกาแฟขนาดใหญ่ใจกลางเมือง แบรนดังติดตลาด 

: สมูตตี้ น้องสาว สาวน้อยพึ่งจบม.6 กำลังจะขึ้นปี 1 มหาวิทยาลัยเดี่ยวกับเต้ คณะบัญชี เพราะทางครอบครัวหวังให้มาดูแลธุรกิจในรุ่นต่อไป

ในบ้านหลังนี้ ยังมีสมาชิกอื่นๆ

- ป้าอบ แม่บ้าน

- ลุงชาติ คนขับรถ (สามีป้าอบ)

- พี่นิ่ง (ลูกสาวป้าอบกับลุงชาติ)

- น้าอิ่มแม่บ้าน (น้องสาวป้าอบ)

- อานพ พ่อบ้าน (คนสนิทของพ่อ)

- ก้าน คนสวน (หลานอานพ)

................................................................

 ระหว่างที่สมองกำลัง รับรู้และเรียนรู้ประมวลผลต่างๆ ถึงเรื่องราวของครอบครัวนี้อยู่ พร้อมทั้งอาบน้ำ ไปด้วยในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ นึกประหลาดใจ ทำไมเราถึงรู้เรื่องทั้งหมดได้ เหมือน เรามีสมองอีกอันหนึ่งที่สามารถบอกว่ามันคืออะไร ?? ใคร ? ที่ไหน ? ยังไง หรือเพราะ เราอยู่ในร่างของเด็กหนุ่มคนนี้ จึงมีความทรงจำหลงเหลือ ผมคิดแล้ว พยายามทำความเข้าใจกับมัน อย่างไม่ยาก 

ตื้ดดดด ตื้ดดดด ตื้ดดดดด (เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ) ผมไม่คุ้นเสียง แต่ก็รู่ว่านี้คือโทรศัพท์ของผมเอง

"ฮัลโล่ ครับ "

"เต้เป็นไงบ้าง ส้มขอโทษนะ ที่..."

ส้ม ส้ม ส้ม ออ แฟนของเต้ 

"ไม่เป็นไรครับ เราไม่เป็นอะไรแล้ว มันจบไปแล้ว อย่าไปคิดถึงมันเลย "

"ส้ม รู้สึกผิดมากๆ แต่เต้เข้าใจใช่ไหม ทำไม เราต้องเลิกกัน " 

"ครับ... เอออ !! ยังไง?? "

"เห็นไหม ?? ส้มรู้เราคบกันเกือบ 1กว่า ตั้งแต่เราเจอกันที่ติวเข้ามหาลัย แต่พอคบส้มว่านิสัยเราไปกันไม่ได้ อีกอย่างเราอยู่กันคนละที่ ส้มมาเรียนกรุงเทพ ส่วนตี้ยังอยู่ที่เชียงใหม่ เราไกลกัน อะไรๆมันก็ไม่เหมือนเดิม "

" ออ ครับ ผมเข้าใจแล้ว ดีเหมือนกัน ต่างเริ่มต้นชีวิตใหม่ก็ดีเหมือนกันครับ "

"เอ๊ะ ทำไม วันนี้เต้มีเหตุผล และไม่โวยวาย?? "

"ส้มครับ การผ่านความตายมาแล้วมั้ง เลยทำให้เต้คิดได้ หลายๆอย่าง "

"ค่ะส้มรู้ ส้มถึงรู้สึกผิด TT"

"เอาละครับ เรื่องมันจบแล้ว ผมไม่โทษอะไรส้มเลย เราสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ "

"ส้มฟังแบบนี้ส้มสบายใจละ ขอบใจมากนะเต้ หายไวไวนะ "

"ขอบใจมากส้ม "

"ไงจะเปิดเทอมละสิ อีก2อาทิต เตรียมตัวยัง ยังไงก็ขอให้หายไวไวนะ ส้มเป็นกำลังใจ และขอโทษอีกครั้ง จากใจเลย"

"ครับ ขอบใจส้มมากนะครับ เอาเป็นว่า ยังไง เรื่องนี้ผมไม่โทษส้ม (ผมให้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง)  หรอก "

"งั้นหายไวไวนะค่ะ ส้มต้องไปละ แฟนส้มมารับไปกินข้าว "

"ครับ "

.....เรื่องมันเป็นอย่างนี้ นี่เอง เนี้ยนะ คำว่า รักแท้แพ้ระยะทางจริงๆ อีกอย่างรับแบบเด็กๆจะไปเอาอะไรกับมันมาก เห้อออ เต้เอ้ย ....เต้ 

................................................................

ตลอด2อาทิตย์ ผม พยามปรับตัว เรียนรู้ กับครอบครัวใหม่ ชีวิตใหม่ ให้เร็วที่สุด ก่อนจะต้องรู้ตัวว่าตัวเอง ต้องกลับไปเรียนอีกครั้ง นี่ดีนะ ที่เต้เรียนสถาปัตยกรรม ซึ่งผมเรียนจบด้านนี้มา มันไม่ยากสำหรับผมเลย ที่จะยาก กะคือกลับไปใช้ชีวิต แบบเด็กมหาลัยอีกครั้ง นั้นเอง เอาน่า กาแฟเอ้ย แกไหวน่า เชื่อสิ !! (บอกตัวเองหน้ากระจก)

"คุณเต้คะ ลงไปทานข้าวได้แล้วค่ะ "

"ครับ เดี๋ยวผมตามลงไป "

...............................................................

ณ ห้องทานอาหาร 

     พ่อ แม่ สวัสดีครับ 

"หึ !! เกิดอะไร พี่เต้ทักทายพ่อแม่ " ตี้แซว 

"อ้าวทำไมเหรอ ?ตี้ "

"ปกติพี่แทบไม่คุยกับพ่อแม่เลย เอออ !!! "

"รีบทานๆ พ่อหิวแล้ว นะตี้ ชวนคุยอยู่นั้นแหละ " แม่บ่นตี้ เล็กน้อย 

"เต้ จะกลับคอนโดเมื่อไรลูก เปิดเทอม เลยใช่ไหม ? แม่ให้ นิ่งไปทำความสะอาดให้เมื่อ 2วันก่อนแล้วลูก กลับไปก็อยู่ได้เลย"

" เออ คอนโด ?? ครับ ของผมเหรอ ? (แอบบงงแต่คิดว่าน่าจะของผมเอง)

มหาวิทยาลัยที่ผมเรียน ไลกจากบ้านแค่ 30นาที แต่ผมมีคอนโด ใกล้กับม. นี้กะคงดีเหมือนกัน 

"กลับไปแล้วก็ทำตัวดีๆ ตั้งใจเรียน อย่าสร้างปัญหาอีกละ ฉันเบื่อต้องตามมาคอยแก้ให้ทุกเรื่อง"

"คุณ ก็ เรื่องมันผ่านไปหมดแล้ว ยังจะพูด"

"ผมก็อยากเตือนในฐานะพ่อ ไม่ได้เหรอ ?"

"ขอบคุณครับพ่อ แม่ หากผมเคยทำอะไรก็ตามที่ผิดพลาดไป ผมสัญญาหลังจากนี้ผมจะไม่ทำอีก และ จะปรับปรุงตัวให้ดีครับ"

"พี่เต้ ป่วย ใช่แน่ๆ ตี้ว่า พี่เต้ป่วย แม่พาพี่เค้าไปรักษาตัวด่วนเลยค่ะ 

"ยายตี้ พูดเล่นแซวพี่อีก " พร้อมตีที่ขาตี้เบาๆ

"แม่อะ ก็จริงนิ " 

"ยังไงตี้ ไหนลอง เล่าๆให้พี่ฟังหน่อย "

"ได้ๆ กินข้าวก่อนนะ พ่อมองแล้ว อิอิ"

พ่อและแม่ มอง แล้ว ยิ้ม แต่ก็ทนนอาหารไปอย่างเงียบๆ มีเสียงพูดคุยบ้าง แต่ไม่มากมาย เท่าไรนัก ผมมองดู คาดคิดว่าน่าจะมีเรื่องอะไรอยู่ถึงเป็นครอบครัวแบบนี้

................................................................

 

"ตี้ๆ พี่อยากรู้เรื่องพี่กับพ่อแม่ทำไมเหรอ "

"พี่เต้ลืม จริงๆ นี่สินะ ที่แม่บอกว่า อาหมอ บอกว่าพี่เต้ อาจจะสูญเสียความจำไปบ้างบางเรื่อง ต้องคอยบอก"

"ใช่ๆ พี่คิดว่า นะ เพราะบางเรื่องพี่ลืมๆ"

"คืองี้พี่เต้ ปกติ พี่จะไม่ฟังพ่อแม่เท่าไร? ติดพี่ส้มมากกกกกกก พี่ใช้เงินเก่ง มากๆ พ่อบ่นพี่ก็ทะเลาะ จนมีเรื่องกัน หนักขึ้น พ่อเลยไม่คุยกับพี่เท่าไร มีแค่แม่คอยช่วย จนพี่เข้ามหาลัย เลยขอไปอยู่คอนโด แรกๆพ่อไม่ให้ แต่ ด้วยพี่ดื้อมาก เอาเงินไปเช่าเอง แม่รู้เลย ต้องซื้อให้เลย ยิ่งพี่อยู่ข้างนอกยิ่งเที่ยวเก่ง จะผลการเรียนแย่มาก เทอมแรกพี่ถูกรีไทน์ เลยนะ แต่พ่อไปขออธิการฯให้กลับมาเรียน แต่ภาคทัณฑ์ ไว้ เอาง่ายๆ พี่เรียนแย่ไม่พอ ยังไม่ขยันอีก 555+  "

"พี่ขนาดนี้เลยเหรอ"

"พี่ติดแฟนติดเพื่อนไง ตี้รู้ ว่าพี่เอง ไม่ได้อยากเรียนคณะนี้ เท่าไร แต่เพราะพ่อ...นั้นแหละ พี่ถึงเข้าได้"

"จริงๆพี่กะทำเกินไปจริงๆ "

"แม่ร้องไห้กับพี่หลายครั้ง ตี้เคยแอบเห็น"

"เห้อออออ"

"วันที่พี่รถชน พี่อยู่ร้านเหล้า แม่โทรหาพีบ่อยมากจนพี่รับ แต่คุยไม่รู้เรื่อง เลย จนพี่มอส บอกแม่ แม่กับตี้เลยออกไปกับลุงชาติ คิดว่าจะไปพาพี่กลับบ้าน ดันไปเจอพี่ประสบเหตุ กลางทางพอดี แม่ไปเจอพี่คนแรก" 

"เข้าใจละตี้ ขอบใจมาก พี่พอนึกออกละ"

"ok งั้นตี้ไปดีกว่า พรุ่งนี้ ตี้มีรับน้อง คัดตัวหลีดคณะด้วย เห้อออออ !! " สาวน้อย พูดจบเดินออกไป แบบเซ็งๆ เห็นว่าไม่อยากเป็นเชียร์ลีดเดอร์ เท่าไร 

แต่เท่าที่ผมมอง ตี้น่ารัก สูงน่าจะได้อยู่แหละ ดูทุกคนในครอบครัวนี้สิ หน้าตาดีทุกคน พลอยทำให้ผมได้ผลหน้าตาดีไปด้วยยย 555+

................................................................

เช้าวันรุ่งขึ้น

"คุณเต้ครับ ข้าวของและรถพร้อมแล้วครับ นายหญิงบอกคุณเต้น่าจะกลับคอนโดวันนี้ ผมเตรียมไว้แล้วทั้งหมดรวมถึงข้าวของ  จะเอารถไปเลยไหมครับ?? " ลุงชาติ คนขับรถเอยถาม

"อืมมม ไม่เอารถไปดีกว่าครับลุง ลุงไปส่งผมหน่อย ผมว่าจะไม่ใช่รถดีกว่า "

".......ครับ ครับ ได้ครับ"

"งั้นผมเอาของส่วนตัวแป๊ปนะครับ แล้ว ออกไปกันเลย มอ เปิดพรุ่งนี้แล้วนิ"

ผมกลับไปหยิบของใช้ส่วนตัวเล็กๆน้อย เพราะของทั้งหมด มีอยู่แล้ว จากที่ลุงชาติบอก 

 

        ในใจคิดไว้ พร้อมว่ะ เอาละ !!!  ชีวิตมหาวิทยาลัยหลังจากนี้ เริ่มใหม่นะไอ้กาแฟ !!!! สู้โว้ยยยย 

 

 

      เสียงรถขับออกจากบ้านหลังใหญ่ไป

                 มุ่งสู่คอนโดของลาเต้ 

 

######เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง จะเป็นยังไง คอยติดตามกันด้วยนะครับ