" 2nd chance อีกครั้งใช้ส่ะ"

.......แสงสว่างจ้า อยู่ปลายทาง ......

           กาแฟ   เดินตรงทางเข้าไปเพื่อคิดว่านั้น คือ ทางไปสู่ชีวิตหลังความตาย

"ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง " เสียงทุ้มหนักแน่ ดูทรงพลัง เยือกเย็น ดังก้องในหูเค้า ภายใต้ ความมืดมิดรอบตัว   มีเพียงแสงจ้าตรงหน้าเท่านั้น แต่มองมิเห็นสิ่งใด

        กาแฟยังคงเดินเข้าไปเรื่อยๆ ตรงไปยังปลายทางข้างหน้า และ ในใจคิดว่า "นี่เราคงตายไปจริงๆแล้วสินะ... อาจกำลังเดิไปยังนรกใดสักแห่ง "   เมื่อเค้าเดินไปใกล้แสงสว่างเรื่อยๆ เค้าได้ยินเสียง เหมือนกลุ่มคนกำลังพูดคุย และ กำลัง ทำสิ่งใดกัน อย่างเร่งรีบ วุ่นวาย .....

"ผมขอที่ปั๊มหัวใจ เครีย เครีย 1 2 3 "
"หัวใจกลับมาเต้น และกลับมารวดเร็วแล้วค่ะ คุณหมอ "
" เอ๊ะ แปลกมากๆ " 

      ทันทีที่ก้าวออกมาสู่ปลายทาง สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้า คือ ร่างของเด็กหนุ่มหน้าตาดี สภาพจะสะบักสะบอม นอนนิ่งบนเตียง สายต่างๆรอบตัว และ รุมล้อมไปด้วย ทีมหมอพยาบาล ที่เร่งช่วยชีวิตเค้า กาแฟยืนนิ่งๆ ด้วยความตกใจ ครุ่นคิด ว่าเกิดอะไรขึ้น ??? ทำไม

          นี่คือ ฝัน / เรื่องจริง / หรือ อะไร ??
             

             " นี่คือ ชีวิตใหม่ของเจ้า " ???

       เสียงนี่มาอีกแล้ว "ใคร ครับ ? คือใคร" เงาจางๆที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเค้านัก ปรากฏขึ้น คล้ายกลุ่มควันสีขาว วนๆ รูปร่างคล้าย ร่างของคนใหญ่ แต่ไม่ชัด ไม่มีใบหน้า ไม่มีอวัยวะใด แต่แน่นอน มันคือ เจ้าของเสียง อันลึกลับนั้น
"ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง จงรักษามันไว้ให้ดี
"นี่คือ อะไร ? ความหมายคือ ? ผมไม่เข้าใจ"
"เจ้าตายไปแล้ว และ หนุ่มน้อยคนนี้ได้ตายไปแล้ว เช่นกัน เค้าหมดอายุไข แต่เจ้ายัง "
"ท่านคือ ?? "

"ฟังข้า ... ชะตาชีวิตได้เล่นตลกกับเจ้ามาเสมอ มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเจ้า และนี่กะเป็นอีกเรื่องที่เจ้าได้ถูกชะตาชีวิตเล่นตลก การตายไม่ใช่ทางแก้ปัญหา แต่ เมื่อ เจ้าคิดว่า จะหนีสิ่งที่เจ้าจะได้เจอมัน คงไม่ใช่ ข้าให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งที่ 2 จงใช้ชีวิตในร่างหนุ่มคนนี้ อย่างที่ใจเจ้าต้องการ "
"ทำไม ผมถึงได้รับมัน ?? "
              "จงหาคำตอบเอาเอง "

เสียงนั้นค่อยๆ จางลง พร้อม ทั้งกลุ่มควันสีขาวได้ลอยไปคลุมร่างของหนุ่มน้อย กลุ่มควัน ได้นำพาดวงจิต ของหนุ่มน้อยนั้นลอยขึ้นไป
            กาแฟ มองไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างตกใจ และ ประหลาดใจมาก ทันใดนั้นเอง
"คุณหมอค่ะ แย่แล้ว ค่ะ หัวใจ ไม่เคชต้นแล้วค่ะ !
"ขอที่ปั๊มหัวใจ ด่วนครับ !
1 2 3 เคลีย 1 2 3 เครีย ตี๊ดดดดดดด !!! เร่ง อีกครั้ง
          กาแฟเหมือนถูกดึงกระชากแรงๆไปยังที่ใด สักแห่งอย่างรวดเร็ว !!!!!!!!
แล้ว เด้งตัว ลืมตาขึ้นอีกครั้ง !!! ฟื้นแล้ว ฟื้นแล้วๆ
         เค้ามาอยู่ในร่างของหนุ่มน้อย คนนี้จริงๆเหรอ ?? สายตาเค้ามองไม่เห็นชัด มีแค่ เสียงความวุ่นวายโดยรอบ แน่นอน กาแฟรู้ทันที ว่าเค้าได้เกิดใหม่ ไม่สิ เค้าได้ ร่างใหม่ และโอกาสอีกครั้ง

                 " ผมสัญญา"   ในใจเค้าคิด

น้ำตาเค้าไหลลงทั้งๆที่ไม่ลืมตา ในใจคิดว่า เค้าจะทำให้ดีที่สุด จากนั้น ทุกอย่างก่อเงียบลงไป .....
                ตี๊ดดด ตี๊ดดดด ตี๊ดดด !!!

   ...........................................................

" หมอเองก็ยังไม่สามารถระบุได้ แต่หมอต้องบอกว่า คนไข้เอง ได้มีอาการที่ดีขึ้น ตามลำดับ อย่างรวดเร็ว มาก "
"จริงเหรอครับคุณหมอ ?? " เสียงชายวัยกลางคน "สุพจน์" พ่อ ของลาเต้ ที่นั่งฟัง อาการของลูกชาย จากการอธิบายของคุณหมอที่รักษาอาการของลูก

" ดีจัง ลูกแม่ ลูกกลับมาเป็นปกติแล้ว " "ปิยะมาศ" แม่ของลาเต้ ที่พูดไป พร้อมเช็ดน้ำตาไป โดยมี เด็กสาว อีกคนนั่งกอดอยู่ข้างๆ นั้นคือน้อง สาวของ ลาเต้นั้นเอง เธอชื่อ "สมูตตี้ "

"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ ให้คนไข้ได้รักษาตัวต่อสักระยะ ผมจะดูแลอย่างดีครับ "
"ขอบคุณครับ / ค่ะ "

                        2 วันต่อมา

"โอ๊ยยยย แสบตา." ..ภาพค่อยๆสว่างจ้าขึ้น กาแฟ ค่อยๆลืมตา มองไปรอบๆ ใช่..เค้าอยู่ในโรงพยาบาลแน่นอน แต่ในห้องค่อนข้างสะอาด สวยหรู เรียบร้อย ข้างๆมีสาวน้อย น่ารักคนหนึ่งนั่งอยู่ ..
"น้องครับ "
"พี่เต้....แม่ พี่เต้ตื่นแล้ว แม่ พ่อ "
"พี่เต้เป็นไง บ้าง พี่เต้ ตี้ดีใจมากๆ "
       ทุกคนรุมเข้ามา หากาแฟ แต่ทางพยาบาลของคุณหมอเข้ามาดู เพื่อเช็คอาการ
"เป็นยังไงบ้างครับตอนนี้ คนไข้นอนไปเกือบ2วันเต็ม ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างครับ? "

       "โดยรวมสภาพร่างกายปกติดีมาก แผลหายเร็วจนน่าแปลกใจ แถมร่างกายไม่มีส่วนใดหักเลยย ผมไม่เคยเจอกรณีแบบนี้ มันน่าแปลกมากๆ "

"ผม ok ครับ แค่ปวดหัวและมอง เบอลๆ ไม่ค่อยชัด "
"งั้นคงรอดูอาการกันต่อไปสักระยะ จะดีกว่านะครับ คุณหมอขอตัว"

       กาแฟมองไปรอบ ๆเห็นสายตา ของคน3คนจับจ้อง เค้ามองไป เหมือน รับรู้ว่านั้นคือใคร ชื่ออะไรแต่เค้าไม่รู้จัก แต่สมอง เค้ารับรู้ว่า นั้นคือพ่อ แม่ และ น้องสาว เค้าเอง
"ผมขอกระจกได้ไหม ? "
"โห พี่เต้ ฟื้นมากะห่วงหล่อเลยนะ สมแล้วพี่เต้สุดหล่อ" 55555+ เสียงหัวเราะดังขึ้นอักครั้ง จากทั้ง3คน
    ตี้ ยื่นกระจกให้กับ กาแฟ เค้าส่องและมองหน้าตัวเอง ในใจเค้าคิด หนุ่มหล่อในกระจก นี่คือ เค้าใช่ไหม ร่างใหม่ที่เค้าได้รับ หล่อมาก จมูงโด่ง ตาโต หล่อ จนกาแฟเองแทบไม่คิดว่านี้ จะคือเด็กปกติ ยิ่งกว่าดารา
แต่เมื่อเค้าได้สติ   "ขอบคุณครับ"
"ลูกเป็นไงบ้าง แม่กลัวว่าลูกจะไม่ได้อยู่กับเรา อีกแล้ว "
"ผม ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ครับ ตามที่หมอบอก "
"นั้นสิ พ่อเหมือนว่า ลูกแทบไม่เป็นอะไรเลย "
"พี่เต้ ป่าวเนี้ย ?? อึดมากๆ แถม เหมือนไม่เป็นอะไรเลย "
"ครับ พี่เอง " ผม ปวดหัว ขอนอนสักพักนะครับ
"ได้ๆ งั้นให้เต้นอนก่อน แม่กับพ่อจะขอตัวกลับไปที่บ้าน เพื่อทำธุระ แล้วเย็นๆจะกลับมานะลูก " เธอก้มลงจูบหน้าผาก อย่างๆเบาๆ
"หนู อยู่ดูแลพี่เองแม่ เดี๋ยว !! สักพักเพื่อนๆพี่เต้จะมา จะไม่มีใครดูแล "
"ได้จ๊ะ "
พ่อและแม่ของ เค้าเดินออกห้อง ไป ...

   "ตี้" พี่จำอะไรไม่ค่อยจะได้ "ตี้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พี่ฟังหน่อยสิ "
   "พี่ลืมเลยเหรอ ?? ได้ๆ "    สาวน้อยงง พี่ตัวเอง แต่กะ พอรู้ว่า พี่พึ่งฟื้นอาจมีอาการบ้าง บวกกับ อุบัติเหตุรุนแรงขนาดนี้ ก็น่าจะทำให้จำไม่ได้

  "3วันก่อน พี่เต้ ไปเที่ยวกินเหล้ากะเพื่อนๆน่าจะหนักมากเอาการ เพราะ พี่ส้ม เออออ !! แฟนพี่เต้ นั้นแหละ จะเล่ายังไงดี ?? "
"เล่ามาเถอะ ตี้ พี่อยากรู้ อย่างน้อยก็ถือว่าทบทวนให้พี่ได้จำเรื่องอะไรบ้าง "
" คืองี้ พี่เต้ จับได้ว่า พี่ส้มมีคนอื่น พี่เต้เลย ไปกินเหล้า กะเพื่อนๆ เมามาก จนเอารถไปชน กับ เสาไฟฟ้า พี่อาการหนักมาก จนพวกเรา คิดว่า.... "
"พี่อยู่นี้ไง ?? โง่จังเลยนะ ความคิดโง่ มากๆ "

เสียงเคาะประตูดัง และ เปิดออก มา พร้อมเสียง
"เห้ยยย เต้ ว่าไง ?? ok ไหมเพื่อน ?? 2หนุ่มเกินตรงเข้ามา หน้าตาดี ทั้งคู่ เลย
คนแรก ชิน หนุ่มน้อยดัดฟัน ผิวขาว สูงราวๆ178
คนที่ 2 มอส ตัวโตหว่าชิน สูงราวๆ180 น่าจะเล่นฟิตเนต เพราะ ดูรูปร่างดี
2คนนี้คือเพื่อนสนิทของเต้ เรียนปี2 วิศวะโยธา เป็นเพื่อนตั้งแต่ม.ปลาย และเพื่อนสนิท2คน ที่เค้าไปกินเหล้าด้วยตอนวันเกิดเรื่อง

" กูแม่งโคตรตกใจ มึงแม่งขาดสติสุดๆ ว่าละมึงต้องมีเรื่อง "
"พวกกูจะไปส่งกะไม่ให้ไปส่ง "
"ดีนะมึงไม่เป็นไรเลยย น่าแปลก อมตะสุดๆ "
"ว่าแต่ มึงมองหน้าพวกกู ไม่พูดไรหน่อยเหรอ ? "
"เออ คือ ผม เอ้ย กู เบลอๆ นะ งงๆ ด้วย "
" พี่มอส พี่ชิน ใจเย็นๆค่ะ พี่เต้ พึ่งฟื้น ยังไม่ปกติเท่าไร เนี้ยตี้ก็พึ่งเล่า อะไรให้ฟัง ทบทวนๆ ไปก่อน "
"เห้ยยย เนี้ย มีอาการทางสมอง เหรอว่ะ ?? นี่กู ไง จำได้ป่ะ มึง จำได้ปะ ? กูใคร ?? "
"ชิน " เต้ตอบ
"เยสเข้ มึงจำกูได้ 5555+"
"ส่วนมึง มอส " เต้มองหน้ามอส พร้อมทั้งยิ้มให้
"เออว่ะ มึงจำกูได้ แสดงว่ามึง ok "
" เอออคือ ผม คือ กู จำทุกคนได้ นะ แต่เรื่องราว มัน เหมือนลืมๆว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นมายังไง ไม่รู้ อะไรทำนองนี้ "
"ออออออออ !!!!!  " มอส และ ชิน อุทานพร้อมกัน

"เอางี้ เดี๋ยวมรอะไรที่มึงพอจำไม่ได้ หรือ ลืม ถามพวกกูได้ เลย "
"ขอบใจมากนะครับ "
"มึงพูดเพราะเน้อ 5555+ "
             ........เสียงหัวเราะ ร่า ......

เต้ ตั้งใจฟังเรื่องราวจากการสลับสับเปลี่ยนเล่าเรื่อง จากทั้ง มอส ชินเพื่อนสนิท รวมทั้ง ตี้น้องสาว ที่เราเรื่องต่างๆให้ฟ้ง
แน่นอน นั้นคือความฉลาด ของกาแฟ หรือลาเต้ ที่เค้ากำลังเก็บข้อมูล อีกครั้ง ในร่างใหม่ นี้คือชีวิตใหม่ ที่เค้าได้มาอีกครั้งไงละ

 
"ผมตกลงที่จะเริ่มใช้ชีวิตใหม่ และสัญญาว่าจะทำมันให้ดี อีกครั้ง "
...... ต่อไปนี้ ผมคือ "ลาเต้ "

..........................,,,,,,,,...........................

ห้องคุณหมอ..

"ทางฉันเอง คิดว่าลูกแกน่าจะได้รับการกระทบกระเทือนทางสมอง หนักพอสมควร ทำให้ ลูกชายแกอาจจะลืมเรื่องราวในอดีตไปทั้งหมด จึงขอฝากทั้ง2คนช่วยดูแล รวมถึงคนใกล้ตัว น้องสาวหรือ เพื่อน ค่อยๆให้ข้อมูลหรือรายละเอียดที่ถูกต้องกับเค้า ด้วยนะ "
"ได้ครับ / ค่ะ พวกเรา จะดูแลเค้าให้มากขึ้น ขอบคุณทางคุณหมอ และ โสรงพยาบาลมากๆนะค่ะ "
"ด้วยความยินดีครับคุณปิยะมาศ "
"ขอบใจมากนะเพื่อน " สุพจน์ เอยขึ้น พร้อมจับบ่าคุณหมอดำรงค์ เพื่อสนิทของเค้านั้นเอง
"เอาน่าเพื่อน ลูกแกหายแล้ว!!!  ท่านประธานใหญ่" 5555 หมอดำรงแซวเพื่อนกลับไป

##ทุกอย่างจบลงด้วยดี และ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น #####

    หลังจากนี้จะไม่มีดราม่าแล้วสินะ เยสสสสสสสส !! ติดตามชีวิตหลังจากนี้ของกาแฟ หรือ ลาเต้ จะกลับไปสู่มหาลัยอีกครั้ง ได้ป่าวเนี่ย ?? กาแฟเอ๋ยยยย !!