" 2nd chance อีกครั้งใช้ส่ะ"
เขียนโดย Model1094
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 21.03 น.
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2561 08.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) Hello คนแปลกหน้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ.......หน้าคอนโดใหญ่กลางใจเมือง.....
"ถึงแล้วครับคุณเต้...เดี๋ยวลุงยกของตามขึ้นไป คุณเต้ ขึ้นไปรอที่ห้องได้เลย ครับ " ลุงชาติพาผมมาถึงยังคอนโด(ของผมเอง)
"โห...หรูไม่เบานะเนี้ย" ผมอุทานเบาๆ
"ห้อง631คือห้องผม " จู่ๆตัวเลขห้องก็ผุดขึ้นมาในหัว อย่างไม่น่าสงสัย บอกแล้วไง ผม เหมือนมีความทรงจำบางอย่างเกิดขึ้นเสมอ
ผมขึ้นลิฟท์ไปชั้น 6 และเดินตรงไปยังห้องผมเอง "ตี๊ดดด" พอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นและ "โอ้โห" ยอมรับเลยว่า สุดยอดจริงๆ ทั้งการตกแต่ง ข้าวของเครื่องใช้ ฟอร์นิเจอร์และของใช้อื่นๆ สมแล้วที่เป็นลูกคนรวยมันดีอย่างนี่นี้เอง
"คุณเต้ครับ ทุกอย่างครบแล้วนะครับ ว่าแต่...ไม่ลืมอะไรนะครับคุณเต้ ??? "
"ครับ..ขอบคุณมากครับลุงชาติ"
"ไม่เป็นไรครับ หน้าที่ผมอยู่แล้ว...(ยิ้ม) คุณเต้ไม่ใช้รถจริงเหรอครับ ? "
"ไม่ละครับ ผมว่าเราเดินเอาง่ายกว่า อีกอย่าง มหาลัย อยู่แค่นี้เอง เดินไป5นาทีถึง"
"มอเตอร์ไซค์ จอดด้านล่าง ครับ ที่คุณเต้ ซื้อไว้ ไม่ค่อยได้ใช้ และ รถยนต์จอดอยู่ที่จอดของคอนโด กุญแจ อยู่ที่ตู้ทั้งหมดนะครับ"
"ห๊าาา มีทุกอย่างเลย จริงๆ " ในหัวผมคิด ว่าทำไมเพียบพร้อม ขนาดนี้ ??
"งั้นผมกลับก่อนนะครับ คุณเต้ ต้องการอะไรเพิ่มเติม บอกผมได้ จะเอามาส่งให้ครับ"
"ขอบคุณครับ ลุงชาติ"
.............................................................
ผมทิ้งตัวนอนบนเตียงอันแสนนุ่ม และหอมมาก แถมยังสะอาด เหมือนพึ่งทำความสะอาดใหม่ๆ พรางคิดว่า ชีวิตของคำว่าโรยด้วยกลับกุหลาบมันเป็นแบบนี้นี่เอง
"ตื๊ดดดด ตื๊ดดดด" เสียงมือถือดังขึ้น คนในสายคือ ไอ้มอส เพื่อน
"ฮัลโล...ว่าไงครับมอส?? "
"เอ้ยยย พูดจาแปลกๆ คืองี้มึง พุ่งนี้มอ เปิดวันแรก กูว่าจะไปดูสาวที่โรงหาร มึงจะไปดูป่ะ ?? "
"เอออ !!! กะได้ๆตอนเช้าใช่ไหม ? "
"เออตามนี้ กูนัดไอ้ชินละ เจอกันๆ บายๆ"
เห้ยจริงดิ !! พรุ่งนี้ วันแรก เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน อาบน้ำนอนละดีกว่า
...............((((..............
เช้าวันแรก ในมหาวิทยาลัยของผม
"โห ช้าว่ะ ไอ้เต้ มึงไมช้า แล้วจอดรถไหนว่ะ ? "
"เดินมาเลยช้าหน่อย กะเวลาผิดไปนิด"
"อะไรนะ??" ทั้งไอ้ชิน ไอ้มอส ต่างอุทานและมองหน้าผมแบบแปลกมากๆ
"เออๆ เอามึงว่าเลย เดินมา!! ตั้งแต่มาเรียนกูไม่เคยเห็นมึงเดินเลย ไอ้นี้ รถชนจนสมอง ไปหมดละ "
ทั้งชินและมอสต่างหัวเราะให้ผม แต่สายตาก็มองสาวมหาลัย คนนั้นคนนี้ไป สนุกสนานตามวัย กันไป
"เห้ย ไงกลับคณะก่อนนะ เด๋วช้า "
"โห มึงสายตลอดเรื่องเข้าห้อง วันนี้วันแรกฟิต เลยนะมึง เอาๆตามมึงเลย " มอสและชิน ต่างแยกย้ายจากผม ไปที่คณะตัวเอง
ผมเดินไปตามทางเพื่อไปคณะของตัวเอง ยอมรับเลยว่าสิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตุได้ คือ สายตาของสาวๆ หรือหนุ่มๆ ต่างก็มองผม กันอย่างมาก อาจเพราะความหล่อ หรืเปล่า??? 555+ เขิลนะเนี้ย ไม่ชินกับสายตัว ที่มองเรา แบบว่าเรามีตัวตน
...ผมเดินเรื่อยๆจนมาถึงคณะสถาปัตย์ แปลก ที่มันเงียบมากๆ 555+ อาจเพราะวันแรก คงยังไม่มีใครมา ผมจึงเดินเข้าไปด้านใน สำรวจ อาคารเรียน และห้องต่างๆ มันคุ้นๆ ในหัว แต่มันไม่ชินในการอยู่ เอ๊ะ ยังไง? เอาเป็นว่า แปลกๆที่สำหรับผมทั้งๆที่คุ้นหูคุ้นตา นั้นเอง....
" เต้ มาทำไรนี้ " เสียง ผู้หญิง หน้าตาน่ารัก แต่แต่งตัวเซอๆหน่อย ทักทายผม ผม มองไป ก็รู้ว่าชื่อ มด
"เรามาไวนะ เลยว่างเดินรอบๆ ปิดเทอมไปนาน"
"เอ้าเหรอ?? แล้ว อาการที่รถชนหายดียัง เราได้ข่าวมารู้สึกตกใจ แต่ก็ไม่ได้ไปเยี่ยมนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผม ok หายแล้ว "
"เด๋วนะ นี้เต้ไหมเนี้ย ทำไมพูดแปลกๆ เหมือนไม่ใช่"
"ยังไง กะเต้เอง"
"ไม่นะ ปกติ เต้ ไม่ค่อยคุยกะใครในคณะ พูดง่ายๆไม่สนิทเลย แถมไม่ค่อยมาเรียนด้วย กับเรา เต้พูดวันๆไม่ถึง 10คำ"
"เออ จริงดิ คงเพราะ ??"
"มาละเหรอไอ้เดือนคณะ เค้ารอกันที่ห้องประชุม รอแนะนำมึงให้น้องๆปี1นะ "
"ได้ๆครับ ตอนนี้เลยใช่ไหม ?? มิน่าคนหายไปไหนหมด " 5555+
"ทิ้ง2คนนั้นทำหน้างงๆ " คนที่มาบอกผม คือโอรองประธานรุ่น เพื่อนรุ่นเดียวกันกับผม
...เสียงร้อมเพลงปรมมือ ดังมาจากในห้อง.. ผมคิดว่าคงอยู่กันในนี้ จึงเปิดประตูเข้าไป "พรืดดดดด "
ทุกคนนิ่ง และเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะมีเสียงดัง เกิดขึ้น พร้อมสายตา รอยยิ้ม จากเด็กๆสาวๆปี1ที่จ้องมอง และ ซุบซิบกัน
"อ้าวววว มาละครับ เดือนคณะสถาปัตย์ และ รองเดือนมหาลัยปีที่แล้ว ของเรา ปรงมืออออออ !!" เสียงนี้คือ เก่ง ประธานรุ่นแนะนำผมให้น้องๆ ได้รู้จักๆ
(เขิลมากๆ เขิลที่สุด เอาจริงๆ วินาทีนี้ มุดหนีได้คงหนี...ไม่สิ มึงหล่อ คิดไว้ คิดไว้)
เสียงปรบมือ ดัง และยาวนานมาก จนเก่งต้องสั่งให้หยุด
"ไหนมีไร อยากบอกน้องๆบ้างครับคุณเดือน"
"ก็....เอออ !! (ตั้งสติๆ) คือพี่ เต้ นะครับ ยังไงก็มีอะไรให้พี่แนะนำก็บอกได้นะครับยินดีต้อนรับน้องๆปี1ที่น่ารักทุกคนครับ"
เท่านั้นแหละ เสียงกรี๊ด เสียงปรบมือ ดังก้องไปหมด หูอื้อออออ !!
....................,,,,,....................
หลบออกมานั้งข้างนอก หายใจให้ทั่วท้อง เห้อออออ !!! #ตื่นเต้น ทั้งๆที่ก็ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ สอนหนังสือมาก็บ่อย ทำงานมาจะเป็น 10 ปี ไม่ชินเลยจริงๆ (คิดเพลินๆ)..
"เต้ กู ขอบใจที่มึงมานะ แถมพูดต่อหน้าน้องๆด้วย ดีๆ ยังไงวันที่คัดน้องๆตัวแทนดาวเดือนปี1 มึงมาช่วยด้วยแล้วกัน นะ"
"ได้สิ ยินดีครับเก่ง"
"เด๋วๆ นี่มึงจริงปะเนี้ย มดมาบอกกู กูยังไม่เชื่อ เออวะ !! มาคุยด้วยตัวเอง อึ้งจริงๆ "
"อ่าว สรุปมันยังไง ไม่ดี ? "
"ดีๆ เพื่อน แต่แปลกไง ปกติ มึงไม่เข้าคณะ มาแล้วจะออกไปไหนกะไป กิจกรรมก็ไม่เข้า นี่เดือนที่ได้มา ถ้ารุ่นพี่ไม่จับบวกบังคับมึง มึงกะแทบจะไม่ทำ ทำก็แบบไม่เจ็มใจ แต่แม่ง เสือกได้ตำแหน่ง กูละงง ยัดเงินเปล่า ว่ะ 5555+ "
"เออ!!!" (พูดไม่ออกเลย )
"เอาๆ ดีๆแบบนี้ ค่อยok เพื่อน "
เก่งประธานรุ่นมาคุยกับผมแบบนี้ รวมถึงมดอีกคน จึงทำให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้น ว่าจริงๆแล้ว ลาเต้ เดิมเป็นยังไง แต่ผมก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าเพราะอะไร? ที่ลาเต้ไม่ชอบมหาลัย ชอบคณะ จำได้ว่า ตี้เคยบอกว่า "พี่เต้ไม่ได้อยากเรียนสถาปัตย์" ออ เข้าใจละ คงเพราะแบบนี้นี้เอง
แต่นี้ New เต้ (กาแฟคนเก่า) จะทำให้ดู ว่าการอยู่มหาลัยที่แท้จริงมันเป็นยังไง ?? 5555+ ไม่รู้จักเด็กกิจกรรมเก่าสะแล้วววว
ออช่วง2สัปดาห์แรก ยังคงไม่มีอะไรคงมากเรื่องเรียน เจออาจารย์ ก็เฉยๆ สั่งงานหรือ สบายมากๆ Project เอย Sketch Design เอย สบาย !!! หมูๆ
"เห้ย เต้ งานSketch มึงโคตรเทพ ก๊อป มาป่ะเนี้ย ??"
"อ่าวๆ ทำเองดิ ถามมดได้เลย คร๊าบบบ "
"เออ มันทำเอง แม่ง ฝีมือดี ฉิบ "
"แปลกๆปิดเทอมไปหัดมาเหรอว่ะ อย่างเจ๋ง"
"ก็นะ >< "
"รถชนจนสมองเปลั่ยนละสิ 5555+"
อะไรหลายๆอย่างเข้าที่ ผมพอมีเพื่อน มด โอ เก่ง ที่น่าจะคุยมากสุด ส่วนคนอื่นๆ กะคุยบ้าง ทักทายบ้าง แต่กะไม่เท่า 3คนนี้ พูดง่ายๆ คือ เจอก่อน คบก่อนไรงี้ 55+
"เออไอ้เต้ บ่ายวันศุกร์นี้ ไปดู คัดน้องดาว-เดือน ด้วยนะ "
"ได้ๆ"
"หาทายาทคนต่อไป " 5555+(ทุกคนต่างหัวเราะ
นี่คือการเริ่มต้นของชีวิตมหาลัย แค่ๆสั้นๆ ไปได้ด้วยดี นะ สบายมาก ไอ้เราเด็กเรียนมาก่อน เด็กๆน่อยพวกนี้ เจอพี่เข้าไป หนาวววว ว่าแต่ จริงๆเราก็แทบจะเป็นพ่อของเด็กพวกนี้ได้แล้วนะเนี้ย 5555+
.............................................................
การคัดเลือก ดาว-เดือน ครั้งนี้ ใครเลยจะรู้ว่าคือการนำให้รู้จักความรักอีกครั้ง
อ่าววววละสี้ !!
เอ๊ะๆ อย่าลืมนะค่าบบบบ ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงจะด้วยสิ !!! หึๆ ความลับที่เด็กพวกนี้ไม่รู้ !!!! ยังไงต่อไป ต้องติดตามมม
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ