" 2nd chance อีกครั้งใช้ส่ะ"

.......แสงสว่างจ้า อยู่ปลายทาง ......
           กาแฟ   เดินตรงทางเข้าไปเพื่อคิดว่านั้น คือ ทางไปสู่ชีวิตหลังความตาย
"ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง " เสียงทุ้มหนักแน่ ดูทรงพลัง เยือกเย็น ดังก้องในหูเค้า ภายใต้ ความมืดมิดรอบตัว   มีเพียงแสงจ้าตรงหน้าเท่านั้น แต่มองมิเห็นสิ่งใด
        กาแฟยังคงเดินเข้าไปเรื่อยๆ ตรงไปยังปลายทางข้างหน้า และ ในใจคิดว่า "นี่เราคงตายไปจริงๆแล้วสินะ... อาจกำลังเดิไปยังนรกใดสักแห่ง "   เมื่อเค้าเดินไปใกล้แสงสว่างเรื่อยๆ เค้าได้ยินเสียง เหมือนกลุ่มคนกำลังพูดคุย และ กำลัง ทำสิ่งใดกัน อย่างเร่งรีบ วุ่นวาย .....
"ผมขอที่ปั๊มหัวใจ เครีย เครีย 1 2 3 ""หัวใจกลับมาเต้น และกลับมารวดเร็วแล้วค่ะ คุณหมอ "" เอ๊ะ แปลกมากๆ " 
      ทันทีที่ก้าวออกมาสู่ปลายทาง สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้า คือ ร่างของเด็กหนุ่มหน้าตาดี สภาพจะสะบักสะบอม นอนนิ่งบนเตียง สายต่างๆรอบตัว และ รุมล้อมไปด้วย ทีมหมอพยาบาล ที่เร่งช่วยชีวิตเค้า กาแฟยืนนิ่งๆ ด้วยความตกใจ ครุ่นคิด ว่าเกิดอะไรขึ้น ??? ทำไม
          นี่คือ ฝัน / เรื่องจริง / หรือ อะไร ??              
             " นี่คือ ชีวิตใหม่ของเจ้า " ???
       เสียงนี่มาอีกแล้ว "ใคร ครับ ? คือใคร" เงาจางๆที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเค้านัก ปรากฏขึ้น คล้ายกลุ่มควันสีขาว วนๆ รูปร่างคล้าย ร่างของคนใหญ่ แต่ไม่ชัด ไม่มีใบหน้า ไม่มีอวัยวะใด แต่แน่นอน มันคือ เจ้าของเสียง อันลึกลับนั้น "ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง จงรักษามันไว้ให้ดี"นี่คือ อะไร ? ความหมายคือ ? ผมไม่เข้าใจ" "เจ้าตายไปแล้ว และ หนุ่มน้อยคนนี้ได้ตายไปแล้ว เช่นกัน เค้าหมดอายุไข แต่เจ้ายัง ""ท่านคือ ?? "
"ฟังข้า ... ชะตาชีวิตได้เล่นตลกกับเจ้ามาเสมอ มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเจ้า และนี่กะเป็นอีกเรื่องที่เจ้าได้ถูกชะตาชีวิตเล่นตลก การตายไม่ใช่ทางแก้ปัญหา แต่ เมื่อ เจ้าคิดว่า จะหนีสิ่งที่เจ้าจะได้เจอมัน คงไม่ใช่ ข้าให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งที่ 2 จงใช้ชีวิตในร่างหนุ่มคนนี้ อย่างที่ใจเจ้าต้องการ ""ทำไม ผมถึงได้รับมัน ?? "              "จงหาคำตอบเอาเอง "
เสียงนั้นค่อยๆ จางลง พร้อม ทั้งกลุ่มควันสีขาวได้ลอยไปคลุมร่างของหนุ่มน้อย กลุ่มควัน ได้นำพาดวงจิต ของหนุ่มน้อยนั้นลอยขึ้นไป             กาแฟ มองไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างตกใจ และ ประหลาดใจมาก ทันใดนั้นเอง "คุณหมอค่ะ แย่แล้ว ค่ะ หัวใจ ไม่เคชต้นแล้วค่ะ ! "ขอที่ปั๊มหัวใจ ด่วนครับ !1 2 3 เคลีย 1 2 3 เครีย ตี๊ดดดดดดด !!! เร่ง อีกครั้ง           กาแฟเหมือนถูกดึงกระชากแรงๆไปยังที่ใด สักแห่งอย่างรวดเร็ว !!!!!!!!แล้ว เด้งตัว ลืมตาขึ้นอีกครั้ง !!! ฟื้นแล้ว ฟื้นแล้วๆ          เค้ามาอยู่ในร่างของหนุ่มน้อย คนนี้จริงๆเหรอ ?? สายตาเค้ามองไม่เห็นชัด มีแค่ เสียงความวุ่นวายโดยรอบ แน่นอน กาแฟรู้ทันที ว่าเค้าได้เกิดใหม่ ไม่สิ เค้าได้ ร่างใหม่ และโอกาสอีกครั้ง
                 " ผมสัญญา"   ในใจเค้าคิด
น้ำตาเค้าไหลลงทั้งๆที่ไม่ลืมตา ในใจคิดว่า เค้าจะทำให้ดีที่สุด จากนั้น ทุกอย่างก่อเงียบลงไป .....                ตี๊ดดด ตี๊ดดดด ตี๊ดดด !!!
   ...........................................................
" หมอเองก็ยังไม่สามารถระบุได้ แต่หมอต้องบอกว่า คนไข้เอง ได้มีอาการที่ดีขึ้น ตามลำดับ อย่างรวดเร็ว มาก ""จริงเหรอครับคุณหมอ ?? " เสียงชายวัยกลางคน "สุพจน์" พ่อ ของลาเต้ ที่นั่งฟัง อาการของลูกชาย จากการอธิบายของคุณหมอที่รักษาอาการของลูก
" ดีจัง ลูกแม่ ลูกกลับมาเป็นปกติแล้ว " "ปิยะมาศ" แม่ของลาเต้ ที่พูดไป พร้อมเช็ดน้ำตาไป โดยมี เด็กสาว อีกคนนั่งกอดอยู่ข้างๆ นั้นคือน้อง สาวของ ลาเต้นั้นเอง เธอชื่อ "สมูตตี้ "
"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ ให้คนไข้ได้รักษาตัวต่อสักระยะ ผมจะดูแลอย่างดีครับ ""ขอบคุณครับ / ค่ะ "
 
                        2 วันต่อมา
"โอ๊ยยยย แสบตา." ..ภาพค่อยๆสว่างจ้าขึ้น กาแฟ ค่อยๆลืมตา มองไปรอบๆ ใช่..เค้าอยู่ในโรงพยาบาลแน่นอน แต่ในห้องค่อนข้างสะอาด สวยหรู เรียบร้อย ข้างๆมีสาวน้อย น่ารักคนหนึ่งนั่งอยู่ .."น้องครับ ""พี่เต้....แม่ พี่เต้ตื่นแล้ว แม่ พ่อ " "พี่เต้เป็นไง บ้าง พี่เต้ ตี้ดีใจมากๆ "       ทุกคนรุมเข้ามา หากาแฟ แต่ทางพยาบาลของคุณหมอเข้ามาดู เพื่อเช็คอาการ"เป็นยังไงบ้างครับตอนนี้ คนไข้นอนไปเกือบ2วันเต็ม ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างครับ? "
       "โดยรวมสภาพร่างกายปกติดีมาก แผลหายเร็วจนน่าแปลกใจ แถมร่างกายไม่มีส่วนใดหักเลยย ผมไม่เคยเจอกรณีแบบนี้ มันน่าแปลกมากๆ "
"ผม ok ครับ แค่ปวดหัวและมอง เบอลๆ ไม่ค่อยชัด " "งั้นคงรอดูอาการกันต่อไปสักระยะ จะดีกว่านะครับ คุณหมอขอตัว"
       กาแฟมองไปรอบ ๆเห็นสายตา ของคน3คนจับจ้อง เค้ามองไป เหมือน รับรู้ว่านั้นคือใคร ชื่ออะไรแต่เค้าไม่รู้จัก แต่สมอง เค้ารับรู้ว่า นั้นคือพ่อ แม่ และ น้องสาว เค้าเอง "ผมขอกระจกได้ไหม ? ""โห พี่เต้ ฟื้นมากะห่วงหล่อเลยนะ สมแล้วพี่เต้สุดหล่อ" 55555+ เสียงหัวเราะดังขึ้นอักครั้ง จากทั้ง3คน     ตี้ ยื่นกระจกให้กับ กาแฟ เค้าส่องและมองหน้าตัวเอง ในใจเค้าคิด หนุ่มหล่อในกระจก นี่คือ เค้าใช่ไหม ร่างใหม่ที่เค้าได้รับ หล่อมาก จมูงโด่ง ตาโต หล่อ จนกาแฟเองแทบไม่คิดว่านี้ จะคือเด็กปกติ ยิ่งกว่าดารา แต่เมื่อเค้าได้สติ   "ขอบคุณครับ" "ลูกเป็นไงบ้าง แม่กลัวว่าลูกจะไม่ได้อยู่กับเรา อีกแล้ว ""ผม ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ครับ ตามที่หมอบอก " "นั้นสิ พ่อเหมือนว่า ลูกแทบไม่เป็นอะไรเลย " "พี่เต้ ป่าวเนี้ย ?? อึดมากๆ แถม เหมือนไม่เป็นอะไรเลย " "ครับ พี่เอง " ผม ปวดหัว ขอนอนสักพักนะครับ "ได้ๆ งั้นให้เต้นอนก่อน แม่กับพ่อจะขอตัวกลับไปที่บ้าน เพื่อทำธุระ แล้วเย็นๆจะกลับมานะลูก " เธอก้มลงจูบหน้าผาก อย่างๆเบาๆ "หนู อยู่ดูแลพี่เองแม่ เดี๋ยว !! สักพักเพื่อนๆพี่เต้จะมา จะไม่มีใครดูแล " "ได้จ๊ะ " พ่อและแม่ของ เค้าเดินออกห้อง ไป ...
   "ตี้" พี่จำอะไรไม่ค่อยจะได้ "ตี้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พี่ฟังหน่อยสิ "    "พี่ลืมเลยเหรอ ?? ได้ๆ "    สาวน้อยงง พี่ตัวเอง แต่กะ พอรู้ว่า พี่พึ่งฟื้นอาจมีอาการบ้าง บวกกับ อุบัติเหตุรุนแรงขนาดนี้ ก็น่าจะทำให้จำไม่ได้
  "3วันก่อน พี่เต้ ไปเที่ยวกินเหล้ากะเพื่อนๆน่าจะหนักมากเอาการ เพราะ พี่ส้ม เออออ !! แฟนพี่เต้ นั้นแหละ จะเล่ายังไงดี ?? ""เล่ามาเถอะ ตี้ พี่อยากรู้ อย่างน้อยก็ถือว่าทบทวนให้พี่ได้จำเรื่องอะไรบ้าง "" คืองี้ พี่เต้ จับได้ว่า พี่ส้มมีคนอื่น พี่เต้เลย ไปกินเหล้า กะเพื่อนๆ เมามาก จนเอารถไปชน กับ เสาไฟฟ้า พี่อาการหนักมาก จนพวกเรา คิดว่า.... ""พี่อยู่นี้ไง ?? โง่จังเลยนะ ความคิดโง่ มากๆ "
เสียงเคาะประตูดัง และ เปิดออก มา พร้อมเสียง "เห้ยยย เต้ ว่าไง ?? ok ไหมเพื่อน ?? 2หนุ่มเกินตรงเข้ามา หน้าตาดี ทั้งคู่ เลย คนแรก ชิน หนุ่มน้อยดัดฟัน ผิวขาว สูงราวๆ178 คนที่ 2 มอส ตัวโตหว่าชิน สูงราวๆ180 น่าจะเล่นฟิตเนต เพราะ ดูรูปร่างดี 2คนนี้คือเพื่อนสนิทของเต้ เรียนปี2 วิศวะโยธา เป็นเพื่อนตั้งแต่ม.ปลาย และเพื่อนสนิท2คน ที่เค้าไปกินเหล้าด้วยตอนวันเกิดเรื่อง
" กูแม่งโคตรตกใจ มึงแม่งขาดสติสุดๆ ว่าละมึงต้องมีเรื่อง ""พวกกูจะไปส่งกะไม่ให้ไปส่ง " "ดีนะมึงไม่เป็นไรเลยย น่าแปลก อมตะสุดๆ ""ว่าแต่ มึงมองหน้าพวกกู ไม่พูดไรหน่อยเหรอ ? ""เออ คือ ผม เอ้ย กู เบลอๆ นะ งงๆ ด้วย "" พี่มอส พี่ชิน ใจเย็นๆค่ะ พี่เต้ พึ่งฟื้น ยังไม่ปกติเท่าไร เนี้ยตี้ก็พึ่งเล่า อะไรให้ฟัง ทบทวนๆ ไปก่อน ""เห้ยยย เนี้ย มีอาการทางสมอง เหรอว่ะ ?? นี่กู ไง จำได้ป่ะ มึง จำได้ปะ ? กูใคร ?? ""ชิน " เต้ตอบ "เยสเข้ มึงจำกูได้ 5555+""ส่วนมึง มอส " เต้มองหน้ามอส พร้อมทั้งยิ้มให้ "เออว่ะ มึงจำกูได้ แสดงว่ามึง ok " " เอออคือ ผม คือ กู จำทุกคนได้ นะ แต่เรื่องราว มัน เหมือนลืมๆว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นมายังไง ไม่รู้ อะไรทำนองนี้ ""ออออออออ !!!!!  " มอส และ ชิน อุทานพร้อมกัน
"เอางี้ เดี๋ยวมรอะไรที่มึงพอจำไม่ได้ หรือ ลืม ถามพวกกูได้ เลย ""ขอบใจมากนะครับ ""มึงพูดเพราะเน้อ 5555+ "              ........เสียงหัวเราะ ร่า ......
เต้ ตั้งใจฟังเรื่องราวจากการสลับสับเปลี่ยนเล่าเรื่อง จากทั้ง มอส ชินเพื่อนสนิท รวมทั้ง ตี้น้องสาว ที่เราเรื่องต่างๆให้ฟ้ง แน่นอน นั้นคือความฉลาด ของกาแฟ หรือลาเต้ ที่เค้ากำลังเก็บข้อมูล อีกครั้ง ในร่างใหม่ นี้คือชีวิตใหม่ ที่เค้าได้มาอีกครั้งไงละ
 "ผมตกลงที่จะเริ่มใช้ชีวิตใหม่ และสัญญาว่าจะทำมันให้ดี อีกครั้ง " ...... ต่อไปนี้ ผมคือ "ลาเต้ "
..........................,,,,,,,,...........................
ห้องคุณหมอ..
"ทางฉันเอง คิดว่าลูกแกน่าจะได้รับการกระทบกระเทือนทางสมอง หนักพอสมควร ทำให้ ลูกชายแกอาจจะลืมเรื่องราวในอดีตไปทั้งหมด จึงขอฝากทั้ง2คนช่วยดูแล รวมถึงคนใกล้ตัว น้องสาวหรือ เพื่อน ค่อยๆให้ข้อมูลหรือรายละเอียดที่ถูกต้องกับเค้า ด้วยนะ " "ได้ครับ / ค่ะ พวกเรา จะดูแลเค้าให้มากขึ้น ขอบคุณทางคุณหมอ และ โสรงพยาบาลมากๆนะค่ะ ""ด้วยความยินดีครับคุณปิยะมาศ " "ขอบใจมากนะเพื่อน " สุพจน์ เอยขึ้น พร้อมจับบ่าคุณหมอดำรงค์ เพื่อสนิทของเค้านั้นเอง "เอาน่าเพื่อน ลูกแกหายแล้ว!!!  ท่านประธานใหญ่" 5555 หมอดำรงแซวเพื่อนกลับไป
##ทุกอย่างจบลงด้วยดี และ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น #####
    หลังจากนี้จะไม่มีดราม่าแล้วสินะ เยสสสสสสสส !! ติดตามชีวิตหลังจากนี้ของกาแฟ หรือ ลาเต้ จะกลับไปสู่มหาลัยอีกครั้ง ได้ป่าวเนี่ย ?? กาแฟเอ๋ยยยย !!