" 2nd chance อีกครั้งใช้ส่ะ"

  เวลา 23.45น. ในค่ำคืนอันโหดร้าย คืนฝนตกหนัก กลางดึกที่เงียบสงัด มีแค่เสียงฝนตกที่ดังกังวาลในหูและแสงไฟจากเสาไฟข้างทาง มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ริมสะพานที่มีความสูงและน้ำที่ไหลเชี่ยว เค้าคือ " กาแฟ "หรือ กรวุฒิ ชายหนุ่มวัย 35ปี ที่ล้มเหลวกับชีวิตจุดต่ำสุดของชีวิต เค้าเป็นเกย์ ตกงาน หนี้สินหลายแสน ครอบครัวที่แสนยากลำบาก แม่ที่ป่วย เค้ามองไม่เห็นทางออกว่า จะทำยังไงให้ชีวิตเค้านั้นดีขึ้นได้เลย นอกจากความตายที่อยู่รอข้างหน้า เค้ามองดูแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวด้านล่างของสะพาน ลึกลงไปราวๆ 3เมตร และ แม่น้ำที่กว้างและลึกมาก เค้าตัดสินใจว่า นี่มันคงถึงเวลาที่เค้าต้องชดใช้เวรกรรม และ คืนชีวิต ให้กับจุดเริ่มต้นที่เค้าจากมา เค้ายืนคิดถึงเรื่องราวความทุกข์ยาก ลำบาก และ ความผิดหวังทุกอย่างในชีวิตที่ผ่านมาตลอด35ปี น้ำตาไหลไปพร้อมกับน้ำฝนที่ตกลงใบหน้า เข้าทรุดเข่าลง พร้อมก้มลงร้องไห้อย่างหนัก คร่ำครวญ และ ตัดพ้อในชีวิต...
        กาแฟ เกิดมาจากครอบครัวที่ยากจนและแตกแยก แม่ที่ทำอาชีพรับจ้างส่งเสียเค้าเรียนมาแต่เด็กจนโต  พ่อเค้าทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆเล็กๆ เค้าจะถูกเลี้ยงดูผู้เป็นจากแม่มาโดยตลอด กาแฟ เก็บงำความเป็นเกย์เอาไว้ แสดงออกในด้านที่แข็งแรง แต่ก็ใช่จะไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะบรรดาเพื่อนๆไม่กี่คนของเค้าที่รับรู้ แต่กะยอมรับในตัวตนของเค้ามาตลอด  กาแฟเรียนจบระดับป.ตรี กาแฟเป็นคนเก่ง เรียนเก่งฉลาดและมีฝีมือ เค้าจึงได้ทำงานเป็นครูอยู่รร.เอกชน แห่งหนึ่ง เค้าสอนด้านสายการออกแบบ สถาปัตยกรรม และศิลปะ เค้าพยามยามพลักดันตัวเอง ให้ครอบครัวดีขึ้น  เพียงแค่ทำให้ชีวิตอยู่รอดไปได้ ผ่านล่วงเลยมานานกว่า 10ปี โรงเรียนที่กาแฟสอน ได้ล้มละลาย กาแฟเองได้ตัดสินใจลาออกมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เค้ามีความรัก แต่ความรักก็มักจะจบลงแบบผิดหวังเสมอ เค้าไม่ได้เป็นคนหล่อหน้าตาดี หรือร่ำรวยอะไร นั้นจึงไม่แปลกที่ความรักจะไม่ยืนยาว  กาแฟจึงเลิกความคิดเรื่องความรักไปนานมาก
     ปี 2561 กาแฟ ได้มีโอกาสทำงานดีขึ้นจากการพยายามสอบ แข่งขัน แต่ต้องไปอยู่ต่างจังหวัดที่ไกลบ้านพอควร โดยต้องให้แม่อยู่ที่บ้านลำพัง แรกๆทุกอย่างมันไปได้ดี ไม่มีอะไร กาแฟเคยคิดเอาแม่ไปอยู่ด้วย แต่แม่เค้าไม่ไปเนื่องจากติดกับที่นี่ จะอยู่ที่นี้ กาแฟเลยไม่ขัดอะไร เพราะเค้ามักจะทำตามแม่บอกเสมอตั้งแต่เด็กๆ
จนวันหนึ่ง ช่วงกลางปี 2561 แม่ของเค้าเกิดล้มป่วยลง จากอาการ เส้นเลือดในสมองตีบ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้มาก  จนกาแฟคิดว่า มันคงไม่ได้กาล หากขืนปล่อยไว้แบบนี้ จึงคิดเอาแม่มาอยู่ด้วย แต่แม่เค้ายังคงยืนยันว่า จะอยู่นี่ และขอให้เค้าลาออกจากงานเค้าเครียดมาก  แต่ก็ต้องทำตาม เพื่อแม่ เค้าตัดสินใจ ลาออกและกลับมาอยู่บ้านดูแลแม่ แน่นอนมันแย่ลงมากในสภาพเศษฐกิจแบบนี้ ลำบากจนเค้าเองเริ่มเครียด หางานยาก ลำยาก และ ต้องมาดูคนแก่ ที่เอาแต่ใจ และ เริ่มหลงๆลืมๆ เค้าเครียด มาก จนความสุข มันหายไป หนีสินเริ่มรุมเร้า เงินทอง ไม่มีเหลือ และ สุดท้ายยยย...
         กาแฟก้มร้องไห้อยู่นาน เมื่อคิดเรื่องความหลัง วันนี้เค้าตัดสินใจ คิดแบบสั้นๆ แบบไม่มีสติ แบบคนโง่ๆ คือไปจากโลกนี้ส่ะ เพื่อหนีปัญหา หนีความทุกข์ เค้าค่อยๆก้าวข้ามผ่านราวคอนกรีตของสะพาย ออกไปยืนด้านนอกและยืนนิ่งๆสักพัก ผ่อนลมหายใจออกช้าๆ  ตามองด้านล่าง แล้วจากนั้น มือที่จับราวไว้เริ่มคลายออกช้าๆ แล้วปล่อยหลุดมือทันที่  ร่างของเค้าร่วงลงไปด้านล่าง สู่แม่น้ำ จมดิ่งลึกลงไปในแม่น้ำอย่างรวดเร็ว เค้าจมลงไปลึกจนไม่รู้ว่าเท่าไร แน่นอนเค้าไม่สามารถทำอะไรได้ เค้าว่ายน้ำไม่เป็นและตั้งใจไว้แล้ว  ลมหายใจของเค้ากะ เริ่มหมด เค้าทุรนทุรายอยู่สักพักใหญ่ๆ ก่อนจะแน่นิ่งไป และร่างเค้าได้ดิ่งลงไปยังจุดที่ต่ำสุดของแม่น้ำ ทุกอย่างมืดมิดลง และ มีเพียงแค่สายฝนที่ตกลงมากระทบผิวน้ำ         1ชีวิต ดับลงไป เวลา 00.00 น.
................................................................
     เวลา 23.00น เสียงรถพยายาล ได้นำร่างของเด็กหนุ่ม วัย 19ปี ที่ประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ร่างของเค้าถูกพาไปส่งโรงพยาบาล เลือดอาบไปทั่วตัวเค้า เสียงไซเรนดังตลอดเส้นทาง ในรถ มีเสียงร่ำไห้ของผู้เป็นแม่ ไปพร้อมๆกับการปฐมพยาบาล ของผู้ดูแลในรถ ชีพจรเค้าอ่อนลงมากๆ หายใจเริ่มแผ่วเบา " ลาเต้ ลูก ลาเต้ อย่าเป็นอะไปนะลูก ตื่นขึ้นมาก่อน อยู่กับแม่ก่อน " เสียงเรียกของผู้เป็นแม่ยังดังไปตลอดทาง เค้าถูกนำไปส่งยังโรงพยาบาลสุดหรู ตรงไปยังห้อง ICU พร้อมการดูแลจากหมอและพยาบาลอย่างใกล้ชิด
"ต้องขอให้ญาติรออยู่ทางด้านนอกนะค่ะ" ผ่านไปกว่า 50 นาที พ่อและ แม่ รวมถึงน้อง สาวของเค้าที่รออยู่ด้านนอกยังคงตั้งหวัง และ รอให้ หนุ่มน้อยคนนี้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง กราฟเส้นการเต้นของหัวใจเค้าอ่อน ลง และกลายเป็น เส้นตรง นั้นคือ สัญญาณว่าเค้าได้หมดลมหายใจไปแล้ว เครื่องมือในห้องถูกปิดลง แสงไฟในห้อง ปิดลง พร้อมกับ เสียงร้องไห้ของผู้เป็นแม่และน้องสาว ที่ดังขึ้นมา หลังจากที่ทางคุณหมอได้เดินไปบอกผลของอาการ
" เสียใจด้วยครับ คนไข้เสียชีวิตแล้ว"
00.00น
 
ตึ๊ดดดดดดดดดดด!! ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
 
"คุณหมดค่ะ...ชีพจรของคนไข้แสดงการเต้นอีกครั้งค่ะ เชิญคุณหมอด้านในด่วน"