คิไมระ

ผมลืมตาขึ้นมา ในใจก็คิดไปเองว่าคงจะเช้าแล้ว แต่สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดไว้ มันเหมือนในความฝันก็ไม่ใช่ซะทีเดียวและก็ไม่ใช่ความจริงซะทีเดียวเช่นกัน
 
     บริเวณที่ผมยืนอยู่กว้างสุดลูกหูลูกตาไม่มีจุดสุดสิ้นสุดของจุดหมายปลายทาง
 
     และที่ผมยืนอยู่ก็ยังมีไอเย็นเหมือนเวลาที่กินน้ำเย็นแล้วมะไอระเหยอยู่ข้างๆ แก้วนั้นแหละ จนผมคิดว่าใครมาจัดคอนเสิร์ตแถวนี้
 
     พอไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ตัวผมก็เดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงอะไรแตก ผมสะดุ้งตกใจจึงใช้ทักษะมังกรบินขึ้นไปบนฟ้า
 
     ทันใดนั้นสิ่งที่ผมเห็นเบี้องล่างก็คือ ตุ๊กตาหิมะวางเรียงรายเต็มไปหมด
 
     มาจากไหนและมาตั้งแต่เมื่อไรกัน!
 
     ผมไม่อยากคิดอะไรมากจริงลองโจมตีดูโดยสร้างบอลกรดระดับกลางพร้อมผสานด้วยทักษะภูติ ทำให้มันกลายเป็นน้ำแข็ง
 
     จากนั้นก็จู่โจมด้วยความแม่นยำจนโดนเป้าหมายเต็มๆ
 
     ผมคิดว่ามันคงจะละลายหายไป แต่เปล่าเลย? แม้จะโดนโจมตี แต่ตัวใหม่ก็จะโผล่ออกมาทันทีเพื่อทดแทนตัวใหม่
 
     ชิ! เจอเรื่องยุ่งยากซะแล้วสิ
 
     ผมเลยเปลี่ยนรูปร่างจากกลมมนกลายเป็นแหลมคมเหมือนเข็ม
 
     ถ้าแบบนี้ล่ะเป็นยังไง ถล่มให้ราบเลย
 
     " ย้า! "
 
     เข็มกรดน้ำแข็งจำนวนมากสาดเข้าไปยังตุ๊กตาหิมาเต็ม จนทำให้พื้นผิวทุกพื้นที่แตกร้าว
 
     ถะ ถึงกับพื้นแตกเลยรึ เฮ้ย! อย่านะเฮ้ย
 
     ยังไม่ทันจะได้ออมแรงไว้ พื้นทั้งหมดก็แตกละเอียดหายไปจนหมดไม่เหลือ เหมือนกับมันไม่เคยมีพื้นมาก่อน
 
     หมดกัน....
 
     ขณะที่ผมกำลังบินไหว้อาลัยพื้นอยู่นั้น! ทันใดนั้นพื้นล่างก็ได้มีแสงสว่างจ้า
 
     อะไรกัน! ยังมีอีกชั้นงั้นรึ
 
     ตัวผมบินลงจอดบนพื้นชั้นสองและมองไปยังแสงนั้น แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าไปใกล้ๆ อยู่ๆ ดวงตาแห่งความตายก็ทำงานด้วยตนเอง
 
     มือของผมได้เรียกดาบแห่งโกร่าและพร้อมด้วยการอาบเพลิงทมิฬที่ผมเองก็ยังไม่เคยเห็น
 
     แขนของผมตวัดดาบไปมาและใช้ดาบนั้นแทงเข้าไปยังรูหนอนแห่งแสงรูนั้น
 
     พอมันโดนเพลิงทมิฬ แสงนั้นก็มลายหายไปจนเห็นความจริงที่อยู่ตรงหน้า
 
     สิ่งที่เห็นคือ ทะเลสาบแห่งยามค่ำคืน และตรงกลางของทะเลสาบนั้นมัอัญมณีสีฟ้าลอยอยู่ และนั่นก็เป็นหน้าที่ของหนังสือเวทย์มนต์ที่จะต้องผนึกมัน
 
     เมื่อผนึกได้แล้วรูปร่างของมันก็เปลี่ยนไปเป็นเศษกระจกรูปร่างผีเสื้อและมีชื่อกำกับข้างล่างว่า " ดรีม วอเตอร์ "
 
     และอยู่ๆ ผมก็ต้องหลับตาเพราะแสงจันทร์มันจ้าจนแสบตา
 
     พอผมลืมตาขึ้นมาตัวผมก็มานอนอยู่บนเตียงของห้องพักของตัวเอง
 
     " เมื่อกี้นี้ฝันไปงั้นรึ? "