คิไมระ

6.3

เขียนโดย หนึ่งตัวตน

วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.

30 ตอน

1 วิจารณ์

26.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

24) ห้าม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผมได้ถูกส่งมายังบนเมฆ

(( เฮ้ย! โซระใช้ทักษะบินเร็วเข้า ก่อนที่พวกเราจะตกมาตาย ))

รู้แล้วน่า ไม่เห็นต้องตะโกนให้ผมต้องตกใจเลยหนิ

โซระใช้ทักษะมังกรจนปีกงอกออกมากลางหลัง และมุ่งไปข้างหน้า

ขณะที่กำลังบิน เขาก็ได้คิดถึงเรื่องอดีตขึ้นมา

ตอนนั้นเป็นช่วงที่ขาดเงิน ผมที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกในไส้ได้ทำงานตอบแทนการกตัญญู

เปิดกล้องและสร้างสถานการณ์ คาแรกเตอร์ให้เหมือนกับคนไม่มีอันจะกิน

ผมทำแบบนี้สามารถเรียกความสงสารจนพวกคนที่ติดกับยอมควักเงินให้ผมแบบง่ายๆ และเพราะความเห็นใจ

จึงทำให้ผมได้เงินบริจาคที่รวบรวมทั้งหมดเกือบเหยียบสิบล้าน แต่มันก็ยังไม่พอสำหรับท่านอยู่ดี

...............................................

(( เหม่ออะไร? คิดเรื่องอะไรอยู่ ))

ไม่มีอะไรก็แค่เรื่องเก่าๆ น่ะ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เมฆที่บดบังก็เผยสถานที่แห่งใหม่

(( ด้านล่างนั่นเป็นถิ่นวายุที่มีตลาดเป็นหลัก เพราะพวกเขาทั้งหมดทำอาชีพค้าขายกัน มีทั้งเอลฟ์ อมนุษย์นก ))

ดูจากที่อาจารย์เล่ามาก็ดูน่าสนุกนะ

ทันทีที่ถึงที่หมาย ผมก็ลงจอดหน้าทางเข้าเมืองแห่งวายุ

เมื่อเหยียบถึงพื้น สเนลก็เริ่มถามด้วยความสงสัย ว่าทำไมตามร่างกายของโซระถึงไม่มีรอยสัก มันหายไปไหนหมด

อ้อ นี่หรอ ข้าใช้ทักษะภูติ (สาวงาม) กลบรอยตามตัวเพื่อให้ดูเป็นมนุษย์ที่สุด

(( จะยอมรับแล้วล่ะสิ ))

เปล่า! ผมก็แค่อยากให้เหมือนพวกเขาเม่านั้น

(( อ้อ งั้นรึ ))

เมื่อเห็นผู้มาเยือน ยามก็เดินเข้ามาคุย

" ขอประทานโทษนะขอรับ ที่นี่ห้ามสัตว์เลี้ยงเข้ามา จะรับฝากก่อนไหมขอรับ? "

จะบอกยังไงดีว่าอาจารย์ไม่ใช่!

(( เออน่า ทำตามกฏของเขาเถอะ อย่าเรื่องมากเดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เข้าซะก่อน ))

ผมยืนสเนลด้วยความไม่เต็มใจ ยามเห็นผมก็อ่านสีหน้าผมออกจึงได้บอกสิ่งบางอย่างที่ทำให้ผมได้ยินแล้วค่อยสบายใจขึ้น

" ไม่ต้องเป็นห่วงนะขอรับ พวกข้าจะดูแลอย่างดี แต่ถ้าออกจากเมืองตรงประตูถัดไป เพื่อนข้าก็จะคืนให้ขอรับ "

" อย่างดี ดีแค่ไหนกันเชียว "

(( เจ้าบ้า! คิดจะเอาไฟมาเผาตนเองรึไง ))

" กฏของเมืองนี้ สิ่งมีชีวิตทุกตัวเท่าเทียมกัน "

" แล้ว? "

" จะถามว่าทำไมสินะขอรับ กฏที่ว่าห้ามสัตว์เลี้ยงเข้าไปนั้นเป็นเพราะว่า ถ้าสิ่งมีชีวิตที่มีสถานะเป็นได้แค่สัตว์เลี้ยง เวลาเข้าเมืองจะเป็นที่ดูถูกดูแคลนในสายตา และถูกเหยียดหยามว่าเป็นสิ่งมลทิน "

" โฮ่! ขนาดนั้นเลยรึ "

ตอน 23

สารบัญ

ตอน 25