คิไมระ

     พอผมกำจัดตัวประหลาดที่ไม่น่าจดจำไปได้แล้ว ตัวผมก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วเพื่อกลับไปยังร่างหลัก
 
     ไม่รู้ว่าผมตัวจริงกำลังทำอะไรอยู่
 
                                 .................................................
 
     ทิศเหนือ
 
     ณ ป่าดงบัง
 
     ตอนนี้ตัวผมเผชิญกับตัวประหลาดเจ้าปัญหา เพราะอะไรน่ะหรือ.....ก็เพราะมันไม่อยู่กับที่น่ะสิ ชอบแวบไปแวบมาจนผมปวดหัวไปหมดแล้วเนี่ย
 
     เดี๋ยวเกาะบนต้นไม้บ้างล่ะ เดี๋ยวว่ายในพงหญ้าบ้างล่ะ.....!
 
     คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ เพราะตัวประหลาดที่ว่าคือ ฉลาม? แต่ไม่ใช่ฉลามธรรมดานะ มันมีขาด้วย อยู่กึ่งกลางตัวพอดี
 
     ขาของมันมีแปดขา เอาไว้ใช้เกาะต้นไม้และไว้ใช้เดิน
 
     ถ้าจะถามว่าทำไมถึงไม่โจมตีและฆ่าๆ มันไปซะ ขอบอกไว้ก่อนเลย เสียแรงเปล่า
 
     กว่ามันจะตายผมก็คงจะหมดแรงซะก่อน
 
     และในขณะที่ผมจะยกธงขาวอยู่นั้น ตัวผมที่กลับมาจากการต่อสู้ทางทิศใต้ก็เข้ามากระซิบที่หูของผม
 
     (( ทำไมไม่ใช้ของที่ผมพากลับมาล่ะจ้ะ ))
 
     จากที่ฟังเสียงตัวผมก็ขนลุกซู่!!
 
     ไม่นึกเลยว่าร่างแยกของผมจะนิสัยต่างกับตัวจริงมากขนาดนี้
 
     ทำเอาผมสงสัยเลยว่า ผมมีบุคลิกที่สองรึเปล่า?
 
     แต่ถึงผมจะรับเสียงนั้นไม่ได้ ยังไงก็ต้องเสี่ยงจากคำพูดของเขาล่ะนะ
 
     โซระใช้ทักษะกลมกลืน จนร่างของตนเองแปรสภาพเหมือนล่องหน ทำให้มันเริ่มเอะใจและเริ่มหยุดการเคลื่อนไหวให้ช้าลงเพื่อสำรวจตามมุมต่างๆ
 
     ใช้ได้ผลจริงๆ ด้วย ต้องขอบใจนายแล้วล่ะโซระพูดเพราะ
 
     และผมก็ไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป ผมพุ่งเข้าจู่โจมโดยใช้ทักษะ (สไลม์) + (ผึ้ง) จนร่างกายตนเองกลายเป็นลูกบอลสีใสมีหนามรอบตัว
 
     แล้วกระโดดดึ่งดั๋งไปมาจนกระแทกโดนตัวมันดังตุบ
 
     หลังจากที่มันได้แผลตัวมันก็เริ่มระแวงมากขึ้นกว่าปกติ แต่เพราะไม่เห็นศัตรูจึงเอาแต่คิดจะหนีอย่างเดียว
 
     อย่าคิดนะว่าจะได้หนีครบร่างกายสามสิบสอง ยังไงแกก็ต้องมาเป็นอาหารมื้อบ่ายของผม
 
     ผมเด้งไปมารอบตัวมันและพุ่งขึ้นฟ้าลงสู่ดินแรงๆ จนกระแทกบนตัวมันสุดแรงเกิด
 
     ร่างกายทุกส่วนของมันที่มีกระดูก แตกละเอียด จนร้องออกมาที่ไม่น่าจะใช่เสียงของปลา
 
     เมี้ยว!
 
     ว้ายๆ เสียงมุ้งมิ้งจัง
 
     หลังจากนั้นก็ถึงเวลาอาหารรอบบ่าย ผมกลืนมันทั้งตัวด้วยทักษะของหมูมีเขา จนร่างของมันทั้งหมดถูกย่อยภายใน หนึ่งวินาที
 
     เขาว่ากันว่าเนื้อฉลามกินไม่ได้เพราะมีแอมโมเนียเยอะ แต่ตัวที่ผมกินอยู่ตอนที่ทำไมรสชาติเหมือนปูเลยล่ะ? เฮ้อ...โลกอาหารของปีศาจเข้าใจยากแท้น้อออ
 
     - ทักษะพิเศษปลดล็อก
 
        แตกหน่อ
 
     เพิ่มตราสัญลักษณ์ ปูสีแดง ปรากฏบนข้อเท้าขวา
 
                                  ..................................................
 
     ทิศตะวันออก
 
     ณ ทะเลหมอก
 
     ที่นี่หนาวชะมัดยังกับอยู่ที่ขั้วโลกเหนือเลย จนผมรู้สึกอิจฉาศัตรูขึ้นมาตงิดๆ ทำไมน้าาา พวกผู้ร้ายเนี่ย! ทำไมถึงดูชิวๆ ในสภาพอากาศหนาวขนาดนี้
 
     ขณะที่ผมกำลังบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ร่างศัตรูก็แตกออกจากร่างเดิม
 
     เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าลูกกลมๆ นั่นคือไข่
 
     เมื่อไข่แตกออกจนละเอียด ร่างจริงของมันก็กรูออกมานับสิบตัว
 
     เชี่ยยยย!! เล่นหมาหมู่อีกแล้ว ขี้โกงนี่หว่า!
 
     รูปร่างของมันเหมือนกันหมด คือ ตัวกลมเหมือนลูกบอลลมมีปีกคล้ายแฟรี่ติดอยู่กลางหลังสองคู่
 
     ใบหน้าคล้ายแมว ส่งเสียงงุ้งหงิ้งตลอดเวลา
 
     เหอะเหอะเหอะ เล่นแบบนี้อีกแล้วนะ คิดว่าผมจะหลงของน่ารักแบบนี้อีกหรอ....
 
     (( ถ้าไม่ได้หลง แล้วจะชมว่าน่ารักทำไมล่ะ? ))
 
     เอาอีกแล้ว คงจะเป็นอีกบุคลิกของผมอีกล่ะสิ ดูๆ ไปแล้วผมก็เหมือนยังกับคนบ้าที่คุยกับตนเองเลย