คิไมระ

6.3

เขียนโดย หนึ่งตัวตน

วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.

  30 ตอน
  1 วิจารณ์
  26.21K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

18) ร่างที่แตกกระจาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     แมวตัวกลมทั้งสิบตัวนั้นได้ประกอบร่างทั้งหมดคล้ายชิงช้าสวรรค์และพร้อมๆ ปล่อยลูกกระสุนลมลูกเล็กๆ แต่เนี่องจากมันปล่อยอย่างเชื่องช้าผมเลยไม่ค่อยจะกลัวเท่าไร

 
     แต่สิ่งที่ผมคิดกลับทำให้ผมต้องเอาตัวรอด เพราะเมื่อปล่อยออกมาแล้วมันดันหมุนตัวเองด้วยความเร็วทั้งอย่างนั้นจนผมเองก็ตั้งตัวไม่ทันได้แต่ใช้แขนสองข้างกันตนเองไว้เพื่อไม่ให้โดนตาโดยตรง
 
     ความเชื่องช้าของมันเมื่อบวกกับความเร็วที่หมุนตัวทำให้กระสุนลมเริ่มโจมตีโดนผมเร็วขึ้นและเริ่มหนักหน่วงจนผมไม่สามารถที่จะต้านไว้ได้นาน
 
     อึก! รำคาญจริงๆ เฟ้ย!
 
     เมื่อมันปล่อยกระสุนลมจนหมดก๊อก พวกมันก็เริ่มเปลี่ยนร่างโดยต่อเป็นแนวยาวคล้ายหนอนผสมงู จากนั้นมันก็เลื้อยและฟาดหางของมันโดนผมจนทำให้ตัวผมกระเด็นออกไปใกลในขณะที่บินอยู่
 
     โธ่เฟ้ย! ผมรำคาญจริงๆ แล้วนะ
 
     โซระใช้ทักษะพิเศษ " แตกหน่อ " ที่ได้จากการฆ่าฉลามปู
 
     ร่างของเขาแตกเป็นขนนกนับพันจนกลายเป็นพายุลูกเล็กๆ จากนั้นก็เข้าไปกลืนกินแมวบอลตั้งแต่หัวแรกยันหายจนครอบคลุมเอาไว้หมด
 
     แมวบอลตกใจจนร่างกลับเป็นร่างเดิมที่มีสิบตัวและบินไปรอบๆ ในพายุ 
 
     และด้วยความโง่ของมันก็ได้ไปสะกิดโดนปลายขนนกเข้าจนทำให้ร่างของมันรวมพรรคพวกเพื่อนของมันที่โชคร้ายด้วยแตกสลายเป็นผุยผงไม่เหลือแม้แต่ซาก
 
     แง้ว!
 
     อะไรน่ะ? ตายหมดแล้วหรอ ยังไม่ได้ขยับด้วยซ้ำ โง่จัง!
 
     - ทักษะลึกลับปลดล็อก
 
       ผสานร่าง
 
     เพิ่มตราสัญลักษณ์ แมลงปอสีชมพู ปรากฏบนข้อเท้าซ้าย
 
                                  .............................................
 
     ทิศตะวันตก
 
     ณ เนินภูเขาไฟ
 
     ตอนนี้ตัวผมได้อยู่เหนือภูเขาไฟและกำลังจ้องมองสิ่งมีชีวิตที่อยู่ข้างในปล่องภูเขา
 
     ลักษณะของมัน ลำตัวคล้ายคิงคอง มีหางเป็นข้อต่อเหมือนหางแมงป่อง ส่วนหัวเป็นกะโหลกเสือที่มีตาเดียวอยู่กลางเบ้าหน้า
 
     นี่มัน! ดูเท่ที่สุดในบรรดาสามตัวหลังเลยนะ เชี่ย!!
 
     โซระลองดูเชิงโดยที่ชี้นิ้วเป็นปืนไปทางมันแล้วยิงกระสุนพิษกระหน่ำใส่บนตัวมัน แต่ก็ทำได้เพียงสะกิดผิวมันได้เท่านั้น ไม่มีแม้แต่บาดแผล จะมีก็แค่ไอร้อนบนขนมันเท่านั้น
 
     เมื่อมันรู้สึกว่าถูกรุกราน มันก็อ้าปากกว้างและคำรามใส่ผมทันที
 
     ไม่รู้ว่าเพราะเสียงคำรามอย่างเดียวรึเปล่าหรือเพราะมีอย่างอื่นปะปนในน้ำเสียงด้วย 
 
     ทำให้ร่างของผมแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
 
     " อ๊ากกกก! "
 
     เจ็บเฟ้ย! จะคืนร่างได้รึเปล่าเนี่ย!
 
     ร่างเศษเล็กเศษน้อยของที่แตกกระจากได้ตกลงสู่ดินทั้งหมด

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา