คิไมระ

6.3

เขียนโดย หนึ่งตัวตน

วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.

30 ตอน

1 วิจารณ์

26.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

15) ลิ้นของงู

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ถิ่นเหมันต์

ณ แท่นบูชาน้ำแข็ง

สาวน้อยตนหนึ่งได้ยืนบนแท่นบูชาพร้อมกับหินสี่ทิศที่ปกป้องโดยรอบตัวเธอ ผมสีฟ้าของเธอสยายขึ้นตามแรงลมอ่อนๆ จนเห็นใบหน้าอันงดงามจนถึงขนาดที่ว่าต้องเป็นลูกสาวคนใหญ่คนโตแน่นอน

" ดูเหมือนของเล่นของเจ้าจะโดนเล่นงานเข้าให้แล้วนะ คิเรีย "

ต้นเสียงของหินสีเขียวจากหินสี่ทิศกล่าว

เธอยิ้มมุมปากให้กับคำพูดนั้น

" หึ! นั่นมันก็แค่ของประดับ ข้ายังมีอีกตั้งหลายตัวที่แข็งแกร่งกว่าหมีน้อยหลายเท่าตัวนัก "

" งั้นรึ! งั้นเจ้าลองมาพนันกับพวกข้าดูไหม? ว่าใครจะได้จับตัวผู้บุกรุกได้ก่อน "

" ก็น่าสนุกดีหนิเจ้าค่ะ เอาเลยไหม " เธอยักคิ้วข้างหนึ่ง

" เอาเลยสิ "

หินทั้งสี่ทิศและคิเรียต่างส่งพลังไปยังแท่นวงแหวนต้นหนึ่งจนมันเกิดเปล่งแสงเป็นสีรุ้ง การที่ทำแบบนี้คือการอัญเชิญปีศาจรูปแบบหนึ่ง

เมื่อการส่งพลังเสร็จสิ้น ทันใดนั้นอยู่ๆ แผ่นดินก็เกิดการสั่นสะเทือนพร้อมๆ กับเสียงคำรามอันดังลั่นของปีศาจหลากหลายสายพันธุ์

แสงทั้งสีเริ่มดับลงและลอยถี่ๆ อยู่ที่เดิม

พวกเขาไปดูผลงานของตนเองแต่ล่ะพื้นที่แล้วล่ะมั้ง แต่ว่า....ใครบอกให้ปีศาจสู้ตนเดียวล่ะ หึ! ข้าไม่อยากจะแพ้กับคนชอบรุมอย่างพวกเจ้าหรอกนะ

เวทีนี้ข้าจะต้องชนะเพียงคนเดียว

คิเรียเริ่มร่ายเวทย์บนพื้นหิมะ

" จงออกมา เหล่าข้ารับใช้ที่แสนน่ารัก "

เธอเร่งพลังเวทย์สายน้ำแข็ง จนหิมะเริ่มก่อตัวกลายเป็นมนุษย์ตุ๊กตาหิมะ แต่ใบหน้าเหมือนเยติตามรสนิยมแบบแปลกๆ ของเธอ จำนวนทั้งหมดสิบตน

" ออกล่าได้! "

.................................................

รุ่งเช้าต่อมา

ผมก็ยังนอนหลับอยู่ อาจเป็นเพราะมันสบายจนไม่อยากลุกก็ได้ ก็แหม...ผมเป็นคนขึ้เซานี่นา สบายกว่าตอนที่ยังอยู่โลกมนุษย์อีก

หือ? ว่าแต่? ผมพูดอะไรออกไปโดยไม่รู้ตัวกันเนี่ย โลกมนุษย์หรอ....มันคืออะไรกันแน่น้าาา

ผมเริ่มบิดตัวนอนตะแคงก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีอะไรเย็นๆ มาทาบบนใบหน้าของผม

พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นตาแก่สเนลนอนขดอยู่ข้างๆ หน้าผมตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

สงสัยผมจะขยับมากไปตาแก่จึงลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงีย

(( มีอะไร? เช้าแล้วรึ? ))

อืม

(( แล้วมองหน้าข้าทำไม? มีอะไรติดอยู่รึเปล่า? ))

เปล่า? ไม่มีอะไร

จะบอกได้ยังไงล่ะว่าเลิกกลัวงูแล้ว เดี๋ยวตาแก่ได้ยินจะว่าผมเริ่มประหลาดแน่นอน

ผมที่อยากจะเปลี่ยนมาคุยเรื่องอื่นก็ถูกโกร่าสะกิดเข้าซะก่อน

(( บุ๋งบุ๋ง ))

" มีอะไรโกร่า? "

บางคนอาจสงสัยว่าทำไมผมถึงเรียกว่าโกร่า ทั้งที่มันแค่ตัวเดียว แต่สำหรับผมถึงแม้มันจะแยกร่างหรือเพิ่มจำนวน ทุกตัวผมก็เรียกโกร่าหมดแหละเพราะมันก็คืดหนึ่งเดียวกัน พลังก็เหมือนกัน ความคิดก็เหมือนกัน

ผมมองไปตามมัน ส่วนหนึ่งของร่างมันได้คายอะไรออกมา สิ่งที่เห็นในสายตาผมคือ ผลไม้ลูกเล็กๆ สีแดงคล้ายสตรอเบอร์รี่ แต่ลูกกลมคล้ายกับเชอร์รี่มากกว่า

พรรคพวกส่วนหนึ่งของร่างโกร่าทั้งห้าตัวก็คายสิ่งของเหมือนๆ กัน กองอยู่ตรงหน้าผมแล้วตัวใสๆ ระยิบระยับเพื่อบอกเป็นนัยๆ ว่า " ชมข้าสิๆ "

" ทั้งหมดนี้ให้ข้ากินหมดเลยหรอ "

(( ปิ๊งปิ๊ง ))

เอ่อ...ถ้าไม่ชมก็กลัวน่าสงสารเกินไปมองผมอย่างมีความหวังซะขนาดนั้น

เฮ้อ

โอเค

" เก่งมากทุกคน ทำได้ดีมาก "

ไม่รู้ว่าผมพูดผิดอะไรรึเปล่าพวกมันถึงกระโจนเข้าหาผมพร้อมๆ กัน

" โอ๊ยหนัก! "

(( บุ๋งบุ๋ง ))

(( ไอ้เจ้านี่ก็ก็อร่อยดีเมือนกันนะ เปรี้ยวๆ หวานๆ ดี ))