Zone D Hunter

ตอนที่ 18
วางแผน
--------------------
               วันต่อมาบนเมืองลอยฟ้าย่างกุ้ง ทั้งสี่คนกำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้อง
รวมรูปภาพ พวกเขากำลังว่งแผนเรื่องของลอนดอนอย่างหนักแน่น
 
          "เอาละ พ่อหนุมชาวเมือง...เล่าให้หังหน่อย เกี่ยวกับเมืองลอนดอน"
ลีพูด เธอต้องการข้อมูลจริงๆ
 
          "เอ่อ...ก็...แบบว่า" ทุกคนจ้องมองมาที่คูเปอร์ "คือ...ลอนดอนมักจะ
กินเมืองทุกเวลาที่เจอ แต่ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องพวกนี้ ในบริเวณนี้แทบจะ
ไม่มีเมืองเหลืออยู่แล้วด้วยซ้ำ อาจเป็นไปได้ว่าเมืองของผมกำลังจะมุ่งขึ้น
มาบนนี้ พวกเขามียานบินอยู่หลายลำมาก"
 
               จากที่เขาเล่าให้ฟัง ลีดูจะพอจับใจความได้ ลอนดอนไม่ได้ออกล่า
ในยามจำเป็น แต่ล่าทุกครั้งที่เจอเมือง "งานยากละสิ..." เธอพูดลอยๆ "แล้ว
เราจะเข้าโจมตีได้ยังไงกัน" การวางแผนที่จะทำลายเมืองนักล่าคงเป็น
เรื่องยากพอสมควร แต่ละคนนั่งถอยหายใจกับพรึบ
 
          "ฉันว่า..." อาลิซพูด "พวกเราไม่ได้มีโอกาสเข้าถึงยากขนาดนั้น"
 
          "อย่างไงเหรอ?" ลีถาม
 
          "ถ้าฉันจำไม่ผิดละก็...ทั้งด้านหน้าและท้ายเมืองมีป้อมปืนอยู่ประมาณ
สี่ถึงหกป้อม ทุกป้อมมีแสงไฟส่องสำหรับหายานรบอยู่"
 
          "หมายถึง...? พวกจะ..."
 
          "...ใช้ยานลำอื่นล่อแสงไฟจากป้อมปืน ส่วนพวกเราจะบินลงต่ำ"
 
               สิ่งที่อาลิซได้บอกแนวทาง มันยากเกินกว่าที่ลีจะรับประกันได้ว่า
จะปลอดภัย "อาลิซ แต่นั่นมันเสี่ยงอยู่นะ" อาลิซส่ายหน้าและรีบบอกต่อ
"ฉันไม่สามารถหาทางอื่นได้แล้ว" หลังจากที่เธอพูดจบ คนอื่นๆก็ไม่มีใคร
คิดจะพูดตอบกลับแม้แต่คนเดียว
 
          "เธอพูดถูก..." โทมัสพูดขึ้น "ทางเมืองมีแต่หนทางนี้ทางเดียวเท่านั้น"
 
               "เขาพูดถูก" อาลิซพูดเสริม สีหน้าเธอดูมีความแค้นบางอย่าง
"ถ้าฉันเข้าถึงภายในตัวเมืองได้ ฉันก็จะแก้แค้นให้เพื่อนของฉัน...ที่มัน
ทำลงไปกับเพื่อนของฉัน" เธอมีอารมณ์ที่ไม่ลืมหูลืมตาเลย จนคนรอบข้าง
ต่างไม่กล้วเรียกพูด
 
          "อาลิซ เธอแน่ใจแล้วนะ?" ลีถามความแน่ใจ "...ว่าจะทำแบบนั้น"
อาลิซสีหน้ามุ่งมั่นมาก เธอพูดตอบ "ฉันพร้อม..." ลี คูเปอร์และโทมัส
หันมองเธออย่างสมัคใจ ไม่มีใครพูดค้านเธอเลยแม้แต่คนเดียว ลียิ้มให้และ
พยักหนัาด้วยความสมัครใจอีกคน "ตกลง...ฉันเอาด้วย"
 
               ยามเช้าหลังผ่านค่ำคืนนั้น ย่างกุ้งกำลังสะท้อนแสงตะวันสีส้ม
ที่กำลังค่อยๆขึ้นๆสูงบนท้องฟ้าผสมกับแสงไฟสีส้มของเมืองที่ลอยอยู่
ตำแหน่งต่างๆ ควันดำลอยเป็นจุดๆ ใต้เมืองเหล่านี้ยังมีกลุ่มเมฆสีดำที่ยัง
ส่งแสงกระพริบอยู่ดั่งเดิง
 
          "มื้อเช้านี้กินอะไรดีละ?" โทมัสถาม
 
          "ยังไม่รู้เลยคะ" อาลิซหันตอบพร้อมยิ้ม
ก่อนที่ลีจะก้าวเดินมาด้านข้าง
"บนนี้มีแต่ของกินเดิมๆ ฉันพาไปที่ทะเลจะดีกว่า" เธอยิ้มและถามต่ออีกว่า
"อยากกินปูมั้ยละ?" ลีพูดแค่นั้น อาลิซกัลคูเปอร์ก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
 
          ยานบินขนส่งลำเดิมออกจากท่าเมือง บินมุ่งลงไปทางตะวันออกเฉียง
เหนือ "ฉันกะว่าจะกินปูสักหน่อย ปลาสักตัว" ลีพูด
 
          "ฉันไม่เคยรู้ว่าแถวนี้มีทะเล" อาลิซถาม
 
          "ก็แน่ เธอไม่เคยมาที่นี่นินะ งั้นจะพาไปดูก็แล้วกัน"
 
********************