เถื่อนร้ายบัญชารัก

 

***********************************************************

 

 

“ไม่ยอมให้จูบปาก? งั้นก็...”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

อาการเกร็งตัวขัดขืนหยุดชะงักลงชั่วคราว ดวงตากลมเหลือบมองตามสายตามีเลศนัยของฟรานซิสโก้หลังจากชายหนุ่มยอมผละริมฝีปากออกห่าง ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องแหลมลึกก็ดังทะลุออกไปนอกห้องพัก เมื่อเสื้อยืดสีดำที่สวมอยู่ถูกมือหนากระตุกแรงๆทีเดียวก็ขาดติดมือ เปิดเปลือยผิวกายขาวอมชมพูให้คนเหนือร่างหยักยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

‘ซ่อนรูป!’

ขอถอนคำพูดที่ก่อนหน้าเขาคิดว่าผู้หญิงที่กำลังนอนตัวสั่นงันงกคนนี้ตัวเล็กเหมือนเด็กเพิ่งหย่านม เพราะหากวัดจากขนาดหน้าอกหน้าใจที่ซ่อนอยู่ใต้บราสีชมพูอ่อนตอนนี้ ผู้หญิงตรงหน้าโตแล้ว โตเป็นสาวเต็มตัวเต็มกอดเชียวล่ะ กะด้วยสายตาคร่าวๆว่าอกกลมๆตรงหน้าต้องไม่ต่ำกว่าคัพซีแน่นอน ฝ่ามือหนาวางทาบลงไปบนก้อนเนื้อนุ่มที่สะท้อนขึ้นลงตามจังหวะหอบหายใจ บีบเคล้นสร้างความคุ้นเคยแล้วกระชากเจ้าบราเซียร์ที่ขวางหูขวางตาทีเดียวหลุดติดมือ รอยยิ้มสาสมใจปรากฏ ดวงตาคู่คมทอดมองปฏิมากรรมโค้งนูนงดงามตรงหน้าอย่างชอบใจ

“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย ฉันขอโทษ ฉันสัญญาจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าทำแบบนี้”

รู้สึกเหมือนหมดแรงดิ้นรนทันทีที่เห็นบราเซียร์ตัวสวยขาดติดมือของคนใจทราม ยิ่งยามลมเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศสัมผัสผิวกายบริเวณหน้าอกเปล่าเปลือย แพรชมพูก็ยิ่งรู้สึกทดท้อส่ายหน้าไปมาอย่างหวาดกลัว   นอนร้องไห้น้ำตาท่วมหน้ากับชะตากรรมที่ต้องเจอ วินาทีนี้ความกลัวกับเรื่องเลวร้ายสำหรับชีวิตลูกผู้หญิงที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองทำให้หญิงสาวยอมพนมมือขึ้นไหว้ น้ำเสียงอ่อนระโหยอ้อนวอนร้องขอความเมตตาจากฟรานซิสโก้

 

“ไม่นะ! ไม่! อย่าถอดนะ อย่า!”

แต่ร้องขอยังไม่ทันขาดคำแพรชมพูก็เกิดอาการดิ้นพล่านอีกครั้ง มือที่ใช้พนมไหว้ร้องขอเมื่อครู่กระหน่ำตีลงไปบนท่อนแขนสีแทน เพราะมือหนาคู่นั้นของฟรานซิสโก้กำลังช่วยกันกระตุกกางเกงยีนส์เนื้อนิ่มออกจากเรียวขา แพรชมพูพยายามสะบัดปลายเท้าถีบยุติการรุกรานแต่ก็มิอาจต้านแรงของคนใจบาป ดวงตาคลอขังหยาดน้ำตาเหลือกโพลงเมื่อมองตามเนื้อผ้าที่ลอยคว้างขึ้นตามแรงเหวี่ยงแล้วร่วงหล่นอยู่ข้างเตียงนอน

‘พับผ่าสิวะ! สวยฉิบหาย!’

ความงดงามของร่างบางสะโอดสะองมีเพียงแพนตี้สีชมพูหวานปกปิดกลางกายที่กำลังนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กลางเตียงทำให้เจ้าพ่อวงการอัญมณีชะงักงัน ดวงตาคู่คมค่อยๆทวีความเร่าร้อนเมื่อกวาดมองไปทั่วร่างอรชร นึกขัดใจเล็กน้อยเมื่อผลของการดิ้นรนต่อสู้ทำให้ผิวขาวอมชมพูบริเวณเอวเล็กคอดของผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักชื่อช้ำแดง ฝ่ามือสั่นๆของฟรานซิสโก้ลูบไล้บริเวณนั้นแผ่วเบาเหมือนต้องการขออภัย แต่กลับถูกแพรชมพูปัดมือของความหวังดีนั้นทิ้งอย่างรุนแรงบ่งบอกถึงความรังเกียจมากมาย ดวงตาอ่อนแสงจึงกลับมาแข็งกร้าว กรามหนาบดเข้าหากัน ฟรานซิสโก้ลุกขึ้นยืนแล้วกระตุกกางเกงยีนส์ของตัวเองโยนทิ้งไม่ใยดี ตามด้วยชั้นในสีขาวสะอาดที่ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือตั้งใจ เมื่อมันลอยคว้างไปตกอยู่บนเตียงข้างๆลำตัวของแพรชมพูเปิดเปลือยเรือนกายแข็งแกร่งน่าเกรงขามให้ปรากฏแก่สายตาจนคนไม่ประสามองตาถลนแทบลมจับ

“นี่คือบทลงโทษของเธอ”

สิ้นเสียงขู่รอดไรฟัน ฟรานซิสโก้ก็กระโดดขึ้นมาบนเตียงนอน มือหนากระชากข้อเท้าเรียวของคนคิดจะพลิกตัวหนีกลับมานอนใต้ร่าง ชายหนุ่มใช้ลำแขนล่ำรัดเอวคอดไม่ให้ถอยหนีพลางทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดกดทับจนแพรชมพูกระดิกตัวไม่ได้ จากนั้นจึงกระแทกเรียวปากร้อนลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่มไม่ให้ส่งเสียงน่ารำคาญ มันคือการลงทัณฑ์อย่างที่เขาบอกจริงๆ เพราะแรงกระแทกบดเคล้าไร้ความปรานีนั้นส่งผลให้เรียวปากสีเรื่อชอกช้ำ เนื้อตัวที่ถูกมือใหญ่บีบเคล้นไปทั่วแดงช้ำทันตาเห็น ยิ่งตอนนี้ฟรานซิสโก้ผละใบหน้าออกห่างแล้วใช้ริมฝีปากได้รูปลากจูบวนเวียนไปทั่วใบหน้า แพรชมพูก็รับรู้ถึงความเจ็บแปลบจากไรเคราที่ครูดผิวจนแสบร้อน แต่นั่นยังเจ็บปวดน้อยกว่าความอดสูที่กำลังเกาะกินเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังเผชิญ

“จะกัดปากไว้ทำไม อยากร้องก็ร้อง เสียวมากก็ครางออกมาดังๆ”

ทรวงอกอิ่มโดนโจมตีด้วยปากและลิ้นสากที่วนเวียนดูดเม้มจนมันเบ่งบานเหมือนดอกไม้ผลิแย้ม ขนอ่อนลุกชูชัน ปลายมือจิกที่นอนปลายเท้าจิกเกร็ง ความทรมานปั่นป่วนในร่างกายโหมกระพือจนเนื้อตัวแดงเถือกของแพรชมพูบิดเร่า แต่กระนั้นกลับไร้เสียงครวญครางจากเรียวปากสีเรื่อให้คนปลุกเร้าฟังชื่นหู แพรชมพูเลือกที่จะทำร้ายตัวเองด้วยการเม้มริมฝีปากไว้แน่นจนมันห้อเลือด นั่นทำให้ฟรานซิสโก้ไม่พอใจยิ่งนัก ชายหนุ่มยอมผละริมฝีปากจากผิวเนียนรสหวานเพื่อตักเตือน แต่คนดื้อก็ยังคงดื้อไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อถูกจ้องมากๆเข้าหญิงสาวก็หลบหนีสายตาตำหนิด้วยการซบซีกแก้มแนบกับที่นอน เห็นอย่างนั้นฟรานซิสโก้จึงได้แต่หรี่ตามองขวางๆพลางกัดฟันมันเขี้ยว

“เก่งนักใช่ไหม ดื้อเก่งเหลือเกิน แน่จริงอย่าให้ได้ยินเสียงนะ ไม่งั้นฉันฟัดเธอเละคามือแน่”

เพราะตลอดชีวิตมีแต่ผู้หญิงมากมายมาสยบแทบเท้าไม่มีสตรีหน้าไหนกล้าอวดดีใส่เขาเหมือนผู้หญิงหน้าหวานใต้ร่าง จากที่คิดจะปรานีค่อยเป็นค่อยไปเพราะพอจะดูออกว่ายังอ่อนเดียงสานัก แต่แพรชมพูกลับดื้อรั้นเกินยั้งใจ มือใหญ่จึงฟาดเข้าที่สะโพกตึงไปทีหนักๆด้วยความมันเขี้ยว ก่อนจับกรอบหน้าหวานให้หันกลับมาแล้วฉกริมฝีปากรุมร้อนกระแทกลงไปหนักหน่วง ริมฝีปากที่เม้มต่อต้านจำต้องคลายออกเมื่อถูกปลายมือหนาบีบจนเจ็บ ฟรานซิสโก้จึงรีบฉกปลายลิ้นร้อนพัวพันกับเรียวลิ้นนุ่มทันที ความอ่อนประสบการณ์ทำให้แพรชมพูรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตยามถูกลิ้นร้อนแตะแต้ม ดวงตากลมกะพริบงงงวย เนื้อตัวมันกระตุกแปลกๆ ยิ่งปลายลิ้นกระด้างพลิกพลิ้วเกี่ยวพัน อยู่ๆเรี่ยวแรงก็คล้ายถูกสูบไปจนหมด นั่นเป็นโอกาสทองให้คนเชี่ยวชาญดูดซับความหวานล้ำจากเรียวปากสวยไม่ยั้ง ทั้งที่ไม่เคยขาดแคลนแต่ฟรานซิสโก้กลับตะโบมจุมพิตเอาเป็นเอาตายเหมือนหิวโซมาแรมปี

‘จอมดื้อ!’

ในขณะที่ริมฝีปากเมามันกับการดูดกลืนน้ำผึ้งรสหวานฉ่ำ สองมือหนาก็ไม่คิดจะอยู่เฉยให้เสียชื่อนักรักในตำนาน ฟรานซิสโก้ควานปลายมือบีบเคล้นอกอวบเนื้อนุ่มอย่างมันมือ ยิ่งมันดีดเด้งต่อสู้ ปลายนิ้วร้อนก็ยิ่งได้ใจบีบขยำหนักหน่วงระหว่างสองเต้าคลึงเคล้าสลับกันไปมา ดวงตาคมหรี่มองแพรชมพู มุมปากได้รูปส่งเสียงจิ๊จ๊ะไม่ใคร่จะพอใจ ก็แม่ตัวดีส่ายศีรษะจนผมยุ่งเหยิงขนาดนี้ เนื้อตัวร้อนผ่าวก็แดงปลั่งเป็นลูกเชอร์รี่สุกขนาดนี้ แต่แพรชมพูก็ยังคงรั้นกัดริมฝีปากไว้ไม่ยอมส่งเสียงร้องออกมา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายเมื่อคิดบางอย่าง มือหนาอีกข้างควานมือลงต่ำ ลากไล้ตั้งแต่อกอวบผ่านแผ่นท้องราบเรียบลงสู่...

‘แม่เนื้อนุ่ม’

สรรพนามเรียกขานแทนตัวแปรเปลี่ยนในทันทีที่ปลายนิ้วเรียวแทรกผ่านแพนตี้เข้าไปสัมผัสความอ่อนนุ่มกลางกายสาว มุมปากหยักยิ้มเป็นรอยลึกเมื่อยิ่งเคล้นคลึงก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มละมุนมือ แต่แค่นั้นยังไม่สาแก่ใจฟรานซิสโก้ ปลายนิ้วของคนเชี่ยวชาญจึงลุกล้ำเข้าไปในกายสาวอย่างย่ามใจ แรงดึงดูดมหาศาลที่บีบรัดแน่นทำให้เจ้าพ่อวงการอัญมณีหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วกัดฟันแน่น นึกในใจว่าอะไรมันจะรู้สึกดีขนาดนี้ นี่ถ้าหากได้ส่งเจ้าลูกชายเข้าไปหลอมรวมมันจะรู้สึกดีขนาดไหน แค่เพียงคิด ตัวตนร้อนผ่าวก็พร้อมผงาด ดีดตัวซุกซนอยู่แถวโคนขาอ่อนของแพรชมพูที่ทำหน้าตื่นตกใจกับความขึงขังของเจ้าตัวอันตรายนั่น

“อื้อ!”

“และแล้วเธอก็ส่งเสียง เธอแพ้แล้ว เตรียมตัวถูกฟัดได้เลย ยายปาปารัซซี่”

ทั้งที่พยายามส่ายศีรษะกับที่นอนเพื่อผ่อนคลายความกระสันที่ตีวนไปทั่วสรรพางค์กายก็แล้ว ยอมกระทั่งกัดฟันขบเม้มริมฝีปากจนเจ็บเพื่อปิดกั้นเสียงร้องครางน่าอับอายก็แล้ว แต่สุดท้ายคนด้อยประสบการณ์ก็จนมุมไม่มีทางใดให้หลีกหนีสถานการณ์ปั่นป่วนได้เลยเมื่อปลายนิ้วยาวสีแทนยังไม่หยุดโจมตีที่จุดอ่อนไหวจนต้องยกสะโพกตึงส่ายไหวพร้อมปลดปล่อยเสียงร้องครางฟ้องความรู้สึก ฟรานซิสโก้ก็ร้ายกาจนัก เขารู้ดีว่าตรงนั้นคือจุดอ่อนของเธอ เขาก็ยิ่งย่ามใจขยับปลายนิ้วร้อนเข้าหาเป็นจังหวะช้าเร็วจนความชุ่มฉ่ำหลั่งรินชโลมปลายนิ้วหนา แม้กระทั่งตอนนี้ที่เขาคือผู้ชนะที่ทำให้เธอยอมเปิดปาก เขาก็ยังไม่ดึงมือกลับ ซ้ำยังเปล่งวาจาข่มขู่ให้ขนอ่อนในกายจับมือกันลุกลามไปตลอดร่าง

“หยุดนะไอ้คนชั่ว หยุดทำทุเรศๆกับฉันเดี๋ยวนี้! อื้อ”

เพราะรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกจับโยนขึ้นสู่ที่สูงด้วยปลายนิ้วร้ายกาจที่กำลังบุกรุกกลางกาย แยกไม่ถูกว่ามันทรมานหรือกำลังมีความสุข คนไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นจึงกลั้นใจกำหมัดทุบตีไหล่หนาและผลักดันอกกว้างออกห่างเพื่อจะได้หลุดพ้นจากความปั่นป่วนบ้าๆนี้เสียที

“ทนไม่ไหวแล้วล่ะสิ มา! ฉันจะสงเคราะห์ให้”

ปลายลิ้นสากเลียวนรอบริมฝีปาก ดวงตาหยาดเยิ้มก้มมองความชุ่มฉ่ำอย่างพอใจ มุมปากได้รูปยิ้มเยาะเมื่อเห็นอาการสั่นสะท้านใกล้แตะขอบสวรรค์ของคนใต้ร่าง แต่ฟรานซิสโก้ไม่ยอมเช่นนั้น ชายหนุ่มชักปลายนิ้วออกพร้อมรูดแพนตี้สีชมพูลงมากองอยู่ตรงข้อเท้าเนียน ใช้เวลาไม่กี่วินาทีชายหนุ่มก็สวมเครื่องป้องกันความผิดพลาดพร้อมจัดร่างกายอยู่ในท่าพร้อมพรัก จากนั้นจึงส่งกายแกร่งบุกรุกดินแดนลึกลับเต็มแรงในคราวเดียวแต่เพราะความคับแคบส่งผลให้การเดินทางติดขัดอยู่แค่ต้นทาง สร้างความทรมานทั้งคนบุกล้ำและเจ้าของเส้นทางรัดรึงที่นอนน้ำตาท่วมหน้า

“กรี๊ดดดดดดดดดดด! เจ็บ! เอาออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันเจ็บ!”

เสียงกรีดร้องแหลมลึกดังก้องไปทั่วห้องพักเมื่อกายสาวแสนสะอาดถูกล่วงล้ำด้วยความแข็งแกร่งของฟรานซิสโก้ ร่างบางเกร็งตัวส่ายศีรษะไปมาด้วยความเจ็บปวดดั่งถูกมีดปลายแหลมคมเล่มยาวแทงลึกเข้าไปในร่างกาย หยาดน้ำตาที่เพิ่งจะเหือดแห้งได้เพียงครู่ถล่มทลายลงสู่ผิวแก้มซีดขาวอีกครั้ง อาการร้องไห้สะอึกสะอื้นปานจะขาดใจของคนใต้ร่างทำให้ฟรานซิสโก้ชะงักกึก ไม่กล้าขยับตัวทั้งที่ความปวดร้าวแสนสาหัสก็กำลังเกาะกินร่างกายเขาเช่นกัน

“นี่เธอ...!”

รู้สึกตระหนกจนเม็ดเหงื่อใสๆผุดพรายทั่วใบหน้า รับรู้จากอาการเงอะงะตั้งแต่ได้จุมพิตครั้งแรกว่าปาปารัซซี่สาวยังไม่ประสากับเรื่องพรรค์นี้เท่าไร แต่ฟรานซิสโก้ก็ไม่คิดมาก่อนว่าหญิงสาวจะยังคงบริสุทธิ์ผุดผ่องเช่นนี้ คิดว่าคงเคยๆมาบ้างประปรายเพราะอายุยังน้อย แต่กลายเป็นว่าเขาคือคนแรกของเจ้าหล่อน จดจำความรู้สึกตอนที่เยื่อพรหมจรรย์บางๆถูกฉีกกระชากด้วยกายแกร่งที่เขาผลักดันเข้าหาเมื่อครู่ได้เป็นอย่างดี แม้จะรู้สึกผิดเล็กๆ แต่ความรู้สึกภูมิใจก็มีไม่แพ้กัน อาจจะมากกว่าความรู้สึกผิดด้วยซ้ำ เพราะสมัยนี้หาได้ไม่ง่ายนักหรอกที่ผู้หญิงวัยนี้จะยังเก็บความสาวไว้กับตัว

“ฉันบอกให้แกออกไป ได้ยินไหม ไอ้ชั่ว ออกไป๊!” หมัดน้อยๆพยายามทุบตีแต่ดูเหมือนคนถูกทุบจะไม่สะเทือน

“ยินดีด้วยที่เธอได้คนชั่วเป็น ‘ผัว’ คนแรก”

“ฉันเจ็บ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฮือๆ”

แพรชมพูร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดแลดูน่าเวทนา เพราะทันทีที่คำว่า ‘ผัว’ หลุดมาจากปากของฟรานซิสโก้ ชายหนุ่มก็ขยับสะโพกเข้าหาเป็นการตอกย้ำสถานะ ความเจ็บปวดอันเกิดจากความไม่บาลานซ์กันเรื่องขนาดยังคงเรียกน้ำตาของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี เห็นอย่างนั้นฟรานซิสโก้ก็สงสาร ชายหนุ่มก้มหน้ามองจุดที่เธอกับเขาเกี่ยวพันลึกซึ้ง เห็นเลือดสีสดไหลเลอะปลีขาขาวอมพูเป็นทางยาวก็ถอนหายใจแรง ยอมฝืนความต้องการตัวเองแล้วกดแช่กายแกร่งไว้แค่ต้นทางเพื่อรอเวลาให้ร่างกายของแพรชมพูได้ปรับตัว

“แค่ครั้งแรกทูนหัว แล้วหลังจากนี้เธอจะชอบมัน”

“ไม่นะ ไม่!”

รอเวลาผ่านไปชั่วอึดใจ ดูเหมือนธรรมชาติที่สรรค์สร้างสิ่งสวยงามบนโลกใบนี้จะเห็นใจเขาแล้วกระมัง เพราะกำลังรู้สึกถึงความอุ่นชื้นของเส้นทางรักที่แสนคับแคบที่ทยอยหลั่งริน อาการตอดรัดเริ่มมาเป็นระรอกๆ เห็นอย่างนั้นริมฝีปากได้รูปจึงก้มจูบขมับบางอย่างต้องการให้กำลังใจ ร่างใหญ่โตสีแทนเหนือร่างเริ่มขยับสะโพกเข้าหาอีกครั้ง ความเจ็บปวดที่ยังตรึงอยู่ตรงจุดอ่อนไหวไม่คลายทำให้แพรชมพูหวีดร้องห้ามปรามเสียงลั่น

“อย่าคิดห้ามให้เสียเวลา เก็บปากกับแรงไว้ร้องครางกับสามวันสามคืนของเขาดีกว่า”

ฟรานซิสโก้ฉวยจังหวะฉกริมฝีปากบดจูบเรียวปากหวานที่ชอบพ่นคำระคายหูเพื่อปิดกั้นเสียงห้ามปรามที่เขาไม่คิดจะปฏิบัติตาม พร้อมกันนั้นมือหนาก็ดึงเอวเล็กเข้าพร้อมผลักดันกายแกร่งสู่ดินแดนมหัศจรรย์อีกครั้ง ดวงตากลมเบิกค้างกับการเติมเต็มครั้งที่สอง จุกเหมือนจะหายใจไม่ออก เจ็บเหมือนร่างกายถูกมีดสับออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปวดเหมือนจะขาดใจ และตอนนี้ก็ทั้งเจ็บทั้งจุกจนร้องไม่ออก ได้แต่ปล่อยน้ำตาให้รินไหล จำยอมให้คนใจทรามย่ำยีขยับสะโพกสีแทนเข้าหาเรือนกายของเธอตามชอบใจ

“ฉันบอกแล้วว่าเธอจะชอบมัน”

ฟรานซิสโก้ก้มหน้ากระซิบชิดใบหูเล็กพลางหอมแก้มเลอะคราบน้ำตาไปทีหนักๆเมื่อได้รับการตอบสนองแทนเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น ความเจ็บปวดราวร่างปริแยกค่อยๆจางหายไปพร้อมความรู้สึกซ่านสะท้านแปลกๆที่มาเยือนแทนที่ เมื่อความคุ้นเคยเริ่มมาเยือน ธรรมชาติก็สอนสั่งให้ร่างบางรู้จักขยับเรือนกายขึ้นตอบรับจังหวะการเติมเต็มของฟรานซิสโก้ ร่างสูงสูดปากครางกระหึ่มกับจังหวะสอดประสานยามแพรชมพูแอ่นตัวขึ้นสูงและเขากดตัวเข้าหาจนหน้าท้องราบเรียบเสียดสีกับก้อนซิกแพ็คแน่น รับรู้ถึงความสากระคายของไรขนกระด้าง แต่แทนที่จะรังเกียจ แพรชมพูกลับรู้สึกเสียววาบไปทุกอณูเนื้อยามมันครูดกับเนื้อนวล เวลานี้หูอื้อตาลายจนไม่ได้ยินว่าฟรานซิสโก้พูดอะไร แขนสลักเสลายกขึ้นกอดลำคอแข็งแกร่งแน่น เรียวขาสวยตวัดรัดเอวสอบของคนเหนือร่างไม่ทันรู้ตัว 

“ฮึก ฉัน...ฉัน...อื้อ”

“ไม่ต้องกลัวทูนหัว ทำใจให้สบาย แล้วเธอจะพบความสุข”

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ความทรมานจนแทบหายใจไม่ออกกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้นอกจากจะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยได้ แพรชมพูยังรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะจมน้ำในเวลาเดียวกัน ความกลัวทำให้ร่างบางเกร็งแข็งหยุดการตอบรับจังหวะโจนจ้วงของฟรานซิสโก้กะทันหัน เดือดร้อนคนกำลังใกล้แตะขอบสวรรค์ต้องก้มหน้าชิด ปลุกปลอบด้วยจุมพิตดูดดื่มสลับดูดกลืนยอดอกแสนหวานทั้งสองข้างหลอกล่อให้คนอ่อนเดียงสาคล้อยตาม เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนแสนร้ายกาจแตะแต้มทั้งปากและยอดอกสีชมพูสวย สติของแพรชมพูก็กระเจิดกระเจิง เช่นเดียวกับอาการแข็งเกร็งที่ถูกทลายลง ฟรานซิสโก้จึงใช้จังหวะนี้ดึงเอวบางเข้ามาชิดแล้วกระหน่ำสะโพกสอบเข้าหากระชั้นถี่จนร่างบางสั่นคลอน

“อ๊ะ!”

มือบางจิกเล็บลงบนไหล่กว้างเมื่อความรัญจวนทะยานขึ้นสูงกระทั่งร่างบางเกร็งกระตุก สัดส่วนอ่อนหวานบีบรัดจนความทรมานตกไปอยู่กับฟรานซิสโก้ อาการตอดรัดถี่รัวบอกให้รู้ว่าเขาได้ส่งคนตัวบางแตะขอบสวรรค์เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงไม่รอช้ากดสะโพกหนาเข้าหาร่างบางไม่ออมแรง โจนจ้วงความแข็งแกร่งเข้าหาอีกเจ็ดแปดครั้ง เสียงครางยาวลึกในลำคอด้วยความสุขสมของเจ้าพ่ออัญมณีก็คำรามลั่น ปลดปล่อยทุกหยาดหยดของสายธารอุ่นร้อนเดินทางสู่เส้นทางของมัน เหลือเพียงเสียงหอบหายใจกระเส่าของสองร่างที่ดังแข่งกัน จากนั้นฟรานซิสโก้จึงทิ้งร่างใหญ่ทาบทับร่างเนียนนุ่มของแพรชมพูแล้วกอดก่ายคลอเคลียใบหน้าจูบซับหยาดเหงื่อบนใบหน้าหวานไม่คิดรังเกียจ

...............................................................................................................................................................

     เป็นอันว่า...ท้ายสุดแล้วยัยหนูน้อยนักสืบของเราก็ไม่รอดมือพี่ฟรานไปตามระเบียบ เค้ารู้นะว่าชอบใจกันน่ะ เอาเป็นว่าจากนี้ก็คงต้องไปตามลุ้น ตามเอาใจช่วยให้คุณฟรานยั้งๆมือกับน้องหน่อย น้องตัวเล็ก น้องยังเด็ก น้องน่าสงสารรรรรรรรรร ฮ่าๆๆ

ปล.ตอนนี้คุณฟรานเปิดให้จองรูปเล่มกันอยู่นะรู้ยัง ถ้ารู้แล้วอย่านิ่งนอนใจ รีบไปลงชื่อกันพลาดไว้นะจ๊ะสาวๆ