เถื่อนร้ายบัญชารัก

 

 

“คิสอีกค่ะ เยอะๆ พี่เอลี่ชอบนะ”

 

ฟรานซิสโก้หันขวับไปมองตรงประตูเช่นเดียวกับแพรชมพูที่เบิกตาค้างมองผู้บุกรุกตัวจิ๋วหลิว จริงๆจะเรียกว่าจิ๋วก็พูดไม่ได้ไม่เต็มปากนัก พิจารณาจากแขนขาอัดแน่นเป็นปล้องๆเหมือนแหนมที่โผล่พ้นชุดกระโปรงสายเดี่ยวทรงฟักทองสีเหลืองอ่อนที่เด็กหญิงสวมใส่ และแก้มขาวกลมห้อยย้อยน่าหยิกนั่นก็เรียกได้ว่าแม่หนูที่ยืนฉีกยิ้มโชว์ฟันหน้าที่ยังขึ้นไม่ครบนี่คือลูกหมูดีๆนี่แหละ แต่ก็เป็นลูกหมูที่น่าจับมากอดมาฟัดหนักๆเช่นกัน เห็นแก้มกลมๆแล้วมือไม้สั่น

 

“ฟราน ลูกคุณเหรอคะ?”

 

นอกเหนือจากความเอ็นดูตั้งแต่สบตากลมโตใสแจ๋วของเด็กหญิงตัวกลมปุ๊กวัยประมาณสามขวบที่ยังปรบมือยุให้ฟรานซิสโก้กับเธอจูบกันไม่หยุด แพรชมพูก็ยังรู้สึกแปลกใจว่าทำไมถึงมีเด็กเล็กๆมาวิ่งเล่นในห้องทำงานของท่านประธานใหญ่ได้ บนชั้นนี้นอกจากห้องทำงานของฟรานซิสโก้ก็มีเพียงห้องประชุมสำหรับคุยงานสำคัญเท่านั้น หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ รู้สึกตัวชากับความคิดที่ว่าเด็กคนนี้อาจมีอภิสิทธิ์พิเศษ อาทิเช่น...เป็นลูกสาวเจ้าของบริษัท!

 

“ท่านประธาน เอ่อ...ดิฉันขอโทษค่ะ เอลี่ มาหาหม่ามี้ค่ะลูก หนูมาเล่นตรงนี้ไม่ได้นะคะ หม่ามี้บอกแล้วไงคะว่าห้ามซน”

 

เพราะยังไม่หายมึนกับเด็กน้อยแปลกหน้าที่ยืนยิ้มหวานแฉ่งแล้วยังต้องมาเจอกับคำถามชวนบ้านแตกของแพรชมพูทำให้ฟรานซิสโก้พูดไม่ออก ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งมองสลับไปสลับมาระหว่างผู้หญิงที่ยืนหน้าซีดข้างกายกับยายเด็กหน้าตาบ้องแบ๊วเหมือนตุ๊กตาตรงหน้าประตู กระทั่งเทเรซ่าเลขาฯหน้าห้องวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาสมทบนั่นแหละ ทุกอย่างจึงได้คลี่คลาย พลอยทำให้ปลายเล็บคมที่จิกแขนเขาแน่นด้วยความตึงเครียดนั้นคลายลง และคนที่ถูกตั้งข้อสงสัยว่าซุกลูกก็ค่อยๆ ปาดเหงื่อออกจากขมับ รู้สึกหายใจโล่งกว่าเมื่อครู่เยอะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องรู้สึกใจหายใจคว่ำกับความเข้าใจผิดไปไกลของแพรชมพูแบบนั้นด้วย ทำไมเหมือนกลัว?

 

“พี่ซนไม่นะ พี่ตามคนสวย คนสวย คิส คิส”

 

เส้นผมสีบลอนด์ที่มัดเป็นแกละสองข้างส่ายไหวยามแม่หนูน้อยสะบัดศีรษะกลมปฏิเสธข้อกล่าวหาว่าเป็นจอมซน คำพูดที่เรียบเรียงสลับที่ตามประสาเด็กน้อยเพิ่มความน่าเอ็นดูจากผู้ใหญ่ทั้งสามที่อยู่ในเหตุการณ์ จากนั้นนิ้วกลมป้อมก็ชี้มาทางแพรชมพูบอกเล่าเหตุผลที่ทำให้เด็กหญิงเอมิเลียขัดคำสั่งคุณแม่ที่สั่งไว้ว่าให้นั่งคอยอยู่ที่โต๊ะทำงานระหว่างที่เทเรซ่าไปถ่ายเอกสารสำหรับเข้าประชุมแค่ไม่กี่นาที แต่หนูน้อยกลับมายืนยิ้มเผล่อยู่ที่ห้องของท่านประธานสุดหล่อ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำให้พี่ที่ถูกเรียกว่าคนสวยอายหน้าแดงกับคำบอกเล่าไร้เดียงสานั้นขนาดไหน

 

“ดิฉันขอโทษด้วยจริงๆค่ะที่ดูลูกไม่ดี ขอโทษค่ะ”

 

เทเรซ่ารีบปราดเข้าไปอุ้มลูกสาวตัวดีเข้ามากอดแล้วก้มหน้าขอโทษไม่กล้าสบตาผู้เป็นเจ้านาย เนื้อตัวสั่นเทาเพราะทำงานเป็นเลขาฯของฟรานซิสโก้มาสี่ปีกว่า รู้นิสัยของชายหนุ่มดีว่าเป็นคนไม่ชอบเรื่องผิดพลาดไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ยิ่งก่อนหน้านี้ตอนที่เธอรวบรวมความกล้าโทร.มาขออนุญาตนำลูกสาวมาที่บริษัทเพราะพี่เลี้ยงของแกป่วยเป็นไข้หวัด ฟรานซิสโก้อนุญาตแต่ก็ย้ำเตือนแล้วว่าห้ามลูกสาวเธอก่อความวุ่นวาย แล้วนี่อะไร เพียงแค่เจ้านายของเธอมาถึง เอมิเลียก็สร้างวีรกรรมทันที สงสัยลูกสาวของเธอเข้ามาขัดจังหวะเลิฟซีนของท่านประธานกับผู้หญิงเอเชียร่างเล็กคนนี้แน่ๆถึงได้บอก คิส คิส แล้วยังทำท่าส่งจูบอีกต่างหาก แม้จะอยากรู้มากมายว่าผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้าเป็นใคร เพราะเป็นครั้งแรกที่เจ้านายพาสตรีที่ไม่ใช่คู่ค้าทางธุรกิจมายังห้องทำงาน แต่เพราะก่อความผิดใหญ่หลวง เทเรซ่าจึงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง ได้แต่กอดลูกสาวตัวแสบแนบอกรอฟังคำพิพากษา

 

“อืม ช่างเถอะ อย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้วกัน”

 

ฟรานซิสโก้กลอกตามองบนพลางกัดฟันบอก ฮึ่ย! เมียเขานี่ทำเสียการปกครองหมด นั่นมันใช่คำตอบของเขาที่ไหนกันเล่า ลูกน้องทำผิดมันก็ต้องตักเตือนสิถึงจะถูก แต่ยายตัวดีที่ยืนสะกิดแขนยิกๆนี่ต่างหากที่ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ว่าห้ามเขาเสียงดังและต่อว่าสองแม่ลูกนั่น คนเป็นแม่นี่ยังพอให้อภัยได้เพราะเห็นท่าทางก็รู้ว่าสำนึกผิด แต่ยายหมูอ้วนคนลูกนี่สิไม่ได้มีทีท่าจะสลดเลยสักนิด ยังอีก! ยังจะมายืนฉีกยิ้มหวานจ๋อยทำตาปิ้งๆให้เขาอีก รู้ไหมเนี่ยว่าฟรานซิสโก้ ฮอร์นสัน คนนี้ไม่ถูกกับเด็ก แต่ไหนแต่ไรมาเขาถึงป้องกันทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์เพราะไม่ต้องการให้ความผิดพลาดก่อกำเนิดสิ่งมีชีวิตพุงโตๆแบบยายลูกหมูมาวิ่งเพ่นพ่านดักหน้าดักหลังเขานี่ไง เถอะ! รอให้คนอื่นเผลอก่อนเถอะ เดี๋ยวพ่อเอาเข็มจิ้มให้พุงแตก

 

“ขอบคุณค่ะท่านประธาน เอลี่ หนูทำผิด หนูต้องขอโทษท่านประธานด้วยค่ะ”

 

“ประธาน ขอโทษ พี่น๊า”

 

‘ต้องพูดว่าพี่ขอโทษไม่ใช่เหรอวะ! ยุบหนอ พองหนอ นั่นเด็กน้อยหนอ ดุเด็กเดี๋ยวเมียงอนหนอ!’

 

นั่นคือสิ่งที่ท่านประธานใหญ่ของฮอร์นสันกรุ๊ปต้องพร่ำเตือนตัวเองในใจเมื่อเห็นลีลาการขอโทษขอโพยของลูกสาวเลขาฯ จริงๆก็น่าเอ็นดูไม่น้อยหรอกที่เด็กตัวแค่นั้นเชื่อฟังคำสั่งของมารดา พอเทเรซ่าบอกให้ขอโทษ ยายหนูเอมิเลียก็วิ่งตุปัดตุเป๋เพราะหนักพุงมาเกาะขาเขาแล้วเงยหน้ากลมๆขึ้นมองพลางส่งยิ้มโชว์ฟันซี่น้อยออดอ้อน ถ้ามันแค่นั้นเรื่องก็จบ แต่ยายหมูอ้วนกลับเอาหน้าถูไถกับขาของเขาไปมา น้ำมูกน้ำลายยืดๆเลอะกางเกงเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ เรียบเรียงคำพูดผิดแถมยังเรียกแทนตัวเองว่าพี่อีก หนอย! นี่ถ้าแพรชมพูไม่ยืนอยู่ตรงนี้เขาจะจับยายหมูอ้วนนี่มาปรับทัศนคติเสียใหม่ว่าฟรานซิสโก้เป็นลูกคนเดียวเว้ยเฮ้ย ไม่มีพี่สาวตัวกลมเป็นโอ่งแบบนี้ ฮึ่ย! มันน่าให้อภัยไหมเนี่ย

 

“ฟรานคะ เอลี่อยากให้คุณก้มลงไปหาแกน่ะค่ะ”

 

อุตส่าห์เชิดหน้าทำเป็นไม่เห็นมืออวบที่กวักหยอยๆเรียกเขาลงไปหาแล้วเชียวนะ แต่แพรชมพูก็ยังตาดีเห็นเข้าจนได้ แล้วไงล่ะ เมียบอกให้ก้มหน้าลงไปแล้วเขาต้องทำตามหรือ ยายหมูน้อยนี่ยิ่งใหญ่มาจากไหนกัน อยู่ๆถึงได้กล้าสั่งเจ้าพ่อวงการอัญมณีอย่างเขาให้ลดตัวลงไปหา  ใช่เรื่องไหม!

 

“คิส คิส รักกัน รักกัน”

 

สัมผัสเปียกชื้นที่ข้างแก้มทำเอาท่านประธานใหญ่ของฮอร์นสันกรุ๊ปทำตาโต คนอย่างฟรานซิสโก้ถ้าจะยืนทำหน้านิ่งเฉยไม่สนใจสิ่งรอบข้างก็ย่อมไม่มีใครกล้าต่อว่า แต่สายตาเว้าวอนของเมียตัวน้อยที่ยืนพยักหน้าให้เขายอมทำตามความต้องการของเด็กหญิงมันก่อกวนใจ สุดท้ายเขาก็เลยต้องย่อตัวทรุดขาข้างหนึ่งกับพื้นชันเข่าอยู่ตรงหน้าเด็กหมูเอมิเลีย เพราะไม่ค่อยได้ใกล้ชิดเด็ก ฟรานซิสโก้จึงจินตนาการความคิดของปีศาจน้อยไม่ออก รู้ตัวว่ายายลูกหมูกวักมือให้เขาก้มหน้าลงมาทำไมก็ตอนถูกริมฝีปากจิ้มลิ้มฉ่ำเยิ้มน้ำลายเหนียวๆหอมฟอดเข้าที่แก้มแล้วนั่นแหละ

 

‘แปลก! รู้สึกเหมือนใจมัน...ละลาย’

 

ฟรานซิสโก้นิ่งงันกับสัมผัสไร้เดียงสาของแม่หนูเอมิเลียที่ลวนลามเขาเสร็จก็ถอยไปยืนส่งยิ้มจนตาหยีข้างๆเทเรซ่า สมองคิดว่าคงต้องโกรธแน่ ต้องโกรธหัวฟัดแล้วจับยายลูกหมูเหวี่ยงออกไปให้พ้นหูพ้นตา แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมความรู้สึกกลับสวนทางสิ้นเชิง ทำไมหัวใจถึงกระตุกแปลกๆ แล้วไมถึงรู้สึกว่าปากมันอยากแย้มยิ้มมากกว่าจะพ่นโทสะร้ายกาจอย่างที่ควรจะเป็น ทำไมวะ?

 

“เตรียมเอกสารเข้าประชุมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

 

เพราะกำลังทำตัวไม่ถูก จะยิ้มหรือก็กลัวเสียฟอร์ม จะเก๊กหน้าดุเดี๋ยวแพรชมพูไม่ปลื้มอีก ฟรานซิสโก้เลยยืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเสไปถามเทเรซ่าเรื่องงานด้วยมาดท่านประธานผู้เคร่งขรึมเพื่อกลบเกลื่อนอาการเก้อเขิน

 

“เรียบร้อยแล้วค่ะท่านประธาน”

 

“งั้นอีกสิบนาทีคุณเข้าประชุมพร้อมผมด้วย”

 

“เอ่อ...ได้ค่ะ”

 

คำสั่งของเจ้านายทำให้เทเรซ่าลอบก้มหน้ามองลูกสาวด้วยความกังวลใจแต่ก็ตอบรับเพราะมันคือหน้าที่ของเธอที่ต้องเข้าประชุมพร้อมฟรานซิสโก้ทุกครั้ง

 

“เดี๋ยวฉันดูแลเอลี่ให้เองค่ะ”

 

“ไม่เป็นค่ะคุณผู้หญิง เดี๋ยวให้แกนั่งเล่นอยู่ตรงโต๊ะทำงานของดิฉันก็ได้”

 

แพรชมพูรับอาสาเป็นพี่เลี้ยงชั่วคราวเพราะทันเห็นสายตาเป็นห่วงที่เลขาฯมองลูกสาวที่ยืนยิ้มมองคนนั้นทีคนโน้นทีอย่างไม่ประสา เทเรซ่าเองมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ส่วนเอมิเลียก็ยังเล็กเกินไปที่จะปล่อยให้แกนั่งเล่นอยู่ข้างโต๊ะทำงานของคนเป็นแม่ เด็กวัยนี้กำลังซุกซนไม่อยู่กับที่ ดูอย่างที่หนูน้อยมายืนจ๊ะเอ๋ขัดคอเขากับฟรานซิสโก้สิ ได้ยินแว่วๆว่าเทเรซ่าแค่ห่างไปถ่ายเอกสารแค่แป๊บเดียวเอง แล้วนี่คุณเลขาฯต้องเข้าประชุมไม่รู้ว่าใช้เวลากี่ชั่วโมง เกิดเอมิเลียเล่นซนพลาดตกบันไดหรือเปิดปิดลิฟต์เล่น อันตรายแย่เลย

 

“จะไหวเหรอพิ้งค์”

 

ฟรานซิสโก้ดึงร่างบางเข้ามาชิดอกแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ไม่สนว่าในห้องยังมีบุคคลที่สามและเด็กน้อยที่เอียงคอมองมาอย่างสนอกสนใจนั่นอีกหนึ่ง จะไม่ให้เป็นห่วงเมียรักได้อย่างไรเมื่อในสายตาของฟรานซิสโก้นั้นมองว่าเด็กๆไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่น่ารักแต่คือปีศาจตัวน้อยที่คอยแผดเสียงร้องลั่นจนปวดประสาทเวลาถูกขัดใจ ไหนจะคอยระรานสมาธิในการทำงานและปั่นป่วนทุกอย่างรอบตัวให้ยุ่งเหยิง สรุปก็คือเด็กคือสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรพาตัวเข้าไปอยู่ใกล้ ชายหนุ่มจึงไม่เห็นด้วยนักหากแพรชมพูจะรับหน้าที่ดูแลยายลูกหมูนี่ เขากลัวหญิงสาวจะเหนื่อย เมื่อเช้าตอนนั่งรถมาทำงานด้วยกันยังบ่นอยู่เลยว่าง่วงนอน ถ้าไม่มีใครดูแลแทนเทเรซ่าเดี๋ยวฝากไว้กับพนักงานคนอื่นก็ได้นี่

 

“เดี๋ยวพอคุณเข้าประชุม ฉันก็ว่างไม่มีอะไรทำ ดีซะอีก ฉันจะได้มีเพื่อน”

 

“แต่ดิฉัน...”

 

เกิดความเกรงใจขึ้นมาติดหมัด ใจจริงก็รู้สึกดีใจที่ผู้หญิงของท่านประธานรับอาสาดูแลเอมิเลียให้ด้วยตัวเอง แต่อย่าลืมว่านั่นคือสตรีคนแรกที่ฟรานซิสโก้พามาเปิดตัวถึงที่ทำงานเชียวนะ แถมท่าทางเจ้านายของเธอจะเป็นห่วงเป็นใยไม่น้อยด้วย ไม่รู้ว่าเป็นตัวจริงที่ครองใจหรือเปล่าแต่ก็แน่นอนว่าต้องพิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เคยตกเป็นข่าวไม่เว้นแต่ละวัน แล้วการให้ผู้หญิงคนพิเศษของท่านประธานดูแลลูกสาวตัวแสบของเธอมันจะดีหรือ ไม่ใช่งานสบายๆเลย ขนาดเธอเป็นแม่แท้ๆยังต้องปาดเหงื่อกับความซุกซนของเอมิเลีย แล้วถ้าลูกสาวเธอดื้อจนทำให้คุณพิ้งค์คนนี้ไม่พอใจ จะส่งผลอะไรตามมาหรือเปล่า!

 

“เอลี่ขา มาเล่นกับน้าพิ้งค์ไหมคะ”

 

แพรชมพูส่งยิ้มหวานให้ฟรานซิสโก้สบายใจ ก่อนย่อตัวลงนั่งยองๆกับพื้นแล้วอ้าสองแขนออกกว้างรอให้แม่หนูเอมิเลียเข้ามากอด เป็นการประเมินสถานการณ์ในขั้นต้นว่าแม่หนูจะอยู่กับเธอได้หรือเปล่า แล้วก็ฉีกยิ้มแป้นเมื่อร่างกลมป้อมค่อยๆเดินเข้ามาหายอมให้เธอดึงเข้าไปกอดไม่มีขัดขืน เทเรซ่าลอบยิ้มด้วยความโล่งอก แต่ฟรานซิสโก้กลับมันเขี้ยวยายหมูน้อยที่ดูจะใจง่ายเข้ากับเมียเขาได้เร็วเหลือเกิน

 

“พี่มีตุ๊กตานะ คนสวยตุ๊กตามีไหม”

 

“น้าพิ้งค์ไม่มีตุ๊กตาเลยค่ะ พี่เอลี่แบ่งน้าพิ้งค์เล่นได้ไหมคะ”

 

แพรชมพูหัวเราะเบาๆแล้วส่ายหน้าเพราะจับสังเกตได้ว่าเอมิเลียชอบเรียกแทนตัวเองว่าพี่ ซึ่งไม่รู้ไปจำเลียนแบบมาจากไหน หนำซ้ำยังมักพูดเรียบเรียงประโยคสลับที่ในบางครั้ง อย่างเช่นครั้งนี้แม่หนูคงต้องการอวดว่าตัวเองมีตุ๊กตาแล้วหันมาถามว่าเธอล่ะมีตุ๊กตาหรือเปล่า แพรชมพูจึงลองถามหยั่งเชิงเพื่อดูลักษณะนิสัยของหนูน้อยยิ้มแฉ่งคนนี้ว่าเป็นเด็กดีมีน้ำใจมากน้อยแค่ไหน

 

“พิ้งค์ ดีใจไหม” นี่ก็คงตั้งใจจะถามว่าพิ้งค์ใจดีไหมล่ะสิ โถลูก! หนูควรพกวุ้นแปลภาษาติดตัวไว้ด้วยนะคะ

 

“น้าพิ้งค์ใจดีกับเด็กที่ไม่ดื้อค่ะ ถ้าพี่เอลี่ไม่ดื้อ น้าพิ้งค์ก็จะใจดีด้วย เรามาเล่นด้วยกันดีไหมคะ”

 

“ดีค่า พี่กับพิ้งค์ เพื่อนกันๆ”

 

หนูน้อยพยักหน้าหงึกหงักตอบรับกับเพื่อนใหม่ที่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็นจนแอบเดินตาม จากนั้นเอมิเลียก็รับขวัญเพื่อนต่างวัยด้วยการเข้าไปกอดและจุ๊บแก้มทั้งสองข้างเหมือนที่ทำกับฟรานซิสโก้เมื่อครู่ ทำเอาคนถูกจูบละลายกับกิริยาออดอ้อนของแม่หนูจนต้องคว้าเจ้าของร่างแน่นเข้ามากอดและฟัดแก้มกลมๆของแกกลับคืน พอฟัดพอจูบกันจนหนำใจ เอมิเลียก็ยืนพิงสะโพกอวบๆกับหัวไหล่บางและใช้ท่อนแขนเป็นมัดกอดคอของแพรชมพูราวกับรู้จักสนิทสนมมาแรมปี

 

‘ต้องตามใจเมียสินะ’

 

เออออห่อหมกกันอยู่สองคน ซ้ำมืออวบๆยังตบบ่าเมียเขาด้วยท่าทางเป็นกันเองซะขนาดนั้น ฟรานซิสโก้จึงต้องปล่อยเลยตามเลย ข้อมือหนาพลิกนาฬิกาเรือนสวยขึ้นมาดูก็เห็นว่าใกล้ได้เวลาสำคัญเข้ามาเต็มที ชายหนุ่มจึงพยักหน้าให้เทเรซ่าไปจัดการเตรียมงานประชุม เลขาฯสาวน้อมรับแต่ก่อนออกไปก็ไม่ลืมหันมาก้มศีรษะแทนคำขอบคุณกับแพรชมพูที่ให้ความช่วยเหลือ เมื่อบุคคลที่สามออกไปเหลือเพียงปีศาจน้อย ฟรานซิสโก้ก็ย่อตัวลงนั่งชันเข่าตรงหน้าเมียคนสวย

 

“อย่าดื้อล่ะ”

 

“พิ้งค์ ดื้อไม่นะ” เฮ้! ต้องพูดว่า ‘พิ้งค์ ไม่ดื้อนะ’ ต่างหากเล่า

 

ใบหน้ากลมหันไปมองแพรชมพู คิ้วบางๆขมวดมุ่นพลางชี้นิ้วสั้นๆสั่ง เอมิเลียทำหน้าจริงจังเหมือนเวลาถูกคุณแม่คนเก่งเรียกมาสั่งสอนเรื่องสำคัญ ก่อนที่เสียงเล็กๆจะกล่าวคำเลียนแบบฟรานซิสโก้แต่บังเอิญว่าพูดสลับที่ไปนิด เพราะเข้าใจว่าชายหนุ่มกำลังสั่งให้เพื่อนใหม่ของตัวเองทำตัวเรียบร้อย เอมิเลียที่ไม่อยากให้แพรชมพูถูกดุจึงรีบกล่าวสำทับ หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วฟรานซิสโก้กำลังสั่งแม่หนูนั่นแหละว่าอย่าดื้ออย่าซนจนทำให้เมียตัวน้อยของเขาปวดหัว ใบหน้าหล่อส่ายไปมา แค่เริ่มฟรานซิสโก้ก็เห็นเค้ารางของความปั่นป่วนที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้แล้วล่ะ ทำเอาแพรชมพูหัวเราะเริงร่าเพราะเข้าใจความหมายของคนตัวโตและเอ็นดูความไร้เดียงสาของเพื่อนใหม่ตัวเปี๊ยกที่คงจะทำให้เธอลืมความง่วงงุนได้เป็นอย่างดี

 

“เอาเป็นว่าห้ามดื้อห้ามซนทั้งคู่ ตกลงไหม”

 

“เคโอ๊” แหม! ออกเสียงซะมั่นใจ จะรู้ตัวบ้างไหมว่าพูดผิด อ้วนเอ๊ย!

 

ฟรานซิสโก้กลอกตามองบนเพลียใจที่จนแล้วจนรอดเอมิเลียก็ยังพูดสลับที่ และก่อนที่คนสั่งจะหลอนจนติดเชื้อพูดเพี้ยนเข้ากระแสเลือดตามยายหมูน้อยนี่ไปอีกคน ฟรานซิสโก้ก็วาดแขนคว้าท้ายทอยเล็กเข้ามาชิดแล้วกดริมฝีปากจูบหน้าผากเนียนของแพรชมพูหนักๆ รู้สึกไม่อยากแยกจากเจ้าของร่างหอมนี้ไปไหนเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะภาระหน้าที่รับผิดชอบสำคัญรออยู่ ฟรานซิสโก้เลยต้องตัดใจผละริมฝีปากออกห่าง

 

‘เอ้า! เด็กโอ่ง เกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย’

 

และดวงตากลมอีกคู่ที่กะพริบถี่พร้อมแหงนหน้าทำปากจู๋รอคอยจูบร่ำลาเหมือนที่แพรชมพูได้รับก็ทำให้ฟรานซิสโก้ถอนหายใจเฮือกจำต้องก้มหน้าจูบขมับของเอมิเลียไปอีกคน จากนั้นฟรานซิสโก้ก็ตัดใจเดินออกไปจากห้องปล่อยคู่หูคู่ใหม่ไว้ด้วยกันตามลำพังทั้งที่ห่วงแสนห่วง

 

“บั๊ยบ่าย ทำงานหนุกๆน๊า”

 

‘กลับมา เมียกูจะยังปลอดภัยดีใช่ไหม?’

 

******************************************

เปิดโฉมหน้าลูกพี่เอลี่ อริตัวกลมของฟรานฟราน งานนี้มาดูกันว่าเจ้าพ่อฟรานเค้าจะรีบมือกับเจ้าลูกหมูยังไง แค่ยกแรกก็ดูเหมือนจะพ่ายแพ้ราบคาบ 555

 

ปล.ภัคสั่งพิมพ์หนังสือรอบ 2 แล้วนะคะ พร้อมส่งประมาณวันที่ 18 หรือ 19 ต.ค.นี้ ราคาเล่มละ 359 บาท ส่งฟรีลงทะเบียนค่ะ รอบแรกใครที่สั่งจองไม่ทัน ไปลงชื่อจองได้ที่เฟซบุ๊กหรือเพจของภัคได้เลยค่ะ