รักครั้งใหม่ของนายมาเฟีย

ตอนที่ 8 บ้านเก่า 2/3 ณ บ้านคุณปีเตอร์ เวลา 16.25น. และผมก็พาไออ้นมาบ้านใหม่ของผมที่เพิ่งย้ายมาอยู่กับแม่เมื่อวานแต่ผมไม่ได้จะให้ ไออ้นมาอยู่ที่นี่กับผมนะครับผมแค่พามันมาหาแม่ผมเพื่อที่จะขอไปอยู่ที่บ้านของแม่ผม “นี่...บ้านสามีใหม่ของคุณน้าเหรอวะต้น?” ไออ้นถามผมพรางมองสำรวจภายในบ้าน “อืม..แม่นั่งอยู่นั่นไงตามกูมาเร็วไออ้น” ผมบอกมันพรางกวักมือเรียกให้มันตามผมมา “แม่ครับ” ผมเรียกแม่ “เอ้ากลับมาแล้วเหรอต้น นั่นอ้นนี่จ้ะลูกพาเพื่อนมาทำไมไม่บอกแม่ก่อนล่ะแม่จะได้ทำขนมไว้เตรียมรอ” แม่พูดพรางทำหน้สเสียดาย “ผมพาอ้นมาแค่แปปเดียวน่ะครับงั้นก็เข้าเรื่องเลยนะครับคือ...ถ้าผมจะขอให้อ้นมาอยู่บ้านเก่าเราที่เพิ่งย้ายออกมาแม่จะว่าอะไรไหมครับ?” ผมถามแม่ “อื้ม แม่ไม่ว่าอะไรอยูาแล้วจ้ะ จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้เลยนะจ้ะ” แม่ตอบพร้อมยิ้มให้ผมกับอ้น “ขอบคุณครับผมรักแม่ที่สุดเลย~” ฟอดด.... ผมห้อมแก้มแม่ฟอดใหญ่ไปหนึ่งฟอด “เจ้าลูกคนนี้นิทำตัวเป็นเด็กอนุบาลไปได้” แม่พูดพรางเอามือลูบหัวผมเบาๆ “แล้วลูกกับอ้นทานอะไรมากันรึยังจ้ะ?” แม่ถามผมกับอ้นพร้อมรอยยิ้ม “ยังครับ” ผมกับอ้นพูดพร้อมกัน “งั้นก็นั่งรอแม่อยู่ตรงนี้ก่อนละกันนะจ้ะเดี๋ยวแม่ไปทำอะไรมาให้ทาน” แม่พูดจบก็เดิยออกจากห้องนั่งเล่น “น่าอิจฉามึงจังวะที่มีแม่ดีแบบนี้” ไออ้นพูดพรางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “โอ๋ๆ อย่าคิดมากดิกูอุตส่าห์หาที่ให้มึงอยู่แบบฟรีๆได้แล้วนะมึงจะไม่ดีใจหน่อยเหรอ?” ผมพูดพรางเอามือโอบไหล่อีกฝ่ายพร้อมกับยิ้มให้อีกฝ่าย “ทำอะไรไม่อายคนในบ้านเลยรึไง?” เสียงคนบางคนดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้งและเงยหน้าขึ้นมามองทันที “พะ....พี่ไนท์” “ใครวะ?” ไออ้นถามผมเพราะความสงสัย “ลูกชายของพ่อใหม่กู” ผมกระซิบพูดกับไออ้น “กระซิบอะไรกัน?” ชายร่างสูงใหญ่พูดขึ้นทำให้ผมสะดุ้งอีกครั้ง “ปะ...เปล่าครับ” ผมพูดตะกุกตะกัก “ไปกันเถอะไออ้น” “ไปไหนอ่ะ” ไออ้นถามผม “ไปบ้านไงหรือมึงจะนอนข้างถนน” ผมถามมัน “ก็ต้องนอนบ้านดิใครเขาอยากจะไปนอนข้างถนนวะ” มันย้อนผม “งั้นก็เดินออกไปดิ” ผมสั่งมันเพราะผมไม่อยากเห็นหน้าพี่ไนท์ และตอนนเดินออกจากห้องนั่งเล่นผมก็เดินก้มหน้าออกมา ตึก...ตึก...ตึก... “เอ้านั่นลูกกับเพื่อนจะไปไหนกันจ้ะไม่ทานขนมที่แม่ทำไว้ให้แล้วเหรอ?” แม่ถามผมพรางทำหน้างุนงงกับความที่ดูรีบร้อนของผม “เอ่อ...คือผมกับไออ้นอยากกินก๋วยเตี๋ยวน่ะครับไปก่อนนะครับ อ่อผมขอไม่กลับบ้านสักพักนะครับ” ผมบอกแม่ “แล้วลูกจะไปไหน?” แม่ถามผมด้วยสีหน้าเป็นห่วง “ผมจะไปนอนเป็นเพื่อนไออ้นน่ะครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ” ผมบอกแม่พรางยิ้ม “อ่อ งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะ“ “ครับ” ผมพูดจบก็เดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ทันที