Demi-God รักเลือดผสม

บทที่ 4 : ปรากฏตัวฑูตสวรรค์

     ที่นอกค่ายเนี่ยอากาศดีกว่าที่คิดแฮะ ฉันยังแกล้งหลับต่อไป ชายปริศนาวางฉันลงบนหญ้าที่เขียวชอุ่มในตอนกลางวัน และเป็นสีม่วงคล้ำในตอนกลางคืน ฉันนอนลงบนหญ้าด้วยความอ่อนนุ่ม เขาดูแข็งแกร่งแต่ทว่าจริงๆแล้ว เขาแสนจะอ่อนโยน

     “แอเรียล ตื่นเถอะผมรู้คุณแกล้งหลับ” เสียงพูดที่ไพเราะ นุ่มนวลปลุกฉันให้ตื่น ฉันก็เลยลืมตาขึ้น -.- บัดนี้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของฉันแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีขาวสะอาดตา ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาทำให้ดูน่าเกรงขามขึ้นสวยสูงได้ที่เลยล่ะ ผมสีทองเป็นประกาย ตาหวานเหมือนลูกแมวน้อย สรุปคือนายนี่หล่อนะ  แต่ประเด็นสำคัญคือพาฉันมาทำไม ?

     “นี่นายเป็นใครน่ะ ? แล้วพาฉันมาทำไม ? เราไม่ได้รู้จักกันนี่ !” ฉันถามคำถามใส่เขารัวๆ ก็ฉันสงสัยนี่ ทำไงได้

     “นี่เรียลใจเย็นๆสิคุณ งั้นเอางี้ เดี๋ยวผมบอกคุณล่ะกันว่าผมเป็นใคร ? มาจากไหน ?” เขายิ้มให้ฉันอย่างแผ่วเบา  รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความจริงใจ : )

     “ผมชื่อ ‘เซน’ เป็นฑูตสวรรค์มาปกป้องคุณ  เทพโพไซดอนส่งผมมาดูแลคุณ อ้อ .. สงสัยล่ะสิว่าทำไมเทพโพไซดอนถึงให้ผมมาดูแลคุณคนเดียว เพราะคุณน่ะเป็นคนพิเศษยังไงล่ะ” เซนพูดพร้อมกับเอามือมาจับหัวฉันราวกับฉันเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง พิเศษหรอ ? พิเศษยังไงล่ะ ? แต่ช่างเถอะ อันที่จริงฉันดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว

     “ที่นอกค่ายเนี่ยดาวสวยดีนะ นายว่ามั้ย...” เขาเงียบ และเมื่อฉันหันกลับไปดู เขาหลับบนตักฉัน - - ฑูตสวรรค์ก็หลับได้หรอเนี่ย เวลาเขาหลับออร่าเปล่งประกายเลยล่ะ นายนี่ไม่น่าเป็นฑูตสวรรค์นะ นายควรไปเป็นดารามากกว่านะ นายเซน... ฉันเผลอเอามือไปลูบหน้าผากของเขา ผิวละมุนละไมสัมผัสกับมือของฉัน นี่นายเป็นทูตสวรรค์หรืออะไรเนี่ย ฉันยิ้มให้เขาทั้งๆที่เขายังหลับตาอยู่

     “นี่คุณชอบผมก็บอกมาเถอะ เห็นยิ้มอยู่นานแล้วนะ” เขาหัวเราะออกมา คนบ้า -//- ฉันไม่ได้คิดอะไรกะนายสักหน่อย แค่รู้สึกมีพี่ชายเพิ่มขึ้นอีกคนน่ะ  โถ่เอ้ยย ~ ทำไมพ่อต้องส่งนายนี่มาดูแลฉันด้วยเนี่ย

     “นี่เรียล คิดอะไรผมรู้นะ ผมมาดูแลคุณได้เฉพาะตอนกลางคืนนี่แหละ” อะไรกัน ! นี่ไม่ได้มาเป็นเบ้ฉันสินะ - - เอาน่า เรียล อย่างน้อยก็มีพี่ชายอีกคนที่ใกล้ชิดกว่าอิงรานละกัน

     “แล้วนายจะให้ฉันอยู่นอกค่ายอีกนานมั้ย ?” ฉันเริ่มตาปรืออีกรอบ เป็นใครก็ต้องง่วงสิ อุ้มออกมาตอนตีสองแบบนี้น่ะ -.- ดาวบนท้องฟ้าสว่างไสวเต็มไปทั่วท้องฟ้า มันรู้สึกแปลกที่ต้องมาอยู่กับฑูตสวรรค์แบบนี้ อ้ากกก ! คิดแล้วปวดสมอง ฉันควรกลับไปนอนกับอะคามี่

     “แน่นอนครับคุณผู้หญิง” เมื่อเซนพูดจบ วงแขนที่แข็งแรงอุ้มฉันขึ้นมาพร้อมกับจ้องตาของฉัน เฮือก ! ฉันจะจ้องตาเขาไม่ได้ ตาสีน้ำทะเลแฝงไปด้วยความจริงใจและความเอ็นดูฉันอย่างกับพี่ชายเอ็นดูน้องสาว  ฉันหลับตาลง พร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น ตอนนี้หน้าฉันคงแดงไปหมดแล้ว เขาแอบยิ้มให้ฉันเบาๆ

‘นี่นายรู้มั้ย ฉัยแพ้รอยยิ้มจริงใจแบบนี้มากๆเลยนะ’

     ฉันพูดในใจเบาๆ เมื่อไหร่จะถึงค่ายกันนะ เมื่อถึงหน้าประตูห้อง เขาก็วางฉันเอาไว้ดังเดิมแถมห่มผ้าห่มให้ฉันอย่างแผ่วเบา แล้วเสียงฝีเท้าก็ค่อยๆไกลขึ้น .. ไกลขึ้น .. จนหายไป ..

     “ยัยขี้เซาา ตื่นได้แล้วว” เสียงของอีริกมาจากหน้าห้องพักของฉัน เช้าแล้วหรอ ..? ฉันลืมตาที่หนักอี้งขึ้นมา หลังจากเรื่องเมื่อคืนที่มีเซนฑูตสวรรค์ที่พ่อส่งมาดูแลเนื่องด้วยฉันเป็นคนพิเศษ .. หึ ! ข้ออ้างหรือป่าวนะ ฉันสะบัดหัวเล็กน้อย และตาของฉันไปสะดุดกับแผ่นกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะ ฉันมองและหยิบมันขึ้นมาดู

‘ผมเพิ่งรู้นะว่าคุณแพ้รอยยิ้มแบบผม ไว้ผมจะมายิ้มให้คุณทุกคืนเลยนะ : )’

     อะไรกันเนี่ย ! ตาบ้า เมื่อคืนทำฉันปวดหัวยังไม่พอรึไง ฉันแค่แพ้รอยยิ้มนาย ฉันไม่ได้ชอบนายสักหน่อยย !!

     “ช้าจังเลยนะท่านรอง  ไปอะไรมาน่ะ ตาปรือเชียว” อีริกสำรวจหน้าของฉัน ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรือไงยัยแว่นน -.-

     “ไม่มีไรหรอกน่าา ไปเถอะๆ” ฉันผลักให้อีริกออกไปทำพิธีของค่าย วันทั้งวันฉันเอาแต่นั่งคิดแต่เรื่องของนายเซน ทำไมนะ ฉันถึงแพ้สายตาคู่นั้นของเขา สายตาที่เหมือนมีอะไรปนไว้ อะไรกัน ! ฉันคิดอะไรกับนายนั่นไม่ได้ ยังไงซะเขาก็คือคนที่พ่อส่งมา เขาเหมือนพี่เลี้ยง ไม่ได้นะเรียล ใจเย็นๆ -.- คืนนี้ฉันจะหลับให้สนิทนายจะได้ไม่มาให้ฉันกระวนกระวายอีกนะ !!