SOMEONE ฉันรักเธอ^^

ตอนที่ 25

“ ดรีม ดรีมถึงบ้านแล้ว ” โอ้ยย อะไรเนี้ยคนจะนอนน

“ อย่าพึ่งมายุ้งดิ้ฉันจะนอนน ” ฉันพูดเสร็จก็พริกตัวหนีเสียงนั้นอย่างรำคาน

“ ยัยดรีม ” หื้มม เสียงนี้คุ้นๆแหะ

“ นับถึงสิบถ้ายังไม่ตื่นฉันจะตัดเงินเดือนแกเดือนนี้ทั้งเดือนแน่ ” เฮือกกกก!!!

“ เห้ยยย อาาา ” ฉันรีบพริกตัวกลับมาทันทีเพราะอะไรหนะเหรอ เงินฉันหนะจำเป็นต้องใช้นะเว่ยย

“ ตื่นแล้วก็รีบเข้าบ้านซะ ส่วนนายกลับไปได้ละ ” ฟังจากน้ำเสียงอาแล้วรู้สึกได้ถึงแรงสังหาร

“ เอ่อออ โอเครคับงั้นผมละนะคับ สวัสดีคับ ” พี่เม่นทำท่าเลิกลักอยู่พักนึงแต่นางก็ยอมกลับแต่โดยดีโดยที่ไม่ลืมที่จะหันมาโบกไม้โบกมือลาฉัน

“ กลับก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน ” พี่แกยิ้มตายีมาให้อีกรอบแต่ก็ต้องรีบก้มหน้าเพราะอาฉันมองพี่เม่นเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อซะอย่างงั้น อะไรเนี้ยยย ที่ฉันไม่มีแฟนซักทีทุกคนคงรู้แล้วแหละว่าเพราะใคร

“ เหนะอา พี่เค้าไปแล้วเลิกทำหน้าทำตาเป็นคุณพ่อหวงลูกสาวได้แล้ว ” ฉันหันไปบอกอาอย่างหน่ายๆ ก็เป็นซะแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะมีแฟนซักทีเนี้ยยย

“ แกให้ไอ่เด็กนั่นมาส่งบ้านบ่อยมั้ย แล้วนี่รองเท้าแกหายไปไหน ” ตอนนี้พวกเราเดินเข้ามาในบ้านแล้วคะแต่อาก็ยังคงถามเรื่องของฉันกับพี่เม่นตลอดเวลาที่เราเดินเข้าบ้านด้วยกัน

“ หายหน่ะ ว่าแต่ถามแบบนี้หมายความว่าไง ” ฉันที่กำลังเดินขึ้นห้องหยุดเดินแล้วหันมาประจันหน้ากับอาสุดที่รักคล้ายๆกับจะหาเรื่องนั่นแหละ

“ ฉันก็แค่ถาม ทำใมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วย ” แค่ถามแต่ทำหน้าบึ้งตึงใส่แบบนั้นใครจะชอบวะ

“ นี่อากำลังจับผิดดรีมอยู่นะรู้ตัวป้ะ ” ฉันเดินลงมาจากบันไดแล้วเดินดุ่มๆไปหาอาที่ยืนกอดอกดูการกระทำของฉันอยู่

“ ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ มีแต่แกเนี่ยที่ร้อนตัวไปเอง ” ฉันนิ่งไปพักนึงก่อนที่จะเถียงอาต่อ

“ ก็การกระทำกับคำพูดที่อาพูดมันแปลกๆอะ ” อาที่เริ่มเบื่อหน่ายกับการมายืนเถียงกับฉันเต็มที ทำหน้าเหมือนรำคานฉันทันทีที่ฉันพูดจบ

“ เอ่อๆขอโทด แล้วที่ถามไปก่อนหน้านี้อะตอบมาด้วย ” ถามไรวะลืมอะ

“ อาถามว่าไงนะลืมอะ ” อาทำท่าจะเอามือเขกหัวฉันแต่ก็ไม่ได้ทำ นึกว่าจะโดนแล้วนะเมื่อกี้โล่งงอกโล่งใจจ

“ มันมาส่งแกกี่ครั้งละ ” อ้อออออออออ

“ 2 ครั้ง ” ฉันยิ้มยิงฟันแล้วชูสองนิ้วให้อาดู

“ ว่างๆก็ชวนมากินข้าวที่บ้านบ้างหละ ” เอะ เมื่อกี้ฉันหูฝาดรึเปล่าวะ เหมือนได้ยินว่าอาให้ชวนพี่เม่นมากินข้าวที่บ้านเลยอะ

“ อากินยาผิดขวดมาเหรอเนี้ย ” ฉันเอามือแตะไปที่หน้าผากของอาแล้วก็จับแกหนุนๆไปสองสามรอบเพื่อเช็กดูว่ามีส่วนไหนของร่างกายบาดเจ็บหรือเสียหายรึเปล่า

“ อะไรของแกเนี้ยย ” อาดันฉันออกห่างจากตัวแล้วบ่นฉันซะยกใหญ่

“ ทำใมอยู่ๆถึงจะให้ดรีมชวนพี่เค้ามากินข้าวหล่ะ อาคิดจะทำไรกันแน่ห้ะ” ฉันเดินตามอามาที่ห้องโถงใหญ่แล้วนั่งลงข้างๆนาง อายังคงเงียบจนกระทั่ง

“ กานคะ ” ฉันหันไปทางต้นเสียงทันที ภาพที่ฉันเห็นก็คือผู้หญิงตัวเล็กหน้ารักมากๆเลยแหละเธอถือกระเช้าผลไม้มาด้วย ชุดนี่ยาวมากเหมือนกลัวใครจะส่องใต้กระโปรงนางอะ

“ อ่าวพะพาย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยไม่เห็นโทรมาบอกพี่เลย ” ทำใมเค้าดูสนิทกันจังอะ หรือว่า!!!

“ ฉันรู้นะว่าแกคิดพิเลนๆอะไรอยู่ หยุดคิดไปเลยนะ ” อาหันมามองฉันเหมือนรู้ทันเลยเตือนสติฉันไม่ให้ฉันคิดเลยเถิดไปมากกว่านี้

“ นี่คือ.... ” พี่พะพายอะไรนั่นมองหน้าฉันสลับกับอาอย่างสงสัยอาเลยทำการแนะนำตัวฉันให้นางรู้จักอย่างเป็นทางการ

“ อ้อพาย นี่หลานกานเองชื่อดรีม แล้วก็ดรีมนี่เพื่อนอาชื่อพะพายทำความรู้จักกันไว้นะ ” อาพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เอออมันจะมีไรในกอไผ่มั้ยนะ

“ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ้ะ น้องดรีม ” พี่พายอะไรนั่นทักทายฉันด้วยท่าทางร่าเริง และยิ้มให้ฉันเล็กน้อย

“ อ้ออ ยินดี.... ” แต่พอฉันกำลังจะอ้าปากทักทายนางบ้างนางดันเมินฉันซะงั้นอะ

“ กานคะวันนี้พายขอมาฝากท้องที่บ้านกานนะ ” อะไรของยัยนี่เนี้ย แล้วฝากทงฝากท้องบ้าบอไรมีลูกรึไง ชินี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนอานะแม่จะฟีคิกใส่หน้าแม่งง ลำไยโว้ยยย

“ อาดรีมกลับหอวันนี้นะเดี๋ยวขึ้นเก็บของก่อนนะ ” ฉันที่เบื่อจะฟังเสียงยัยผีพายตะโกนบอกอาตัวเองพร้อมกับเดินขึ้นไปเก็บของบนห้องนอน แต่พอฉันเดินมาถึงในห้องกลับพบว่าข้าวของๆฉันได้ถูกจัดเตรียมใส่กระเป้ไว้เรียบร้อยแล้ว

“ อ่าวน้องดรีม กลับมาแล้วเหรอคะวันนี้ไปเที่ยวสนุกมั้ยคะ ” สุดท้ายก็ไม่พ้นพี่หมวยพี่เลี้ยงของฉันที่มาเก็บของให้ เกรงใจอยู่นะเพราะพี่แกดูแลฉันมาตั้งแต่ฉันยังอยู่ประถมจนตอนนี้จะเข้ามหาลัยอยู่ละ ฉันรู้สึกดีนะที่ได้พี่หมวยมาดูแลเพราะคงไม่มีใครทนความงี่เง่าเอาแต่ใจของฉันได้เท่าพี่แกอีกแล้วแหละ อยู่ด้วยแล้วเหมือนมีแม่คอยดูแลอะ ดรีมชอบบบ

“ พี่หมวยยยยยยยยยย ” ฉันวิ่งเข้าไปหาพี่แกแล้วกระโดดกอดทันทีดีนะพี่แกนั่งบนเตียงไม่งั้นได้หัวฟาดพื้นแหงๆอะ

“ เป็นอะไรไปคะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าหรือว่าทะเลาะกับคุณชายมาคะ ” พี่หมวยถามพร้อมกับเอามือลูบผมฉันไปด้วย

“ เปล่าคะ แค่รู้สึกแปลกๆ ” ฉันตอบพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้

“ สู้ๆนะคะ ทุกปัญหามีทางออกเสมอคะ ” พี่หมวยคือแม่คนที่สามของฉันจิงๆแหละ ถ้าพี่แกแต่งงานไปแล้วฉันจะอยู่ยังไงหละเนี้ย

“ ขอบคุณนะคะที่จัดกระเป๋าให้ ” ฉันเอ่ยขอบคุณพี่แกเสร็จก็แบกกระเป๋าลงมาข้างล่างโดยมีพี่หมวยเดินตามมาด้วยไม่ห่าง

“ เดินทางปลอดภัยนะคะ ถึงหอแล้วโทรมาหาพี่ด้วยนะคะ ” พี่หมวยกล่าวพร้อมกับกอดฉันแน่นมันจะเป็นแบบนี้ทุกวันอาทิตคะ พี่หมวยมาส่งฉันขึ้นรถกลับหอด้วยตัวเองทุกครั้งเลย ต่างจากอากับป้าแต่ฉันไม่ได้น้อยใจอะไรพวกท่านหรอกแค่พี่หมวยคนเดียวก็เกินพอแล้วว

“ ค่าาา ” ฉันตอบแล้วเราก็กอดกันอีกซักพักฉันก็ขึ้นรถกลับหอ ตอนนี้ยัยอิมจะกลับหอรึยังนะ

30 นาทีผ่านไป

“ เอ่ออ พี่สมหมายเดี๋ยวส่งดรีมที่ห้างนะแล้วพี่ก็กลับได้เลย ” ฉันหันไปสั่งพี่สมหมายแบบกระทันหันเพราะอะไรหนะเหรอฉันเลื่อนดูเพจหนังในโทรสับแล้วมันมีหนังใหม่เข้าโรงวันนี้อะดิ

“ จะดีเหรอคับคุณหนูนี่จะสามทุ่มแล้วนะคับ ” พี่สมหมายหันมาถามฉันอีกครั้งแต่ฉันก็พยักหน้าเป็นคำตอบให้แทน

“ อะนี่ เอาไว้ซื้อของกินระหว่างกลับบ้านนะไม่ต้องบอกใครนะว่าดรีมมาห้างอะ ” ฉันยื่นแบงค์พัน5ใบให้พี่สมหมายแถวบ้านฉันก็เรียกว่าค่าปิดปากนั่นแหละ

“ คับคุณหนู ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะคับ ” ฉันหันไปโบกมือลาพี่แกแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปในห้างทันที

ณ ห้างสรรพสินค้า

“ นี่ฉันมาถึงจุดที่มานั่งดูหนังคนเดียวแล้วเหรอวะเนี้ย ” ฉันนั่งบ่นกับตัวเองในโรงหนัง ตอนนี้ฉันอยู่ในโรงหนังละเรื่องนี้ต้องสนุกมาแน่ๆถ้าได้มาดูกับเพื่อน แต่เพื่อนฉันมันมาไม่ได้นี่ดิเซงงง

“ คิดถูกมั้ยเนี้ยที่เหมาที่นั่งแถวนี้ทั้งหมดเนี้ย ” ฉันหันหน้ามองด้ายซ้ายและขวาของตัวเองแถวที่นั่งที่ว่างเปล่าที่มีฉันนั่งอยู่ตรงกลางแถวอย่างพินิจพิจารณา

“ ช่างเถอะส่วนตัวดีจะตาย ” ฉันนั่งดูหนังไปเรื่อยๆจนจบ และตอนนี้ฉันเริ่มจะหิวแล้วแหะ

“ กี่โมงแล้วเนี้ยย ” ฉันยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลาตอนนี้ก็สี่ทุ่มจะครึ่งแล้วฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เจอกับมิสคอลของเพื่อนๆที่ผลัดกันโทรหาฉันเป็นสิบๆสายแล้วก็ข้อความอีกมากมายหนึ่งในนั้นมีพี่เม่นด้วยที่โทรแล้วก็แชทมา ฉันเลือกที่จะโทรหาเพื่อนก่อนคะ จำไว้นะคะว่าเพื่อนต้องสำคัญกว่าผู้ เพราะผู้ใช่ว่าจะอยู่กับเราไปตลอดหรอกนะว่าแล้วฉันก็กดโทรหานิลทันที

“ ว่าไงมึ.... ” ฉันกำลังจะพูดแต่ก็ดันมีคนพูดแทรกซะก่อน

[ อี่ดรีมมึงหายไปไหนทำใมพึ่งโทรมาเอาป่านนี้วะ ] โหมาเป็นชุดเลย นิลรับโทรศัพท์แล้วเอาแต่ร่ายยาวใส่ฉันไม่หยุดให้ฉันพูดอะไรเลยเอาไงต่อดีเนี้ยเรา

“ ใจเย็นมึง ตอนนี้กูอยู่ที่ห้างพึ่งดูหนังเสร็จเมื่อกี้เลยคะ ” ฉันรีบตอบมันไปอย่างไวเพราะตอนนี้มันคงเป็นห่วงฉันมาเลยแหละ

[ มึงรีบกลับได้แล้วมันดึกแล้วนะเว่ย ] ฉันขำกับน้ำเสียงของมันมากอะมีเพื่อนดีก็ดีไปป

“ เครๆกูกำลังจะกลับละ ” ฉันตอบกลับไปพร้อมกับวางสายจากนาง ได้เวลากลับแล้วสินะเฮ้ออออ

ตอนนี้ฉันอยู่หน้าห้างแล้วกำลังจะเดินข้ามถนนไปเรียกแท็กซี่อี่ฝั่งนึงแต่พอฉันกำลังจะก้าวข้ามถนนก็ดันมีรถพุ่งฝ่าไฟแดงออกมาฉันตกใจมาจนก้าวขาไม่ออกเลย

“ เห้ยยยย!!! ” ไม่น้ะ!!

“ ดรีม!!! ” ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยย!!!!