SOMEONE ฉันรักเธอ^^

ตอนที่ 24

 “ อย่าพึ่งดราม่าหน่าา ” ฉันที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น ความรู้สึกตอนนี้คืออึดอัดมากอะ พวกเราสี่คนกำลังนั่งมองหน้าบุคคลที่ห้าอย่างพี่โจโดยที่ไม่มีใครปริปปากพูดอะไรกับพี่แกเลย ทุกคนเงียบจนพี่แกก็คงอึดอัดเหมือนกันแหละมั้ง พี่โจเลยเปิดประเด็นชิงถามก่อนเลย

“ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มีใครพอจะบอกได้บ้าง ขอความจิงด้วยนะ ” อิมที่เงียบอยู่นานเลยเป็นคนตอบคำถามพี่โจแทนพวกฉันที่เอาแต่นั่งเงียบ

“ ก็ไม่มีไรหรอก พวกเราแค่อยากแก้เผ็ดพี่แพทที่มันมาทำร้ายจิตใจเพื่อนหนูแล้วก็อยากให้พี่ตาสว่างด้วยแหละ ” พออิมพูดจบพี่โจก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วทุกอย่างก็กลับมาเงียบเหมือนเดิมแม่งเอ้ยยย ฉันอึดอัดมากเลยตอนนี้

“ พี่เงียบแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย ” ฉันที่ทนความอึดอัดนี้ไม่ไหวเลยเอ่ยปากถามออกไปด้วยความสงสัย ทำใมไม่พูดไรเลยวะ

“ จะให้พูดอะไร พูดไปก็ไม่มีเหี้ยไรดีขึ้นมาหรอก ” ดราม่าสัสเลยตอนนี้

“ คิดซะว่านี่คือสิ่งที่พี่ต้องชดใช้ให้เพื่อนพวกหนูละกันนะ ” อิมพูดเสร็จแล้วดึงแขนฉันลุกจากเก้าอี้จะเดินออกไปแต่ก็ต้องฉะงัก

“ พี่ขอโทดนะเว่ย ” ฉันหันไปมองพี่แกนิดนึงแต่ก็โดนอิมดึงให้หันหน้ากลับไปที่เดิม

“ อะไรของมึงเนี้ยอิม ” ฉันเอ่ยปากถามมันด้วยความสงสัย

“ อย่าพึ่งใจอ่อนดิอี่โลกสวย ” ใจอ่อนไรวะกูยังไม่ได้ทำไรเลย

“ นี่ คิดว่าขอโทดแค่นี้แล้วจะหายกันเหรอ ฝันเหอะ ” พูดเสร็จนางก็ลากฉันออกมาจากตรงนั้นโดยที่มีพี่ทอยกับพี่เม่นที่ลุกตามมาติดๆ

“ อิม มึงจะเล่นอะไรปรึกษากูก่อนม้ะ ทำไรของมึงเนี้ย ” ฉันไม่เข้าใจเพื่อนฉันจิงๆว่ามันต้องการไร

“ โหยย ดรีมมึงนี่ก็ใจอ่อนเหลือเกินน พี่โจขอโทดแค่นี้ก็ให้อภัยง่ายๆละ มึงจำไม่ได้เหรอว่ามันทำไรเกลบ้างอะ ขอโทดแค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งนึงกับสิ่งที่พี่โจกับอี่พี่แพททำกับเกลด้วยซ้ำ ” โหหหห มาเป็นชุด

“ แค้นฝังหุ่นมาก 55555 ” พี่ทอยที่ยืนฟังอยู่นานพูดติดตลกใส่พวกฉัน แต่อิมตอนนี้ไม่เล่นนะจ้ะ

“ ตลกมากมั้งง ” พี่เม่นเห็นท่าไม่ดีเลยเอามือตบหัวพี่ทอยอย่างแรงจนหน้าขมำแล้วคว้าคอพี่แกเดินออกไปจากตรงนี้

“ ก็จิงของมึง กูว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าหว่ะ ฉันทั้งเหนื่อยทั้งล้าเลย ” ฉันโอดครวญให้อิมฟัง แต่นางดูจะไม่ฟังที่ฉันพูดเลยด้วยซ้ำ เพราะอะไรหนะเหรอ

“ อิมม ” เสียงพี่แกแม่งดังมาแต่ไกลเลย

“ มังกรรร มาได้ไงเนี้ยยย ” เสียงสองอีกละ

“ ก็ไอ่ทอยอะดิมันบอกพี่ว่าอิมมีเรื่องพี่เลยรีบบึ่งรถมาหาเรานี่ไงค้าบบบ เป็นไรป่าวพี่เป็นห่วงมากน้า ” ค่าา ตอนนี้คือรู้สึกเหมือนเป็นอากาศอะค่า

“ ฮโหลลล คงยังไม่มีใครลืมใช่ม้ะว่ายังมีกูยืนอยู่ตรงนี้อะ ” แม่งเอ้ยยย นี่ฉันมาทำไรตรงนี้เนี้ย

“ แกวันนี้ฉันกลับกับพี่กรนะบายยย ” เอ้า อะไรวะ

“ อ่าวว แล้วกูกลับยังไงอะ ” ฉันที่ตะโกนตามหลังอิมแล้วก็ได้แต่ยืนเหวอ เพราะอิมมันไม่แม้แต่จะหันมามองฉันด้วยซ้ำ อี่เพื่อนเวรรร

“ อ่าว มายืนทำเอ็มวีไรตรงนี้เนี้ย ” ฉันถึงกับตกใจเพราะอยู่พี่เม่นก็โผล่มาข้างหลังฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว

“ โอ้ยย ตกใจนะเว่ยมาเงียบๆทำใมเนี้ย ” ช่วงนี้ยิ่งขวัญอ่อนอยู่

“ โทด ตกใจได้น่ารักมาก ” อยู่ๆก็มาชมเฉยอะไรของพี่แกเนี้ย

“ เป็นไรมากป้ะเนี้ยพี่เม่น อ่อยเหรอหรือว่าอะไร ” ฉันที่สงสัยมานานเอ่ยถามพี่มันไปตรงๆ

“ ไม่ได้อ่อยคับ พี่ทำไรพี่ชัดเจนอยู่แล้ว ” พูดจาเป็นพระเอกอีกละ

“ ชัดเจนว่าอะไรไม่ทราบ ” พี่แกดูเหวอไปเลย ทำใมอะ

“ นี่ไม่รู้จิงๆเหรอวะเนี้ยย 555555 ” ขำเฉยยยย

“ พี่นี่แปลกจิงๆ ” ฉันว่าแล้วเดินหนีไปเปลี่ยนชุด

30 นาทีผ่านไป

“ รองเท้าหายไปไหนเนี้ยย ” ตอนนี้ฉันยังอยู่ที่สวนน้ำอยู่คะ ยังไม่ได้กลับบ้านเลยย หื้ออออ

“ ดรีม!! อยู่ในนั้นรึเปล่า! ” เอะเสียงพี่เม่นนี่ เรียกทำใมนะ

“ อยู่ๆ มีป่าวว ” ฉันตอบแล้วก็เดินหารองเท้าไปด้วย

“ ทำไรอยู่อะ พี่รอนานแล้วเนี่ยนึกว่าไหลไปกับท่อน้ำละ ” เอ้า มารองั้นเหรอ

“ จะรอทำใมอะ กลับก่อนเลยก็ได้ ” ฉันเลิกสนใจรองเท้าแล้วเดินออกมาเท้าเปล่าๆนี่แหละ ซื้อใหม่ก็ได้วะ

“ ทำใมไม่ใส่รองเท้าอะ ” ตาดีนะเนี้ยยย ถามตรงประเด็นดี

“ รองเท้าหายอะดิ ” ฉันตอบแล้วทำหน้าเซ็งใส่พี่มัน

“ 55555555 มาๆขึ้นมา ” พี่เม่นหันหลังให้ฉันแล้วย่อตัวลงเพื่อที่จะให้ฉันขึ้นขี่หลัง

“ เอาจิงดิพี่เม่น ” ฉันไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ แต่ฉันเกรงใจอะ

“ จิงดิ ขึ้นมาเล้ยย ” จะร่าเริงเกินไปละ

“ อย่ามาบ่นทีหลังละกันน ” ว่าแล้วฉันก็เดินขึ้นหลังพี่แกเลย มีแอบเซนิดหน่อยเพราะอะไรอันนี้ฉันเข้าใจ

“ หนักใช้ได้เลยนะเนี้ยย ” พูดแบบนี้มันกวนตีนกันชัดๆ

“ พี่เสนอเองนะ ” ฉันบ่นใส่หลังพี่แก

“ รู้แล้วหน่า เลิกบ่นแล้วเกาะแน่นๆนะ ” ว่าแล้วพี่แกก็ออกตัววิ่งไปที่ลานจอดรถอย่างรวดเร็ว

“ โอ้ยยยย จะฆ่ากันรึไงเนี้ย ” พี่เม่นโผลงออกมาเพราะฉันกอดคอพี่แกแน่นจนเริ่มหายใจไม่ออก

“ แล้วใครสอนให้เล่นแบบนี้หล่ะ สมน้ำหน้า ” ฉันทำหน้าล้อเลียนพี่แกแบบโนสนโนแคร์แต่ดูท่าพี่เม่นจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“ ถ้าพี่ตายพี่จะไปหลอกน้องคนแรกเลย ” หุยยยย กลัวมากกกก

“ เดียวจะจ้างหมอผีมาสะกดวิญญาณแม่งงง ” กะ กะ กะ กลัวที่หนายยยยฃ

“ ไม่ต้องสะกดหรอก แค่นี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว ” หื้มมม เมื่อกี้อะไรไม่รอดนะ

“ พี่จะพูดอะไรกันแน่เนี่ย ” ฉันที่ตอนนี้เกาะหลังพี่แกเป็นปลิงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความสงสัย

“ เห้อออ ช่างเหอะเดี๋ยวก็รู้เองแหละ ” อีกละ บอกมาเลยไม่ได้รึไงเนี้ย เบื่อออ

“ ความลับเยอะจังนะ ” ตอนนี้เรามาถึงรถกันแล้ววันนี้พี่แกเอารถออดี้สีดำมาคะ ยังดีหน่อยที่ไม่ต้องนั่งมอไซค์ ฉันไม่ได้ไม่ชอบนะแต่ฉันง่วงมาก อยากนอนที่สุดในโลกอะตอนนี้  

“ เบื่อพี่จังว่ะ ” ฉันที่นั่งรอพี่แกในรถก็บ่นไปไม่หยุด

“ ถ้าง่วงก็นอนได้เลยนะ ” พี่แกพูดตัดบทฉันที่ยังบ่นอยู่ไม่หยุด สงสัยรำคาน

“ รำคานรึไง ” พี่แกส่ายหัวให้เป็นคำตอบแทนการพูด

“ พี่ชอบฟังเสียงน้องจะตาย ” นี่คือการหยอดคำหวานสินะ

“ โอ้ยเลี่ยน ” ฉันหันหน้าหนีพี่แกไปอีกทาง ไม่ใช่ไรหรอกฉันเริ่มจะเขินพี่แกแล้วหน่ะสิ

“ น่ารักจังนะ 5555555 ” โอ้ยยยยย จะชมอะไรนักหนา เขินเป็นนะเว่ยยย

“ ไอ่บ้าเอ้ย ” จังหวะที่พี่เม่นเดินอ้อมไปฝั่งคนขับฉันก็แอบบ่นและยิ้มคนเดียวโดยไม่รู้ตัวเลย นี่ฉันกำลังเป็นบ้าอะไรเนี้ยย