SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 24
 
 “ อย่าพึ่งดราม่าหน่าา ” ฉันที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น ความรู้สึกตอนนี้คืออึดอัดมากอะ พวกเราสี่คนกำลังนั่งมองหน้าบุคคลที่ห้าอย่างพี่โจโดยที่ไม่มีใครปริปปากพูดอะไรกับพี่แกเลย ทุกคนเงียบจนพี่แกก็คงอึดอัดเหมือนกันแหละมั้ง พี่โจเลยเปิดประเด็นชิงถามก่อนเลย
“ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มีใครพอจะบอกได้บ้าง ขอความจิงด้วยนะ ” อิมที่เงียบอยู่นานเลยเป็นคนตอบคำถามพี่โจแทนพวกฉันที่เอาแต่นั่งเงียบ
“ ก็ไม่มีไรหรอก พวกเราแค่อยากแก้เผ็ดพี่แพทที่มันมาทำร้ายจิตใจเพื่อนหนูแล้วก็อยากให้พี่ตาสว่างด้วยแหละ ” พออิมพูดจบพี่โจก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วทุกอย่างก็กลับมาเงียบเหมือนเดิมแม่งเอ้ยยย ฉันอึดอัดมากเลยตอนนี้
“ พี่เงียบแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย ” ฉันที่ทนความอึดอัดนี้ไม่ไหวเลยเอ่ยปากถามออกไปด้วยความสงสัย ทำใมไม่พูดไรเลยวะ
“ จะให้พูดอะไร พูดไปก็ไม่มีเหี้ยไรดีขึ้นมาหรอก ” ดราม่าสัสเลยตอนนี้
“ คิดซะว่านี่คือสิ่งที่พี่ต้องชดใช้ให้เพื่อนพวกหนูละกันนะ ” อิมพูดเสร็จแล้วดึงแขนฉันลุกจากเก้าอี้จะเดินออกไปแต่ก็ต้องฉะงัก
“ พี่ขอโทดนะเว่ย ” ฉันหันไปมองพี่แกนิดนึงแต่ก็โดนอิมดึงให้หันหน้ากลับไปที่เดิม
“ อะไรของมึงเนี้ยอิม ” ฉันเอ่ยปากถามมันด้วยความสงสัย
“ อย่าพึ่งใจอ่อนดิอี่โลกสวย ” ใจอ่อนไรวะกูยังไม่ได้ทำไรเลย
“ นี่ คิดว่าขอโทดแค่นี้แล้วจะหายกันเหรอ ฝันเหอะ ” พูดเสร็จนางก็ลากฉันออกมาจากตรงนั้นโดยที่มีพี่ทอยกับพี่เม่นที่ลุกตามมาติดๆ
“ อิม มึงจะเล่นอะไรปรึกษากูก่อนม้ะ ทำไรของมึงเนี้ย ” ฉันไม่เข้าใจเพื่อนฉันจิงๆว่ามันต้องการไร
“ โหยย ดรีมมึงนี่ก็ใจอ่อนเหลือเกินน พี่โจขอโทดแค่นี้ก็ให้อภัยง่ายๆละ มึงจำไม่ได้เหรอว่ามันทำไรเกลบ้างอะ ขอโทดแค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งนึงกับสิ่งที่พี่โจกับอี่พี่แพททำกับเกลด้วยซ้ำ ” โหหหห มาเป็นชุด
“ แค้นฝังหุ่นมาก 55555 ” พี่ทอยที่ยืนฟังอยู่นานพูดติดตลกใส่พวกฉัน แต่อิมตอนนี้ไม่เล่นนะจ้ะ
“ ตลกมากมั้งง ” พี่เม่นเห็นท่าไม่ดีเลยเอามือตบหัวพี่ทอยอย่างแรงจนหน้าขมำแล้วคว้าคอพี่แกเดินออกไปจากตรงนี้
“ ก็จิงของมึง กูว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าหว่ะ ฉันทั้งเหนื่อยทั้งล้าเลย ” ฉันโอดครวญให้อิมฟัง แต่นางดูจะไม่ฟังที่ฉันพูดเลยด้วยซ้ำ เพราะอะไรหนะเหรอ
“ อิมม ” เสียงพี่แกแม่งดังมาแต่ไกลเลย
“ มังกรรร มาได้ไงเนี้ยยย ” เสียงสองอีกละ
“ ก็ไอ่ทอยอะดิมันบอกพี่ว่าอิมมีเรื่องพี่เลยรีบบึ่งรถมาหาเรานี่ไงค้าบบบ เป็นไรป่าวพี่เป็นห่วงมากน้า ” ค่าา ตอนนี้คือรู้สึกเหมือนเป็นอากาศอะค่า
“ ฮโหลลล คงยังไม่มีใครลืมใช่ม้ะว่ายังมีกูยืนอยู่ตรงนี้อะ ” แม่งเอ้ยยย นี่ฉันมาทำไรตรงนี้เนี้ย
“ แกวันนี้ฉันกลับกับพี่กรนะบายยย ” เอ้า อะไรวะ
“ อ่าวว แล้วกูกลับยังไงอะ ” ฉันที่ตะโกนตามหลังอิมแล้วก็ได้แต่ยืนเหวอ เพราะอิมมันไม่แม้แต่จะหันมามองฉันด้วยซ้ำ อี่เพื่อนเวรรร
“ อ่าว มายืนทำเอ็มวีไรตรงนี้เนี้ย ” ฉันถึงกับตกใจเพราะอยู่พี่เม่นก็โผล่มาข้างหลังฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว
“ โอ้ยย ตกใจนะเว่ยมาเงียบๆทำใมเนี้ย ” ช่วงนี้ยิ่งขวัญอ่อนอยู่
“ โทด ตกใจได้น่ารักมาก ” อยู่ๆก็มาชมเฉยอะไรของพี่แกเนี้ย
“ เป็นไรมากป้ะเนี้ยพี่เม่น อ่อยเหรอหรือว่าอะไร ” ฉันที่สงสัยมานานเอ่ยถามพี่มันไปตรงๆ
“ ไม่ได้อ่อยคับ พี่ทำไรพี่ชัดเจนอยู่แล้ว ” พูดจาเป็นพระเอกอีกละ
“ ชัดเจนว่าอะไรไม่ทราบ ” พี่แกดูเหวอไปเลย ทำใมอะ
“ นี่ไม่รู้จิงๆเหรอวะเนี้ยย 555555 ” ขำเฉยยยย
“ พี่นี่แปลกจิงๆ ” ฉันว่าแล้วเดินหนีไปเปลี่ยนชุด
30 นาทีผ่านไป
“ รองเท้าหายไปไหนเนี้ยย ” ตอนนี้ฉันยังอยู่ที่สวนน้ำอยู่คะ ยังไม่ได้กลับบ้านเลยย หื้ออออ
“ ดรีม!! อยู่ในนั้นรึเปล่า! ” เอะเสียงพี่เม่นนี่ เรียกทำใมนะ
“ อยู่ๆ มีป่าวว ” ฉันตอบแล้วก็เดินหารองเท้าไปด้วย
“ ทำไรอยู่อะ พี่รอนานแล้วเนี่ยนึกว่าไหลไปกับท่อน้ำละ ” เอ้า มารองั้นเหรอ
“ จะรอทำใมอะ กลับก่อนเลยก็ได้ ” ฉันเลิกสนใจรองเท้าแล้วเดินออกมาเท้าเปล่าๆนี่แหละ ซื้อใหม่ก็ได้วะ
“ ทำใมไม่ใส่รองเท้าอะ ” ตาดีนะเนี้ยยย ถามตรงประเด็นดี
“ รองเท้าหายอะดิ ” ฉันตอบแล้วทำหน้าเซ็งใส่พี่มัน
“ 55555555 มาๆขึ้นมา ” พี่เม่นหันหลังให้ฉันแล้วย่อตัวลงเพื่อที่จะให้ฉันขึ้นขี่หลัง
“ เอาจิงดิพี่เม่น ” ฉันไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ แต่ฉันเกรงใจอะ
“ จิงดิ ขึ้นมาเล้ยย ” จะร่าเริงเกินไปละ
“ อย่ามาบ่นทีหลังละกันน ” ว่าแล้วฉันก็เดินขึ้นหลังพี่แกเลย มีแอบเซนิดหน่อยเพราะอะไรอันนี้ฉันเข้าใจ
“ หนักใช้ได้เลยนะเนี้ยย ” พูดแบบนี้มันกวนตีนกันชัดๆ
“ พี่เสนอเองนะ ” ฉันบ่นใส่หลังพี่แก
“ รู้แล้วหน่า เลิกบ่นแล้วเกาะแน่นๆนะ ” ว่าแล้วพี่แกก็ออกตัววิ่งไปที่ลานจอดรถอย่างรวดเร็ว
“ โอ้ยยยย จะฆ่ากันรึไงเนี้ย ” พี่เม่นโผลงออกมาเพราะฉันกอดคอพี่แกแน่นจนเริ่มหายใจไม่ออก
“ แล้วใครสอนให้เล่นแบบนี้หล่ะ สมน้ำหน้า ” ฉันทำหน้าล้อเลียนพี่แกแบบโนสนโนแคร์แต่ดูท่าพี่เม่นจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
“ ถ้าพี่ตายพี่จะไปหลอกน้องคนแรกเลย ” หุยยยย กลัวมากกกก
“ เดียวจะจ้างหมอผีมาสะกดวิญญาณแม่งงง ” กะ กะ กะ กลัวที่หนายยยยฃ
“ ไม่ต้องสะกดหรอก แค่นี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว ” หื้มมม เมื่อกี้อะไรไม่รอดนะ
“ พี่จะพูดอะไรกันแน่เนี่ย ” ฉันที่ตอนนี้เกาะหลังพี่แกเป็นปลิงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความสงสัย
“ เห้อออ ช่างเหอะเดี๋ยวก็รู้เองแหละ ” อีกละ บอกมาเลยไม่ได้รึไงเนี้ย เบื่อออ
“ ความลับเยอะจังนะ ” ตอนนี้เรามาถึงรถกันแล้ววันนี้พี่แกเอารถออดี้สีดำมาคะ ยังดีหน่อยที่ไม่ต้องนั่งมอไซค์ ฉันไม่ได้ไม่ชอบนะแต่ฉันง่วงมาก อยากนอนที่สุดในโลกอะตอนนี้  
“ เบื่อพี่จังว่ะ ” ฉันที่นั่งรอพี่แกในรถก็บ่นไปไม่หยุด
“ ถ้าง่วงก็นอนได้เลยนะ ” พี่แกพูดตัดบทฉันที่ยังบ่นอยู่ไม่หยุด สงสัยรำคาน
“ รำคานรึไง ” พี่แกส่ายหัวให้เป็นคำตอบแทนการพูด
“ พี่ชอบฟังเสียงน้องจะตาย ” นี่คือการหยอดคำหวานสินะ
“ โอ้ยเลี่ยน ” ฉันหันหน้าหนีพี่แกไปอีกทาง ไม่ใช่ไรหรอกฉันเริ่มจะเขินพี่แกแล้วหน่ะสิ
“ น่ารักจังนะ 5555555 ” โอ้ยยยยย จะชมอะไรนักหนา เขินเป็นนะเว่ยยย
“ ไอ่บ้าเอ้ย ” จังหวะที่พี่เม่นเดินอ้อมไปฝั่งคนขับฉันก็แอบบ่นและยิ้มคนเดียวโดยไม่รู้ตัวเลย นี่ฉันกำลังเป็นบ้าอะไรเนี้ยย