SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 23
 
“ ซวยชิบหายเลยเพื่อน เราคงต้องไปทำบุญบ้างละ ” อิมกระซิบบอกฉันเบาๆ
“ ฉันก็คิดว่างั้นแหละแก ” ฉันตอบกลับไปแบบเซงๆ
“ นี่พวกเธอคงไม่ได้ตามฉันมาหรอกใช่มั้ย ” พี่แพทค่อยๆเดินเข้ามาหาพวกเราช้าๆ พวกเราเองก็ถอยหลังไปช้าๆ เช่นกัน
“ เอ่ออ ขอโทษนะคะ ” แต่อยู่ๆก็มีคนมาขัดซะก่อน
“ ตอนนี้แหละ ” อิมพูดกับฉันแล้วฉุดมือฉันวิ่งอ้อมไปทางด้านหลัง
“ เอ้า!! หายไปไหนแล้วเนี้ย บ้าจิง ” ยัยพี่แพทสบทออกมาเบาๆเมื่อหันมาไม่เจอพวกเราสองคน
“ เห้อออ โล่งอก!! ” อิมบ่นออกมาเบาๆ
“ มายืนทำไรตรงนี้หละ ” พี่ทอยที่มาจากไหนไม่รู้เอ่ยถามออกมา
“ โห่ยพี่!ตกใจหมด ” ฉันหันไปตามเสียงด้วยความตกใจแต่ก็ต้องเอามือทาบอกด้วยความโล่งใจแล้วบ่นพี่แกไปนิดหน่อย
“ ไปกันเถอะ ” พี่โจที่มาจากไหนไม่รู้พูดขึ้น
ลานทะเล
“ คนเยอะแหะ แล้วจะหาเจอมั้ยเนี้ยย ” อิมที่พอเดินเข้ามาที่ลานทะเลแล้วก็บ่นขึ้นมาทันที
“ อย่าบ่นได้ป้ะะ ” ฉันที่ก็ร้อนอยู่แล้วต้องมาร้อนไปอีกเพราะอิมบ่นไม่หยุดซักที
“ หาอะไรเหรอ ” พี่โจที่ดูจะขี้สงสัยเหลือเกิดถามฉันอีกครั้ง
“ พี่อย่าพี่งรู้เลย เดี๋ยวก็เห็นเองอะ ” อิมที่เหมือนจะหัวร้อนอยู่ตอบแทนฉันจนที่ทอยต้องดึงตัวออกไปเดินอีกทางส่วนฉันก็ได้แต่มองตามอย่างหน่ายๆ
“ หมายความว่าไง ” พี่โจที่เริ่มสงสัยถามหนักกว่าเดิม
“ เดี๋ยวพี่ก็รู้เองแหละ ตามมาก็พอ ” ฉันตอบพี่มันไปเสียงเรียบ
“ เครๆ ” พี่โจไม่ได้ถามอะไรต่อแต่ก็ยังทำหน้าสงสัยอยู่เหมือนเดิม
20 นาทีผ่านไป
“ วู้วววววววววว ” เสียงร้องโหยหวนของฉันกับองค์รักษ์ทั้งสามของฉันดังประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพียง เพราะตอนนี้เรากำลังตะเวรเล่นเครื่องเล่นในสวนน้ำแห่งอย่างสนุกสนานจนลืมเรื่องที่ต้องทำไปชั่วขณะ
“ โอ้ยยย สนุกอะไปขึ้นอีกรอบเถอะ ” อิมที่ดูจะสนุกกว่าใครเพื่อนตะโกนขึ้นสุดเสียงพร้อมกับวิ่งขึ้นบันไดไปด้านบนอีกครั้ง
“ เห้ยยย อิมหยุดน้าาา ” ฉันที่ไม่ไหวแล้วตะโกนห้ามสุดเสียง แต่เพื่อนรักหาได้ฟังฉันไม่!!
“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกพี่ขึ้นไปดูเอง ” พี่ทอยที่ตอนนี้มีสีหน้าที่ดูจะสนุกไม่แพ้กันเอ่ยขึ้น
“ โอเครๆ ” ตอนนี้หนุ่มๆได้วิ่งตามยัยตัวแสบขึ้นไปแล้ว เหลือทิ้งไว้แค่ร่างฉันที่ตอนนี้ล้าเหลือเกิน เพราะอะไรนะเหรอก็ยัยอิมหนะสิ เล่นปีนทุกด่านเข้าทุกซุ้มฉันหละเหนื่อยยยย
“ อ่าวว มาอยู่ตรงนี้นี่เอง ” หื้มมม
ขวับ!!
“ เห้ยยย ” พี่แพทที่เดินควงคู่มากับไอ่พี่เม่นดูเหมาะกันมากเลยแหละ ยัยพี่แพทนี่เจ้าแม่ทรูพีชจิงๆด้วย แซ่บเบอร์แรงง พี่เม่นก็โคตรจะหล่อกางเกงสีรุ้งดูสดใสเข้ากับบรรยากาศกับซิกแพคแน่นๆ โหยยยอยากลูบบบ เห้ย!!! มันใช่เวลามาวิจารมั้ยเนี้ย!!
“ มาได้ไงอะ ” พี่เม่นที่ทำหน้าใสซื่อว่าไม่รู้จิงจี้งงง ที่ฉันมาที่ไหน แสดงเก่ง!
“ ก็มาเที่ยว ไม่ได้รึไง ” ฉันตอบเสียงเรียบเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยจนเกินไป
“ แน่ใจเหรอว่าแค่มาเที่ยว ไม่ได้สะกดรอยตามมา ” โห่ๆๆๆ โคนันมาเองง
“ นี่ พี่สำคัญตัวเองผิดไปรึเปล่าเนี้ย ” ฉันหันไปมองพี่แพทแบบตาต่อตาเพราะพี่แพททำตัวหน้าหมั่นใส้มาก มากจนอยากเอากระจกมาให้นางส่อง!
“ อยากมีปัญหามากใช่มั้ย ” พี่แพทเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ พี่เม่นก็ไม่ห้ามนะแต่ก็ดีแล้วแหละ
“ ใครกันแน่ที่อยากมีปัญหา ” ฉันพูดตอกกลับไปแล้วก็เดินเข้าหานางเหมือนกัน แต่ก็นะคนมันเก่งแต่ปากใจกระจอก พี่แพทเดินถอยกลับไปหาพี่เม่นตามเคย
“ เม่นดูมันสิ ป่าเถื่อน ” โห้ๆๆ ยอมใจในความอ่อย นี่กลายเป็นฉันที่หาเรื่องสินะ
“ แพทหาเรื่องเด็กมันก่อนนะ ” พี่เม่นเบี่ยงใหล่หลบพี่แพทจนนางเซไปด้านหลังนิดหน่อย นางหน้าเสียไปเลยย
“ เม่น! ” พี่แพทที่ตอนนี้อารมณ์เดือดสุดๆ เพราะจะสู้กับฉันก็ไม่ได้ผู้ชายก็ไม่เข้าข้างอีก โถ่ๆๆๆๆ น่าสงสารจิงๆเลยน้าาา
“ 55555555555555 ” ฉันหัวเราะออกมาเสียงดังพอสมควร คือตอนแรกกว่าจะกลั้นเสียงไว้นะ แต่มันทนไม่ได้จิงๆหว่ะ55555555555
“ หัวเราะทำซากไรห้ะ!! ” พี่แพทเดินมาผลักไหล่ฉันอย่างแรงจนฉันเกือบล้มอะ แต่ดีนะฐานล่างโคตรดี 55555555
“ อ่าวเห้ย!! ชักจะห้าวไปละนะ ” ฉันเดินดุ่มๆเข้าไปหาพี่แพทพร้อมกับผลักนางล้มลงไปกับพื้นดีนะที่พื้นไม่ใช่ปูนแต่เป็นน้ำที่เลยข้อเท้าขึ้นมาเยอะอยู่พอสมควร
“ โอ้ยย! อี่บ้าเอ้ย!! ” พี่แพทยันตัวลุกขึ้นแล้วตรงดิ่งมาดึงผมฉันจนฉันรู้สึกว่ามันแสบมากๆ
“ เห้ยๆๆ แพทอย่า ” พี่เม่นเห็นท่าไม่ดีเลยจะเข้ามาห้ามแต่ก็โดนพี่แพทถีบออกไปอย่างแรง โอ้ยยยอะไรวะไร้ประโยชน์จิงๆเลยโว้ยย
“ ปล่อยนะเว้ย!โอ้ย! ไม่ปล่อยใช่มั้ย ได้!! ” ฉันที่ยังพอจำท่าเทควันโด้ที่เคยร่ำเรียนมาได้บ้าง ออกแรงทุ่มนังพี่แพทจนน้ำกระเซ็น
“ โอ้ยยยยย!! ” พี่แพทร้องโอดโอยอยู่ที่พื้นลุกไม่ขึ้นเพราะความเจ็บที่สะโพก
“ ไม่ขอโทษหรอกนะเพราะฉันไม่ผิด ” ฉันเดินไปใกล้ๆนางแล้วย่อตัวลงเพื่อเยาะเย้ยนาง นางก็มองฉันตาแถบหลุดออกจากเบ้า
“ พอแล้วหน่า ไปกันเถอะ ” พี่เม่นเดินมาดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นจะพาไปทางอื่นที่พี่แพทก็ห้ามไว้ซะก่อน
“ อะไรกันเม่น!!! คนที่เม่นต้องดูแลคือแพทนะ! ” พี่แพทยันตัวนั่งพับเพียบแล้วตะโกดด่าเสียงดัง
“ ขอโทษนะ เราไม่อยากเที่ยวต่อแล้วเราไปก่อนนะ ” พี่เม่นหันไปพูดแล้วหันกลับมาจับมือฉันแต่พอกำลังจะเดินไปแขนพี่เม่นก็ถูกรั้งเอาไว้อีกครั้ง
“ แต่เม่นเป็นผู้ชายของเรานะ เม่นจะไปกับคนอื่นไม่ได้!! ” พี่แพทดูจะอารมณ์เสียมากๆ หน้านางแดง ตาก็แดงเหมือนคนจะร้องไห้ พี่เม่นจับมือฉันแน่นกว่าเดินแล้วดึงแขนออกจากมือพี่แพท
“ เราไม่เคยตกลงเป็นผู้ชายของเธอนะแพท แล้วอีกอย่างนะเธอก็มีแฟนแล้วจะมาพูดแบบนี้ไม่ได้ ” พี่เม่นพูดออกไปแล้ววว โอ้ยจุกแทนแหะเจอแบบนี้
“ แต่แพทรักเม่นนะ แพทรักเม่นไม่ใช่โจ!! ” อ่าววว ร้องไห้เฉยยย ร้องไห้หนักมากจนคนที่ผ่านไปผ่านมาหยุดดู เห้ยยๆๆฉันไม่เกี่ยวนะ แค่ผ่านมาเหมือนกานน
“ หมายความว่าไง.... ”  ยังไม่ทันที่พี่เม่นจะตอบอะไรก็มีคนแทรกถามขึ้นมาก่อน
“ ไอ่โจ.... ” พี่เม่นเอ่ยชื่อคนที่พึ่งลงมาจากเครื่องเล่นเสียงเบา
“ ฉันถาม!! ว่านี่มันหมายความว่าไง!! แพท!! ” พี่โจไม่ได้สนใจพี่เม่นเลยแม้แต่น้อย พี่โจเดินมากระชากแขนพี่แพทอย่างแรงจนนางแถบล้ม
“ โจคือว่า... ” พี่แพทกำลังอ้าปากอธิบายแต่พี่โจก็ปล่อยแขนนางด้วยสีหน้าเศร้าอย่างมาก
“ ช่างเถอะ ถึงเธอจะอธิบาย แต่คำอธิบายของเธอมันก็แค่คำโกหกดีๆนี่เอง ต่อจากนี้ไปเราไม่ต้องมาเจอกันอีก ลาก่อน... ” พี่โจพูดแค่นั้นก็เดินจากไป
“ โจ... ” พี่แพทปล่อยตัวทรุดลงนั่งร้องไห้กับพื้นส่วนฉันก็โดนพี่เม่นลากออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว พอออกมาที่โซนที่ไม่มีน้ำยังไม่ทันที่ฉันจะโดนพี่เม่นลากไปไหนไกลแขนอีกข้างของฉันก็ถูกดึงไว้ซะก่อน
“ อ้ะ!! อ่าวพี่โจ ” พี่เม่นหันมามองตามทันทีที่ฉันหยุดเดิน
“ เรามีเรื่องต้องคุยกัน เรียกคนที่เหลือมาด้วยหล่ะ ” พี่โจบอกหน้าเคลียดพร้อมกับเมินพี่เม่นไปอย่างหน้าตาเฉย
“ นี่พี่ผิดสินะ ” พี่เม่นถามด้วยสีหน้าเศร้า เห้อออแล้วนี่จะทำไงดีหล่ะเนี้ย โว้ยยยย