SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 20
 
“ ขะ ขอโทษคับผมไม่ได้ตั้งใจจิงๆคับ ” พนักงานคนนั้นยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษขอโพยไอ่คนที่เหยียบอกเขาอย่างน่าสงสาร
“ ขอโทษเหรอ! แกมีปัญญาชดใช้รึไงห้ะ! ดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ ” อะไรวะ เรื่องแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ
“ นี่!! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ ทำแบบนี้มันทำให้นายดูสูงขึ้นรึไงห้ะ!! ” ฉันทนไม่ได้อีกต่อไปเลยเดินไปผลักไอ่คนใจดำนั่นให้เท้าออกจากอกของพนักงานที่นอนหน้าซีดอยู่ด้วยความกลัว
“ เธอเป็นใคร กล้าดียังไงมาผลักฉัน! ” ไอ่หมอนั่นตะคอกใส่ฉันเสียงดังจนคนเริ่มลุกออกจากร้านไป
“ เป็นคนที่จะสั่งสอนนายไง!! ” ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยย!!
ปึก!!  ฝุบ!!
ว่าเสร็จฉันก็ยกเท้าเตะเข้าไปที่เป้าหมอนั่นอย่างแรงจนหมอนั่นทรุดตัวลงไปกับพื้น
“ อ๊ากก! ยัยบ้าเอ้ยย! ” หมอนั่นโอดครวญอยู่ที่พื้นโดยที่มีคนยืนล้อมวงมองอย่างสมน้ำหน้าแต่ก็มีพนักงานบางคนจะเข้ามาช่วยอยู่แต่ฉันห้ามเอาไว้
“ ไม่ต้องช่วย ปล่อยให้นอนอยู่แบบนี้แหละ แล้วก็นะ นายหนะอย่าดูถูกคนอื่นให้มากคิดว่ารวยแล้วจะทำไรก็ได้รึไง ” ฉันพูดไว้แค่นั้นแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องอาหาร
“ ไปผลิตส้วมมารึไง ” อาหันมาแขวะชั้นทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง
“ แขวะตลอดด ” ฉันสวนกลับไปอย่างหมั่นใส้
ครืด ~ ครืด ~ ครืด ~ ~
“ แป็บนะ ” เสียงโทรสับของอาวินดังขึ้นขณะที่ฉันกับอานั่งเถียงกันไม่หยุด
“ อืมๆ ” อาตอบกลับไปแบบส่งๆ แต่มือก็ยังไม่หยุดดันหัวฉัน
“ อะไรนะ!! นี่ โดนทำร้ายเหรอ ที่ไหน ห้ะ!! เอ่อๆเดี๋ยวออกไป ” อาวินพูดเสียงดังบ้างเบาบ้าง เอ เกิดอะไรขึ้นหว่าา
“ เดี๋ยวมานะ พอดีหลานฉันมันโดนทำร้ายหนะ ว่าจะไปดูมันหน่อย ” ห้ะ จิงเหรอเนี้ยจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ
“ เป็นอะไรมากรึเปล่าคะอาวิน ” ฉันถามไปด้วยความเป็นห่วงเพราะสีหน้าอาวินดูเคลียดมากๆเลย
“ไม่เป็นไรมากหรอกมันบอกว่ามันโดนเตะที่กล่องดวงใจ แต่ที่อาเป็นห่วงคือมันจะไปทำอะไรเสียหายรึเปล่ามากกว่า ” อื้อหือออ ไอ่เราก็นึกว่าจะห่วงหลานตัวเองซะอีก
“ อ้อ งั้นก็ดีแล้วหละคะ ” ฉันพูดแล้วนั่งลงที่เดิม อาวินเดินออกไปแล้วในห้องก็เริ่มมีเสียงฉันกับอาทะเลาะกันอีก รอบนี้เสียงดังกว่าเดิมเพราะไม่มีใครคอยห้ามและไม่ต้องเกรงใจใครทั้งนั้น
30 นาทีผ่านไป
“ อารู้ป้ะยายบ้านั่นด่าผมว่าไงบ้าง! ยังไงผมก็จะจับยัยนั่นมาสั่งสอนให้ได้ ” มีเสียงดังเอะอะอยู่หน้าห้องแล้วก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าทำใมเสียงมันคุ้นหูจังวะ
“ แกไปทำอะไรเค้ารึเปล่าหละห้ะ! ” นี่มันเสียงอาวิน ฉันจำได้ๆ
“ ผมเปล่า!! ยัยนั่นตังหากที่ทำร้ายผมทั้งการกระทำและคำพูดหนะ! ”  เห้ยย เสียงนี่มันคุ้นๆจิงๆอะคุ้นมากเหมือนเคยได้ยินที่ไหน
แกร็ก!
“ มาๆ เค้ารอแกนานหลายชั่วโมงแล้ว ” อาวินเดินเข้ามาก่อนตามมาด้วยผู้ชายอีกคนนึงซึ่งเค้าเดินแปลกๆเอามือกุมเป้ากางเกงด้วย ตอนแรกฉันคิดว่าเค้าปวดฉี่แต่ไปสะดุดการแต่งตัวของมันซะก่อน
“ เอ่อ ขอโทษที่มาช้าคับ ” หมอนั่นพูดเสร็จฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันทันที จังหวะเดียวกับที่หมอนั่นหันมามองฉันพอดีเช่นกัน พรหมลิขิตห่าอะไรขนาดเน้!!
“ เธอ!!! / นาย!!! ” เราสองคนอุทานออกมาพร้อมกันพร้อมกับชี้หน้าด้วยความตกใจ
“ อ้าว รู้จักกันหรอกเหรอ ” อาวินหันมาถามฉันอย่างสงสัย
“ ยังไงเนี้ย ” ตอนนี้พวกเรานั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วค่ะ โดยที่ฉันแล้วก็อี่ตาคุณชายปากสุนัขไม่รับประทานพวกเราสองคนนั่งจ้องกันเขม่งไม่มีใครยอมปลิปากบอกอาฉันเลย เอาจริงๆม้ะ ถ้าฉันเล่าละก็ยังไงคนที่ถูกก็คืนฉันอยู่ดีอะ
“ เงียบกันทำใม ตอบมาสิ ” จะให้บอกไงหล่ะะะ
“ คืองี้นะอา ผมเนี้ยยยโดนยัยนี่ทำร้ายร่างกายเพียงเพราะผมแค่สอนมารยาทเด็กเสิร์ฟที่ทำอาหารหกใส่ผมแค่นั้นเอ... ”
“ สตอเก่งกว่าผู้หญิงอีกนะ ” ฉันไม่ปล่อยให้หมอนั่นพล่ามจนหมดเลยพูดแทรกขึ้นมาอย่างเสียมารยาท
“ นี่เธอ! จะมากไปแล้วนะเห้ย ” ฉันไม่ได้เถียงกลับแต่อย่างใด เพราะอาหันมามองดุฉันเลยต้องหุบปากก่อน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคอยทำหน้าทำตาเวลาที่อี่ตานั่นร่ายยาวเรื่องราวทั้งหมดโดยที่มีการแอบใส่สีตีไข่อะไรก็ไม่รู้ ชิชิ ยิ่งกว่าสาวน้อย
“ อาๆ สรุปพวกเราสองคนก็ผิดกันทั้งคู่ แต่แกผิดมากกว่า ” อาวินเอ่ยขึ้นกลางวงแล้วหันไปมองค้อนหลานชายตัวเอง เหอะก็นะ อายุยังไม่20เลย ทำตัวกร่างไปทั่ว น่าตบบ
“ เอ้า อะไรกันละอา นี่ผมโดนยัยถึกนี่ทำร้ายนะ ” ไอ่ปากเสียนั่นตะคอกอาตัวเองกลับพร้อมกับพูกจาเหน็บแนมฉันอีก
“ ถึกบ้านแกสิ อยากปากแตกรึไงห้ะ ” จิงๆปากมันก็แตกแล้วนะ แต่คงอยากให้มันแตกมากกว่านี้ไง
“ เห็นม้ะๆ ยัยผีบ้านี่มันจะทำร้ายผมอีกแล้ว ” มันหันไปฟ้องอาวินยกใหญ่แต่อาวินก็ไม่ได้มีทีท่าอะไรยังคงนิ่งสงบสยบทุกความเคลื่อนไหว
“ ถ้าแกไม่อยากให้เค้าทำร้ายแก แกก็พูดกับน้องดีๆสิ ” อาวินพูดพลางยกกาแฟขึ้นมาจิบไปด้วย
“ อะไรนะ!! ” หมอนั่นทำเหมือนจะขึ้นเสียงอาวินแต่ก็โดนสายตาพิฆาตของอาวินซะก่อน
“ เอาสิเริ่มจากแนะนำตัว กับทุกคน ” อาวินพูดแล้วปรายตามองหลานของตัวเองเชิงออกคำสั่ง หูยยยขนลุกอ่าาา
“ โอเครๆ ผมชื่อชาโด้คับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ” ชาโด้เหรอ ชื่อเหมาะกับนิสัยดีหนิชาโด้แนะนำตัวพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือมาตรงหน้าฉัน
“ พี่เค้าแนะนำตัวแล้วหนิแกก็แนะนำตัวด้วยสิ ” ฉันหันไปมองหน้าอานิดนึงก่อนที่จะลุกขึ้นเติมความสูงยื่นมือไปจบมืออี่ชาโด้แล้วแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
“ ฉัน ชื่อ ดรีม ยินดีที่ได้รู้จัก ” แล้วฉันก็ปล่อยมือออกทันที เดี๋ยวจะมีอะไรติดมาด้วย ยี้ๆๆๆ
“ รังเกียจฉันรึไงยัยถึก ” ชาโด้ถามฉันเบาๆฉันก็ตอบกลับไปเบาๆเช่นกัน กลัวอาด่าหรอกน่ะนี่เกรงใจนะเกรงใจ
“ มาก! ” จากนั้นพวกเราก็ทานอาหารกันเงียบๆโดยที่ไม่มีใครพูดเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อีกเลย