Wish you were here : อยู่กับผมนะที่รัก

เหตุผลที่ 2 จดหมาย

 

 

หญิงสาวร่างบางเมื่อวานยังอยู่ในความทรงจำผม เธอมีใบหน้า รูปร่างเหมือนลูกตาล คนรักของผม ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมยังคิดถึงเธอเสมอ ผมจำสร้อยข้อมือของตาลได้ เพราะมันมีแค่เส้นเดียวบนโลกใบนี้ ผมเป็นคนสั่งทำมันเอง แต่ถ้าเป็นตาล ทำไมละ ทำไมตาลถึงไม่เข้ามาหาผม คำถามผุดขึ้นมาคาใจผมเต็มไปหมด

 

วันนี้เป็นวันเสาร์ ร้านขนมจะหยุดทุกวันเสาร์ และอังคาร แม่บอกว่าไว้หยุดได้พักผ่อนกันบ้าง เพราะขนมที่บ้านผมทำขาย ใช้ความเคยชินทำล้วนๆ มีเพียงบางขั้นตอนที่ใช้เครื่องมือเข้ามาช่วย เพื่อย่นเวลา แต่ก็ยังต้องใช้ไปกับการจัดแต่งหน้าตาพอสมควร เพื่อให้พอขายในแต่วันการทำขนมจึงถือว่าเป็นงานหนักอยู่พอควร

 

ผมมองตรงไปที่บ้านลูกตาล แต่ผมไม่กล้าที่จะเข้าไปหา ความกลัวประดังเข้ามาจนผมแทบยืนไม่อยู่ กลัวจำผิดคน กลัวคำตอบ กลัวคำถาม และอีกมากมาย ผมตัดสินใจหันหลังกลับขึ้นไปบนห้อง เปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานประจำห้อง มุมขวามือชั้นบนสุด กล่องขนมคุกกี้กล่องเล็ก ผมใส่จดหมายที่ตาลฝากมาถึงผมโดยแม่ของตาลนำมาให้ผม

 

“ถึง...ขนมเทียน

 

จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายฉบับแรก และมันอาจเป็นฉบับสุดท้ายที่ตาลจะสามารถเขียนถึงเทียนได้ ตาลขอโทษนะเทียน ที่ไม่เคยบอกอะไรเทียนเลย ตาลไม่อยากให้เทียนเป็นห่วงไปมากกว่านี้ ทุกครั้งที่เทียนมาหาตาลดีใจมากๆ เลยนะ ขอบคุณที่ทำให้ตาลยิ้มได้ตลอดเลย ตาลมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่กับเทียน ถึงมันจะเป็นเวลาไม่นาน แต่ตาลอยากจะบอกเทียนว่า ตาลก็แอบชอบเทียนมานานแล้วเหมือนกัน แต่ด้วยสภาพร่างกายแบบนี้ ตาลไม่อยากเป็นภาระเทียน ถ้าจดหมายฉบับนี้ถึงเทียน ก็แสดงว่าเวลาของตาลหมดแล้ว ตาลจะจดจำใบหน้า ดวงตา รอยยิ้ม ของเทียนไว้เป็นอย่างดี เพราะเทียนเป็นคนเดียวที่ตาลแอบรัก จนกระทั่งได้รักมาตลอด ขอบคุณนะเทียน ตาลมีเหตุผลที่ต้องไป แต่หัวใจของตาลจะยังคงรักแค่เทียนตลอดไป...นะ

และ

เทียน สุดท้ายนี้ มันอาจดูเป็นคำขอที่เอาแต่ใจของตาล แต่ตาลไม่อยากให้เทียนไม่มีความสุข ถ้าเทียนได้เจอรักครั้งใหม่ ขอให้เขาและเทียนรักกันนานๆ มีความสุขมากๆ นะ ตาลอยากให้เทียนยิ้มตลอดไป

 

ยิ้มเผื่อตาลด้วยนะ ^______^

 

ปล. แหวนวงนี้ตาลให้เทียนนะ มันเป็นแหวนของตาลเองเทียนน่าจะใส่นิ้วก้อยได้อยู่ละมั้ง ฮ่าๆ ๆ ขอโทษที่ไม่มีอะไรให้เทียนเลย

ปล.2 ถ้าเทียนเจอรักครั้งใหม่ ก็ขอให้ทิ้งแหวนวงนั้นไปได้เลย

 

จาก ลูกตาล

 

 

น้ำตาผมไหลอาบแก้มเงียบๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ จนถึงตอนนี้ผมยังไม่สามารถเริ่มมีความรักครั้งใหม่ได้ ผมอยากได้ยินเสียงตาลอีกครั้ง อยากกอด อยากดูแลทุกๆ อย่าง ไม่ว่าตาลจะเป็นอะไร เป็นยังไง ขอแค่มีตาล ผมพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อตาล

 

“ตาลครับผมคิดถึงตาล..ฮึก..ฮึก” เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้นอีกครั้งภายในห้องนอนที่มีเพียงผมกับจดหมายกระดาษแผ่นเดิม

 

แหวนวงน้อยสีเงินเรียบที่ผมเคยเห็นบนนิ้วนางเรียวข้างขวาของตาล ตอนนี้อยู่บนนิ้วก้อยซ้ายติดตัวผมไว้เสมอ ตัวเรือนสลัก ลูกตาล เป็นภาษาไทย ทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อย ว่าตาลยังอยู่ข้างๆ ผม ในความฝัน ตาลก็มายิ้มให้ผม และเรายังรักกัน

 

“ฮึก..ตาล..ฮึก..เมื่อไหร่...ฮึก...จะกลับมา” ผมร้องไห้เหมือนคนบ้าอยู่พักใหญ่ จนหลับไปคาโต๊ะทำงานตัวประจำของผม

 

﹀

﹀

﹀

 

“เทียนลูก ทำไมมาหลับอยู่ตรงนี้ ร้องไห้อีกแล้วหรอ” แม่เข้ามาเขย่าตัวปลุกผมเบาๆ

 

“แม่มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถามกลับ หลังจากเงยหน้ามองนาฬิกา

 

“เย็นแล้ว ไปกินข้าวเถอะ” แม่มาตามเพราะไม่เห็นผมลงไปกินข้าวตั้งแต่เที่ยง

 

“ครับ เดี๋ยวผมตามไป” ถึงไม่อยากอาหารตอนนี้ แต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวเป็นห่วงผมมากไปกว่านี้ และผมคงต้องเติมพลังเพื่อมาร้องไห้อีกหลายครั้ง จนกว่าผมจะได้ตาลกลับมา

 

………………………

 

 

 

- [Nightmare Pub] -

 

คืนนี้ผมตัดสินใจออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ เลี้ยงฉลองรับปริญญากันย้อนหลัง ข้ออ้างของการออกจากบ้านในยามค่ำคืน ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืน จะออกมาต่อเมื่อมีไอสองแฝดขาโหดสองหน่อเท่านั้นละ

 

“ไอแมงสองหน่ออยู่ไหนว่ะ” มองหาเพื่อนสนิทขาโหด ที่บอกโหดนี้ ทั้งนิสัย ทั้งแนวการแต่งตัว แถมสวยหล่อลากไส้กันอีก ผิดกับผมที่หน้าธรรมดา ฐานะก็ยังกากเกลือ (ละมั้ง)

 

“ไอ~เทียน~” เรียกสะยานขนาดนี้มีแต่ไอแมงพี่ หรือก็คือ แมงป่อง ฝาแฝดหญิง ผมหันหลังไปตามเสียงของเพื่อนสาวสุดเซ็กซี่ขยี้แม (ล) งสาบเรียกหน้าลานจอดรถ คืนนี้ผมเอามอฯไซด์เครื่องสองสูบคู่ใจออกมา ขากลับจะแวะกินลมชมวิวสักหน่อ

 

“ไง คืนนี้ขึ้นเล่นมั้ยมึง”

 

“เล่น~เส่~รอกลับพร้อมพวกกูนะ” แมงพี่ชวนไปค้างที่คอนโดพวกมันทุกครั้งที่ผมมาท่องราตรี

 

“ไงมึงไอเทียน คืนนี้อยากได้เพลงอะไรเป็นพิเศษมั้ย หน้าเศร้ามาแต่ไกลเลยนะมึง” แมงน้อย หรือ แมงมุม ฝาแฝดชาย ที่เดินตามมาทีหลังถามขึ้น

 

“เพลงเดิมว่ะมึง” นัยน์ตาผมหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด

 

“ไม่เป็นไรนะมึง ยังมีพวกกูอยู่” ไอแมงพี่เข้ามาตบหลังเรียกสติ

 

“เออ ขอบใจ โต๊ะเดิมนะ” ผมเดินไปนั่งโต๊ะเดิม มุมประจำ ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเวที รอดูสองแฝดเล่นดนตรี

 

“ไอพี่แมง มึงมาหิ้วเบสมึงเองเลยนะ” ไอสองหน่อนี้ชอบเถียงกันเล็กๆ น้อยๆ ตลอด

 

“เช็กบิลร่าาคุณแมงน้อง มึงไปซาวด์เช็กกลองเลยไป”

 

สองพี่น้องฝาแฝดหญิงชายแมงป่อง แมงมุม นักดนตรีไม่ประจำวงไหน แต่ประจำผับแห่งนี้ ผมชอบมาที่นี่ เพราะผับนี้จะมีแค่เพลงเศร้า เหงา อกหัก เท่านั้น สมชื่อร้านไปเลยมั้ยละ

 

ผมนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะ มองตรงขึ้นไปบนเวที ฟังเพลงเรื่อยเปื่อย จนมาถึงเพลงประจำของผม เป็นเพลงสุดท้ายก่อนดนตรีสดจะหยุดเล่นตอนเที่ยงคืน

 

♪...ในค่ำคืน ที่ทนฝืนยืนอยู่ลำพัง

ความอ้างว้างดูช่างสิ้นหวังกับการที่ยังเฝ้า รอแต่เธอ

ยังคงเพ้อรอเธอคืนมา

แต่วันเวลามันไม่อาจย้อนเมื่อมองดูดาวบนฟ้า

มันก็เหมือนจะดับลง ตัวฉันคง กำลังจะขาดใจ...♪

 

ผมก้มหน้าปิดตาใช้หูฟังเท่านั้น เพราะผมรู้ดี อีกไม่นานน้ำใสๆ จะไหลรินอีกครั้ง ภาพความทรงจำตีวนกลับเข้ามาในสมองผมอีกครั้ง รอยยิ้ม ใบหน้า ดวงตา มือบาง

 

“ตาล...ผมคิดถึงตาลจังเลยครับคนดี” ผมทำได้แค่นั่งเพ้อกับตัวเอง

 

♪...ที่รัก ได้ยินฉันมั้ยคนดี กลับมา สักที มีคนเฝ้ารอคอย

ปวดร้าว กับความรักที่เลื่อนลอย

ที่ยังเฝ้าคอย ที่ยังเฝ้ารอให้เธอกลับมา...♪

** กลับมา - Retrospect **

 

น้ำตาเม็ดใสหยดลงหลังมือที่กอบกุมแก้วเหล้าใบพอดีมือเอาไว้ไม่ขาดสาย จนเพลงจบไปตอนไหนผมก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่ฝาแฝดแมงเข้ามาหา ผมใช้ฝามือหนาของตัวเองเช็ดน้ำตาลวกๆ หันไปส่งยิ้มให้พวกมัน

 

“มึงโอเคนะเทียน” ไอแมงมุมกอดคอและถามผม

 

“เออ กูโอเค” ร้องไห้มานับครั้งไม่ถ้วน อีกสักครั้ง และอีกครั้งจะเป็นไรละว่ะไอเทียน

 

“พวกมึงจะกลับกันเลยมั้ย” ผมหันไปถามสองพี่น้องที่ตอนนี้ ถือแก้วเหล้าคนละใบ

 

“ขออีกแป๊บ กุเพิ่งได้ลงมาพัก ห่าน มึงจะรีบกลับไปไหน” ไอแมงพี่แว๊ดใส่ผมตามเคยๆ

 

 

“ขอโทษค่ะ ชื่ออะไรหรอคะ” หญิงสาวร่างเซ็กซี่ในยามค่ำ ตาโตด้วยบิ๊กอายสีเทา คืนเดินเข้ามาที่โต๊ะพวกผม

 

“เอ่อ.. มีอะไรรึเปล่าครับ” ไอแมงน้องถามกลับ

 

“ป่าวค่ะ พี่คนนั้นน่ารักดีนะคะ อยากรู้จัก” หญิงสาวชี้มาที่ผม

 

“เอ่อ..อะ...” ผมอึกอัก

 

“คนนี้ของพี่เองล่ะค่ะน้อง ผัวข๋าากินนี้สิคะ” ไอแมงพี่สวนขึ้นก่อนที่ผมจะพูดอะไร หยิบยื่นเฟรนช์ฟรายส์มาส่งที่ปากผม พร้อมคว้าคอนั่งตัก อย่างทุกครั้ง

 

“เอ่อ..ขะ..ขอโทษค่ะ ขอตัวค่ะ” หญิงสาวหน้าถอดสี รีบเดินจากไป ผมได้แต่ขอโทษในใจ

 

“ขอบใจจ้ะ เมียจำเป็น ลงไปได้ละกูหนัก” ได้ทีละนั่งนานนะมึง ไอแมงน้อง ได้แต่นั่งมองขำๆ

 

“เออค่ะ”

 

 

“กลับกัน กูเบื่อว่ะ” ไอแมงน้อง เอ่ยขึ้นหลังนั่งกินกันมาได้สักพักมีหญิงสาวเข้ามาขอชนแก้วมันไม่ขาดสาย ไอนี้เสน่ห์แรง แต่มันไม่สนใครเป็นจริงเป็นจัง ส่วนผมมีไอแมงพี่คอยกันหมาให้ตลอด

 

หลังจากเช็กบิลผมจ่ายค่าเหล้าค่ากับแกล้มเองพวกมัน ตอนแรกมันก็ไม่ยอมกันหรอก ข้ออ้างประโยคเด็ดของผมเลยลอยไปปะทะโซนประสาทพวกมันอยู่เรื่อยๆ

 

“เอาน่า..กูเป็นเพื่อนพวกมึงนะ แค่นี้เองตอบแทนที่อยู่เป็นเพื่อนกูไง” คำว่าเพื่อนของพวกผมมันกินใจ ใช้คำนี้ทีไรเงียบแดกไปตามๆ กัน

 

“เออสัส ประจำแหละมึงอ่ะ” ไอสองแมงหันมาประสานเสียงพร้อมกัน ผมที่เศร้าๆ อยู่เมื่อกี้ ขำแตกเลยครับ พวกมึงไปนัดกันตอนไหนว่ะ

 

ผมขี่มอฯไซด์เครื่องสองสูบคู่ใจตามหลัง สปอร์ตปอร์เช่สีขาวคันงาม ไปยังคอนโดสองพี่น้องฝาแฝด แวะเซเว่นซื้อของกินจุบจิบและไม่พลาดที่จะคว้าลูกตาลลอยแก้ว ของโปรดของตาล แต่ตาลกินมากไม่ได้ เลยมักจะชอบทำให้ผมกินซะมากกว่า

 

 

- [คอนโดฝาแฝดแมง] -

 

“ไอแมงพี่ กูว่ากูเจอตาลแล้วว่ะ” ผมยืนสูบบุหรี่ตรงระเบียง หันไปคุยกับแมงป่องที่นั่งกินเบียร์กระป๋องหน้าทีวี

 

“ห๊ะ! ที่ไหนยังไงวะ” อะไรมึงจะตกใจขนาดนั้นไอแมงพี่

 

“ที่ร้านขนมบ้านกู แต่เหมือนตาลจะไม่เห็นกู แถมยังมากับผู้ชายด้วย” ผมตอบ

 

“เห้ย ได้ไง แล้วได้ไปที่บ้านลูกตาลยัง” แมงมุมที่เดินออกมาได้ยินเรื่องราวเอ่ยถามขึ้น

 

“กูก็ไม่รู้ กูไม่กล้าไปบ้านตาลว่ะ ในจดหมายตาลบอกให้กูมีรักครั้งใหม่ แต่กูทำไม่ได้ว่ะ” สองมือหนาของผมยกขึ้นมาป้องใบหน้าไว้ โดยที่นิ้วยังคงคีบบุหรี่ไว้

 

“เฮ้อ.. กูว่ามึงอย่าเพิ่งคิดมากเลย มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ผู้หญิงคนนั้นอาจไม่ใช่ตาลก็ได้นะเว้ยก็แค่เจอไม่ใช่หรอวะ” แมงป่องเอ่ยเตือนสติ

 

“แต่..กูเห็นสร้อยข้อมือของเธอ มันคือเส้นที่กูสั่งทำให้ตาล” ผมอัดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ อีกครั้ง ปล่อยควันสีเทาฟุ้ง ก่อนดับมันตรงที่เขี่ยบุหรี่ เดินเข้ามานั่งตรงกลางไอสองแมง

 

“ถ้าตาลมีรักใหม่แล้ว กูควรทำไงดีว่ะ”

 

“..../....” สัสครับ! พร้อมใจกันเงียบเลยนะมึง

 

ผมยังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง หลังจากขอตัวเข้านอนที่ห้องแมงมุม ถึงตาลจะบอกให้ผมมีรักครั้งใหม่ แต่ผมทำไม่ได้จริงๆ ผมไม่สามารถเปิดใจให้ใครได้ แม้จะพยายามดูหลายครั้งแล้วก็ตาม ผมเหนื่อยกับความคิดตัวเอง แต่ผมก็คิดถึงตาล

 

“ที่รักครับ กลับมาหาเทียนเถอะนะ...” อ่า...น้ำตามาอีกแล้ว