แค่ตื่นขึ้นมาก็ไปโผล่ที่ต่างโลกแล้วหรอ!?
เขียนโดย 
redwh1te
วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.39 น.
แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 17.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) สายตาที่จ้องมอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ-
“ลูซี่ ฟื้นสิ … ลูซี่ ... ไม่นะ…”
“เจ้าหนูเสียใจเรื่องเพื่อนของเธอด้วยนะ ” ชาวบ้านที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างพาเข้าปลอบเบส
“มันไม่มีวิธีที่จะช่วยได้เลยหรอ ถ้าย้อนไปได้คงจะระวังให้ดีกว่านี้”
“เอ๊ะ ย้อนไปได้อย่างงั้นหรอ ..”
เบสนึกถึงสิ่งหนึ่งขึ้นมาได้ ใช่แล้วมันคือการย้อนเวลานั้นเอง ในเมื่อเขาไม่สามารถใช้พลังที่เขามีชุบชีวิตลูซี่ขึ้นมาได้ ถ้าเป็นแบบนั้นละก็ ย้อนเวลามันซะเลย! แค่ย้อนไปก่อนที่ลูซี่จะมาเจอตอนที่เขาสู้กับชายชุดคลุม แล้วรีบเอาชนะชายชุดคลุมซะก็น่าจะสิ้นเรื่อง
“เอาล่ะ”
เบสพยายามตั้งสมาธิถึงในหนัง หรือในการ์ตูน ที่มีฉากย้อนเวลา
“โอ้ยยย ..”
เบสรู้สึกเจ็บแล้วเวียนหัวมาก ทุกอย่างรอบตัวเขาหมุนวนไปหมด อย่างกับว่าตัวเขาเองอยู่ท่ามกลางพายุลูกใหญ่ เบสทำได้แต่ตั้งสติของตัวเองไม่ให้สลบ แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงนึงกระซิบข้างหูเขา
“ถึงแม้เจ้าจะย้อนเวลาไปได้ แต่เจ้าเองไม่สามารถหนีต่อโชคชะตาของตัวเองได้หรอก”
“ใครน่ะ ใครกันนน !!!”
“พรึ่บ !!”
ทันทีที่เสียงนั้นหายไปภาพที่อยู่ตรงของเขาคือ หน้าทางเข้าหมู่บ้านเนวิล
“นี่เจ้าหนุ่มบัตรประจำตัวละ ? ขอดูหน่อยสิถ้าไม่มีก็ไม่ให้ผ่านไปหรอกนะ”
“นี่เหมือนกันเป๊ะๆ เลยนี่หว่า”
“พูดอะไรของแกน่ะ มีรึเปล่าบัตร ไม่มีก็คงไม่ให้ผ่านหรอกน่ะ”
จากนั้นเบสก็เสกบัตรประจำตัวแล้วส่งให้ทหารที่เฝ้าประตูหมู่บ้านทันที เมื่อเขาผ่านเขามาในหมู่บ้านได้แล้ว เขาไม่รอช้าที่จะไปพบกับชายในชุดคลุม เขาเดินผ่านบ้าน ผ่านตึกไปหลายตึกก็ไม่เจอชายชุดคลุมสักที เขาจึงไปนั่งพักที่ม้านั่งตัวนึงกลางเมือง พร้อมกับครุ่นคิดว่า ชายในชุดคลุมคนนั้นจะเดินไปที่ไหนบ้าง โดยไม่สะดุดตา ถ้าเป็นตามที่เค้าคิดไว้ละก็คนที่แต่งตัวมีพิรุธ น่าสงสารแบบนั้น น่าจะหลบอยู่ในซอกตึก หรืออาจจะไปที่หลังหมู่บ้านก็เป็นได้
“งั้นเราลองเดินไปสำรวจหน่อยดีกว่า”
“ขอโทษนะคะ คุณช่วยอะไรชั้นหน่อยได้มั้ยคะ?”
เสียงที่คุ้นหูกลับมาอีกครั้ง เบสเงยหน้ามองเจ้าของเสียงนั้นในทันที ใช่แล้วคนที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ก็คือลูซี่นั่นเอง
ลูซี่ที่ยังมีชีวิตอยู่ ... น้ำตาของเบสไหลออกมาโดยไม่รู้
“เอ่ออ ชั้นขอโทษที่มารบกวนนน ขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวว ลูซี่ไม่ต้องไป ชั้นดีใจมากไปหน่อยน่ะ ฮ่ะๆ”
“แล้วคุณรู้ชื่อชั้นได้ยังไง”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เรารีบหนีออกจากหมู่บ้านนี้กันก่อนเถอะ”
“ตู้มมมม !!!!”
ลานกว้างด้านหน้าม้านั่งที่เบสกับลูซี่อยู่ จู่ๆก็เกิดระเบิดขึ้นมา ในตอนนั้นเองเบสก็รู้สึกได้เลยว่าสิ่งที่จะตามมาต่อไปคืออะไร
“ลูซี่เธอไปหลบก่อนน่ะ”
“เอ๋ !!? นี่มันเรื่องอะไรกันละเนี่ย”
“เอาเหอะน่า! ทำตามที่ชั้นบอกก่อนตอนนี้”
“ฟิ้วววววววววววววว”
“เกือบบ!!ไป”
เบสเกือบเอาตัวเองไม่รอดจากมีดสั้นที่ถูกขว้างมาจากในฝุ่นควันที่เกิดจากการระเบิดเมื่อกี้ เขาไม่รอช้ารีบคิดที่จะเสกกำแพงดินขึ้นมา กำแพงดินก่อตัวขึ้นจากดินรอบๆตัวเขา ขึ้นมาเป็นกำแพงกั้นระหว่างเบสและลูซี่ กับฝุ่นควันนั้นพอดี
“เท่านี้ก็น่าจะพอซื้อเวลาได้บ้าง”
“คิดตื้นไปนะ เจ้าหนู”
ชายในชุดคลุมกระโดดขึ้นมาเหนือกำแพงดินที่เขาสร้างขึ้น
“รอที่จะเจอแกมานานนแล้วววว !!!”
เบสไม่รอช้าคิดถึงภาพโซ่หลายอันออกมา ในไม่ช้าโซ่เหล่านั้นก็ออกมาจากมิติอื่นพึ่งไปนับสิบ เพื่อรัดตัวชายในชุดคลุม แต่ว่าก่อนที่มันจะถึงตัวของชายคนนั้น แต่ว่าทันใดนั้นเองชายคนนั้นก็กำลังจะท่องคาถาเพื่อจะสลายโซ่ของเบส
“คิดหรอว่าชั้นจะให้แกร่ายคาถาแบบเดิมอีกกก”
“เอานี่ไปกินซะ!!”
เบสชี้นิ้วไปที่หน้าของชายคนนั้นพร้อมกับนึกภาพของน้ำที่พุ่งไปหาชายคนนั้น ทันใดนั้นเองที่ปลายนิ้วของเบสก็มีน้ำหยดเล็กๆ จำนวนมากในอากาศมารวมกันจนขยายใหญ่เท่าสระว่ายน้ำแล้วมวลน้ำจำนวนมากหน้าของเบสนั้นก็พุ่งตรงไปที่ชายคนนั้น ในขณะที่ชายชุดคลุมกำลังจะท่องคาถาเพื่อสลายโซ่ของเบสนั้น น้ำจำนวนมากก็พุ่งเข้าใส่ตัวเขา จนเขาสำลักน้ำออกมา แต่การโจมตีของเบสยังไม่หยุดแค่นั้น โซ่จำนวนของเขาพุ่งไปที่ชายคนนั้นเป็นทวีคูณ
“อ้อกกก แค่กๆ”
ชายในชุดคลุมโดนโซ่จำนวนมากรัดตัวเขาเอาไว้ พร้อมกับสำลักน้ำปริมาณมากออกมา
“ปิดเกมละนะ”
“เห้ๆ เจ้าหนูมีอะไรค่อยๆ คุยกันได้นะ ....” “ฝันไปเถอะแก!!!”
ทันใดนั้นเอง ดินรอบๆ ชายชุดคลุมค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาเป็นหมัด 4 หมัด รอบ 4 ทิศของตัวเขาแล้วพุ่งเข้าชกชายคนนั้น
อย่างต่อเนื่อง จนเขาเองก็กระอักเลือดออกมาจำนวนมาก
“พอเถอะ !! เดี๋ยวเขาก็ตายหรอก!”
“ลูซี่ชั้นนึกว่าเธอหนีไปแล้วซะอีก”
หมัดดินที่ต่อยชายในชุดคลุมนั้นสลายกลายเป็นเพียงฝุ่นดินธรรมดา ชายในชุดคลุมหมดสภาพไม่สามารถต่อกรกับเบสได้อีกแล้ว
“จะให้ชั้นทิ้งคนที่ร้องไห้อยู่นายสู้อะหรอ บ้ารึเปล่า!”
“แหะๆ ขอโทษทีนะ”
“แต่ก่อนอื่นจับเจ้านี่มัดก่อนเถอะ ตัวอันตรายเลย แล้วก็หาอะไรมาครอบปากด้วย เพราะคาถาอะไรสักอย่างที่มันท่องออกมา สามารถสลายสสารรอบๆตัวได้ จากนั้นพอมันฟื้นขึ้นมา ฉันจะสอบปากคำมันสักหน่อย”
“คุณนี่นอกจากจะเป็นนักเวทย์ แล้วยังเป็นตำรวจอีกหรอเนี่ย”
“เปล่าน่ะ ฉันแค่สงสัยอะไรนิดหน่อย แต่ลูซี่ไม่บาดเจ็บก็ดีแล้วแหละ”
“ว่าแต่คุณรู้จักชื่อชั้นได้หรอคะ?”
“เอ่อ เรื่องนั้นมันออกจะยาวนะไว้ค่อยเล่านะ .....”
แล้วลูซี่กับเบสก็ปลอดภัยจากการจู่โจมของชายในชุดคลุม
............................................
“อืมมม เจ้าเด็กนั่นถือว่าเก่งเลยทีเดียว เอาชนะเบี้ยของเราได้ นับว่าไม่ธรรมดา แล้วเธอมีความเห็นว่ายังไง กับเจ้าเด็กนั่นละควีน”
“นั่นน่ะสิคะ เป็นแค่เด็กใหม่แท้ๆ แต่ฝีมือคงไม่ใช่เล่นๆเลย คงต้องจับตาดูเป็นพิเศษแล้วละค่ะท่าน”
เสียงสนทนาพูดขึ้นในขณะที่ทั้งเสียงกำลังจ้องมองเบสกับลูซี่หลังจากเอาชนะชายในชุดคลุมได้สำเร็จ ผ่านทางจอโทรศัพท์ขนาดใหญ่
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
