จ้าวยุทธภพเหนือฟ้าออนไลน์

"งั้นน้องช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม ถ้าไม่รังเกียจ ช่วยเผ่าพันธุ์เราด้วย" วินาทีต่อร่างของชายด้านหน้าหยิงฉางก็แปรเปลี่ยนเป็นเสือสมิงทันที
"ผู้เล่นหยิงฉางได้รับภารลับจากหัวหน้าเสือสมิงนาคบาศ 'ออกตามหาผู้นำเผ่าพันธุ์ในพื้นที่รกร้าง และพาตัวกลับมา' ผู้เล่นหยิงฉางจะยอมรับภารกิจหรือไม่"
'อย่างที่คิดจริงๆ ด้วย เหมือนกับเกมที่เคยเล่นมาเลย' หยิงฉางพูดยิ้มๆ ในใจ
"ผมพร้อมจะช่วยพี่เสมอครับ" หยิงฉางตอบ แกล้งตีหน้าตกใจ
"ขอบคุณมากน้องชาย" หัวหน้าเสือสมิงนาคบาศสีดำขนาด 2 ครึ่งพูดขึ้น
"เอ่อ! พี่ชาย...ทำไมต้องให้ผมช่วยอะ ระดับของผมก็อยู่ที่ 30 เอง ผมว่าถ้ามีออกตามหาเองน่าจะง่ายกว่านะครับ" หัวหน้าเสือสมิงส่ายหน้าไปมา
"พื้นที่รกร้างของพระนครเสือสมิงนั้น ถ้าไม่ใช่ผู้นำเผ่าพันธุ์หรือมนุษย์จะไม่สามารถเข้าไปได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะใด และอีกอย่าง พี่คิดว่าน้องชายน่าจะแก้ปัญหานี้ได้ เพราะฉะนั้นอย่าประเมินตัวเองต่ำ" หยิงฉางพยักหน้า หงึก! หงึก!
"แล้วให้ผมไปทางไหนละครับ พื้นที่รกร้างอะ" หัวหน้าเสือสมิงได้ยิน ก็พูดต่อ
"ตามข้ามา แต่เมื่อเราไปถึง เจ้าต้องไปคนเดียวเท่านั้น" หยิงฉางพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินตีคู่กับหัวหน้าเสือสมิงไปทันที
"ผมอยากทราบเกี่ยวกับพื้นที่และอื่นเกี่ยวกับพื้นที่รกร้าง พี่ชายพอจะบอกผมได้ไหม" หัวหน้าเสือสมิงพยักหน้า
"พื้นที่รกร้างมีสภาพเป็นที่แห้งแล้ง และมีแต่ต้นไม้ต้นหญ้าที่แห้งกรอบ ภายในพื้นที่รกร้างมีสัตว์อสูรชนิดหนึ่งอยู่ ซึ่งข้าก็บอกไม่ได้ว่ามันคือตัวอะไร แต่ที่รู้ๆ มันมีประสาทสัมผัสทางเสียงดีมาก เห็นผู้นำเผ่าเขาบอกอย่างงั้น" หยิงฉางพยักหน้า และนึกถึงซอมบี้ขึ้นมาทันที เมื่อหัวหน้าเสือสมิงนาคบาศเดินทะลุหมู่บ้านที่พังทลายออกมา เสือสมิงร่างใหญ่ก็หันมาหาหยิงฉาง และพูดขึ้น
"เอาละ...ข้าคงเดินมาส่งเจ้าได้เท่านี้ ที่เหลือเจ้าต้องเดินต่อไปเอง อ๋อ! โปรดจำไว้ มนุษย์ข้างหน้าเจ้า ทุกคนไม่ใช่เพื่อนมนุษย์เจ้า แต่เป็นศัตรู เราเสือสมิงมีอยู่ 2 จำพวกเหมือนกับเจ้า คือนาคบาศกับกิเลนดำ เพราะฉะนั้น ถ้าเจอ! ..ฆ่ามันในที่ลับตาเท่านั้น ไม่งั้นเจ้าจะกลายเป็นเหยื่อของพวกมันแน่นอน ไว้เจอกันใหม่" พริบตาต่อมาร่างของเสือสมิงขนาดเกือบ 3 เมตรก็กลายเป็นฝุ่นหายไป
"อ่า! ยากซะแล้วสิ...แต่ก็ไม่นึกเลยว่าเสือสมิงจะฉลาดขนาดนี้ ถึงกะเอาชุดยอดยุทธออกมาใส่และตีมาดพ่อหนุ่มใจดี หึ! ฉลาดซิบ" หยิงฉางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเดินออกไปตามทางที่กำหนด ซึ่งรอบๆ ด้านของเขาเต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ และพุ่มหญ้าขนาดย่อมๆ ดูชุ่มชื่นตา
"อือ ถ้าวัดจากสภาพแวดล้อมที่นี่ ฉันอาจจะคิดว่าที่นี่เป็นเสือสมิงฝั่งดีซะแล้ว" สักพักหยิงฉางก็คิดออกมาอีกเสียงหนึ่งขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน
"หรือว่าเสือสมิงเมื่อกี้เป็นฝั่งเลววะ" ในระหว่างที่หยิงฉางกำลังคิดอยู่ดีๆ นั้น ติ๊ง! เสียงทักษะระงวังภัยของเขาก็ดังขึ้น หยิงฉางสะดุ้งตกใจและดีดตัวออกมา พร้อมกับหันไปมองออร่าบางอย่างหลังต้นไม้
ไม่นานเขาก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าจัดว่าสวย สวมเสื้อสีขาวหลบอยู่หลังต้นไม้ พร้อมกับฉีกยิ้มสยองๆ ให้เขา 1 ที ซึ่งห่างจากที่เขาอยู่ 13 เมตร
แน่นอนว่า เมื่อถึงระดับพื้นฐานที่ 30 ปุ๊บ ผู้เล่นคนนั้นจะมีระบบระวังภัยให้เองในระยะ 10 เมตร แต่ระบบระวังภัยนี้จะระบุไม่แน่ชัด จะระบุแค่บางสิ่งบางอย่างเท่านั้น แต่เมื่อรวมกับทักษะระวังภัยของเขา 3 เมตรที่สามารถระบุอันตรายได้ทุกประเภท ก็ทำให้ตอนนี้เขาสามารถระบุอันตรายได้ถึง 13 เมตรเลยทีเดียว
"อือหืม...ยิ้มหวานมาแต่ไกลเลยมึง" หยิงฉางทำตามที่หัวหน้าเสือสมิงเคยบอกทันที
"พี่สาว พี่มาช่วยผมหาของหน่อยสิ มันตกอยู่แถวนี้อะ" หยิงฉางพูดขึ้น พร้อมกับตีหน้าไร้เดียงสา โดยมีเสียงแจ้งเตือนจากทักษะระวังภัยตลอดเวลา
"ได้สิจ๊ะ...เดี๋ยวพี่ดูให้" หญิงสาวชุดขาวพูดด้วยน้ำเสียงยืดยาว และฉีกยิ้มสยองๆ ราวกับฆาตกรโรคจิต หยิงฉางหันไปรอบๆ ก็ไม่พบเสือสมิงแปลงตัวอื่น ก็แสระยิ้มในใจก่อนจะพร้อมพูดขึ้น
"ตรงนี้ครับพี่สาว" หยิงฉางชี้ไปบนพื้นหญ้าห่างออกไป 2 เมตร ติ๊ง! เมื่อเสือสมิงแปลงเข้าใกล้เขาในระยะ 2 เมตร หยิงฉางก็ไม่รอช้า หยิบดาบระดับ 3 ออกมาฟาดฟันเข้าที่ลำคอของอีกฝ่ายทันที ภายในพริบตาต่อมา ร่างของเสือสมิงแปลงก็ถูกสังหารทันที โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว และเสียงแจ้งเตือนก็ดับลง
"ผู้เล่นหยิงฉางสามารถสังหารเสือสมิงกิเลนดำ ระดับ 40 สำเร็จ ได้รับเงิน 450,000 หยวน"
"โฮ้! ฆ่าง่ายกว่าที่คิดนะเนี่ย" หยิงฉางพูดขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะก้มลงมองร่างของเสือสมิงแปลงที่กำลังสลายกลายเป็นแสงหายไป
"ถ้าเจอหลายๆ ตัวคงจะลำบากน่าดู" หยิงฉางพูดขึ้น ก่อนจะเดินไปตามทางทันที ซึ่งระหว่างทาง เขาเจอกับเสือสมิงแปลงหลายตัว แต่สุดท้ายก็ใช้แผนหลอกล่อและฆ่าได้สำเร็จ ซึ่งจากที่นับๆ แล้วก็ประมาณ 12 ตัวได้