จ้าวยุทธภพเหนือฟ้าออนไลน์

ย่างเข้าสู่วันที่ 4 เวลาตอนกลางวัน

"ยะฮู้ล! มาถึงแล้วเว้ย วะฮ่าๆ ๆ! " หลินปิงพูดอย่างดีใจก่อนจะล้มตัวลงนอนกับพื้นอย่างอ่อนแรง เบื้องหน้าของพวกเขาคือ เมืองอี้เฟย ที่เขาตามหา ด้านนอกเป็นกำแพงไม้สีน้ำตาลเรียบสวยน่าอยู่ ด้านในออกเป็นแนวจีนย้อนยุค บ้านเรือนตึกอาคารทำจากไม้เป็นส่วนใหญ่ ส่วนน้อยเป็นอาคารสูงทำด้วยอิฐ

"ออกเดินทางแค่นี้ทำเป็นสำออยไปได้ตาหนวด" เมย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

"ฮะ! ใครมันจะถึกทนเหมือนเธอเล่า ยัยสตรีเหล็ก" หลินปิงเงยหน้าตอบ หยิงฉางก็รีบพูดแทรกทันที

"เมย์เหนื่อยไหม" หยิงฉางถามขึ้น เมย์ส่ายหน้าไปมา และตอบกลับ

"ไม่เหนื่อยค่ะ ปกติถ้าหนูใช้ความเร็วเต็มระดับแล้ว คงจะมาถึงได้ไม่เกิน 1 วัน" เมย์ตอบยิ้มๆ

"อือ..ก็ดี ส่วนหลินปิง นายไปเช่าห้องนอนก่อนเลย วันนี้ฉันให้นายพักจนถึงวันพรุ่งนี้ พอพรุ่งนี้ปุ๊บเราจะมายกระดับกัน" เยสเซอร์! เมื่อหลินปิงได้รับคำสั่งก็วิ่งหาโรงแรมทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักกลางทางไว้

"เฮ้ย! หยิงฉาง" หลินปิงเรียกและโยนบางอย่างมาให้

"เผื่อจะต้องไว้ทำอะไร เอาไปเถอะ" หยิงฉางรับอย่างเต็มใจ

"ขอบใจเพื่อน" หยิงฉางพูดจบ หลินปิงก็ดีดตัวร้องโหยหวนไปทางโรงแรมทัน หยิงฉางส่ายหน้าไปมากับนิสัยบ้าๆ ของเพื่อนเขา หยิงฉางเก็บของที่หลินปิงโยนมาให้ ก่อนจะหันไปมองเมย์ที่อยู่ข้างๆ

"ตอนนี้เมย์อยากทำอะไรก็ไปทำนะ" เมย์ได้ยินก็ใช้วิชาตัวเบาออกไปทันที หยิงฉางที่เห็นก็ตั้งค่าให้เป็นค่าประสบการณ์ส่วนบุคคลทันที

"เอาละ ตอนนี้อยู่เมืองอี้เฟย จากข้อมูลที่เคยหามา พื้นที่ฟาร์มระดับน่าจะอยู่ที่ทิศใต้สินะ" ว่าจบหยิงฉางก็ดีดตัวไปยังทิศใต้ทันที เพราะเมืองอี้เฟยเป็นเมืองทิศตะวันออก ผ่านไป 1 ชั่วโมงกว่า หยิงฉางก็เห็นป้ายอะไรบางอย่าง ก็หยุดดู

[ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนเสือสมิง]

"เสือสมิง! " หยิงฉางนึกภาพถึงคนกลายร่างเป็นเสือทันที

"เวรกรรมแล้วไง...นี้เหรอจุดฟาร์มที่ดี" หยิงฉางเปิดข้อมูลหาทันที หลังจากใช้ไป 10 นาทีเขาก็สรุปใจความสำคัญของพื้นที่ฟาร์มนี้ได้

"แม่งเอ่ย! ต้องใช้โชคล้วนๆ ถึงจะรู้ว่าคนไหนเป็นเสือสมิง แต่ดีอยู่อย่างหนึ่ง ฆ่าง่ายมากเมื่ออยู่ในร่างคน แต่เมื่อกลายร่างจะอยู่ที่ระดับ 40" หยิงฉางลูบคางครุ่นคิด ก่อนจะนึกไอเดียออก

"แล้วถ้าทักษะของฉันละ ทักษะระวังภัย ถ้ามันบอกว่าสามารถระบุอันตราย 3 เมตรได้ แสดงว่าพวกเสือสมิงก็น่าจะเป็นเช่นนั้น ละมั้ง? " หยิงฉางสูดอากาศหายใจเข้าลึก ก่อนจะเดินไปตามถนนทันที รอบๆ ข้างของเขามีต้นไม้สูงยาวบาง แน่นอนว่ารอบด้านมีแต่หญ้าและใบไม้แห้งทั้งนั้น

"ถ้าเราใช้แผนวิ่งนำไฟคงจะสนุกไม่น้อย หึๆ! " หยิงฉางพูดจบ ก็เดินไปตามทางทันที หลังจากเดินมาได้ไม่นานนักเขาก็มาถึง

"ที่นี้สินะ" เขาหันไปมองรอบๆ ก็พบกับซากหมู่บ้านมากมาย ซึ่งสภาพของมันดูจะเละไม่เป็นชิ้นดี

"โฮ้! ว่าละทำไมถึงเป็นจุดฟาร์มที่ดี และมีคนมาน้อยที่สุด" หยิงฉางหันไปมองซากหมู่บ้าน ก็พบกับซอกหลืบมากมาย ให้หลบซ่อนอยู่

"หืมม..." หยิงฉางหันไปมองชายคนหนึ่งที่กำลังยืนสวมชุดยอดยุทธอยู่ ห่างจากเขาไป 100 เมตรเท่านั้น หยิงฉางมองไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาสงสัย

"เมื่อกี้มันไม่มีใครอยู่นี้หว่า" หยิงฉางแสระยิ้มเหี้ยมในใจตัวเองไว้ และตีหน้าซื่อวิ่งไปหาชายดังกล่าว

"พี่ครับ พี่ครับ" หยิงฉางพูดเสียงปกติไม่ดังมากแต่เบาเล็กน้อย ชายดังกล่าวหันกลับมาฉีกยิ้มทันที

"ว่าไงน้องชาย มาทำอะไรที่นี้เนี่ย" ชายดังกล่าวพูดขึ้น เมื่อเห็นหยิงฉางเดินเข้ามาในระยะ 3 เมตร ติ๊ง! หยิงฉางได้ยินเสียงทักษะระวังภัยออกมา ก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นตัวอะไร

"พอดีผมอยากสอบถามอะไรนิดหน่อยน่ะครับ" หยิงฉางพูดขึ้น ชายดังกล่าวไม่ได้แสดงอาการอะไร ติ๊ง!

"ว่ามาเลยน้องชาย" หยิงฉางพยักหน้าตีหน้าเศร้า

"เอ่อ! ทำไมคนเดี๋ยวนี้ถึงชอบทำลายเสือสมิงกันจังครับ เขาก็อยู่ของเขาดีๆ " ชายดังกล่าวหันมามองหยิงฉางด้วยสายตาแปลกประหลาด ติ๊ง!

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วน้องรู้สึกอย่างไงกับพวกเสือสมิงละ" หยิงฉางแกล้งถอนหายใจยาว

"ผมรู้สึกสงสารนะครับ เขาอยู่ดีกินดี (ชอบ) ไม่ทำร้ายคนอื่น" ชายดังกล่าวได้ยินก็ชะงักอีกรอบ ติ๊ง!

"ทำไมน้องคิดอย่างงั้นละ...ปกติพวกเสือสมิงก็กินมนุษย์อยู่แล้ว จะสงสารมันทำไม" หยิงฉางส่ายหน้า ติ๊ง!

"ผมไม่รู้เหมือนกันครับ คนเราก็ต้องกินเพื่ออยู่รอดไม่ใช่เหรอครับ เขากับเราก็ไม่ต่างกันหรอก มันก็ขึ้นอยู่กับความคิดของใครของมัน" ชายดังกล่าวก็ยกยิ้มขึ้น และเสียงระวังภัยของหยิงฉางก็ดับลง หยิงฉางรับรู้ก็พูดในใจอย่างอึ้งๆ

'ง่ายๆ ขนาดนี้เลยเหรอวะ ปกติเป็นชั่วโมงกว่าจะสำเร็จ อันนี้ง่ายจังวะ' หยิงฉางพูดในใจอย่างงงๆ

"งั้นน้องช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหม ถ้าไม่รังเกียจ ช่วยเผ่าพันธุ์เราด้วย" วินาทีต่อร่างของชายด้านหน้าหยิงฉางก็แปรเปลี่ยนเป็นเสือสมิงทันที