จ้าวยุทธภพเหนือฟ้าออนไลน์
เขียนโดย ACInterfes
วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2561 เวลา 21.31 น.
แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2561 21.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) บทที่ 13
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"พี่สาว...ร้านนี้ขายอะไรบ้างครับ" หยิงฉางถามขึ้นอย่างสนใจ เจ้าของร้านที่เป็นสาวประเภท 2 ได้ยินก็วิ่งมาที่หน้าร้านทันที ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติ
"ร้านของพี่ขาย น้ำยาฟื้นฟูเลือด ฟื้นฟูพลัง ฟื้นฟูบาดแผล ลดดีบัฟ และลดความเหนื่อยล้า จ๊ะ! " หยิงฉางพยักหน้าเข้าใจ และถามต่อ
"ราคาขวดละเท่าไหร่ครับ" สาวประเภท 2 เจ้าของร้านได้ยินก็ตอบกลับอย่างทันท่วงที
"ราคาขวดละ 1,000 หยวนจ้ะ แต่! ถ้าน้องมานอนกับพี่ 1 คืน พี่อาจจะให้ฟรีก็ได้นะ" หยิงฉางยิ้มมุมปากเล็กน้อย แววตาทอประกายความเจ้าเล่ห์ออกมาก่อนจะพูดขึ้นด้วยถ้อยคำลับลมคมใน
"พี่สาวเป็นคนอารมณ์ขันดีนะครับ แต่ถ้าอยากนอนด้วยละก็...ผมมีตัวเลือกให้นะครับ" ว่าแล้วหยิงฉางก็ชี้ไปทางหลินปิงที่กำลังยืนหน้าเอ๋ออยู่ทันที
"เฮ้ย! ฉ-ฉันไม่เกี่ยว...อย่าเอาฉันไปรวมด้วยสิ" หลินปิงพูดไปถอยหลังไป
"ดูเหมือนน้องเขาจะไม่ชอบพี่เลยนะจ๊ะ..." เจ้าของร้านทำหน้าเศร้าใส่ หยิงฉางได้เห็นก็ยักไหล่พูดขึ้น
"พอดีเขาเป็นพวกไม่เปิดเผยน่ะครับ" หลินปิงที่อยู่ห่างออกไปได้ยินก็ขมวดคิ้วไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นสาวตาอันแพรวพราวของสาวประเภท 2 ก็แปรเปลี่ยนเป็นความกลัวทันที
"เอาละครับ...เลิกเล่นกันดีกว่า ผมเกรงว่าถ้าพูดไปอีก 10 นาทีคงต้องมีเหยื่อสังเวย" ว่าแล้วหยิงฉางก็เหลือบตาเพื่อนซี้ของตัวเอง
"โถ่! หมดสนุกเลย งั้นเอากี่ขวดจ๊ะ" หยิงฉางดูเงินตอนนี้ ซึ่งเหลือแค่ 2,170,000 หยวน
"ซื้อทั้ง 5 อย่างเลยครับ เอาอย่างละ 200 ขวด" เจ้าของร้านได้ยินก็คำนวณเงินทันที
"ทั้งหมดราคา 1 ล้านหยวนจ๊ะ" หยิงฉางจ่ายเงินเสร็จ ก็เก็บของลงในกระเป๋าทันที
"วันหลังอย่าลืมมาเยี่ยมพี่ละ จุ๊บๆ! " จ๊ากก! หยิงฉางหันไปด้านหลัง พบกับหลินปิงกำลังใช้มือปัดเป่าอากาศอย่างเอาเป็นเอาตาย
"อุ้ย! ดูสิ๊...ตอบรับจูบพี่ซะทุกอันเลย อย่างนี้ต้องไปให้รางวัลซะแล้ว" ว่าแล้วเจ้าของร้านก็เดินออกมาจากร้านทันที หลินปิงที่ได้ยินได้เห็นก็หน้าซีดเผือดทันที เจ้าของร้านไม่รอช้าพุ่งตัวไปหาหลินปิงทันที ราวกับแมวไล่จับหนู
"อย่ามาใกล้กู! " หลินปิงรีบวิ่งหนีทันที โดยการใช้วิชาตัวเบาหนี แต่เจ้ากรรมนายเวรกลับมีความสามารถมากกว่านั้น หมับ! มือเรียวงามราวกับมือเทพธิดา แต่คนที่ถูกจับกลับหวาดกลัวมือนั้นมากกว่าจะชื่นชม
"จับตัวได้แล้ว" สิ้นเสียงของสาวประเภท 2 หล่อนก็ไม่รอช้าดึงขาของหลินปิงลงมากับพื้นอย่างแรง ตูมม! แรงกระแทกทำให้หลินปิงจุกจนขยับไม่ได้ หินบริเวณที่ถูกกระแทกแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ บ่งบอกถึงระดับที่สูงกว่าหลินปิงมาก เจ้าของร้านไม่รอช้านั่งคร่อมตัวหลินปิงทันที หยิงฉางที่มองอยู่ไกลๆ ก็รู้สึขยะแขยงขึ้นมาทันที
"วิชา..คอมโบจู๋จุ๊บ" จุ๊บๆ ๆ ๆ! วินาทีต่อมาร่างของหลินปิงทั่วทั้งใบหน้าก็ปรากฏรอยจูบนับสิบเต็มหน้า หยิงฉางที่เห็นวิชาตัวเบาของอีกฝ่ายก็ขนลุกซู่
'ดีนะ! ที่เราไม่โดนอย่างนั้น' หยิงฉางสูดลมหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ
"อย่าลืมมาเยี่ยมพี่นะ บ๊ายบาย! " ว่าแล้วเจ้าของร้านสาวประเภท 2 ก็เดินเข้าไปหลังร้าน หยิงฉางหันกลับมามองเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้สติหลุดไปแล้ว
"สมน้ำหน้า กวนตีนกูดีนัก" หยิงฉางลากเพื่อนซี้ของตัวเองไปทางทิศตะวันออก เพราะเป้าหมายของเขาคือการไปเมืองอี้เฟย หลังจากเดินมาไม่กี่นาที เขาก็มาถึงหน้าประตูเมือง
"เวร! มันหลับเป็นตายเลยเหรอไงวะ" หยิงฉางกวาดสายตาไปมา ก็พบแม่น้ำลำธารขนาดเล็ก
"อย่าหาว่าฉันมันโหดร้ายละกัน" ว่าจบหยิงฉางลากเพื่อนตนเองมาถึงแม่น้ำ เขาก็ไม่รอช้าขว้างหลินปิงลงน้ำทันที ตูมมม! เสียงน้ำดังขึ้นพร้อมกับละอองโปรยปราย
"จ๊าากก! " ตูมมม! หลินปิงกระโดดขึ้นออกมาจากแม่น้ำอย่างรวดเร็ว โดยที่ใบหน้ายังซีดเผือด
"ย-หยิงฉาง ฉ-ฉันอยู่ที่ไหน" หยิงฉางเห็นเพื่อนเขาขวัญอ่อน เลยไม่กล้าแซว
"นายสลบหลังจากที่เจ้าของร้านสาวประเภท 2 ส่งจูบให้" หลินปิงที่ได้ยินก็อ้าปาก พะงาบๆ
"ฉ-ฉันไม่ได้โดนจูบเหรอ" หยิงฉางส่ายหน้า
'ถ้าฉันบอกไป แกคงจะสติแตก' หยิงฉางกล่าวในใจ
"เฮ้อ! โล่งอก...เป็นฝันที่น่ากลัวมาก" หลินปิงพูดไปน้ำตาเล็ดไป หยิงฉางที่เห็นสภาพเพื่อนรักของตนเองก็หลุดหัวเราะเล็กน้อย
"เฮ้ย! " เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังของหยิงฉาง เขาหันไปมองอย่างสนใจ ก็พบกับกลุ่มคนที่เขาเคยใช้เป็นไม้กันหมา หรือก็คือกิลเมฆา...กิลอันดับ 5 ของยุทธภพ
"สองคนมันนี้แหละลูกพี่ ผมจำหน้าตาพวกมันสองตัวได้" หยิงฉางคิ้วกระตุกเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขากับมันตอนนี้ไม่ต่างจากยุงที่น่ารำคาญตัวหนึ่งเลย หยิงฉางยื่นหน้าเข้าไปกระซิบหลินปิงทันที
"ต่อจากนี้เราต้องปลอมชื่อกันแล้ว เดี๋ยวจะซวยเอา" หลินปิงพยักหน้ารับ
"พวกสวะ! ฉันพูดอยู่นี้ไม่ได้ยินหรือรึไง...ดี! อยากรู้นักว่าจะเก่งแค่ไหน" หัวหน้ากลุ่มมือสมัครเล่นกิลเมฆาพูดขึ้น ตอนนี้รอบๆ ตัวของหยิงฉาง เต็มไปด้วยผู้เล่นกิลเมฆามากกว่า 30 คนที่กำลังรอกระทืบเขาอยู่ อีกส่วนเป็นผู้เล่นที่ไม่มีส่วนร่วม แต่อยากเผือก
"พวกเรา ล่อแม่งเลย! " วินาทีต่อมา ผู้เล่นเมฆารอบด้าน ก็พุ่งตัวหาเขากันทั้งหมด
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ