จ้าวยุทธภพเหนือฟ้าออนไลน์

"พวกเรา ล่อแม่งเลย! " วินาทีต่อมา ผู้เล่นเมฆารอบด้าน ก็พุ่งตัวหาเขากันทั้งหมด

"ลมปราณสายฟ้า" เปรี๊ยง! อ๊ากก! หลินปิงที่ระเบิดทักษะออกมา ก็ทำให้ผู้เล่นในระยะไม่สามารถขยับได้ แต่ด้วยระดับที่สูงขึ้นทำให้ในระยะของทักษะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย ซึ่งกลุ่มเมฆาที่พุ่งตัวมาทั้งหมด ก็ชนกับผู้เล่นที่ถูกทักษะอย่างแรงจะล้มลงไปนอนวัดพื้นกันเกือบหมด

"เก็บพวกมันซะ" หยิงฉางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทำให้คนที่ได้ยินต่างหนาวสั่นอย่างช่วยไม่ได้

"อือ วงแหวนแห่งไฟ" ตูมม! อ๊ากก! วงแหวนเพลิงขนาด 30 เมตร เผาไหม้เป้าหมายในระยะทันที และด้วยพลังของมันทำให้ผู้เล่นที่มีระดับต่ำกว่า 21 ตกตายไปอย่างรวดเร็ว ฟู!

หมอกควันสีเทาขนาดใหญ่ล้อมรอบหยิงฉางและหลินปิง ทำให้คนในเมืองต่างออกกันมาดู ไม่นานเขาก็พบกับโครงกระดูกมนุษย์ที่มีเนื้อหนังสีดำแดงติดกันอยู่จำนวน 30 กว่าคน

"ไม่รู้เลยว่าจะรุนแรงขนาดนี้" หยิงฉางพูดขึ้นอย่างสนใจ

"อา! ฉันก็คิดเหมือนกัน" หลินปิงพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

"ไปกันเถอะ" หลินปิงพยักหน้าและเดินข้ามซากศพของผู้เล่นกว่า 30 คนทันที โดยไม่มีรู้ว่าเขาทั้งสองตอนนี้นั้นจะมีชื่อเสียงอันโด่งดังขึ้นชั่วข้ามคืน

เช้าวันที่ 3

"อ๊ากก! เวรแล้วเว้ยหยิงฉาง" เสียงอันน่ารำคาญของเพื่อนรัก ทำให้เขาหันหน้าไปมอง ใบหน้าเพื่อนรัก ที่ยังมีรอยจูบอยู่ คิดแล้วเขาก็หัวเราะเล็กน้อย

"เอะอะอะไรแต่เช้าวะ" หยิงฉางถามอย่างสงสัย ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากจุดปะทะเมื่อวานไป 5 กิโลเมตร และตอนนี้ก็กำลังนอนอยู่บนเปลอันเดิมอยู่ด้วย

"มึงดูข่าวสารในยุทธภพวะ" หยิงฉางไม่อยากขัด เลยทำตามเพื่อนซี้ของตนเอง

กระทู้ : ผู้เล่นปริศนา 2 คนกวาดล้างกิลเมฆา 30 คนได้ด้วยการระเบิดทักษะเพียง 2 กระบวนท่า

รายละเอียด : ตอนนั้นผมอยู่ที่จุดเกิดเหตุ..เห็นผู้เล่นกิลเมฆาเดินเข้ามาหาเรื่องกับชายปริศนาทั้งสองคน ซึ่งหลังจากพูดกันไปไม่กี่คำ กลุ่มเมฆาทั้งหมดก็พุ่งเข้าทำร้ายชายปริศนาทันที

แต่แทนที่จะชนะ กลับแพ้มาไม่เป็นท่า เพียงเขาแค่เอ่ยปากเบาๆ ก็ทำให้ผู้เล่นในระยะ 20 เมตรต่างหยุดนิ่ง ราวกับถูกหยุด Stop ไว้ หลังจากนั้นชายที่อยู่ข้างๆ ก็พูดว่า 'เก็บพวกมันซะ'

เสียงที่เขาพูดออกมาทำให้ผมรู้สึกเหมือนมียมทูตอยู่ข้างหลัง น้ำเสียงของเขาเย็นชาและนิ่งมาก ผมที่ได้ยินก็แอบลืมหายใจไปเหมือนกัน เมื่อชายคนนั้นได้รับคำสั่งเขาก็ทำระเบิดทักษะออกมาอีกครั้ง

พริบตาต่อมาในระยะ 30 เมตรก็กลายเป็นขี้เถ้าขี้ผง กลุ่มกิลเมฆากลายเป็นเนื้อย่างสดราวกับอยู่บนกองเพลิง การเสียหายครั้งนี้ถือว่าเป็นการเหยียดหยามสำหรับกิลเมฆา แต่สำหรับพวกเราถือว่าสมควรแล้วครับ เล่นกับผู้อ่อนแอ เล่นจังเลย แต่พอเจอของจริงเข้า ก็กลายเป็นลูกไก่ในกำมือซะงั้น

แสดงความคิดเห็น 61,782 คอมเม้น

ต้มยำกุ้ง : อะไรจะโหดปานนั้นพ่อคุณ -0-

ซิงซิง : ฉันอยู่ที่เกิดเหตุฉันเห็นนะ มันคือความจริง ไม่เชื่อถามคนอื่นๆ ในเมืองได้เลย

มีดหมีบิน : อือ! ไม่เชื่อก็ต้องเชื่ออะน่ะ พวกเขามันของจริง

เซียนปราณ : ก็แค่พวกสวะที่ทำเป็นเก่งเท่านั้นแหละ

F.C หอมหัวใหญ่ : แน่จริงก็ไปเจอกับเขาตัวๆ ไหมเซียนปราณ

มีดหมีบิน : ใช่! หรือว่าเซียนปราณ หัวหน้ากิลเมฆาหน่วยที่ 10 ของทวีปผู้ฝึกยุทธไม่กล้าละ

เซียนปราณ : ไอ้พวกบัดซบ! เดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกัน

.

.

จบกระทู้

"เป็นไงหยิงฉาง" หลินปิงกล่าวอย่างยิ้ม หยิงฉางที่อ่านจบก็เอามือก่ายหน้าผาก

"เฮ้อ! เอาเถอะ อย่างไงมันก็ไม่สามารถหาเราเจอได้ง่ายๆ หรอก เพราะเราจะปลอมชื่อ แถมพวกมันน้อยคนนักที่จะเห็นหน้าเรา" หลินปิงพยักหน้าเข้าใจ หยิงฉางจึงกล่าวต่อ

"ไปกันเถอะ...อยู่ที่นี่นานเดี๋ยวจะเป็นเป้าสายตา" หยิงฉางพูดเสร็จก็เก็บเปลทั้งสองอันทันที โดยมีหลินปิงรออยู่ด้านล่าง เมื่อเก็บเสร็จหยิงฉางก็กระโดดลงมาทันที

"หยิงฉาง..." หลินปิงเรียกขึ้น ก่อนจะก้มหัวมองหยิงฉางจากเท้าจรดหัว พร้อมส่ายหน้าไปมา และพูดขึ้น

"นายจะแต่งชุดผู้เล่นมือใหม่อีกนานไหม" หยิงฉางได้ยินก็พยักหน้า

"ใช่! ฉันต้องการความโดดเด่น ซึ่ง! ถ้ามีใครมองนายกับฉัน เขาก็จะคิดว่านายเป็นหัวหน้าฉัน เพราะฉะนั้น...ฉันทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร ความเสียหายทั้งหมดก็จะตกอยู่ที่นายทันที...เพราะฉัน จะตีหน้าไร้เดียงสาสารภาพคำโกหกออกไป" หยิงฉางพูดจบก็ทำหน้าไร้เดียงสาใส่

"ไอ้เซนต์! "

"เอาน่าๆ ...ฉันไม่ทำอะไรบ้าๆ บอๆ เหมือนนายหรอก" หลินปิงที่ได้ยินก็คิ้วกระตุกเล็กน้อย

"โอเค! เลิก! ไปกัน" หยิงฉางตัดบทเสร็จ ก็ใช้วิชาตัวเบา ขึ้นไปบนต้นไม้ทันที โดยมีหลินปิงตามมาติดๆ หลังจากที่เดินทางมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง ตอนนี้ก็เข้าสู่ช่วงเวลาตอนเย็น

ณ เวลานี้หยิงฉางกับหลินปิง ก็ได้ออกมาจากเมืองฝึกหัดมาแล้ว ซึ่งตอนนี้ถ้านับเป็นเปอร์เซ็นต์ระหว่างเมืองอี้เฟยกับเมืองฝึกหัด เขาก็เดินทางมาได้ 40% กว่าแล้ว ในการเดินทางของเขาเต็มไปด้วยผู้เล่นจำนวนมหาศาล รวมถึงตอนนี้ก็ด้วย