นี่เพื่อนนะ (I'm your friend)

“แม่ใหญ่ ข่อยสอบติด” เสียงเขียดตะโกนมาแต่หน้าบ้านและรีบวิ่งปลี่ไปที่หลังบ้านทันที
ยายที่กำลังถอนหญ้าอยู่หลังบ้าน ได้ยินเสียงเขียดตะโกน ก็ทักตอบ “แมนอิหยังเกาะ?”
“ข่อยสอบติดแล้ว แม่ใหญ่” เขียดตะโกนด้วยความดีใจสุดขีด และรีบวิ่งไปกอดยายที่กำลังนั่งยองๆ ถอนหญ้าอยู่
“ป๊าดดดดดดดดด บักหล่า คือเก่งแท้ !!!”  ยายกอดเขียด และ ร้องไห้ด้วยความดีใจที่หลานตัวเองสอบติด
“ได้เป็นหมอแล้วติ?” ยายถามเขียด
“บ่ !!! ข่อยบ่ได้เป็นหมอ ข่อยสอบติดคณะเกษตรศาสตร์ อยู่กรุงเทพพู้นนนนนน”
“โอ๋ติ่…… เก่งแท้ หลานแม่ใหญ่นี่แหม” “แล้วสิได้ไปเรียนยามใด๋ละบาดเนี่ย”   ยายถามเขียด
“ปีหน้าพู้นล่ะ..แม่ใหญ่” น้ำเสียงเขียดดีใจมากและร้องไห้ตามยาย
     พอตกกลางคืน ยายเดินมานั่งดูดาวที่หน้าบ้าน เขียดเดินออกมาหน้าบ้านหลังจากอาบน้ำเสร็จ ด้วยผ้าขาวม้าตัวเดียว
เขียดเดินมายืนข้างๆยายแล้วก้มหน้าถามยายว่า “ มานั่งหยังหม่องนี่ เป็นหยังแม่ใหญ่คือยังบ่นอน?”
“แม่ใหญ่นอนบ่หลับ ดีใจนำหลายที่บักหล่าสอบได้” พร้อมทั้งเขียดได้นั่งลงข้างยายแล้วนอนราบเอาหัวหนุนตักยาย
“มันก็ดีอยู่ดอกแม่ใหญ่ แต่ว่า..สิได้ไปเรียนอยู่บ๊เงินเฮาก็บ่มี !!” เขียดคุยกับยายแล้วยายก็ก้มหน้าลงมาบอกเขียดว่า
“ไผว่าเฮาบ่มีเงิน” ยายหันหน้าไปที่คอกวัวพร้อมกับพูดว่า “พู้นนน..เงินน” เขียดรีบลุกออกจากตักยายและนั่งอยู่ข้างๆ
“เอ๋า เจ้าสิเอาไปขายติ? เอาไปขายเฮ็ดหยัง?” เดี๋ยวเจ้าสิบ่มีแนวเฮ็ดเด้แม่ใหญ่ !!”
“ผักก็มี อิหยังก็มี ย่านอิหยัง” ยายตอบ
“ถ้าข่อยไปเรียนอยู่กรุงเทพ ผู้ใด๋สิอยู่กับแม่ใหญ่อีกล่ะบาดเนี่ย” เขียดถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“โอ้ยยย  แม่ใหญ่บ่เป็นหยัง บ่ตายไวคืนดอก” เสียงยายพูดด้วยน้ำเสียงขำขันและมองมาที่เขียดด้วยความห่วงใย
“ไปเรียนโลด แม่ใหญ่อยู่ได้อยู่ดอก ห่วงเจ้าของโลด ฟ้าวเรียนฟ้าวเฮ็ดงานสิได้เป็นเจ้าคนนายคน” ยายบอกกับเขียด
เขียดถอนหายใจพร้อมพยักหน้าและกอดยายด้วยความเป็นห่วง
   ยายตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เดินไปที่บ้านผู้ใหญ่บ้านเพื่อไปบอกว่า “อยากขายวัว” ช่วยหาคนซื้อให้หน่อยเพราะจะเอาเงินส่งให้หลานไปเรียนปีหน้า จากนั้นผู้ใหญ่บ้านก็ติดต่อนายหน้าให้และทำการนัดซื้อขายวัวด้วยราคา 24,000 บาท