นี่เพื่อนนะ (I'm your friend)

   สวัสดีครับผมชื่อ นายอนันท์ ใจกว้าง หรือชื่อที่ยายผมเรียกก็คือ “บักเขียด”นั่นเอง ทุกคนคงอาจรู้อยู่แล้วว่าเขียดคืออะไร ส่วนที่มาของชื่อนี้อ่ะเหรอ? ถามยายผมเลยครับ ฮ่าๆๆ... ผมและยายอาศัยที่หมู่บ้านโคกไร่ จ.มหาสารคาม มาตั้งแต่ผมเกิดแล้ว เป็นหมู่บ้านเล็กๆกลางป่า ยายมีอาชีพ ปลูกผัก เลี้ยงวัว 1 ตัว และหาของป่าไปขายในตลาด

   ส่วนแม่ของผมยายเล่าให้ฟังว่า “แม่ของผมไปทำงานที่พัทยาเป็นเด็กเสริฟอยู่ร้านอาหาร และได้ท้องกับแขกชาวต่างชาติที่มาดื่มเที่ยวด้วย หลังจากที่แม่ผมรู้ว่าตัวเองท้องแล้วนั้น ก็กลับมาอยู่ที่ จ.มหาสารคาม ระหว่างที่ท้องแม่กับยายก็ใช้ชีวิตปกติเรียบง่าย พอถึงหน้าฝนยายชอบออกไปหาเขียดเพื่อเอามาทำอาหารและส่วนที่เหลือๆก็เอาไปขายในตลาด ช่วงนั้นขายเขียดได้เงินเยอะมาก ยายก็เลยเอาชื่อนี้มาตั้งให้กับตัวผม คงคิดว่าเป็นชื่อที่โชคดี มีเงินทองไหลมาเทมาอะไรประมาณนี้ครับ

   และเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาแม่ของผมเสียครับด้วยโรคมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย ผมกับยายเสียใจมาก แต่ทำไงได้ครับชีวิตก็ต้องเดินหน้าต่อ ปัจจุบันผมเรียนอยู่ชั้น ม. 6 ที่โรงเรียนหมู่บ้านโคกไร่ โรงเรียนผมมีนักเรียนทั้งหมด 98 คน ซึ่งตอนนั้นผมก็มีหน้าที่เรียนหนังสือ หลังเลิกเรียนก็กลับไปไล่วัวเข้าคอกและก็มารดน้ำผัก ทำกับข้าวเย็น ซักผ้า ส่วนยายผมก็แก่มากแล้วแต่ก็พอมีแรงทำอะไรได้อยู่บ้าง ปัดกวาดบ้าน ขุดดิน เก็บผักแล้วมัดเป็นกำๆเตรียมไปขายในตอนเช้าที่ตลาดหมู่บ้าน วันนึงได้เงินราวๆ 10-70 บาทจากการขายผัก ตอนนั้นถามว่าผมและยายอยู่ได้ไหม? ก็อยู่ได้ครับ!! ปลาก็ไปหาจับในหนอง  กบ เขียด ปูก็หาได้ตามท้องนา ผักต่างๆเราก็ปลูกกินเอง ส่วนของใช้ทั่วไปก็ซื้อที่สหกรณ์หมู่บ้าน ผมกับยายประหยัดมากๆ แต่ก็มีความสุขดีครับ ไม่เดือดร้อนอะไร จนมาถึงช่วงที่สำคัญของชีวิตผมเลยก็ว่าได้ นั่นคือการเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นผมก็ตั้งใจเรียนมาก มีคุณครูที่โรงเรียนคอยให้ความช่วยเหลือทั้งเรื่องเรียนรวมไปถึงเรื่องทั่วไป อีกทั้งหาแนวข้อสอบและติวหนังสือให้หลังเลิกเรียนเป็นบางวัน

   วันหนึ่งคุณครูได้เรียกผมเข้าไปหาที่ห้องพักครูตอนหลังเลิกเรียนแล้วถามผมว่า “อนันท์ เธออยากเป็นอิหยัง?” เอ่อออ..หมอ มั้งครับครู !! นี่เธอยังไม่ฮู้โตเองอีกบ่ ว่าอยากเป็นอิหยัง?  ลองกลับไปคิดเบิ่ง แล้วเลือกมา 4 อาชีพให้ครูเบิ่งมื้ออื่นเช้าก่อนเข้าแถวที่ห้องพักครูเด้อ เข้าใจบ่? ครับครู !! เขียดตอบ พอตกดึกผมก็มานั่งคุยกับยาย “แม่ใหญ่..เจ้าอยากให้ข่อยเป็นอิหยัง?” ยายหันหน้ามายิ้มแล้วพูดกับผมว่า “เอ๋า..แล้วเขียดอยากเป็นหยังล่ะ?” “จั๊ก” ผมตอบด้วยความมึน “เป็นหมอก็ดีเด๊ะเนาะแม่ใหญ่!! ได้เงินหลาย ได้รักษาแม่ใหญ่นำ ดีบ่?”“ป๊าดดด..บักเขียดของข่อยสิเป็นหมอแล้วบาดเนี่ย” ยายพูดด้วยความขำและมีรอยยิ้ม พอถึงวันรุ่งขึ้นเขียดก็ได้ไปหาคุณครูที่ห้องพักครูก่อนเข้าแถวตอนเช้า แล้วยื่นกระดาษให้ 1 แผ่นโดยในกระดาษนั้นเขียนชื่อ-นามสกุล ชั้นเรียน รายชื่ออาชีพที่อยากเป็น อันดับที่ 1 หมอ อันดับที่ 2 เภสัชกร อันดับที่ 3 สัตว์แพทย์ อันดับที่ 4 เกษตรกร..พอคุณครูได้อ่านแล้วก็อมยิ้ม..จากนั้นพูดออกมาว่า “ปื้ดดดด คักแท้..แล้วเลือกมหาวิทยาลัยที่อยากเรียนไป๊?” “อ๋อออ ..ยังครับครู ผมฟ้าวหลายยามเช้า เดี๋ยวผมเขียนให้ครับ” หลังจากนั้นผมก็ได้รับคำแนะนำจากคุณครูที่ผมเคารพและนับถือ ส่วนตัวผมก็ตั้งใจอ่านหนังสือมากกว่าเดิม เพราะใกล้เวลาสอบเข้ามาแล้ว ผมหวังไว้ว่าอย่างน้อยว่า “อย่างน้อยก็ต้องสอบเข้าได้สักที่ล่ะวะ !!!”และเมื่อถึงวันประกาศผลผมเข้าไปยืมเครื่องคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียนแล้วกดดูผลสอบ นั่งรออยู่ 5 นาที..คอมพิวเตอร์ค้างครับ ผมตกใจมากสักพักหน้าจอเด้งขึ้นมาพร้อมกับข้อความหนึ่ง “นายอนันท์ ใจกว้าง ได้รับการคัดเลือกให้เข้าศึกษา คณะเกษตรศาสตร์”