เส้นทางของเทพตกสวรรค์

      ทางด้านเกาะแห่งมหาสมุทรที่ทั้งเกาะมีแต่น้ำเป็นองค์ประกอบ รามี่ เทพีแห่งวารี ได้เผชิญหน้ากับบาปแห่งราคะ ลุกซุเรีย บาปผู้ชื่นชอบผู้ชายเป็นพิเศษแต่เกลียดผู้หญิงยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

"เฮ่ออ ผู้หญิงเหรอเนี่ย หงุดหงิดชะมัด ฆ่าทิ้งซะดีกว่า น่าเบื่อจริงๆ " ลุกซุเรียพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดเต็มทน

"มหาสมุทรแห่งนี้เป็นพลังให้ข้า เจ้าแน่ใจเหรอว่าจะชนะข้าได้" รามี่พูดออกมาด้วยความมั่นใจ

"ก่อนเจ้าจะพูดเช่นนั้น ลองได้เห็นพลังของข้าก่อนเถิด คำสาปแห่งราคะ มายาโฉมสะคราญ" ลุกซุเรียก้มจูบลงที่ผืนน้ำ ทำให้เกิดความผิดปกติจนรามี่รู้สึกได้ จากนั้นก็เกิดคลื่นขนาดใหญ่ที่เรียกได้เป็นสึนามิสูงเกือบ 100 ฟุต สาดเข้าโจมตีใส่รามี่ แต่รามี่ก็หลบได้อย่างไม่ยากนัก แต่ที่เอะใจก็คือ เธอไม่สามารถใช้น้ำจากมหาสมุทรขึ้นมาเป็นโล่ให้กับเธอได้

"นี่แก ทำอะไรกับมหาสมุทรของข้า!! " รามี่ตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด เพราะไม่เคยมีเลยสักครั้งที่มหาสมุทรจะหันเข้าโจมตีเธอผู้เป็นเทพีแห่งสายน้ำ

"ข้าสามารถทำให้ทุกสิ่งไม่ว่าจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต ตกเป็นทาสของข้าได้ เพียงแค่จูบลงไปยังไงเลยล่ะ มหาสมุทรที่เจ้าบอกว่าเป็นพลังให้เจ้านักหนา ข้าที่แหละจะเอามันมาปลิดชีวิตเจ้าทิ้งเสีย! เอาล่ะเลิกคุยได้แล้ว ข้าไม่อยากเสวนากับผู้หญิงสกปรกเช่นเจ้า" ทันทีที่พูดจน มหาสมุทรก็ก่อตัวขึ้นเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ก่อนจะตีสูงขึ้นเป็นพายุน้ำวนเข้าโจมตีรามี่ไม่หยุดหย่อน รามี่หลบคลื่นแรกแต่ก็โดนอีกคลื่นโจมตีใส่เธอ ทำให้ตอนนี้สภาพของเธอสาหัสเอาการ เพราะแรงดันน้ำมีพลังมหาศาลเป็นอย่างมาก แล้วยิ่งเป็นน้ำจากเกาะแห่งมหาสมุทรนี้ด้วยแล้วล่ะก็ พลังจะรุนแรงกว่าน้ำปกติถึง 10 เท่า แต่รามี่นั้นก็ไม่ยอมแพ้ เพราะเธอเป็นต้องการเป็นเทพีที่ต้องการปกป้องทุกสรรพสิ่งใต้ทะเล สิ่งที่พิเศษในตัวเธอที่ทำให้ได้รับเลือกเป็นเทพีแห่งวารีนั้นไม่ใช่ความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว แต่เป็นไหวพริบ และการเรียนรู้จากเทพองค์อื่นๆ ที่เธอขอให้ช่วยสอนวิชาความรู้ให้ สิ่งที่เธอคิดตอนนี้คือก่อนอื่นจะต้องเคลื่อนย้ายทุกสรรพสิ่งใต้มหาสมุทรไปไว้ที่อื่นก่อนไม่เช่นนั้นเวทที่เธอจะร่ายจะเป็นอันตรายต่อพวกเขาได้ แต่ก่อนอื่นเธอต้องลองก่อนว่าสมมติฐานการเปลี่ยนสถานะของสารสามารถทำให้หลุดจากการคลายเวทสะกดจิตของบาปแห่งราคะได้หรือไม่ถึงจะเสี่ยงโดนโจมตีอย่างหนักแต่ก็คุ้มที่จะลอง

"เจ้าทำให้ข้าโมโหขึ้นมาจริงๆ ซะแล้วสิ เวทมายาแห่งวารี ค่ำคืนแห่งสายหมอก" รามี่เร่งปฏิกิริยาทำให้น้ำภายในมหาสมุทรระเหยขึ้นโดยใช้เวทไฟ น้ำระเหยกลายเป็นไอน้ำจับตัวหนา ซึ่งเป็นไปตามแผนเพราะหมอกไม่เข้าโจมตีเธอ แต่เป็นโล่กำบังให้เธอเหมือนที่เคยเป็นมา รามี่จึงเริ่มแผนต่อไป

"ข้าแปลกใจจริงๆ ที่แกสามารถใช้เวทไฟได้ด้วย แต่แล้วยังไงล่ะ แกคิดว่าจะซ่อนตัวในหมอกโง่ๆ นี่ไปได้สักเท่าไรกัน" ลุกซุเรียพูดด้วยความทะนงตน ระหว่างนั้นรามี่ก็ทยอยเคลื่อนย้ายทุกสิ่งใต้น้ำออกไปยังมหาสมุทรของโลกเบื้องล่างโดยใข้เวทเทเลพอร์ทขณะซ่อนตัวอยู่ภายในหมอก จากนั้นก็ร่ายเวทต่อตามแผนที่วางเอาไว้

"ผู้บิดเบือนธรรมชาติเอ๋ย สายน้ำผู้ทรยศข้า จงรวมเป็นหนึ่งแล้วคืนสู่อ้อมอกแห่งข้าผู้นี้ มหาเวทวารีประสานวายุ เส้นทางแห่งวังวนสายน้ำ" เธอแปรสภาพหมอกให้เป็นไอน้ำเพื่อสร้างเป็นผนังรอบๆ เกาะจากนั้นบีบอัดเกาะทั้งเกาะให้เล็กลงเหลือแค่เพียงลูกแก้วลูกหนึ่งโดยมีไอน้ำหนาแน่นอัดรวมกันล้อมรอบมวลมหาสมุทรที่มีความหนาแน่นสูงเอาไว้

"เป็นไปได้ยังไงกัน เทพสายน้ำอย่างเจ้า กลับใช้พลังของทั้งเวทไฟ และ ลมได้ พลังของเจ้าคืออะไรกันแน่"

"ไม่ใช่พลังพิเศษอะไรหรอกยัยโคนม การเรียนรู้อันไม่สิ้นสุดของข้าต่างหากเล่า ถ้าข้ามัวแต่คิดว่าตนเองเก่งที่สุด สักวันหนึ่ง จะมีคนที่เก่งความข้ามาล้มข้าได้อย่างแน่นอนหากข้าไม่พัฒนาตนเอง แต่ถ้าข้าคิดว่าตัวเองเก่งแต่ยังพยายามให้ตัวเองเก่งขึ้นไปอีก พรสวรรค์ผนึกกำลังกับความมุมานะ ไม่มีอะไรที่ข้าจะสู้ไม่ได้! บาปแห่งราคะเอ๋ย จงกลับสู่ที่ ๆ เจ้าจากมาเถิด เทพีแห่งวารี รามี่ผู้นี้จะเป็นผู้ชำระบาปให้เจ้าเอง รับไป กระสุนเวทน้ำ พลังของทั้งเกาะของข้า กระสุนมหาสมุทรแห่งสวรรค์" กระสุนน้ำแรงดันอันมหาศาลพุ่งตรงสู่ขั้วหัวใจของลุกซุเรียอย่างรวดเร็วจนเธอไม่สามารถหลบได้ จากนั้นร่างของเธอก็ตกลงสู่มหาสมุทรของโลกด้านล่าง

"เวทที่ข้าใช้ไม่ใช่แค่เวทไฟและลมเท่านั้น เพื่อนของข้า เทพแห่งความรู้ โนวอาร์ก็ช่วยข้าไว้เช่นกัน พลังพิเศษของข้าที่แท้จริงนั้นคือความช่วยเหลือจากเหล่าสหายของข้ายังไงล่ะ เฮ่อออ... สงสัยเสร็จงานนี่คงต้องพาไปกินพิซซ่าที่โลกมนุษย์ซะหน่อยละมั้ง แต่ก่อนอื่นขอพักหน่อยแล้วกันนะ" รามี่ถึงกับเข่าอ่อน ทรุดตัวนั่งลงตรงนั้น เนื่องจากเวทที่เธอใช้นั้น ต้องผสานเวทหลายแขนงที่เธอไม่ค่อยถนัดจนพลังของเธอหมดเกลี้ยง