เส้นทางของเทพตกสวรรค์

    ทางด้านของเกาะแห่งกลางวันและกลางคืน ไนท์&ไลท์กำลังเผชิญหน้าอินวิเดียร์ บาปแห่งความริษยา

"เกาะนี้มีทั้งกลางวันทั้งกลางคืนเลยเหรอ น่าอิจฉาสุดๆ ที่ๆ งดงามขนาดนี้ควรเป็นข้ามากกว่าที่จะได้ครอบครองเกาะนี้ พวกเจ้าน่าอิจฉาจริงๆ กกรรรรรรร!!!! " ยิ่งแสดงความอิจฉาออกมาเท่าไร พลังของอินวิเดียร์นั้นก็มากขึ้นตามไปด้วย

"คนขี้อิจฉาอย่างเธอไม่น่ามีใครคบด้วยหรอก ฮ่าาฮ่าา / อย่าอิจฉาพวกเราเลยนะ คุณป้าปีศาจที่ไม่มีเพื่อน" ไนท์และไลท์คำพูดต่างกันสุดขั้ว แต่ที่เห็นด้วยต้องกันก็คือไม่น่าจะมีใครอยากคบยัยนี่เป็นเพื่อนแน่ๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้อินวิเดียร์โกรธมากที่โดนดูถูกแถมยังหาว่าเป็นยัยป้าอีก

"อีพวกเด็กเวร ป้าบ้านแกสิ เห็นแบบนี้ชั้นก็มีคนคบนะโว้ยยยย ไม่เห็นพวก 7 บาปรึไงพวกเด็กเปรตตาบอด ชั้นจะสอนให้แกรู้จักคำว่าความอิจฉาเป็นบ่อเกิดแห่งความแข็งแกร่งเอง" อินวิเดียร์นึกถึงสิ่งที่เธอต้องอิจฉาจากเด็กงั่ง 2 คนนี้ อิจฉาขึ้นไปอีก อิจฉาที่ได้เย้ยหยัน อิจฉาที่ได้ขอร้อง อิจฉาที่ได้อยู่ด้วยกัน อิจฉาที่ได้อยู่ที่ดี ๆ อิจฉาที่ได้มีเพื่อน จนพลังของเธอนั้นพุ่งขึ้นไปอีก ร่างของเธอเปลี่ยนรูปร่างเป็นสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาที่มีรูปร่างน่าเกลียด ทั่วทั้งตัวเป็นสีเขียวแก่ แขนก็เปลี่ยนหนวดที่ตรงปลายมีสารพิษจำนวนมากไหลออกมาตลอดเวลา

"หยี๋ น่าเกลียดกว่าเดิมอีก ยัยปีศาจอัปลักษณ์/ คุณป้ากลายเป็นคุณปีศาจหน้าตาน่ากลัวแล้วว" ไนท์&ไลท์ล้อเลียนอินวิเดียร์ที่แปลงร่างโดยไม่ได้มีความเกรงกลัวเลยสักนิด

"ฉันจะจัดการพวกแก ฉีกเนื้อพวกแกทีละคน ให้ร้องขอความเมตตาเลย พวกแกตาย! " อินวีเดียร์ตวัดหนวดของเธอที่เคลือบไปด้วยพิษโจมตีเข้าใส่ไนท์&ไลท์ แต่ว่าภายในพริบตา ร่างของเธอก็ขาดออกเป็น 2 ท่อน

"เกิดด อะ ะไร ร รขึ้ น น..." อินวิเดียร์ที่กำลังงงอยู่นั้นก็ถูกจัดการด้วยเวลาที่ไม่ถึง1วินาที

"เวทประสาน จุติร่างสุริยเทพ&จันทรเทพ" ไนท์&ไลท์รวมร่างกันเป็นหนึ่งเดียวจัดการโค่นอินวิเดียร์ลงได้

"แต่แค่นี้แกคงยังไม่ตาย งั้นจัดไปชุดใหญ่ไฟกะพริบ มหาเวทประสาน ลำแสงหยินหยาง" "กรี๊ดดดดด" ร่างของอินวิเดียร์ที่ถูกตัดเป็น 2 ท่อนถูกแสงแห่งหยินและหยางทำให้สลายไปอย่างน่าเวทนา

"น่าเบื่อจังเลยแฮะยัยป้านี่ไม่เห็นจะเก่งเหมือนที่พูดเลยสักนิด/ไม่เก่งๆ น่าเบื่อๆ " ไนท์&ไลท์บ่นพึมพำก่อนนอนรอเทพองค์อื่นสู้เสร็จ

    ทางด้านเกาะแห่งความรู้ โนวอาร์ เทพแห่งความรู้กำลังตั้งรับการโจมตีจาก บาปแห่งโทสะ ไอร่าอย่างต่อเนื่อง

"หยุดใช้พวกหนังสือบ้านี่เป็นโล่ซะที มาสู้กัน ไอร่าอิสโซแองกรี้แล้วน้าาา"

"หัดพกความรู้ติดสมองไว้บ้างก็ดีนะ บาปแห่งโทสะ ความโกรธของเจ้าไม่ได้ทำให้ข้าอยากเรียนรู้เลยสักนิด เวทแห่งปัญญา วงกตแห่งหอสมุดสวรรค์" พื้นที่ห้องสมุดทั้งหมดถูกบิดเบือนให้เป็นรูปแบบเหมือนกับเขาวงกต

"ถ้าเจ้าออกไปจากที่นี่ได้เราค่อยมาสู้กัน ข้าไม่ชอบสู้กับพวกที่ใช้แต่กำลังแต่ไม่ใช้สมอง" พูดจบโนวอาร์ก็เทเลพอร์ทตัวเองไปยังจุดหมายปลายทางขอเขาวงกต

"กะอีแค่เขาวงกตแค่บินขึ้นไปข้างบนก็เห็นทางออกสบายๆ อยู่ละ" ไอร่าพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วแต่

"แอ้ก! โอ้ยย เจ็บชะมัด กระจกบ้าอะไรมากั้นข้าเนี่ย " โนวอาร์ได้สร้างกระจกเวทมนตร์เงื่อนไขที่ไม่สามารถบินหนีขึ้นมาตั้งแต่สร้างเขาวงกตนี้ขึ้นมาแล้ว

"ถ้าเจ้าอยากจะออกไปก็หาทางออกให้เจอสิ มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้น" โนวอาร์พูดออกมาผ่านลำโพงที่ติดอยู่ตามจุดต่างๆ ของเขาวงกต

"หึหึ แน่ใจงั้นเหรอ ยัยเทพงี่เง่า เจ้าประเมินพลังของข้าต่ำไปหรือเปล่า มหาเวทโทสะ การระเบิดความโกรธของบาปแห่งโทสะ" ไอร่าระเบิดตัวเองเป็นวงกว้างส่งผลให้เกิดพลังทำลายเขาวงกตและหอสมุดแห่งความรู้ในชั่วพริบตา เหลือเพียงแต่เศษซากหนังสือล่องลอยตามอากาศกับเกาะเปล่าๆ ที่ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิต

แต่เพียงไม่นาน ก้อนสีดำเล็กๆ มากมายก็จับตัวรวมกัน เกิดเป็นไอร่าขึ้นมาอีกครั้ง

"หึหึ เป็นยังไงบ้างล่ะ หอสมุดคร่ำครึที่เจ้ารักนักหนาหายไปในพริบตาด้วยพลังของข้าา ฮ่าาาฮ่าาา" ไอร่าหัวเราะด้วยความสะใจถึงที่สุดที่ได้ทำให้โนวอาร์พบกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่

"คิดว่าคนอย่างเราจะปล่อยให้เจ้าทำลายสิ่งมีค่าของเราง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ สลายเวทจำลอง หอสมุดแห่งสวรรค์" เกาะโล้นๆ ที่เพิ่งถูกโจมตีไปสลายหายไป โนวอาร์คิดว่าการที่ย้ายเกาะออกไปก่อนเป็นการดีที่สุดถึงสมดุลจะเสียแต่การปกป้องเหล่าความรู้ที่มีมากกว่า 1000 ปีสำคัญกว่ามาก ยังพอมีเวลาก่อนที่สมดุลจะเสียจนเกินควบคุม ทางไอร่าที่รู้ว่าตนโดนหลอกถึงกับโกรธจัด

"นี่แกหลอกชั้นอย่างนั้นเหรอ กรอดดด"

"ข้าบอกเจ้าแล้วว่าให้ใช้สมองก่อน ปลดล๊อคเงื่อนไข เมื่อเจ้าทำลายเขาวงกตที่ข้าสร้างลงไป เวทพันธนาการทำงาน โซ่ตรวนแห่งตราบาป" เกิดโซ่นับถ้วนเข้าตรึงยึดร่างของไอร่าจนขยับไม่ได้

"ฝืนไปก็เปล่าประโยชน์ เวทพันธนาการนี้ใช้เงื่อนไขในการสร้าง ความจริงที่เขาวงกตถูกทำลายทำให้เจ้าต้องถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนแห่งตราบาป ไม่มีผู้ใดสามารถหนีออกไปได้"

"งั้นข้าจะระเบิดตัวเองอีกรอบ"

"อย่าคิดจะทำแบบนั้นดีกว่าเพราะข้าก็ใส่เงื่อนไขในโซ่นี่เช่นกัน ถ้าเจ้าระเบิดตัวเองออก ระหว่างที่เจ้ากำลังรวมร่าง โซ่เหล่านี้จะทะลวงและแช่แข็งเศษชิ้นพลังงานของเจ้าจนไม่สามารถกลับมารวมกันใหม่ได้อีกครั้ง ฉะนั้นอย่าได้คิดที่จะทำ" พลังแห่งความรู้และคงเงื่อนไขของโนวอาร์ทำเอาไอร่าถึงกับไปไม่ถูก

"ต่อหน้าเทพแห่งความรู้อย่างเรา ถ้าเจ้าคิดแต่จะใช้กำลัง ไม่มีวันที่เจ้าจะเอาชนะข้าได้" โนวอาร์ประกาศกร้าว

"แกกกกกกกก ถ้าข้าจะตาย ข้าก็ขอลากแกไปกับข้าด้วย มหาเวทปีศาจแห่งโทสะ เพลิงระเบิดนรกดับสิ้น" ระเบิดครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อน แต่มันจะทำลายร่างของไอร่าลงไปด้วยจนไม่สามารถใช้พลังรวมตัวคืนชีพได้ ทางโนวอาร์เห็นท่าไม่ดีเนื่องจากแรงระเบิดขนาดนี้คงทำให้ทุกเกาะหายไปกับมันแน่ๆ

" 3 มหาเวทป้องกันสูงสุดของเทพแห่งปัญญา จักรวาลโอบอุ้ม การปกป้องจากจักรวาล การโอบกอดของเหล่าเทพ" โล่ชั้นแรกเป็นเหล่าดวงดาวเชื่อมต่อกันแบบปิดตาย ชั้นต่อมาเป็นวงแหวนคล้ายของดาวเสาร์โอบล้อมเอาไว้อีกชั้นหนึ่ง และชั้นสุดท้ายเป็นปริซึมสีมุกห่อหุ้มระเบิดเอาไว้ราวกับเปลือกไข่ ถึงอย่างไรเทพแห่งความรู้อย่างโนวอาร์ก็ไม่อาจรับประกันได้แน่ชัดว่าโล่ทั้ง 3 ของเธอนั้นจะรับความเสียหายไปได้ทั้งหมดหรือไม่

ตู้มมมม! หลังจากเกิดการระเบิดโล่ทั้ง 2 ชั้นแรกแตกในพริบตา จากนั้นโล่ชั้นที่ 3 ก็รับเอาความเสียหายที่เบาลงมา โนวอาร์เห็นดังนั้นก็คิดว่าน่าจะพอรับมือไหว แต่ทันใดนั้นก็เกิดรอยร้าวทั่วบริเวณโล่ชั้นสุดท้าย

"ไม่ไหวจริงๆ เหรอเนี่ย ถ้าอย่างนั้น...ฝากที่เหลือด้วยนะทุกคน" โนวอาร์บิดโล่ของตนส่วนหนึ่งออกเป็นท่อเพื่อให้แรงระเบิดไหลออกมาตามท่อซึ่งอยู่มีตนเองอยู่ปลายทางของท่อ

"มหาเวทต้องห้ามแห่งความดับสูญ การเปื่อยสลายของเทพ" โนวอาร์ใช้แขนของเธอสัมผัสไปที่แรงระเบิดจากนั้น ระเบิดที่กำลังเผาผลาญตัวเธอก็ค่อยสลายลงเป็นผงธุลี แต่ถึงอย่างนั้นเวทนี้ก็ต้องสัมผัสกับสิ่งที่ตนต้องการทำให้สลายไป เวทนี้เป็นเวทต้องห้ามที่ร่างของผู้ใช้จะต้องสลายตามไปกับสิ่งที่ตนสัมผัส ถึงจะมีแผนที่จะตัดแขนของตนก่อนการเปื่อยสลายจะลามไปทั้งตัว โนวอาร์ที่สภาพร่างกายในตอนนี้ถูกไฟจากระเบิดคลอกก็ไม่สามารถขยับตัวได้เลยแม้แต่น้อย ทำไม่มีแรงพอที่จะตัดแขนของตนได้ก่อนที่เวทเปื่อยสลายจะลามไปได้ทั้งตัว เธอที่กำลังจะสลายได้ส่งพลังเวทเฮือกสุดท้ายของตนไปที่เกาะแห่งห้องสมุด ซึ่งตอนนี้มีเพียงโนวอาร์คนเดียวที่ทราบว่ามันย้ายไปอยู่ที่ใดแต่เธอไม่มีแรงพอที่จะทำอะไรต่อแล้ว ร่างของเธอค่อยๆ สลายไป ทำเอาเทพสูงสุดทั้ง 6 คนที่เหลือรับรู้ได้ถึงพลังที่หายไปของเธอต่างกันพากันตกใจและเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก ไม่ต่างกับมหาเทพสูงสุดโครโนเองก็ตามที่รู้สึกผิดอย่างมหันต์ที่พลังของตนในขณะนี้ไม่สามารถทำอะไรได้เลยได้แต่ภาวนาให้เหตุการณ์นี้ผ่านไปได้ด้วยดีเท่านั้น