เส้นทางของเทพตกสวรรค์

     ทางด้านเกาะแห่งสภาพอากาศ ไมเอนัส เทพแห่งอัสนี กำลังหาจังหวะเข้าปะทะกับบาปแห่งความโลภ แมมมอน

"ข้าดีใจจริงๆ ที่ได้คู่มือเป็นเจ้า อดีตมหาเทพสูงสุดองค์ก่อน ไมเทียร์นัส (Mitianus) อ้อ ไม่สิ ปัจจุบันคือ หัวหน้าเทพสูงสุดแห่งเกาะสภาพอากาศ ไมเอนัส เทพผู้เชี่ยวชาญทางด้านการสร้างสภาพอากาศ เวทย์ที่ถนัดคือลมและสายฟ้า แข็งแกร่งที่สุดในบรรดา 7 เทพ อ้อไม่สิ เคยแข็งแกร่งที่สุด" กรีดเย้ยหยันไมเอนัสด้วยความจริงในอดีต

"ข้าไม่สนใจคำพูดพล่อยๆ ของปีศาจที่ละโมบทุกสิ่งจนทำให้ตัวเองแทบจะไม่มีที่ซุกหัวนอนอย่างเจ้าหรอกนะ อดีตมหาเทพสูงสุดองค์แรก ท่านอาจารย์กิลเดอร์จาฟาร์แห่งอัศนี หรือปัจจุบัน หัวหน้าบาปทั้ง 7 แมมมอนแห่งความละโมบ"

"หึหึ มาเริ่มกันเลยไหม ลูกศิษย์ของข้า ชักอยากเห็นซะแล้วสิว่าพลังเจ้า ณ ตอนนี้จะมีสักแค่ไหนกัน ศาสตร์เวทสายฟ้าทมิฬ อัสนีกลืนกินท้องนภา" สายฟ้าสีดำขนาดใหญ่อัดรวมกันเป็นก้อนกลมขนาดใหญ่เคลื่อนตัวเข้าหาไมเอนัสอย่างช้าๆ ราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังอ้าปากเขมือบสัตว์กินพืชที่ไม่มีทางสู้

"วันนี้แหละ ข้าจะชำระความผิดทุกสิ่งอย่างที่ท่านได้กระทำเอาไว้ ศาสตร์เวทสายฟ้า อัสนีโจมตีสี่ทิศ" สายฟ้าความเร็วสูงพุ่งออกมาจากทิศทั้ง 4 เข้าโจมตีลูกบอลสายฟ้าสีดำเหมือนเป็นการปะทะพลังต่อพลัง

ทั้งคู่ต่างต่อสู้กันอย่างสูสี แต่ทางแมมมอนเองไม่ได้เอาจริงเลยแม้แต่น้อยซึ่งไมเอนัสเองก็ทราบดีว่าพลังของอาจารย์ของตนมีมากมายมหาศาลเพียงใด

"การต่อสู้นี้ทำให้ข้านึกถึงสมัยอดีตจริง ๆ นะ สมัยที่เจ้ายัง..."

"หุบปากได้แล้ว! อดีตจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ปัจจุบัน แกคือศัตรูที่ข้าต้องจัดการ บาปแห่งความละโมบ แมมมอน "

"เป็นเด็กไม่ดีเสียจริงนะ นิสัยที่ชอบพูดขัดคนอื่นนี่ควรต้องได้รับการสั่งสอนซะหน่อยแล้วล่ะ นี่คือพลังที่ได้รับมาจากท่านราชาปีศาจ มหาเวทสายฟ้าทมิฬ อัศนีดำคร่าชีวิต" สายฟ้าสีดำจำนวนมหาศาลที่ออกมาจากท้องฟ้าที่แปรสภาพกลายเป็นเหมือนกลางคืน ทำให้ไมนัสต้องหลบโดยใช้ความเร็วมหาศาลแต่เขารู้ดีว่า สายฟ้าจำนวนมหาศาลนี้ไม่มีทางที่จะหลบได้หมด มีแต่ต้องพึ่งเวทป้องกันเท่านั้น

"เวทป้องกันเฉพาะทาง ปราการเทพเจ้าสายฟ้า" ไมเอนัสร่ายเวทป้องกันเหนือหัวของเขา ปรากฏป้อมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยสายฟ้า แต่ทันทีที่สายฟ้าสีดำ ผ่าโดนป้อมปราการ จุด ๆ นั้นก็เริ่มกลายเป็นหินอย่างช้าๆ

"อะไรกัน!! พลังนี่" ขณะที่กำลังตกใจ ไมเอนัสรู้สึกชาบริเวณขาของตน จึงเหลือบไปมองก็พบว่าช่วงเข่าถึงข้อเท้าของตนได้กลายเป็นหินไปเสียแล้ว

"นี่คือพลังที่ท่านราชาปีศาจมอบให้ข้ายังไงล่ะ หากเจ้าไม่รีบจัดการข้า ระวังจะกลายเป็นหินไปเสียก่อนนะ เจ้าลูกศิษย์ และถึงอย่างน้อยที่เจ้ามีโอกาสจัดการข้าได้ เจ้าก็ไม่พ้นคำสาปที่กลายเป็นหินอยู่ดี"

//กรอด ไมเอนัสกัดฟันด้วยความโมโห เขายังไม่รู้จะหาวิธีไหนไปจัดการแมมมอนภายในระยะเวลาจำกัดขนาดนี้ แถมจุดที่กลายเป็นหินเริ่มผ่าวงกว้างขึ้นทีละนิด ก่อนอื่นคงต้องทำอะไรสักอย่างกับคำสาปที่ขาของเขา ด้วยความที่เป็นคนตัดสินใจเด็ดขาด ไร้ความปรานี เขาจึงตัดสินใจใช้รวมพลังเวทไว้ที่ฝ่ามือ แล้วตัดขาตัวเองทิ้งเสีย ทำเอากรีดถึงกับยิ้มออกมา

"สมแล้วที่เป็นเจ้าจริงๆ ฉลาดเลือกที่จะตัดขาตัวเองเพื่อยื้อเวลาตายให้นานขึ้นสินะ"

"ท่านเข้าใจถูกเพียงครึ่งเดียว ข้าจะแสดงให้เห็นเองว่าตอนนี้ข้าสามารถก้าวข้ามแกได้" หลังจากที่ตัดความกังวล (ขา) ของตนออกไป ตอนนี้ไมเอนัสคิดแผนออกแล้ว เขาห่อหุ้มขาที่ขาดของตนด้วยสายฟ้า ทำให้เหมือนกับว่าเขาในตอนนี้มีขาข้างหนึ่งเป็นไฟฟ้า

"ต่อขาเสริมไฟฟ้าขึ้นมาแล้วจะทำอะไรได้

แล้วจะช่วยอะไรได้ล่ะเจ้าลูกศิษย์"

"เดี๋ยวเจ้าก็ได้รู้ เวทย์สทางด้านเกาะแห่งสภาพอากาศ ไมเอนัส เทพแห่งอัสนี กำลังหาจังหวะเข้าปะทะกับบาปแห่งความโลภ แมมมอน

"ข้าจะรอ ครั้งหน้าจะไม่มีคำว่าอาจารย์และลูกศิษย์ จะมีเพียงคำว่าศัตรูเท่านั้น" ไมเอนัสกล่าวออกมาขณะมองท้องฟ้าที่เริ่มกลับมาสดใสายฟ้าความเร็วสูง ฟ้าทะยาน" ไมเอนัสใช้เวทความเร็วสูงโจมตีเข้าซึ่งๆ หน้า แมมมอนใช้มือทั้งสองปัดทิ้งอย่างง่ายดาย

"เจ้าคิดว่าเวทกระจอกๆ แค่นี้จะทำอะไรข้าา.ไ.ด้.." ขณะนี้ร่างของกรีดถูกสายฟ้าที่ยืดออกจากขาของไมเอนัสเสียบเข้าที่หน้าอกข้างซ้าย

"สภาวะยืดหยุ่น ดาบสายฟ้าลงทัณฑ์ ลาก่อนท่านอาจารย์ สิ่งที่ข้าพูดไปเรื่องที่ข้าเหนือกว่าท่านเป็นเรื่องจริง แต่ไม่ใช่เรื่องพลัง แต่เป็นเรื่องความประมาณตนมิใช่ความคะนองตน ลาก่อน บาปแห่งความโลภ แมมมอน ผู้ที่ปลิดชีวิตสหายรักของข้า"

"ครั้งหน้าา า ข้าจะมาคิดบัญชีกับเจ้า า..." ร่างของแมมมอนหายวับไปกับตา

"ข้าจะรอ ครั้งหน้าจะไม่มีคำว่าอาจารย์และลูกศิษย์ จะมีเพียงคำว่าศัตรูเท่านั้น" ไมเอนัสกล่าวออกมาขณะมองท้องฟ้าที่เริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง