กามเทพเถื่อน

            แต่แล้วมรสุมชีวิตก็เกิดขึ้น ทำลายอนาคตของสาวน้อยที่ควรจะสดใสให้หมองมัวลง ตอนนั้นอริยาพึ่งเรียนจบชั้นมัธยมปลายเธอเอ็นทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้คณะตามที่ต้องการเด็กสาวฝันอยากเป็นสถาปนิกนักออกแบบผู้เก่งกาจ แต่เหมือนชะตาชีวิตถูกเล่นตลกเมื่อพ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุทำให้แม่เสียชีวิตและพ่อกลายเป็นผู้พิการ หมดหนทางที่จะส่งลูกสาวให้ไปถึงฝั่งฝัน

            พ่อพาอริยากลับมาบ้านเกิดพร้อมเงินทุนก้อนหนึ่งที่เก็บหอมรอบริบไว้ มาเปิดรีสอร์ตเล็กๆขึ้นบนที่ดินที่ปู่กับย่าทิ้งไว้ให้ กิจการเล็กๆมีรายได้พอเลี้ยงตัวอยู่ระยะหนึ่ง แต่เมื่อในท้องถิ่นเริ่มกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากขึ้น คู่แข่งก็เริ่มมากตาม รีสอร์ตใหญ่ๆที่ทันสมัยจากนายทุนเงินหนาผุดขึ้นอยู่รายรอบ บดบังรัศมีของอริยารีสอร์ตจนแทบมองไม่เห็น พอดีเมื่อปีที่แล้วมีเพื่อนเก่าจากกรุงเทพฯมาพักด้วยและเมื่อทราบถึงปัญหาของหญิงสาวเขาก็ให้เงินทุนมาก้อนหนึ่งเพื่อปรับปรุงอริยารีสอร์ตให้ดีขึ้นโดยที่ไม่คิดดอกเบี้ยบอกแต่ว่ามีพร้อมเมื่อไหร่ค่อยเอาไปคืน เพื่อนคนนั้นคือชุติมนกับปภาวินสามีของเธอนั้นเอง และนี่เองคืออีกหนึ่งเหตุผลหลักที่ทำให้

อริยาต้องมาเดินตามหาและคอยดูแลผู้ชายคนที่ตนคิดว่าไม่ค่อยชอบหน้าอยู่นี่

            ใต้ต้นตะแบกใหญ่ที่อยู่บนเนินโขดหินริมน้ำ คนที่อริยาตามหานั่งอยู่ตรงนั้นจริงๆ เขาจัดได้ว่าเป็นบุรุษหนุ่มรูปงามสมชายชาตรีคนหนึ่ง ในยามที่เขากำลังมองเหม่อออกไปยังท้องน้ำกว้างและมีแสงแดดยามตะวันรอนส่องกระทบร่างกายเพียงด้านเดียวอย่างนี้ทำให้เขาดูเหมือนปฏิมากรรมชิ้นหนึ่งที่ให้ความรู้สึกเหงาและอ้างว้างอย่างไรบอกไม่ถูก เหมือนรอบๆตัวเขาจะมีแต่ความโศกตรม

            ตายจริง????.....ทำไมอริยาถึงไปนึกว่าเขาจะเป็นอย่างนั้น คนแบบนี้จะมีใครไปทำให้เสียใจได้ มีแต่ทำให้คนอื่นเสียใจละไม่ว่า ดูนั้นสิ...อีกตั้งสิบก้าวกว่าจะถึงตัว แต่ก็ได้กลิ่นเหล้าฉุนมาเข้าจมูกเสียแล้ว

            “นี่... นายคิดว่าเหล้ามันมีสารอาหารเพียงพอต่อความต้องการของร่างกายหรือไง ถึงได้ขนกินเข้าไปนัก”

            หญิงสาวเข้าไปเท้าเอวถามเขาอยู่บนโขดหินใกล้ๆ

            “ไม่เคยคิดอย่างนั้นหรอก แต่เห็นว่ามันช่วยดับความเสียใจได้”

            เขาตอบเสียงอ้อแอ้อย่างคนเมา แต่สายตายังจับจ้องไปยังปลายฟ้า

            “อย่างนายมีหัวใจด้วยเหรอ”

            หญิงสาวประชด

            ชายหนุ่มยิ้มหยันให้กับลมกับฟ้า

            “จริงสินะ หัวใจของฉันมันถูกทำลายไปจนย่อยยับไม่มีเหลือแล้วนี่”

            ถึงตอนนี้อริยาหัวเราะคิกๆออกมาทีเดียว

            “โอ้โฮ สำนวนลิเกซะไม่มี”

            “อย่ามาหัวเราะเยาะฉันน่ะ อย่างเธอจะรู้อะไร”

            เขาหันขวับมาตวาด

            “ทำไมจะไม่รู้ มีแต่คนโง่เท่านั้นละที่ยอมเป็นทาสของน้ำเมาพวกนี้”

            หญิงสาวเถียงไม่ลดราวาศอก

            “ก็ใช่สิ ฉันมันโง่ โง่ที่หลงเชื่อใจผู้หญิงอย่างพวกเธอไงล่ะ”

            “เอ้า อย่าเหมารวมสิ ฉันไปทำอะไรให้นาย”

            “ไปให้ไกลๆฉัน”

            เขาออกปากไล่อย่างหัวเสีย แต่เรื่องอะไรอริยาจะไป

            “ฉันว่าลองแบบนี้ ต้องอกหักมาแหงๆ”

            หญิงสาวยืนกอดอกทำท่าวิเคราะห์วิจารณ์

            “ฉันบอกว่าไปให้พ้น”

            ชายหนุ่มตะโกนก้อง พร้อมขว้างแก้วในมือไปกระทบก้อนหินจนแตกกระจาย อริยาผงะไปเหมือนกันกับการแสดงอารมณ์ออกมาอย่างรุนแรงของเขา และมันยิ่งทำให้หญิงสาวอยากรู้ว่าเขามีเรื่องอะไรอยู่ในใจ

            “ถ้าฉันไปแล้วนายเกิดโดดน้ำตายขึ้นมาล่ะ ฉันก็แย่สิ เพราะตอนนี้นายเป็นแขกของรีสอร์ตฉันอยู่นะ”

            “ผู้หญิง” เขาทำเสียงเยาะหยันอย่างที่ทำให้อริยาอยากวิ่งเข้าไปบีบคอเขาเสียให้ตายคามือ “วันๆก็คงคิดถึงแต่ผลประโยชน์เท่านั้น”

            “ นี่นายเจ็บแค้นอะไรผู้หญิงนักหนาฮะ ถึงมาแขวะอยู่ได้ บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่เคยไปทำอะไรนาย เพราะฉะนั้นนายก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าอะไรฉัน”

            อริยาชักจะเหลืออดขึ้นมาบ้าง

            “งั้นก็ไปให้พ้นสิ”

            เขายังไล่ไม่เลิก แล้วยกขวดเหล้าที่วางอยู่ข้างกายขึ้นเทกรอกปาก

            “ก็ไปด้วยกันสิ ฉันเอาข้าวมาไว้ให้ที่บ้านพัก ป่านนี้เย็นหมดแล้วมั้ง”

            อะไรไม่รู้ที่ทำให้อริยาพูดออกไปเหมือนห่วงใยเขา

            ชายหนุ่มสะบัดหน้าไปทางอื่นอย่างไม่แยแส

            “เก็บมารยาของเธอไว้ใช้กับคนอื่นเถอะ ตอนนี้ฉันตาสว่างแล้ว”

.........................

หมายเหตุ : ขออนุญาตลงไว้ให้ทดลองอ่านกันแค่นี้นะคะ  ถ้าต้องการอ่านจนจบก็ดาวน์โหลดอีบุคกันได้ที่ เมพ คำค้นก็ตามชื่อเรื่องเลย หรือว่าติดตามดูลิ้งค์สำหรับดาวน์โหลดได้ที่เพจ              กานติณัฎฐ,กันตินันท์  นะคะ ... ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ