ภรรยายอดรัก

จึงหยิบรีโมตที่วางอยู่บนตักของหล่อนมากดปิดทีวี ก่อนจะหันมาช้อนอุ้มเอาร่างที่หลับสนิท พาขึ้นข้างบน จัดการวางหล่อนลงบนเตียงด้านหนึ่ง ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้ถึงอก แล้วตัวเองก็เดินมาล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกด้านหนึ่งด้วยความรู้สึกง่วงและอ่อนเพลียจนไม่อยากนึกถึงอะไรอีก...

**************

เมื่อถึงเวลาที่เคยตื่นในทุกเช้าชุติมนก็ขยับตัวเล็กน้อย จากนั้นขนตายาวงอนตามธรรมชาติก็ค่อยๆเปิดขึ้น หล่อนนอนเหม่อมองเพดานที่ไม่คุ้นตาอยู่ชั่วครู่ รู้สึกเหมือนมีใครมาหายใจอยู่ข้างๆ เมื่อรู้สึกตัวตื่นเต็มที่และจำได้ว่าอะไรเป็นอะไรหญิงสาวก็กรีดร้องลั่น ผุดลุกขึ้นนั่งทันที แล้วกระเถิบตัวออกห่างจนแทบจะตกเตียง

            “ ว๊าย ตายแล้ว....”

        เสียงแสบแก้วหูนั้นพาเอาคนที่ยังนอนหลับอยู่ ต้องตกใจตื่นขึ้นมาบ้าง

            “ อะไรกันทูนหัว เอะอะโวยวายรบกวนคนจะนอน”

            ชายหนุ่มถามเสียงงัวเงีย

            “ เรื่องอะไรคุณถึงเข้ามานอนบนเตียงเดียวกันกับฉัน”

        หล่อนกรี๊ดใส่

            “ เอ้า ก็นี่เตียงผมนะคุณ”

            คำย้อนของเขาทำให้หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

            “ แล้วฉันขึ้นมาอยู่ที่นี่ได้ไง คุณทำอะไรฉันหรือเปล่า”

        “ ผมอุ้มขึ้นมาเอง”

            เขาตอบหน้าตาเฉย ทำท่าจะหลับต่อด้วยซ้ำ แต่คนที่กำลังร้อนใจไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น หล่อนแทบจะเข้ามาจับคอเสื้อเขาเขย่าเลยทีเดียว

            “ เอาอีกแล้ว คุณฉวยโอกาสอย่างนี้กับฉันอีกแล้ว แล้ว...แล้วคุณล่วงเกินอะไรฉันนอกจากนั้นอีกหรือเปล่า บอกมานะ บอกมา”

            ท่าทางอาละวาดของหล่อนทำให้ชายหนุ่มนึกหมั่นไส้จึงแก้ลงตอบ

            “ ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆผมชอบละเมอลักหลับผู้หญิงอยู่บ่อยๆ”

            “ ว๊าย....กรี๊ดดดดดดด......”

            เสียงของชุติมนดังปานบ้านจะถล่ม   หล่อนคว้าหมอนที่หนุนนอนมาทั้งคืนเข้ามาฟาดเขาที่ยังนอนหงายอยู่โครมๆๆๆๆ และก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดต่อจากนี้อีกถ้าเสียงเคาะประตูไม่ดังขึ้น

            “ หนูมน ตื่นหรือยังลูก”

            เสียงของคุณผานิตนั้นเองที่ทำให้หญิงสาวยุติการประทุษร้ายชายหนุ่มลง หล่อนหันไปขานรับผู้สูงวัยด้วยเสียงหวานเกือบเหมือนปกติ ปภาวินยักคิ้วล้อเลียนที่หล่อนเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็ว จึงถูกหมอนในมือเรียวเหวี่ยงตุ้บเข้าอีกที ก่อนเจ้าตัวจะหันไปพูดกับคนที่หน้าประตูอย่างจริงจัง

            “ ตื่นแล้วค่ะคุณแม่”

        “ งั้นแม่เข้าไปน่ะ”

            ท่านว่าแล้วเปิดประตูเข้ามาในมือข้างหนึ่งหิ้วกระเป๋าสีน้ำตาลใบใหญ่ และท่านก็ต้องแอบอมยิ้มกับภาพที่เห็นหนุ่มสาวหัวหูยุ่งเหยิงอยู่บนเตียง ฝ่ายสาวทำท่าประดักประเดิดแบบวางหน้าไม่ถูก ในขณะฝ่ายหนุ่มนอนยิ้มทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

            “ แม่ของหนูมนให้คนเอาเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวมาส่งแล้วจ๊ะ แม่เลยยกขึ้นมาให้”

            “ ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะคุณแม่ เดี๋ยวหนูลงไปเอาเองก็ได้”

            ชุติมนเกรงใจ

            “ ไม่เป็นไรหรอกลูก แม่กลัวหนูตื่นมาอาบน้ำแล้วจะไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน เพราะตอนมาไม่เห็นมีอะไรติดมาด้วยเลย”

            “ ขอบคุณค่ะคุณแม่”

            นั้นคือคำพูดที่ชุติมนพอจะกล่าวออกมาได้ในตอนนี้   ดูเอาเถอะ ก็ท่านแสนดีอย่างนี้แล้วจะให้หล่อนหักหาญน้ำใจท่านได้อย่างไร แม้จะชังน้ำหน้าลูกชายท่านเท่าไหร่ก็ตามที แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้

            “ งั้นแม่ก็วางไว้ตรงนี้นะ แล้วก็ลงไปทานอาหารเช้ากัน แม่ให้คนเขาเตรียมไว้ให้แล้ว ตาน้องก็ลุกขึ้นอาบน้ำอาบท่าได้แล้วลูก สายแล้วน่ะ”

            คุณนายผานิตหันไปกล่าวยิ้มๆกับบุตรชายในตอนท้ายก่อนถอยออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูให้ตามเดิม