ภรรยายอดรัก
7) ตอนที่ 7
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ หนูมน แม่ดีใจจังลูก ที่หนูมาอยู่ด้วย อยู่กับแม่นะลูกนะ อยู่ให้สบาย บ้านนี้ก็เหมือนกับบ้านของหนูเองนั้นแหละ”
“ เอ่อ...ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวพูดอะไรไม่ออกเมื่อผู้สูงวัยโอบเอวพาเดินเข้าบ้าน
***************
“ อย่าคิดว่าฉันเต็มใจที่จะอยู่กับคุณนะ ฉันขัดคุณป้าไม่ได้ต่างหาก”
ชุติมนประกาศเสียงแข็งเมื่อเข้ามาอยู่กันตามลำพังในห้องของปภาวิน
หล่อนพยายามรักษาระยะให้ห่างจากเขาพอสมควร เพราะอยู่กันตามลำพังในห้องส่วนตัวของเขาอย่างนี้ก็ออกรู้สึกหวั่นๆเหมือนกัน
“ ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรเสียหน่อย”
เขาตอบท่าทางเฉยเมยให้หญิงสาวหน้าร้อนวูบด้วยความอับอายที่คิดอะไรเองไปก่อนล่วงหน้า โดยที่เขายังไม่ได้แสดงอะไรออกมา แต่กระนั้นเสียงก็ยังไม่ยอมอ่อน
“ แล้วคุณจะเอายังไงอีกไม่ทราบ”
เขาหันมายิ้มเยาะ
“ อย่าห่วงเลย ยังไงผมก็ไม่ไล่ให้คุณไปนอนที่โซฟาเหมือนที่คุณเคยทำกับผมแน่”
ว่าพลางลงมือแกะกระดุมเสื้อตัวที่สวมอยู่ ทำเอาหญิงสาวหน้าตาตื่น
“ นั้น นั้นคุณจะทำอะไรนะ”
“ ก็ถอดเสื้อไง”
เขาตอบตรงกันข้ามกับท่าทีร้อนรนของอีกฝ่าย
“ ทั้งๆที่ฉันอยู่ตรงนี้น่ะ”
หญิงสาวร้องเสียงหลง
“ แล้วไง ก็ผมจะอาบน้ำ หรือคุณจะให้ผมอาบทั้งเสื้อผ้านี่”
“ ก็ไปถอดที่อื่นสิ”
“ แต่นี่มันห้องส่วนตัวของผมน่ะ ไม่ถอดที่ห้องนี้ คุณจะให้ผมไปถอดที่ห้องรับแขกหรือไง”
แกะกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จก็สะบัดเสื้อออกจากตัว หญิงสาวร้องกรี๊ด ยกสองมือขึ้นปิดตา
“ ว๊าย ตาบ้า ให้ฉันออกไปจากห้องนี้ก่อนสิ”
โวยวายพร้อมกันวิ่งออกจากห้องไป
ปภาวินมองตาม ความรู้สึกรื่นรมย์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นมาในหัวใจที่เคยเปลี่ยวเหงาจนปรากฏเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนบนริมฝีปากหยักได้รูปงดงาม
ชายหนุ่มจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผู้หญิงคนที่เขาถูกแม่บังคับให้แต่งงานด้วยก็ยังไม่กลับเข้ามาในห้อง
“ หรือว่าจะหนีกลับบ้านไปแล้ว”
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่เมื่อฉุกคิดได้ว่ามารดาของเขาก็นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง เขาเชื่อว่าท่านคงไม่ยอมปล่อยให้หล่อนไปได้ง่ายๆแน่ ปภาวินจึงเดินเข้าไปในห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนนั้นเอง การเป็นผู้บริหารของหลายกิจการในเวลาเดียวกันทำให้เขามีงานต้องหอบกลับมาทำต่อที่บ้านจนถึงดึกดื่นเกือบทุกวัน
ย่างเข้าเที่ยงคืนปภาวินจึงได้เก็บเอกสารชิ้นสุดท้ายเข้าลิ้นชัก แล้วลุกขึ้นบิดตัวไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ เขาเดินเข้าห้องนอนไปหยุดชะงักอยู่หน้าเตียงเมื่อเห็นบนที่นอนยังว่างเปล่า
นี่ยัยเพิ้งนั้นเขาไปนอนที่ไหนกัน....
ชายหนุ่มนึกอย่างหงุดหงิด เขาทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วมาต่ออีกครึ่งคืน คิดว่าจะได้นอนพักให้หายเพลีย แต่กลับจะต้องมาวุ่นอยู่กับยัยตัวยุ่งนี้เอง
ชายหนุ่มรีบก้าวยาวๆออกจากห้องลงไปชั้นล่าง ที่ห้องรับแขกยังมีไฟเปิดอยู่เขาจึงแวะเข้าไป คิดว่ามารดาคงจะลืมปิด แต่เขาก็ได้พบกับร่างบอบบางของคนที่กำลังตามหาหลับพับอยู่บนโซฟา ในขณะที่ทีวียังเปิดอยู่ นี่มารดาของเขาคงเข้านอนไปตั้งแต่ละครจบแล้ว แต่ยัยนี่ยังดื้อทนนั่งอยู่จนหลับไปคาที่
ปภาวินส่ายหัวไปมาด้วยความอ่อนใจในพฤติกรรมของเจ้าหล่อน หน้าตาก็ออกอ่อนใสแต่ทำไมถึงได้เกเรวายร้ายขนาดนี้ เขาเขม้นตามองใบหน้าสวยของหล่อนในยามหลับด้วยความหมั่นไส้แกมเอ็นดูอยู่ครู่หนึ่ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ