ภรรยายอดรัก

            “ หมั่นไส้นัก นี่ขนาดสนใจนะ ยังไม่เคยมีเวลาให้แม่และไม่เคยรับรู้ว่าทุกวันนี้แม่จะรู้สึกอย่างไร”
        “ ผมขอโทษครับคุณแม่ แล้วผมจะรีบเคลียงานเพื่อพาคุณแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดนะครับ คุณแม่อยากไปที่ไหนดี”
            “ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ แม่อยากรู้ว่าน้องจะจัดการอย่างไรกับการที่แม่นางเอกละครเขามาพักอยู่บ้านเราแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยอย่างนี้”
            ชายหนุ่มปล่อยมือจากการโอบเอวมารดา แล้วเอนตัวพิงพนักโซฟา สีหน้าขรึมลงไปอย่างเห็นได้ชัด
            “ แมรี่นะหรือครับ ช่างเขาเถอะครับ เราเองก็ไม่ถึงกับเดือดร้อนอะไร”
            คุณผานิตหันมาจ้องหน้าบุตรชาย
            “ ทำไมจะไม่เดือดร้อนละลูก นักข่าวเขียนข่าวซุบซิบนินทาอยู่ทุกวัน แม่เกรงใจครอบครัวหนูมนเขา แล้วลูกจะไม่นึกถึงจิตใจของหนูมนบ้างเลยหรือ”
            ชายหนุ่มหลุบขนตาดกหนาลงบังประกายตาบางอย่างจากสายตาคาดคั้นของผู้เป็นมารดา อยากบอกออกไปนัก ว่าถึงเขาจะนึกถึงจิตใจของเจ้าหล่อนแต่ก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไร ในเมื่อเจ้าหล่อนไม่เคยนึกถึงจิตใจของเขาเลย...
            แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำก็คือนั่งเงียบ ซึ่งพาให้ผู้เป็นมารดาขุ่นเคืองใจยิ่งนัก
            “ แม่อยากให้ลูกไปรับหนูมนมาอยู่กับเรา”
            “ คุณแม่ครับ...”
            ชายหนุ่มทอดเสียงอ่อน อย่างอยากจะปฏิเสธ
            คุณผานิตรีบหันหลังให้พร้อมยื่นคำขาด
            “ ไม่รู้หละ ถ้าลูกไม่ไปรับหนูมนมาอยู่กับเราภายในสามวันนี้ แม่ก็จะไม่อยู่กับลูกอีกต่อไป แม่จะหนีออกจากบ้านไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด”
            “ โธ่ คุณแม่ครับ...”
            ชายหนุ่มอยากจะวิงวอน        
            แต่ผู้เป็นมารดาไม่ฟังเสียงรีบลุกเดินหนีไปทันที ทิ้งให้ผู้เป็นบุตรชายได้แต่ทอดถอนใจ...
 
           
***************
 
       
และนับจากนั้นต่อมาอีกสามวัน หลังเลิกงานปภาวินก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าชุติมน หญิงสาวผู้ซึ่งกำอิสรภาพความโสดของเขาไว้ในฐานะภรรยาแต่งและถูกต้องตามกฎหมาย
            ขณะนั้นเธอกำลังเดินเล่นอยู่ริมสระว่ายน้ำที่หลังบ้าน วินาทีแรกที่เห็นเขาหญิงสาวตกตะลึงก่อนจะตามมาด้วยความรู้สึกแปลกใจ
            “ มาที่นี่ทำไมอีกไม่ทราบ”
            ถามออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชาทีเดียว
            “ คิดถึงเมียน่ะสิ”
            เขาตอบหน้าตาเฉย และมันก็มีผลทำให้แก้มขาวนวลแดงเรื่อขึ้นมาทันที แล้วตามด้วยแสงเขียวเรืองในดวงตา
            “ บ้า คุณอย่ามาพูดจาบ้าๆที่นี่น่ะ”
            “ ไม่ให้พูดที่นี่ งั้นก็ไปพูดกันที่บ้านผมก็ได้”
            หญิงสาวสะบัดหน้าพรืดไปทางอื่น
            “ เชิญคุณบ้าไปคนเดียวเถอะ”
            “ ไม่ได้สิ ของอย่างนี้มันต้องบ้ากันสองคนถึงจะสนุก”
        “ อย่ามาพูดลามกกับฉันน่ะ”
            หญิงสาวหันมาตวาดแหว
            ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูงในเชิงล้อเลียน
            “ เอ้า ผมพูดลามกตรงไหนไม่ทราบ ผมพูดออกจะธรรมดา ถ้าหากคุณไม่คิดลึกเกินไป”
        “ บ้าๆๆๆๆ”
            หญิงสาวหน้าแดงก่ำ เถียงอะไรไม่ออก ทำท่าจะวิ่งหนี
            ปภาวินรีบเข้าขวางไว้
            “ จะรีบไปไหนล่ะ ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลย”
            “ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
            “ งั้นก็ไปกับผม”
            “ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น”