ภรรยายอดรัก

            “ รับไปไหนค่ะ”

            หญิงสาวถามหน้าซื่อ

            “ ตายจริง มันน่าตีนักลูกคนนี้ ถามได้ว่าไปไหน ก็ไปอยู่ที่บ้านสามีของเรานะสิจ๊ะ แต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ”

            ผู้เป็นแม่ค้อนควัก แต่คนเป็นลูกตีหน้าขรึม

            “ หนูไม่ไปหรอกค่ะ”

            ผู้ใหญ่ทั้งสองหน้าตื่น อุทานออกมาพร้อมกัน

            “ ทำไมละลูก???”

            หญิงสาวเม้มปาก หลบสายตาผู้ใหญ่ไปครู่หนึ่งก่อนตอบ

            “ หนูคิดว่า หนูกับคุณปภาวิน เราคงไปด้วยกันไม่ได้หรอกค่ะ”

            “ อะไรกันยัยหนู พูดจาเหลวไหล เพิ่งแต่งงานกันไม่ถึงห้าวันเอาอะไรมาตัดสิน ไหนๆผู้ใหญ่ก็เห็นว่าเราเหมาะสมกัน แล้วเราก็ตกลงแต่งงานกันไปแล้ว จะมางอแงอะไรกันตอนนี้ นี่แม่ยังไม่ได้ชำระความเลยนะ แม่พึ่งรู้เรื่องจากคุณแม่ของคุณปภาวิน เมื่อครู่นี่เองว่าตอนที่เขาอยู่ที่นี่เราไล่ให้เขาไปนอนที่โซฟาทุกคืน”

            คุณมณฑาตำหนิบุตรสาวแรงๆ

            ชุติมนหันไปทางคุณผานิต“ แล้วเขาบอกด้วยหรือเปล่าค่ะ ว่าทำไมหนูถึงทำอย่างนั้น” หญิงสาวหยุดเม้นปากอยู่นิดหนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “ ก็เขาบอกว่าเขาไม่ได้เต็มใจแต่งงานกับหนูนี่ค่ะ หนูก็เลยไม่อยากให้เขาต้องมาฝืนใจทำหน้าที่สามีกับหนู หนูขอตัวขึ้นข้างบนก่อนนะค่ะ”

        กล่าวจบหญิงสาวก็ลุกขึ้นจะจากไป

            “ เดี๋ยวก่อนหนูมน หนูต้องไปอยู่กับป้าน่ะ ไม่งั้นป้าต้องโรคหัวใจกำเริบตายแน่ๆ รู้ไหมว่าตอนนี้มีผู้หญิงหอบผ้าตามมาอยู่กับตาน้องถึงบ้าน อุ๊บ”

        อารามที่อยากจะขอร้องหญิงสาวทำให้คุณผานิตหลุดปากพูดความจริงออกไป แม้จะรีบอุดปากตัวเองไว้ แต่ก็คงไม่ทันแล้ว และมันก็มีอิทธิพลพอที่จะตรึงเท้าเรียวบางที่กำลังจะจากไปให้หยุดอยู่กับที่ได้แต่คำพูดที่เธอตอบกลับมาก็คือ

            “ อย่างนั้นหนูยิ่งไม่ควรจะไป”

            “ ไปเถอะลูก ถือเสียว่าป้าขอร้อง หนูนะเป็นเมียที่ถูกต้องตามประเพณีและกฎหมายนะ จะต้องไปกลัวอะไร”

            “ หนูไม่ได้กลัวนะค่ะ”

            ความถือดีมีอยู่ในตัวหญิงสาวมากพอที่จะทำให้เธอตอบออกไปอย่างนั้น ผู้ใหญ่สองคนลอบสบตากันเมื่อมองเห็นลู่ทางที่จะเกลี้ยกล่อม

            คุณมณฑาลุกขึ้นมาจับแขนบุตรสาว

            “ งั้นลูกก็ต้องไปอยู่บ้านกับคุณป้าสิจ๊ะ ไปประกาศให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ว่าหนูเป็นใคร”

            ชุติมนเม้นปากอย่างตรึกตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอกออกมา

            “ ก็ได้คะ แต่หนูจะไปก็ต่อเมื่อคุณปภาวินเป็นคนมารับเท่านั้นนะค่ะ”

            “ โธ่ลูก ทำไมต้องยุ่งยากขนาดนั้น นี่คุณป้าท่านก็อุตส่าห์มารับด้วยตัวเองแล้ว”

            “ หนูต้องกราบขอโทษด้วยคะที่ทำให้ต้องลำบาก แต่ถ้าหนูจะเข้าไปอยู่ที่นั้น คุณปภาวินก็ต้องมารับหนูด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นเขาจะพูดทีหลังได้ว่าหนูก็ตามเขามาง่ายๆไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆเหมือนกัน”

            “ จ๊ะๆ หนูมน แล้วป้าจะให้ตาน้องมารับ เตรียมตัวไว้นะลูก”

            คุณผานิตรีบรับปากทันที ทำอย่างไรก็ได้ขอให้หญิงสาวยอมไปอยู่ด้วยในฐานะลูกสะใภ้ก็พอ....

***************

“ อ้าว คุณแม่ทำไมยังไม่นอนละครับ สุขภาพไม่ค่อยดี ไม่ควรจะนอนดึกนะครับ”

        ปภาวินกล่าวกับผู้เป็นมารดาเมื่อเห็นท่านยังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นตอนที่เขาพึ่งกลับจากงานเลี้ยงสังสรรค์ในเวลาใกล้เที่ยงคืน

            “ สนใจทำไมล่ะ จะเป็นจะตายยังไงก็เรื่องของแม่”

            ว่าแล้วผินหน้าไปทางอื่น

            ชายหนุ่มเข้าไปนั่งใกล้ๆ แล้วสอดสองแขนกอดร่างอวบท้วมไว้แน่นอย่างประจบเอาใจ

            “ พูดอะไรอย่างนั้นละฮะ ไม่สนใจคุณแม่แล้วจะให้ผมไปสนใจใครที่ไหน”