ภรรยายอดรัก

            สาวสวยหรือในนามที่รู้จักคือ แมรี่ มาริกา ตวัดสายตาถือดีมาทางผู้สูงวัยกว่า
            “ ก็ใครบอกว่าแมรี่มาเดินเล่นละค่ะ แมรี่มาอยู่ที่นี่เลยต่างหาก”
            “ ในฐานะอะไรไม่ทราบ”
            คุณผานิตขึ้นเสียงสูงอย่างตกใจ
            “ เมียของคุณปภาวินค่ะ”
            คำตอบชัดเจนตรงเผงจนคนถามลมใส่ทรุดฮวบไปทันที ดีที่พวกคนใช้ที่อยู่ใกล้วิ่งเข้ามาประคองรับไว้ทัน เปิดโอกาสให้แม่นางเอกแต่เพียงในจอหิ้วกระเป๋าเดินขึ้นชั้นบนไปอย่างสบายใจเฉิบ
            “ ผู้หญิงอะไรหน้าด้านอย่างนี้ เห็นในละครออกจะดี๊ ดี”
        สาวใช้คนหนึ่งปรารภออกมาให้ทุกคนได้ยิน ขณะถือยาดมจ่อที่จมูกคนเป็นลม
            “ เขาไปเป็นอะไรกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
            คุณผานิตเธอเป็นคนแก่เองแท้ๆยังกระดากปากที่จะใช้คำตรงๆอย่างแม่สาวน้อยคนนั้น ที่หน้าฉากช่างสวยงาม อ่อนหวานเรียบร้อย ใครบ้างที่จะมาเห็นธาตุแท้จริงๆของหล่อน
            “ หน่อยเคยเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ เขาเขียนว่าเป็นแฟนกันมาหลายวันแล้วค่ะ”
            สาวใช้วัยรุ่นที่อ่านหนังสือประเภทซุบซิบดาราเป็นงานอดิเรกเล่าให้ฟัง
            “ โธ่เอ๋ย รู้จักกันแค่ไม่กี่วันก็หอบผ้าตามเขามาแล้ว ฉันก็กลัวลูกจะไปพลาดท่ากับผู้หญิงอย่างนี้ถึงได้รีบจับแต่งงาน แต่ดูสิก็ยังไม่วาย ไม่ได้การแล้ว ฉันต้องรีบไปบ้านยัยมณฑา ไปรับหนูมนมาอยู่ที่นี่”
        “ ดีแล้วค่ะคุณนาย หน่อยกลัวจัง ว่าจะต้องมีคุณผู้หญิงเป็นยัยนางเอกแต่เปลือกคนนี้”
        “ งั้นเธอก็รีบไปบอกตาชงเอารถออก ส่วนกัลยาขึ้นไปหยิบกระเป๋ามาให้ฉัน ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ พวกเธออยู่ทางนี้ก็ดูแลบ้านให้ดีล่ะ”
        ไม่กี่นาทีต่อจากนั้นคุณผานิตก็นั่งรถออกจากบ้านเพื่อตรงไปหาเพื่อนรักที่พึ่งเป็นคู่ดองกันมาหยกๆเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้
            เมื่อถึงคุณนายมณฑาซึ่งออกมารอท่าอยู่แล้วที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินเข้าไปหาทันทีที่เพื่อนรักลงจากรถ ทั้งสองคุยถึงเรื่องนี้ทางโทรศัพท์กันมาบ้างแล้ว ตั้งแต่เมื่อวานและเมื่อครู่ขณะที่อีกฝ่ายอยู่ในรถก่อนมาถึง
            “ นิต ฉันไม่รู้จริงๆนะว่ายัยหนูทำถึงขั้นไล่ให้ตาน้องไปนอนที่โซฟา”
            คุณมณฑารีบออกตัวด้วยความเกรงใจ ด้วยรู้สึกว่าบุตรสาวของตนนั้นทำเกินไปจริงๆ
            “ ช่างเถอะมณ เรื่องมันแล้วไปแล้ว นี่ฉันตั้งใจจะมารับยัยหนูไปอยู่ที่บ้าน ฉันเบื่อพวกผู้หญิงที่คอยตามตอแยตาน้อง นี่มีตามกันมาถึงบ้านเลยน่ะ”
            ทั้งสองเป็นเพื่อนที่คบหากันมาตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมจึงคุยกันได้อย่างเปิดอก
            “ คงไม่มีอะไรมากหรอก เธออย่างพึ่งคิดอะไรมากไป”
            คุณมณฑาพาเพื่อนเข้าไปนั่งยังมุมสบายในห้องรับแขกแล้วหาน้ำเย็นให้ดื่ม
            “ ไม่ให้คิดได้อย่างไร เธอไม่เจออย่างฉัน เธอไม่เข้าใจหรอก”
            “ ก็จริงนะ โชคดีที่ฉันไม่มีลูกเจ้าเสน่ห์และเจ้าชู้อย่างเธอ”
            คำพูดนั้นเล่นเอาคุณนายผานิตเกือบหน้าชาเลยทีเดียว แต่มันก็เป็นความจริงละ มณฑามีลูกทั้งชายหญิงตั้งสี่คน แต่ไม่มีใครทำให้คนเป็นพ่อแม่ต้องกลุ้มใจเลยสักคน
        แต่จะว่าไปแล้วบุตรชายของเธอเองก็ใช่ว่าจะเลวร้ายอะไรนักหนาหรอก นอกจากความเจ้าเสน่ห์ที่จะโทษว่าเป็นความผิดของเขาเองซะทีเดียวก็คงไม่ได้สตรีสูงวัยแอบคิดเข้าข้างบุตรชายตัวเอง...
            ทั้งสองนั่งคุยกันต่อไปอีกเพียงครู่ ชุติมนก็กลับมาจากทำงาน หญิงสาวร่างโปร่งบาง ใบหน้าสวยคมหมดจด ผมยาวสยายถึงกลางหลัง เธอเดินตรงเข้ามาย่อตัวไหว้คุณผานิตผู้ซึ่งถือได้ว่าเป็นแม่ของสามี
            “ เป็นไง งานยุ่งไหมลูก”
            คุณผานิตถามเมื่อหญิงสาวนั่งลงไม่ห่าง
            “ ก็มีบ้างค่ะ ว่าแต่คุณป้ามานานแล้วหรือคะ”
            “ อะไรกันยัยหนู ยังเรียกคุณป้าอยู่อีก ต้องเรียกคุณแม่สิลูก”
            คุณมณฑารีบเตือนบุตรสาวเมื่อฟังเจ้าหล่อนเรียกแม่สามี
            หญิงสาวยิ้มเจื่อนแต่ไม่พูดอะไรอีก ผู้เป็นแม่จึงรีบบอก
            “ รีบขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าเถอะ คุณแม่เขามารับ”