Dear my twinkle star แด่ดวงดาวน้อยๆของฉัน

 

 

 

“........ครอกกกก.........*โป๊ก*...... โอ้ยยยย!!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ในขณะที่ผมกำลังเฝ้าพระอินทร์อยู่นั้น อยู่ๆ ก็มีใครไม่รู้ขว้างอะไรไม่รู้มาใส่หัวผม อย่าให้กูรู้นะว่าใคร!! ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ผมเตรียมที่จะเงยหน้าไปด่าคนที่ปาของมาใส่ผม แต่ทันทีที่ผมเงยหน้าขึ้นไป ก็เจอกับหน้าของอาจารย์ที่มองมาที่ผมด้วยหน้าตาเกรี้ยวกราด

 

 

 

 

 

“นายวรรณฤทธิ์ ถ้าจะมานอนแบบนี้ กลับบ้านไปเลยไป!!” ตายห่า!! อาจารย์นิหว่า เกือบด่าอาจารย์ไปแล้วสิ 55555

 

 

 

 

 

“ขอโท้ดค้าบบบ แหะๆ” ทั้งห้องหันมาขำให้กับผม จากนันก็กลับไปสู่สมาคมก้มหน้าต่อไป ส่วนผมนะหรอ อยากจะกลับไปนอนต่อมากๆ แต่ว่าอาจารย์คนนี้โหดด้วยสิ ไม่นอนก็ได้

 

 

 

 

 

ผมก็ลงไปเลื่อนโทรศัพท์ ไอโฟนเอ็กซ์สีดำๆ เล่นฆ่าเวลา ผมเปิดเฟสบุคแล้วก็เลื่อน ลงมาเรื่อยๆ ก็เจอแต่ รุ่นพีที่ผมเคยไปเล่นกีตาร์ให้มีวงใหม่กันหมดแล้ว แถมยังดังมากๆ เลยที่มหาลัย ของพวกรุ่นพี่ แหมม ผมก็เสียดายจัง ทำไมนะ พี่เขาไม่ชวนเราไปเล่นต่อ ผมนะพยายามที่จะสร้างวงหลายรอบแล้ว แต่ไม่เคยมีคนครบสักที พอจะครบก็ออกกันไป โอ้ยย แต่ว่า ผมก็ไม่ได้สิ้นวังเสมอไปนะครับ!

 

 

 

 

 

ก่อนหน้านี้ผมได้ทำการหานักร้องสำหรับวงผมมาสักพักแล้ว ทั้งชาย และ หญิง แต่ที่หามาได้ ไม่ได้เรื่องเลยสักคน คนนึงก็ร้องดีแต่หม้อไป อีกคนก็สวย แต่ ก็จำเนื้อไม่ได้อีก ตอนนั้นนิคือปวดหัวมาก ผมคิดจะถอดใจแล้ว ช่างมัน อย่างน้อยเราไปเล่นให้พวกรุ่นพี่ก็ได้วะ แต่ดูเหมือนว่าฟ้าจะเป็นใจ

 

 

 

 

 

ในวันวาเล็นทายที่ผ่านมา ตอนเวลาเย็นๆ ที่ทุกคนกลับบ้านเกือบหมดแล้ว หลังจากที่ผมโดน ผู้หญิง รุมแปะสติกเกอร์ ผมก็มาหาที่สงบๆ คิดอะไรสักหน่อย สำหรับผมก็มีที่นึงละครับที่ผมชอบไป ก็คือที่ห้องดนตรีเก่าครับ ไม่มีคนใช้มานานแล้ว เพราะงั้นไม่มีคนมากวนใจแน่นอน ระหว่างทางที่ผมเดินไป ผมก็ได้ยินเสียงเปียโน เล่นเป็นคอร์ดๆ จากนั้นก็มีเสียงร้องเพลงขึ้นมา....

 

 

 

 

 

โอ้โห เพราะจังเลย เสียงแหบเล็กๆ หวานๆ ทำเอาผมล่องลอยไปเลย...... แต่จะว่าไป เสียงนี้ไม่น่าจะใช่ผู้หญิงนะ ผู้ชายก็ไม่ใช่ ตกลงคนที่ร้องนิเป็นอะไรกันแน่นิ ผมเลยเดินเข้าไปที่ห้องดนตรี สิ่งที่ผมเห็นคือ ผู้ชายร่างอวบๆ หน่อยๆ เตี้ยกว่าผมนิดนึง กำลังเล่นเปียโนแล้วร้องเพลงอยู่ ถ้าไปทักเลยก็เสียมารยาทสิ ผมเลยยืนฟังอยู่ด้านหลังของผู้ชายคนนั้น เพลงญี่ปุ่นนี้ผมไม่เคยรู้จักหรอก แต่ว่าทำไมผมถึงชอบเสียงของคนนี้จัง.....ผมกำลังจะเดินเข้าไปใกล้ๆ ตอนผมเดินไปนั้น อยู่ๆ ผมก็สะดุดอะไรไม่รู้ เลยก้มลงไปดู

 

 

 

 

 

เอ นี้มันกระเป๋าของนายคนนี้นิ ข้างๆ กระเป๋ามีแท็กอยู่นิ มันเขียนว่า “Yuki” ...ชื่อของคนนี้หรอ??? แหมชื่อแบ้วจังวะ 555 พอนายคนนี้เล่นจบ ผมก็ปรบมือไปตามมารยาท แต่กลับกลายเป็นว่า นายคนนี้ตกใจ จนหมดสติไปเลย 555 ผมต้องไปเรียกครูพละตั้ง 2 คนมาช่วยยกนายคนนี้ไปห้องพยาบาล 5555

 

 

 

 

 

นั่นแหละครับ คนที่ฟ้าส่งมาให้ผม ดูจากสภาพแล้วผมว่าเป็นเกย์แน่นอนเลย 5555 ก็ตอนที่ผมไปรับมันที่บ้าน ผมพูดหน่อยก็จ้องหน้าผมสะนานเลย แถมหน้าแดงตลอดเวลาเลย

 

 

 

 

 

จริงผมก็ไม่อยากยุ่งอะไรกับคนประเภทนี้หรอก เดี๋ยววันนึงพวกแม่งมาตุ๋ยตูดผมทำไงละ 555 แต่ยูกิเนี่ยจะเป็นข้อยกเว้นแล้วกัน ยังไงก็ต้องเอามาร้องในวงให้ได้ อย่างน้อยก็ให้มาร้องชั่วคราวก่อนก็ได้ พอหาคนใหม่ได้ค่อยเอามาแทน หวังว่ากัสจังคงจะไม่ด่าผมนะ 555 แต่ว่าถ้าไปขอซึ่งๆ หน้ายังไงมันก็ไม่ยอมผมหรอก มันต้องมีวิธีสิ

 

 

 

 

 

“นิว.....นิวว......ไอ้เหี้ยนิว!!!!” อยู่ๆ ไอ้โอมก็ตะโกนมาจากโต๊ะข้างๆ ผม

 

 

 

 

 

“เหม่อห่าอะไลวะ!!! ทักมึงเรียกมึงนานแล้วนะ”

 

 

 

 

 

“โทดๆ พอดีกูคิดเรื่องวงวะ นักร้องวงเราอะ” โอมเป็นเพื่อนสนิทผมคนนึงครับ มันเป็นคนเล่นกลองให้กับวงผม ก็เราจะตั้งวงด้วยกันแหละครับ แต่มีปัญหาที่ว่า ยังหานักร้องไม่ได้เลยนิสิครับ

 

 

 

 

 

“อ๋อ ที่ว่าจะชวน ใครนะ ยูกิอ๋อ ห้องอีพีอะนะ?”

 

 

 

 

 

“จะไปชวนมันยังดีวะ? แม่งขี้อายจะตาย”

 

 

 

 

 

“โหห อย่างมึง อะชวนมันง่ายที่สุดแล้ว”

 

 

 

 

 

“.หะ ไอ้เหี้ย ง่ายห่าอะไร มาชวนเองไหมล่ะ?!”

 

 

 

 

 

“น่า เชื่อกูสิ” จากนั้นมันก็ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ แล้วกวักมือเรียกผม ผมก็เข้าไป มันก็มากระซิบใกล้หูผม ฃ

 

 

 

 

 

“.......เห้ย...เอาจริงหรอวะ....”

 

 

 

 

 

“ออ สิวะ!!! น่ามึง กัสจังไม่ว่ามึงหรอก”

 

 

 

 

 

“เพื่อวงเว้ย!! 5555”

 

แย่ละสิ.....คือ ผมพอจะรู้มาบ้างนะว่าพวกเกย์เนี่ย เวลาโดนผู้ชายหยอดก็จะมีการเขิน แบบนี้น่าจะทำให้ใจอ่อนได้ ก็อย่างตอนที่ผมไปส่งแม่ยูกิที่สนามบินอะครับ ที่ผมบอกยูกิว่า “ที่รัก” อะครับ จริงๆ ตอนบอกนิ ผมขนลุกซู่เลย....แต่นิผมต้องทำมากกว่านั้นอีก....เอาวะ!!! เอาก็เอา เพื่อวง!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่เวลา 4 โมงเย็น ผมรีบดิ่งไปที่สนามฟุตบอลของโรงเรียน เวลานี้เป็นเวลาที่นักฟุตบอลของโรงเรียนมาซ้อมกัน ซึ่งบล็อกก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ อ้อ สงใสละสิครับว่าผมรู้จักบล็อกได้ไง ก็ผมเล่นบอลกับมันบ่อยครับ ก็เลยรู้จักกันแถมกัสจังก็อยู่ห้องเดียวกับบล็อกอีก ก็เลยยิ่งต้องคุยกับมันบ่อยๆ เลยรู้จักกันครับ ผมเดินไปหามัน มันก็ซ้อมเดาะบอลของมันอยู่อะครับ ก็ไม่เห็นผมด้วยตอนผมเดินเข้าไป

 

 

 

 

 

“ว่าไงห่าบล็อกกก!” ผมเดินเข้าไปโบกมือไปด้วย ดูเหมือนว่ามันจะไม่เห็น แต่ก็ได้ยินผมมั้ง

 

 

 

 

 

“อ่าว มาทำห่าอะไรที่นี้วะ นิว” มันตอบกลับผมมา โดยที่ไม่สนผมเท่าไหร่ ก็ยังเดาะบอลแล้วไม่สนใจผม

 

 

 

 

 

“...คือว่า กูอยากจะชวนยูกิเข้าวงอะ มึงก็รู้นิว่ายูกิร้องเพลงได้ กูอยากจะไปชวนยูกิอะ ว่าจะขอวันนี้ กูขอที่อยู่มันหน่อยดิ”

 

 

 

 

 

ทันทีที่ผมพูดจบ บล็อกก็หยุดเดาะบอลทันที แล้วก็ส่งสายตาสงใสๆ มาให้ผม

 

 

 

 

 

“..ทำไมเป็นยูกิวะ...คนร้องเพลงในโรงเรียนก็เยอะไป”

 

 

 

 

 

“คือกูชอบเสียงยูกิอะ นะมึง ช่วยกูหน่อย” บล็อกทำสีหน้าลังเลสักพักก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของมันออกมาจากกางเกง เปิดแอฟลาย แล้วก็กดอะไรบางอย่าง สักพักก็มีข้อความจากลายส่งมาที่โทรศัพท์ผม ผมเลยหยิบมาดู ปรากฏว่าบล็อกส่งโลเคชั่น ของใครก็ไม่รูให้ผม....แต่ว่าน่าจะเป็นยูกิ เย้ส!!! ได้แล้ว!! ในตอนที่ผมกำลังดีใจอยู่นั้น บล็อกก็มาแตะบ่าผม

 

 

 

 

 

“นิว ถือว่ากูขอนะ มึงจะทำอะไรก็ได้ แค่อย่าทำให้ยุกิเสียใจพอ มึงก็รู้ว่ามันเป็นอะไร ถือว่ากูขอนะ ขอใจเว้ย”

 

 

 

 

 

พอมันพูดจบมันก็วิ่งไปกลางสนามแล้วก็ไปซ้อมต่อไป ส่วนผมก็ยังงงกับคำพูดของมันอยู่...คนอย่างกูเนี่ยนะจะทำให้ใครเสียใจได้วะ??? มันไม่ได้มาจีบกูแล้วกูไม่สนใจสักหน่อย จะไปทำให้มันเสียใจได้ไงวะ คงไม่มีอะไรหรอก! ทีนี้แหละ เตรียมการเรียบร้อยแล้ว พร้อมแผนต่อไปแล้ว!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอเช้าวันรุ่งขึ้น ตื่นเช้าเป็นพิเศษ แล้วขับมอเตอร์ไซด์นั่งไปตามที่โลเคชั่นที่บล็อกส่งมาให้ผม ปรากฏว่ามันไม่ได้ไหลบ้านผมเท่าไหร่หรอกครับ พอผมไปถึงบ้านของยูกิ บ้านเป็นบ้านเดี่ยวธรรมดาๆ แถวนั้นเงียบสนิทไม่มีใครอยู่เลย ผมมีความรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย...เอาไงดีวะ ถอยไม่ได้แล้วสิ.... แล้วอยู่ๆ เสียงกระซิบของไอ้โอมก็ลอยมาแตะหูผม..

 

 

 

 

 

“มึงก็แค่ทำท่าว่าจะจีบมันอะ เหมือนที่มึงจะจีบกัสจังอะ เกย์อะนะเวลาโดนผู้ชายจีบอะก็จะเขิน แล้วก็จะยอมมึงเองละ แค่หยอดๆ อ่อยมัน แค่นั้นก็พอแล้ว พอยูกิเริ่มชอบมึงเมื่อไหร่มึงจะขออะไรมันก็ทำให้หมดเลย เชื่อกูสิ! ง่ายจะตายมึงทำได้อยู่แล้ว”

 

 

 

 

 

.....ง่ายก็เหี้ยแล้ว!!!! ...ผมไม่เคยจีบผู้ชายด้วยสิ...เห้อ!! เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!!!! ผมสังเกตเห็นว่ายังมีผ้าม่านปิดอยู่ ยังไม่ตื่นแน่เลย ผมกดกริ่งที่หน้าบ้านไป 2 รอบ....เสียงดังสนั่นลั่นซอย แต่ว่าก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ...หลับสนิทขนาดนี้เลยหรอ ถ้าไม่ตื่นตอนนี้จะไปโรงเรียนทันได้ไง? ผมเลยตะโกนขึ้นไป

 

 

 

 

 

“ยูกิยยยยยยยย ตื่นยางงง ไป โรงเรียนเร็ววววว!!!!” ยังไม่มีสัญญาณตอบรับ....โอ้โห ตายแล้วปะวะ5555 ผมเลยตะโกนขึ้นไปอีกรอบ

 

 

 

 

 

“เห้ยยย ยูกิยยยย เร็วๆ หน่อยยยย จะไม่ทันแล้วนะ!!!” ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นผล ผมได้ยินเสียงเหมือนอะไรสักอย่างตกลงมาจากบันได จากนั้นประตูบานขาวๆ ตรงหน้าผมก็เปิดออก ภาพต่อมาที่เห็นคือยูกิในสภาพเหมือนผ่านมรสุมมา ผมก็ยังไม่แห้ง กระดุมก็ติดไม่ครบ เข็มขัดก็ใส่ผิดด้าน ถุงเท้าก็สั้นยาวไม่เท่ากัน ผมเห็นก็อดขำไม่ได้

 

แต่ที่แปลกกว่านั้น ยูกิกลับนิ่ง ไม่พูดไม่อะไร แล้วก็มองผมอยู่เฉยๆ นิเหม่อหรอ....มันคิดอะไรเนี่ย มองผมไม่พูดอะไร...

 

 

 

 

 

“เอ้ย!!!!!!!!! ยูกิมัวแต่เหม่อไปได้ กระดุมก็ยังติดไม่หมดเลย 555555 มาเร็ว! ขึ้นมา” ผมพูดเตือนสติมัน ยูกิก็ดูว่าจะหลุดออกจากอาการเหม่อของมัน แล้วก็เดินมาซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ผม ทันทีที่มันขึ้นมา ผมเสียศูนย์ โอ้โห ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้นะ 5555 ผมไม่ค่อยให้ใครซ้อมมอเตอร์ไซด์หรอกนะครับ ยูกินี่หนักที่สุดเท่าทีเคยซ้อนเลย 555

 

“โอ้โห ยูกิ ก็รู้นะว่าแกตัวใหญ่แต่ว่า ไม่รู้นะเนี่ยว่าแกจะตัวหนักขนาดนี้ 55555” สิ้นสุดคำพูดสุดท้ายยูกิก็ทำเหมือนว่าจะลง

 

“ออ กูเดินก็ได้ -.- “นั้นไงงอนเลย 555 โอ้โห ความปากหมาผมนิไม่หายจริงๆ ผมเลยเอื้อมมือไปคว้าแขนยูกิไว้

 

 

“โห่ เราล้อเล่นน่า ไม่งอนดิ มาๆ รีบไปได้แล้ว”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอยูกิขึ้นมาเสร็จ ผมก็สตาร์ทรถออกไป....บอกเลยว่าตลอดเวลาที่ยูกิซ้อนมอเตอร์ไซด์ผม ผมใจไม่ค่อยดีเลย จะมีความกลัวตลอดว่า เห้ย มันจะมากอดกูปะวะ หรือ เอาเป้ามากระแทกกูหรือเปล่า แค่คิดก็ขนลุกแล้วครับ ตลอดเวลาที่ขับผมพยายามบิดสุดฤทธิ์ แต่ว่าไฟแดงก็เยอะจัง!!! ทำให้ต้องอยู่แบบนี้ไปนานเลยครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จนในที่สุดก็ถึงโรงเรียน ก็สายตามที่คาดไว้ แต่ที่ผมดีใจมากกว่าคือ ไม่ต้องมากังวลอะไรแล้ว รอดละกู ผมก็ค่อยเอารถไปจอดที่ๆ จอดรถ แหม แต่เราก็พามันมาสายอะนะ ขอโทษสักหน่อยแล้วกัน

 

 

“แหม มาไม่ทันจนได้ 555 ไม่เป็นไรเนอะยูกิ” ผมพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มแยะๆ ให้กับมัน พอมันเห็นผมส่งยิ้มให้ หน้ามันก็แดงเฉยเลย มันเขินขนาดนี้ แสดงว่าสำเร็จแล้วสิ!!

 

 

 

 

 

 

จากนั้นเราทั้งสองคนก็ไม่เข้าแถวสายกัน ผมก็โดนอาจารย์คุมแถวสายด่าตามเคยแต่ยูกิพึ่งมาไม่กี่ครั้งเลยรอดตัวไป แต่จากการที่ผมหยอดไป ผมว่ามันได้ผลแล้วนะ แบบนี้ถ้าเราขอให้มาร่วมวง มันต้องตอบรับแน่นอน เหอะ ยังไงก็ได้ตัวมันแน่นอน!!! เตือนมันดีกว่า ถ้าลืมอีกก็แย่แน่555 ผมรอจังหวะที่อาจารย์เผลอ แล้วจึงหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหายูกิ

 

 

 

-YUKI *อิโมจิรูปหิมะ*-

 

                                                                                            ยูกิ!! <

 

                                                                       อย่าลืมนะ 6 โมง!! <

 

>ออๆ

 

>เดี๋ยวบอก

 

 

 

นั้นไง!! จะมาจริงๆ ด้วย แผนผมสำเร็จแล้วทีนี้!!! พอเราไปถึงห้างวันนี้ ก็ขอให้มาร่วมวงเลย!!! โอ้โห หล่อแล้วฉลาดขนาดนี้จะมีที่ไหนอีก พออาจารย์แถวสายปล่อยผมขึ้นห้อง ผมก็รีบวิ่งไปหาไอ้โอมที่กำลังนั่งปั่นการบ้านอยู่ที่ห้อง

 

“ไอ้โอมมมมมมมม!!!! กูชวนมันได้แล้ววว” ผมวิ่งเข้าไปแล้วก็ตบหลังมันอย่างจัง จนมันสะดุ้งแรงมาก แรงจนตีเส้นเอียงเลย 555

 

“ไอ้เหี้ยนิว!!!!! ทักอะไรดูเวลาหน่อยสิวะ!!!!! กูปั่นงานอยู่!! ......หะว่าไงนะ มึงชวนมันให้เข้าวงได้แล้ว??”

 

“เหอะเปล่า ชวนไปห้างไงมึง ตามแผนมึงอะ”

 

“โอ้โห ไม่เลววะ 5555 หลอกเกย์ได้ขนาดนี้”

 

“หลอกเหี้ยอะไร!!! ช่างแม่งเหอะ แล้วหลังจากงี้ทำไงต่อวะ”

 

“จริงหลังจากนี้มึงก็ขอให้ไปร่วมวงแค่นั้นก็จบแล้ว.....แต่ว่า....” พอพูดจบมันก็ทำสายตาเจ้าเล่ห์เข้าหาผม

 

“แต่เหี้ยอะไร”

 

“....กูว่า...เพิ่มไปอีกระดับดีกว่ามันจะได้ยอมมึงเลยไง”

 

“.........มึงจะให้กูทำอะไร”

 

 

 

 

 

มันส่งสายตามีชั่วร้ายใส่ผมพร้อมกับเหล่ตามองมาที่เป้าของผมแล้วก็ขำแบบตัวร้ายในหนัง......จากนั้นมันก็ลุกไปที่โต๊ะเพื่อนผู้หญิงคนอื่นแล้วไปลอกการบ้าน

 

.................................มันคงไม่ใช่อย่างที่กูคิดใช่ไหมวะ........................

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________________________________________________

 

สวัดดีอีกรอบคับบบ เป็นไงบ้างคับบบ บทนี้ ก็ถึือว่าเป็นบทแรกของนิวเลยนะคับบ หลังจากที่อ่านฝั่งของยูกิมานาน สนุกันไหมครับ อาจจะแปกใขที่ทำไปชื่อบทเป็นภาษาไทย อันนี้ผมไม่ได้เขียนผิดหรือแปลไม่ออกนะครับ 555 ผมจงใจให้เป็นแบบนี้ พอจะรู้แล้วใช่ไหมละคับบ เอาเป็นว่าถ้าชอบก็ฝากกดไลค์ กดติดตามด้วยนะครับ ไม่ชอบอะไรตรงไหน ช่วยคอมเม็นต์ด้วยนะครับ แล้วก็คอมเม็นต์ให้เป็นกำลังใจด้วยนะครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องเล่า แบ้กแบ้ก

 

 

 

 

 

วันนี้มีเรื่องอย่าเล่าครับ คือว่า ผมก็พิมพ์บนนี้นี่แหละ แล้วอยู่ๆ Microsoft word ก็แฮ้งค์ครับ.....ผมพิมพ์ไปจน

 

จบแล้ว และยังไม่ได้กดเซฟ......ก็น่าจะรู้ดีเนอะ 555 หายหมดเลยครับ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เราควรเซฟงาน

 

บ่อยๆ นะครับ 555555