ไร้เดียงสา

     พอถึงโรงอาหารก็แยกย้ายกันไปซื้อกิน
 
น้ำฝน : วันนี้กูเลี้ยงลูกชิ้นนะ 
ขิง/ปัด : จริงดิ
น้ำฝน : เออจริง เมื่อวานพี่กูให้มา500.-
ปัด : งั้นเอา 10 ไม้เลยนะ 5555
ขิง : เออ เอาเยอะๆ เดี๋ยวกูจะได้ไม่ต้องซื้อข้าวเลย (ขำเยอะ)
 
งกจริงๆเลยนะมึงอ่ะ แค่หน้าก็งก นิสัยยังงกอีก ‘
 
เสียใครว่ะ ลอยมาแบบนี้สงสัยอยากมีเรื่อง เราหันขวับไป เจอไอ่ม่อนเสียงปลายสาย (กลอกตา)
ขิง : เอากระเป๋ากูคืนมาด้วยนะ 
ม่อน : กระเป๋าอะไรกูลืมไปแล้วอ่ะ 
เราเดินหนีไปซื้อข้าว ต่อแถวรอคิว มันก็ตามมาต่อแถว และก็แกล้งสะกิดเราจนเรารำคาญ
ม่อน : น้องสาวๆ มีแฟนยังอ่ะ
 
ไอ่ม่อนแม่งเริ่มกวนหนักกว่าเดิม 
ขิง : ไม่มีค่ะ ไม่ชอบผู้ชาย (เราพูดและยิ้ม)
ม่อน : เคยลองแล้วหรอครับถึงไม่ชอบ 
ไอ่ม่อนเริ่มหื่น เลอะเทะเราไม่คุยด้วยแล้วสั่งข้าว เสร็จก็รีบเดินออกมากเลย
ไอ่ม่อนตะโกนเรียกตามหลัง 
ม่อน : เดี๋ยวตามไปนั่งด้วยนะขิง
ขิง : ไม่ต้องๆ โต๊ะเต็มแล้ว
ระหว่างเรานั่งกิน ไอ่ม่อนก็เอาข้าวมาวางตรงหน้าเรา กับน้ำแดง 1 แก้ว มี2 หลอด
ม่อน : กินเบาๆมึง เดี๋ยวติดคอ 
ขิง : ใครขวนมึงนั่งว่ะ
ม่อน : น้ำฝน ปัด ขอนั่งด้วยได้ป่ะ
น้ำฝน/ปัด : เออ ๆ
ม่อน : เค มีคนให้นั่งแล้ว กินน้ำป่าวขิง กูซื้อมากินด้วยกันนะ
ขิง : ส่ายหน้า
ม่อน : กูขอให้ติดคอตาย (ยิ้มหวาน)
ขิง : ยิ้มนิดๆ
 
ไอ่ม่อนก็จะแกล้งเราอย่างนี้เป็นประจำและโทรหาเราทุกวัน มารับส่งเราทุกัน 
แต่เราไม่ตกลงเป็นแฟนกับมันนะ แต่ทุกคนก็รู้ว่าเราคุยกันเหมือนคบกันอยู่
ผ่านไป 1 เดือน จนถึงวันนี้ มีคาบว่างเพราะอาจารย์ติดประชุม พวกเรานั่งกันที่โต๊ะม้าหิน
มีแก๊งเด็กมอ 3 ผู้หญิง 4-5 คนเดินผ่านไป และน้ำฝนก็รีบหันมาเม้าท์ทันที
น้ำฝน : มึงๆ จำได้ป่ะ น้ำชากิ๊กไอ่ม่อนอ่ะ ตอนนี้มันเลิกกับแฟนมันแล้วนะ
ปัด : หรอ 
ขิง : มึงไปรู้ได้ไง
น้ำฝน : เด็กในรถมันคุยกันกูก็ฟังมา 555
มะปราง : เล่าเหมือนรู้จริง
 
พวกเราก็หัวเราะกันไม่ได้ใส่ใจอะไร ถึงเวลาเย็นเลิกเรียนกลับบ้าน
วันนี้เราเดินไปกับมะปราง ไม่ยักเห็นไอ่ม่อนมารับว่ะ เริ่มขี้เกียจเดินแล้วไง 555
เราเดินไปกินเอแคลไป ปรี๊ดด ! ปรี๊ด ! ใครบีบแตรว่ะ หันไปก็เจ้าเดิม ไอ่ม่อน
ม่อน : คนสวยขึ้นรถ
มะปราง : เจ้าค่ะ 5555
ม่อน : แล้วแต่มึงเลยมะปราง (ยิ้ม)
ขิง : วันนี้ไม่ซ้อมหรอว่ะ 
 
คือช่วงนี้เป็นช่วงที่จะแข่งกีฬากับรร. อื่น นักกีฬาจะซ้อมถึงเย็นมาก
ม่อน : ซ้อมแต่แวะมาส่งก่อน 
มะปราง : มึงทำถูกแล้ว
ขิง : ปรางมึงนิ 
แล้วม่อนก็มาส่งเราเสร็จเรียบร้อยก็กลับไปซ้อมฟุตบอล จริงๆมันเก่งทั้ง ตะกร้อและฟุตบอล แต่มันเลือกฟุตบอล ส่วนเราหรอไม่มีอะไรทั้งนั้น ถ้ามีแข่งกินกับแข่งเม้าท์ก็คงจะชนะ 555
 
เสียงไลน์เด้งมา ม่อนคนเดิม ทักมา
ม่อน : ขิง คืนนี้โทรหากูด้วยนะ
ขิง : อ้าว ทำไมมึงไม่โทรล่ะ
ม่อน : กูไม่มีตังเติม 
ขิง : งั้นก็คุยในนี้แหละ
ม่อน : ก็ได้ มึงคงโทรหากูไม่ได้
 
อะไรว่ะ นี่คือดราม่าหรอ กูงงจ้า ปกติโทรหาทุกวันเราไม่เคยโทรหามันเลยสักครั้งนอกจากจะไลน์ก่อน วันนี้เราจะต้องโทรหาแล้วหรอ ก็แปลกๆอ่ะ