ไร้เดียงสา

     พอถึงโรงอาหารก็แยกย้ายกันไปซื้อกิน

น้ำฝน : วันนี้กูเลี้ยงลูกชิ้นนะ 

ขิง/ปัด : จริงดิ

น้ำฝน : เออจริง เมื่อวานพี่กูให้มา500.-

ปัด : งั้นเอา 10 ไม้เลยนะ 5555

ขิง : เออ เอาเยอะๆ เดี๋ยวกูจะได้ไม่ต้องซื้อข้าวเลย (ขำเยอะ)

งกจริงๆเลยนะมึงอ่ะ แค่หน้าก็งก นิสัยยังงกอีก ‘

เสียใครว่ะ ลอยมาแบบนี้สงสัยอยากมีเรื่อง เราหันขวับไป เจอไอ่ม่อนเสียงปลายสาย (กลอกตา)

ขิง : เอากระเป๋ากูคืนมาด้วยนะ 

ม่อน : กระเป๋าอะไรกูลืมไปแล้วอ่ะ 

เราเดินหนีไปซื้อข้าว ต่อแถวรอคิว มันก็ตามมาต่อแถว และก็แกล้งสะกิดเราจนเรารำคาญ

ม่อน : น้องสาวๆ มีแฟนยังอ่ะ

ไอ่ม่อนแม่งเริ่มกวนหนักกว่าเดิม 

ขิง : ไม่มีค่ะ ไม่ชอบผู้ชาย (เราพูดและยิ้ม)

ม่อน : เคยลองแล้วหรอครับถึงไม่ชอบ 

ไอ่ม่อนเริ่มหื่น เลอะเทะเราไม่คุยด้วยแล้วสั่งข้าว เสร็จก็รีบเดินออกมากเลย

ไอ่ม่อนตะโกนเรียกตามหลัง 

ม่อน : เดี๋ยวตามไปนั่งด้วยนะขิง

ขิง : ไม่ต้องๆ โต๊ะเต็มแล้ว

ระหว่างเรานั่งกิน ไอ่ม่อนก็เอาข้าวมาวางตรงหน้าเรา กับน้ำแดง 1 แก้ว มี2 หลอด

ม่อน : กินเบาๆมึง เดี๋ยวติดคอ 

ขิง : ใครขวนมึงนั่งว่ะ

ม่อน : น้ำฝน ปัด ขอนั่งด้วยได้ป่ะ

น้ำฝน/ปัด : เออ ๆ

ม่อน : เค มีคนให้นั่งแล้ว กินน้ำป่าวขิง กูซื้อมากินด้วยกันนะ

ขิง : ส่ายหน้า

ม่อน : กูขอให้ติดคอตาย (ยิ้มหวาน)

ขิง : ยิ้มนิดๆ

ไอ่ม่อนก็จะแกล้งเราอย่างนี้เป็นประจำและโทรหาเราทุกวัน มารับส่งเราทุกัน 

แต่เราไม่ตกลงเป็นแฟนกับมันนะ แต่ทุกคนก็รู้ว่าเราคุยกันเหมือนคบกันอยู่

ผ่านไป 1 เดือน จนถึงวันนี้ มีคาบว่างเพราะอาจารย์ติดประชุม พวกเรานั่งกันที่โต๊ะม้าหิน

มีแก๊งเด็กมอ 3 ผู้หญิง 4-5 คนเดินผ่านไป และน้ำฝนก็รีบหันมาเม้าท์ทันที

น้ำฝน : มึงๆ จำได้ป่ะ น้ำชากิ๊กไอ่ม่อนอ่ะ ตอนนี้มันเลิกกับแฟนมันแล้วนะ

ปัด : หรอ 

ขิง : มึงไปรู้ได้ไง

น้ำฝน : เด็กในรถมันคุยกันกูก็ฟังมา 555

มะปราง : เล่าเหมือนรู้จริง

พวกเราก็หัวเราะกันไม่ได้ใส่ใจอะไร ถึงเวลาเย็นเลิกเรียนกลับบ้าน

วันนี้เราเดินไปกับมะปราง ไม่ยักเห็นไอ่ม่อนมารับว่ะ เริ่มขี้เกียจเดินแล้วไง 555

เราเดินไปกินเอแคลไป ปรี๊ดด ! ปรี๊ด ! ใครบีบแตรว่ะ หันไปก็เจ้าเดิม ไอ่ม่อน

ม่อน : คนสวยขึ้นรถ

มะปราง : เจ้าค่ะ 5555

ม่อน : แล้วแต่มึงเลยมะปราง (ยิ้ม)

ขิง : วันนี้ไม่ซ้อมหรอว่ะ 

คือช่วงนี้เป็นช่วงที่จะแข่งกีฬากับรร. อื่น นักกีฬาจะซ้อมถึงเย็นมาก

ม่อน : ซ้อมแต่แวะมาส่งก่อน 

มะปราง : มึงทำถูกแล้ว

ขิง : ปรางมึงนิ 

แล้วม่อนก็มาส่งเราเสร็จเรียบร้อยก็กลับไปซ้อมฟุตบอล จริงๆมันเก่งทั้ง ตะกร้อและฟุตบอล แต่มันเลือกฟุตบอล ส่วนเราหรอไม่มีอะไรทั้งนั้น ถ้ามีแข่งกินกับแข่งเม้าท์ก็คงจะชนะ 555

เสียงไลน์เด้งมา ม่อนคนเดิม ทักมา

ม่อน : ขิง คืนนี้โทรหากูด้วยนะ

ขิง : อ้าว ทำไมมึงไม่โทรล่ะ

ม่อน : กูไม่มีตังเติม 

ขิง : งั้นก็คุยในนี้แหละ

ม่อน : ก็ได้ มึงคงโทรหากูไม่ได้

อะไรว่ะ นี่คือดราม่าหรอ กูงงจ้า ปกติโทรหาทุกวันเราไม่เคยโทรหามันเลยสักครั้งนอกจากจะไลน์ก่อน วันนี้เราจะต้องโทรหาแล้วหรอ ก็แปลกๆอ่ะ