ไร้เดียงสา

          ถึงอาคารที่เราจะเรียน เราก็ผ่านกลุ่มไอ่ม่อน เราได้ยินเสียงมันชัดเจน
มันพูดกับเพื่อนมัน
ม่อน : มีความสุขจังเลยเนอะ
เอ็ม : ใครว่ะ 
ม่อน : อิจฉาจริงๆ / มันกัดเรา
เกล้า : มึงเป็นบ้าอะไรของมึง (หัวเราะ)
 
เราแยกกับบอสและเดินขึ้นขั้น 2 เข้าห้องมาเรารีบมาเล่าให้เพื่อนฟัง
ขิง : มันกัดกูทำไมกูจะไม่รู้
ปัด : ปล่อยไป มึงไม่คุยกับมัน ก็จบ
มะปราง : มันก็คุยคนเดียว เดี๋ยวก็เป็นบ้าไปเอง 555
ขิง; กว่ามันบ้า กูบ้าก่อน 
หัวหน้าห้อง : ยื่นลูกอมมาให้เรา บอกว่ามีคนฝากมา
เราก็ถามว่าใคร มันก็บอกไอ่ม่อน 
เราหยิบมาเป็นลูกอมปกตินี่ล่ะ แต่มีกระดาษแปะมาว่า คิดถึง’
เราอ่านแบบจุกๆ คิดถึง’ คำสั้นๆที่โคตรมีความหมาย
เรายังทำหน้านิ่งๆ ไม่แสดงอาการ คิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน
น้ำฝน : ไอ่ม่อนรุกแล้วครับ ไอ่ม่อน
ปัด : เป็นกูเขินแย่ 
ขิง : แกะลูกอมกินแม่งเลย แล้วทิ้งโน๊ตใส่ถังขยะไป
มะปราง : คนใจร้าย / พร้อมกับหัวเราะเรา
 
คิดถึง คิดถึงทำไม?? 
 
หมดคาบ เปลี่ยนอาคารเรียน เราเดินแยกไปคนเดียว จะไปเข้าห้องน้ำ
....รอด้วยจะไปไหน‘ ม่อนส่งเสียงทักมาจากด้านหลัง
เรารู้ว่าเป็นมันแต่ไม่หยุด รีบเดินหนีมัน 
มันวิ่งมาดักหน้าเรา ...... ขิง ขอคุยด้วยแปบนึง
 
สรุปห้องน้ำก็ไม่ได้เข้า
โต๊ะม้าหิน : เรานั่งตรงข้ามกับมัน
ขิง : เร็วๆกูปวดฉี่
ม่อน : อ้าว ไปก่อนดิ กูรอได้
ขิง : พูดมาเร็วๆ ลีลามากกูไปและนะ
ม่อน : มึงยังไม่เห็นอีกเยอะว่ากูลีลาแค่ไหน (ยิ้มกว้าง)
ขิง : จังไร
ม่อน : มึงคิดอะไรว่ะ 5555
เราลุกทำท่าจะเดินหนี ม่อนก็รีบพูดขึ้นมา
ม่อน : กูขอโอกาส กูอยากกลับไป
ขิง : อะไร
ม่อน : มึงกลับมาคบกับกูเหอะ
ขิง : บ้าป่ะเนี่ย
เราไม่คิดว่ามันจะพูดอะไรแบบนี้ เอาจริงๆเราก็พอรู้ว่ามันไม่มีใครมานาน แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะอยากกลับมาคบกับเรา เราเดินหน้าไปแล้ว เราเหมือนคบกับบอสแล้ว มันจะไม่บ้าไปหน่อยหรอ
 
ม่อน : ขอโทษ (มันยื่นมือมาจับมือเรา)
เรานิ่งไม่สะบัดหนี จนกลุ่มเพื่อนของบอสและบอสเดินมาทางนี้ เรารีบดึงมือออก หันไปมองบอส
ไม่รู้ว่าบอสเห็นมั้ย แต่บอสไม่หันมามองเราเลย
ซวยแล้ว เราคิดในใจ แต่ก็ไม่ได้ตามไปเพราะเราก็แยกจากไอ่ม่อนไปเรียนคาบต่อไปทันที