ไร้เดียงสา

          ถึงอาคารที่เราจะเรียน เราก็ผ่านกลุ่มไอ่ม่อน เราได้ยินเสียงมันชัดเจน

มันพูดกับเพื่อนมัน

ม่อน : มีความสุขจังเลยเนอะ

เอ็ม : ใครว่ะ 

ม่อน : อิจฉาจริงๆ / มันกัดเรา

เกล้า : มึงเป็นบ้าอะไรของมึง (หัวเราะ)

เราแยกกับบอสและเดินขึ้นขั้น 2 เข้าห้องมาเรารีบมาเล่าให้เพื่อนฟัง

ขิง : มันกัดกูทำไมกูจะไม่รู้

ปัด : ปล่อยไป มึงไม่คุยกับมัน ก็จบ

มะปราง : มันก็คุยคนเดียว เดี๋ยวก็เป็นบ้าไปเอง 555

ขิง; กว่ามันบ้า กูบ้าก่อน 

หัวหน้าห้อง : ยื่นลูกอมมาให้เรา บอกว่ามีคนฝากมา

เราก็ถามว่าใคร มันก็บอกไอ่ม่อน 

เราหยิบมาเป็นลูกอมปกตินี่ล่ะ แต่มีกระดาษแปะมาว่า คิดถึง’

เราอ่านแบบจุกๆ คิดถึง’ คำสั้นๆที่โคตรมีความหมาย

เรายังทำหน้านิ่งๆ ไม่แสดงอาการ คิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน

น้ำฝน : ไอ่ม่อนรุกแล้วครับ ไอ่ม่อน

ปัด : เป็นกูเขินแย่ 

ขิง : แกะลูกอมกินแม่งเลย แล้วทิ้งโน๊ตใส่ถังขยะไป

มะปราง : คนใจร้าย / พร้อมกับหัวเราะเรา

คิดถึง คิดถึงทำไม?? 

หมดคาบ เปลี่ยนอาคารเรียน เราเดินแยกไปคนเดียว จะไปเข้าห้องน้ำ

....รอด้วยจะไปไหน‘ ม่อนส่งเสียงทักมาจากด้านหลัง

เรารู้ว่าเป็นมันแต่ไม่หยุด รีบเดินหนีมัน 

มันวิ่งมาดักหน้าเรา ...... ขิง ขอคุยด้วยแปบนึง

สรุปห้องน้ำก็ไม่ได้เข้า

โต๊ะม้าหิน : เรานั่งตรงข้ามกับมัน

ขิง : เร็วๆกูปวดฉี่

ม่อน : อ้าว ไปก่อนดิ กูรอได้

ขิง : พูดมาเร็วๆ ลีลามากกูไปและนะ

ม่อน : มึงยังไม่เห็นอีกเยอะว่ากูลีลาแค่ไหน (ยิ้มกว้าง)

ขิง : จังไร

ม่อน : มึงคิดอะไรว่ะ 5555

เราลุกทำท่าจะเดินหนี ม่อนก็รีบพูดขึ้นมา

ม่อน : กูขอโอกาส กูอยากกลับไป

ขิง : อะไร

ม่อน : มึงกลับมาคบกับกูเหอะ

ขิง : บ้าป่ะเนี่ย

เราไม่คิดว่ามันจะพูดอะไรแบบนี้ เอาจริงๆเราก็พอรู้ว่ามันไม่มีใครมานาน แต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะอยากกลับมาคบกับเรา เราเดินหน้าไปแล้ว เราเหมือนคบกับบอสแล้ว มันจะไม่บ้าไปหน่อยหรอ

ม่อน : ขอโทษ (มันยื่นมือมาจับมือเรา)

เรานิ่งไม่สะบัดหนี จนกลุ่มเพื่อนของบอสและบอสเดินมาทางนี้ เรารีบดึงมือออก หันไปมองบอส

ไม่รู้ว่าบอสเห็นมั้ย แต่บอสไม่หันมามองเราเลย

ซวยแล้ว เราคิดในใจ แต่ก็ไม่ได้ตามไปเพราะเราก็แยกจากไอ่ม่อนไปเรียนคาบต่อไปทันที