ไร้เดียงสา
เขียนโดย Ampro
วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 16.09 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 16.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) ทำแบบนี้ทำไมว่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตัดมาวันจันทร์ วันนี้มะปรางไม่ได้เดินกับเราเพราะนางมีแฟนพี่มอ 6 มารับนางไปรร. เราก็ไม่อยากจะเป็นก้างให้นางไปคนเดียว ส่วนเราเดิน เดิน เดิน
ปรี๊ด ปรี๊ดด !!! ใครว่ะเราคิดในใจ หันไปเจอม่อน มันจอดตรงเราเราเฉยๆเดินไปต่อ
ม่อน : เฮ้ย ! ขึ้นรถ
ขิง : เดิน..... ไม่คุยเดินต่อไป
ม่อน ขับตามมาเรื่อยๆ จนจะถึง รร.
ม่อน : ขิง รอก่อน
ขิง : ว่า!!! เราหันไปถามมันห้วนๆ
ม่อน : จริงๆน้ำชามันมาจีบกูเอง
ขิง : เรื่องของมึงไม่เกี่ยวกับกู
ม่อน : น้ำชาโทรหากูทุกวัน
ขิง ..............
ม่อน : มึงคืดว่าไง ถ้ามันไม่ชอบกูมันจะโทรมาทำไม
เราเดินหนีไปไม่ตอบอะไร อารมณ์แบบทำไมต้องมาฟังอะไรแบบนี้ จนถึงรร.
เข้าแถว เสียงที่มันเล่ายังก้องอยู่ในหูเรา กูแม่งโง่เองที่เชื่อใจมึง
กูแม่งให้โอกาสมึง เพื่อให้มึงมาทำร้ายกู ไอ่เพื่อนเลว !!!!!
ขิง : มะปราง ๆ น้องบอสไม่มาว่ะ
มะปราง : แม๊ แรดเลยเชียว
ขิง : เอ้า ก็ถามดู
มะปราง : เออ ไม่เจอของดีเลยวันนี้ 555
นั่งฟังอาจารย์ในแถวเราก็ก้มหน้า เหมือนเดิม ก้อนหินปามาที่กระเป๋า เราไม่หันไม่อยากหัน ไม่อยากเห็น
จนแยกแถว ม่อนมันมาจับที่กระเป๋าเราไม่ให้เราเดิน เราหันไปทำสีหน้านิ่งใส่มัน มันก็ยอมปล่อย
เข้าห้องปุ๊บ เรารีบลอกการบ้านจากปัดอย่างไว มะปรางกับเราปั่นงานสุดๆ ส่วนน้ำฝนนั่งถ่ายรูปกับปัด เพราะนางลอกปัดตั้งแต่เช้าแล้ว 555
12:00 เที่ยงแล้วจ้า
พวกเราเดินเร่งฝีเท้า เพราะกินข้าวเสร็จต้องไปปั่นวิชาอังกฤษ
แยกย้ายนะ
ขิง : กูไปกินราดหน้า
น้ำฝน: ไปด้วยๆ
ส่วนปัดกับมะปรางกินอะไรเราไม่ได้รอฟัง
น้ำฝน : มึงน้องบอสอ่ะ กูว่าไม่ได้อยู่นี่แน่
ขิง : อะไรๆว่ะ เล่ามา
น้ำฝน : ได้ยินน้องในรถเล่าว่า ครอบครัวน้องบอสย้ายไป กทม.
เราใจแป้วนิดๆ เพราะไม่ทันตั้งตัว คืดว่าจะไม่เจอแล้ว ใจหายหล่อด้วย 555
เราซื้อเสร็จก็เดินมานั่งโต๊ะ เห็นน้ำชาเดินมากับม่อน ม่อนมองมาทางโต๊ะเรา เรารีบหันหนี
กินเสร็จเราก็รีบไปนั่งโต๊ะม้าหิน ลอกการบ้านจากเต้ 555
เต้ : ไม่ต้องรีบหรอก มีไม่เยอะ
น้ำฝน : เต้วันหลังเขียนให้อ่านง่ายๆหน่อยดิ (หัวเราะ)
เต้. : ยิ้ม
ปัด : ลอกเขายังจะว่าเขาอีก
ขิง : จริง น่าด่ามาก 555
ม่อน : ก็บอกให้ขยันไม่ขยัน ดันขยันลอก (หัวเราะเบาๆ)
ทุกคนหันไปมองม่อน แต่ไม่มีใครพูดอะไร
ม่อนมานั่งข้างเรา เราไม่ได้ขยับหนีเพราะรีบเขียนการบ้าน
มันมองหน้าเรา แล้วพูดขึ้นว่า
ม่อน : ทำไมเมื่อคืนโทรไปไม่รับ
ขิง ...............
ม่อน : ก็ไม่ได้ทำการบ้านนะกูว่า
ขิง ...........
มะปราง : แล้วมึงโทรหามันทำไมว่ะ ไม่โทรหาน้ำชาล่ะ
ปัด เงยหน้ามองมะปราง
มะปรางพูดต่อ : มึงคืดว่ามึงหล่อมากหรอ เอาทาวนี้ที ทางโน้นที
ขิง : พอๆ กูรำคาญ จะทำงาน
ม่อน : ขอคุยได้ป่ะ
ขิง .........
กูคุยกับมึงอยู่นะ ขิง ตอบกูบ้างเถอะ อย่าแอ๊ค ม่อนกล่าว
เราโมโหมากในใจเรากรี๊ดไปหลายรอบแล้วนะ เราไม่แอ๊ค แต่มันชัดเจนกับน้ำชาแล้ว
เราเหมือนส่วนเกิน เหมือนคนไม่ถูกเลือก เราไม่ใช่อะไรกับมันทั้งนั้น แม้แต่เพื่อน !!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ